Fréttablaðið - 08.06.2008, Blaðsíða 12

12 8. júní 2008 SUNNUDAGUR
Hafið þið hist áður?
Beggi: Ég hef aldrei á ævi minni séð
þig, en mér líst vel á þig. Mér finnst þú
flottur strákur.
Boris: Ég veit að hann og Pacas unnu
Hæðina.
Nú vinnið þið frekar ólík störf, hafið
þið einhvern tíma komið nálægt störf-
um hvors annars? Boris, þú ert afl-
raunamaður og sterkasti maður Íslands,
hefur þú einhvern tíma tekið að þér að
innrétta hús eða unnið við að elda?
Boris: Það er alltaf hringt í mig þegar
það er verið að flytja og svona, en ég
get bara tekið einn mjög þungan hlut í
einni ferð, á meðan aðrir geta farið
margar ferðir með minni hluti. Fólk
heldur að það sé gott að fá sterka gaur-
inn til að flytja, en ég er bara frekar
ónýtur í því. Ég kann ekkert að elda, en
ég myndi kannski halda á Begga á
meðan hann myndi elda.
Beggi: Mér dettur líka í hug þegar ég
sé manninn, að hann er sterkasti maður
Íslands, en ég er ballettkennari og
kenndi í Jassballettskóla Báru í sjö ár.
Það hefði komið sér vel að hafa Boris
með okkur í Hæðinni. Hann hefði hvílt
okkur alveg rosalega mikið.
Próteinprump
Nú eruð þið Pacas að elda í Íslandi í
dag, gætuð þið ekki eldað eitthvað gott
fyrir Boris?
Beggi: Jú, við erum á Stöð 2 eins og er
að elda einu sinni í viku, bara grilla og
gera eitthvað svona skemmtilegt, en
erum svo að fara í áframhaldandi sjón-
varpsvinnu líka sem tengist elda-
mennsku og alls konar. Þá gerum við
eitthvað við Boris og svona. Ég er strax
kominn með hugmynd.
Boris: Ég borða mjög mikið.
Beggi: Já, ef ég byði honum í mat myndi
ég vilja blanda saman kjöti og græn-
meti. Ég get ímyndað mér að hann borði
mikið af skyri, grænmeti og þess háttar
hlutum.
Boris: Þetta virkar svolítið þannig að
ég tek fimm sneiðar af lamba lærinu og
svo mikið grænmeti líka. Ég borða
rosalega mikið svo ef það er bara ein
sneið af lambalæri get ég alveg sleppt
því að koma.
Beggi: Ég er svona öfugt við Boris, ég
geng í tveimur og þremur bolum því ég
er svo mjór að ég skammast mín. Ára-
mótaheitið mitt var að fitna og í Hæð-
inni náði ég að fitna um tvö kíló og 300
grömm og var bara „yes“. Ég borðaði
stundum kókosbollur á kvöldin uppi í
rúmi, ég er að segja ykkur það − það
gerir það enginn. Ég er svona grannur
frá náttúrunnar hendi en myndi alveg
vilja vera aðeins feitari.
Boris: Ég myndi frekar reyna að byggja
eitthvað utan á mig heldur en að fitna
því það bætist bara framan á magann,
en ef þú byggir þig upp stækkar efri
hluti líkamans.
Beggi: Já, mig langar nefnilega að
stækka yfir herðarnar.
Boris: Það kemur einmitt með æfing-
unni. Ég er samt ekki hrifinn af svona
próteinsjeikum og svoleiðis drasli.
Beggi: Ég er nefnilega sammála þér
með þessa próteinsjeika, þetta eru
svona gerviefni og ég held að það sé
ekki að gera mikið fyrir okkur.
Boris: Maður prumpar þessu bara.
Þetta er líka svo dýrt. Eins og prótein-
stangir sem fólk gúffar í sig hægri
vinstri, en yfirleitt er þetta bara súkk-
ulaðistykki með fullt af sykri sem er
búið að sprauta smá próteini inn í og í
staðinn fyrir að þetta sé Snickers sem
kostar 100 kall er það selt á 500 kall.
Þetta er mesta „rip-off“ bull sem til er í
dag.
Björninn unninn
Nú hefur kreppan tröllriðið öllu upp á
síðkastið og bensín- og matvælaverð
hefur hækkað gífurlega. Hvernig hafið
þið upplifað þetta?
