Fréttablaðið - 15.06.2008, Blaðsíða 49

33 MENNING
Þór Vigfússon á þrjú verk á ferðasýningu
Carnegie Art Awards 2008. Verkin eru
samsett úr lituðum glerplötum sem raðað
er saman upp á vegg og mynda þannig
litaðan endurkastsflöt. Þór hefur notast
talsvert við gler og önnur iðnaðarefni í
myndlist sinni, sem hann segir vera meira
í ætt við framleitt efni en handverk.
„Það er frekar erfitt að segja frá þessum
verkum þar sem þau eru svo einföld,“ segir
Þór um verkin þrjú. „Þetta gler er iðnaðar-
efni og er talsvert notað til skrauts á
húsklæðningar hérlendis. Ég datt niður á
að nota þetta efni þegar ég var að leita að
háglansandi fleti til að nota í verk mín. Ég
var að taka þátt í samsýningu á skúlptúrum
og langaði til þess að setja upp glansandi
flöt í sýningarsalnum sem endurvarpaði
einfaldlega verkum hinna listamannanna.
Þessar glerplötur hentuðu einstaklega vel
til verksins. Það eru nú komin svo mörg ár
síðan þetta var að ég vil helst ekki hugsa
um það, en ég hef allavega unnið með þetta
efni síðan.“
Þór segist hrifinn af því að nota fram-
leidd iðnaðarefni í verkum sínum. „Það er
svosem allt í umhverfi manns unnið í
vélum nútildags, þannig að það er ekkert
skrítið að maður sæki í það. Ég vil forðast
handversáferð og handverksyfirbragð í
verkum mínum, mér finnst það ekki passa
af einhverri ástæðu. En ég er annars mjög
hrifinn af handverki almennt, bara ekki í
minni eigin list.“
Ætla mætti að það sé nokkur heiður fyrir
myndlistarmann að vera valinn inn á
Carnegie Art Awards-sýninguna, þar sem
að hún býður upp á rjómann af samtímalist
á Norðurlöndum. Þór lætur sér þó fátt um
finnast. „Ég veit satt best segja ekki hvort
þessi sýning skipti mig nokkru máli. Það
eina sem ég ímynda mér að þetta geti
breytt er að ég fæ ágætis kynningu
innanlands og utan og á í kjölfarið kannski
betra með að selja verk. Það skiptir máli að
geta lifað af listinni þannig að ef þetta
gerir mér kleift að eyða meiri tíma í
listsköpun þá er það náttúrulega bara
gott.“
Þór segist lítið þekkja til myndlistar
hinna Norðurlandanna og því síður sjá
einhvern sameiginlegan flöt á henni. „Nei,
ég þekki lítið til myndlistar á Norðurlönd-
unum. Ég sá reyndar kynningarmynd fyrir
Carnegie-sýninguna þar sem talað var við
alla listamennina sem taka þátt og þar tók
ég eftir því að þeir virðast hafa stærri og
betri vinnustofur á hinum Norðurlöndun-
um en við hér á Íslandi; ég öfunda þá af
því. Svo virðist sem myndlistarmönnum sé
sýndur meiri sómi í nágrannalöndunum,
þeir fá eitthvað fyrir sinn snúð. Það eru
náttúrulega bara meiri peningar í spilinu í
stærri löndum.“
Þegar umstanginu í kringum Carnegie-
sýninguna lýkur snýr Þór sér aftur að
vinnu sinni. „Það eru ekki áætlaðar fleiri
sýningar á verkum mínum í bráð,“ útskýrir
hann. „Næst á döfinni hjá mér er að vinna
stórt verk fyrir nýja byggingu Háskólans í
Reykjavík; ég er búinn að úthugsa það og
nú er komið að framkvæmdinni. Þess utan
er framtíðin óráðin.“
Iðnaðarmaður íslenskrar myndlistar
Þór Vigfússon: Án titils/ Untitled (2005)
Þór Vigfússon
Þórdís Aðalsteinsdóttir á tvö verk
á sýningu Carnegie Art Awards í
ár. Þórdís stundaði nám við
Myndlista og handíðaskólann en að
loknu námi hélt hún til New York
þar sem hún settist að og tók
meistaragráðu í School of Visual
arts árið 2003. Verk hennar vöktu
athygli Stefans Stux sem á mjög
virt gallerí í borginni og hann bauð
henni samstarf sem hefur haldist
síðan. Málverk Þórdísar byggja á
skýru myndmáli sem kann að
virðast einfalt og „naíft“ við fyrstu
sýn en býr yfir undirtóni þar sem
leynast miklar tilfinningar, duld og
jafnvel óhugnaður. Mörg verka
hennar sýna dýr eins og birni, ketti
og kýr í mannlegum hlutverkum.
„Ég nota oft dýr í verkum
mínum þar sem þau hafa einhvern
veginn meiri tengingu við
umhverfið, en eru