Boris: Lánið mitt hefur rokið upp. Þetta
er bara ruglástand. Ég segi bara að rík-
isstjórnin sé ekki að standa sig og fólk-
ið sem stjórnar landinu er ekkert að
gera í þessu.
Beggi: Ég er alveg sammála Boris með
það að allt hefur rokið upp. Það er miklu
erfiðara að geta átt sér góða stund með
mat eða hverju sem er í dag heldur en
fyrir nokkrum mánuðum.
Boris: Svo er svo skrýtið að nú er fólk
ráðþrota, veit ekki hvernig það á að
borga skuldirnar sínar og er bara í ein-
hverju tómu rugli, en það gerir samt
enginn neitt í þessu. Svo er einhver
ísbjörn skotinn, þá verður bara allt
brjálað. Ekki að ég vilji vera leiðinleg-
ur við Bjössa ísbjörn, en það eru miklu
mikilvægari málefni sem þarf að berj-
ast fyrir hérna heima. Ég var í sjúkra-
þjálfun áðan og ég heyrði bara að inni í
öllum klefunum var verið að tala um
þennan ísbjörn og að það hefði nú átt að
svæfa hann, en ef þú setur dæmið upp
hinsegin og ísbjörninn hefði drepið ein-
hvern hefðu Íslendingar aftur sest í
dómarasætið og sagt „heyrðu af hverju
var ekki búið að skjóta þennan
ísbjörn?“
Beggi: Þetta er soddan smáborgara-
háttur hjá okkur Íslendingum, við erum
rosalega dugleg í þessu. En ég finn
afskaplega mikið til með ísbirninum.
Ég á tvö börn sem heita í höfuðið á
ísbirni, Björn og Birnu, af því að ég
fékk svona martraðir um ísbjörn í
gamla daga og var þá alltaf að missa
börnin mín ofan í ísbjarnarbúr. Mér
finnst samt réttlátt að hann hafi verið
skotinn því hann ógnar fólki. Við eigum
bara að vera þakklát fyrir að það fór
ekki verr og einbeita okkur að ein-
hverju merkilegra. En mig langar
ógeðslega í skinnið af honum.
Harðir karlar
Hvort finnst ykkur meira spennandi að
fylgjast með íslenska landsliðinu í
handbolta á Ólympíuleikunum eða Evr-
ópumeistarakeppninni í fótbolta?
Boris: Ég hef gaman af handbolta –
svona „action“ – skora mörg mörk,
slagsmál og svoleiðis. Fótbolti er það
leiðinlegasta sem hægt er að horfa á í
sjónvarpi.
Beggi: Mér finnst svo gaman að horfa á
handbolta og fótbolta, en ég myndi ekki
sökkva mér niður með einhvern bjór,
skilurðu, klukkan sex til að horfa á fót-
boltaleik og gleyma öllu öðru. En hand-
boltinn finnst mér skemmtilegur og ég
er algjörlega sammála Boris, það er
Ég myndi
ekki sökkva
mér niður
með ein-
hvern bjór,
skilurðu,
klukkan sex
til að horfa á
fótboltaleik
og gleyma
öllu öðru.
Hvorugur fellur inn í normið
Ef Guðbergur Garðarson, eða Beggi úr Hæðinni ætti að bjóða Kristni Óskari Haraldssyni, betur þekktum sem Boris, í mat
myndi hann elda lambalæri og grænmeti. Boris myndi helst ekki mæta nema hann fengi að minnsta kosti fimm sneiðar. Alma
Guðmundsdóttir ræddi meðal annars um mat, ísbjörn og landsliðið í handbolta við rökstólapar vikunnar.
Á RÖKSTÓLUM
svo miklu meira „action“ fleiri mörk
og hraði. Þeir segja að í heiminum sé
handbolti númer fimmtíu eða eitthvað
á heimslistanum og sé ekkert svo vin-
sæll, en mér finnst hann bara ógeðs-
lega skemmtilegur.
Boris: Þetta er bara svona þjóðar-
íþróttin okkar. Strákarnir í landsliðinu
eru gaurar sem eru að helga líf sitt
íþróttinni og þeir eru komnir á þann
stað að þeir eru fulltrúar þjóðarinnar,
en þá er alltaf einhver svona spekúlant
heima í stofu með ístru sem borðar
bara ís og drekkur bjór að gagnrýna
þessa stráka sem eru að leggja allt í
sölurnar til þess að gera góða hluti
fyrir okkur. Mér finnst það bara ekki
sanngjarnt sko.
Beggi: Alls ekki. Það ætti að taka svo-
leiðis gaura og setja þá inn á völlinn.
Boris: Ég var einu sinni að vinna á
sportbar. Þar komu reglulega einhverj-
ir gaurar eftir vinnu, drukku sig fulla
og horfðu á ensku deildina í fótbolta.
Þeir sátu svo þarna við barinn, blind-
fullir, öskrandi á sjónvarpið og þetta
voru mestu fótboltaspekingar sem til
eru í heiminum. Ég spurði af hverju
þeir væru ekki bara að þjálfa þetta lið
fyrst þeir vissu svona hrikalega mikið,
en þá kom bara „þegiðu, þú veist ekk-
ert um þetta“.
Beggi: Já þetta er einhvers konar karl-
mennskuímynd. Í Hæðinni komst ég að
því að hörðustu iðnaðarmenn voru hinir
mýkstu menn inn við beinið.
Sveittir skemmtistaðir
Talið berst að áfengi. Drekkið þið ekki
áfengi yfir höfuð?
Boris: Ég drekk mjög sjaldan. Ég
drekk áfengi kannski tvisvar eða þri-
svar á ári, en þá drekk ég líka ógeðs-
lega mikið af því þó ég þurfi ekki
mikið. Ég reyni samt að vera erlendis
þegar ég fæ mér í glas bæði út af
ímyndinni og það er mikið verið að
reyna að slást við mig þegar ég er að
djamma hérna heima.
Beggi: Ert þú svolítið í því að slást?
Boris: Nei ég slæst aldrei. Ég er rosa-
lega friðsamur maður. Ég hef verið
sleginn eða kýldur, en ég gerði ekkert
á móti, en þið vitið hvernig þetta er.
Íslendingar drekka mikið, verða rosa-
lega fullir og halda oft að þeir séu rosa-
lega sterkir. Svo vilja þeir ekkert ráð-
ast á garðinn þar sem hann er lægstur
svo ég fæ oft svoleiðis gaura á mig.
Beggi: Þetta er mjög lógískt það sem
þú segir. Það er eins og það komi ein-
hverjir illir andar yfir fólk þegar það
drekkur of mikið. En ég er svona eins
og Boris, við gætum alveg farið að
djamma saman án þess að snerta
brennivín, það skiptir mig ekki nokkru
einasta máli. En ef ég drekk sko, þá
þoli ég ekki mikið. Ég verð alveg blind-
fullur eftir smátíma.
Boris: Ef ég mætti ráða djamminu, þá
myndi ég vilja fara í sumarbústað,
spila og drekka bjór. Ég fíla ekki troðn-
inginn og svitann á stöðunum niðri í
bæ og eftir að reykingabannið komst á
er bara svona svita- og prumpufýla
inni á stöðunum.
Beggi: Já, maður fer þarna til að troð-
ast í gegn, verður drulluskítugur af
því og sér varla hvort maður hittir ein-
hvern sem maður þekkir.
Boris: Þegar þú ert orðinn hundrað
fjörutíu og eitthvað kíló eins og ég, þá
svitnar maður bara af því að standa
kyrr, hvað þá í þessum troðningi.
Beggi: Heyrðu, hvenær áttu afmæli?
Boris: 16. mars 1980.
Beggi: Það hlaut að vera, þú ert fiskur
í eins og ég. Ég er búinn að finna svo
fyrir þér, þú ert til dæmis með þessa
sömu fóbíu og ég fyrir þrengslum og
svoleiðis.
Boris: Þetta stjörnumerkjadæmi, ég er
algjörlega ósammála því.
Beggi: Nei, ég er að tala um svona
talnaspeki. Ég hef hitt mann sem var
fæddur sama ár og sama dag og ég, en
við vorum eins og svart og hvítt.
Boris: Engin vanvirðing við þá sem
trúa á þetta, en ég held persónulega að
þetta sé bara bull.
Beggi: Já, hver hefur sína skoðun, en
fyrir mig hefur þetta samt sem áður
hjálpað mér í hvernig ég á að nálgast
fólk. Bæði í að finna út eiginleika þess
og styrkleika þegar ég er að ráða ein-
stakling í vinnu.
Boris: Já ef það virkar fyrir þig, þá
bara „go for it“.
BEGGI ÚR HÆÐINNI OG BORIS KRAFTAKARL Fundu til með ísbirninum en finnst aðrir hlutir mikilvægari. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN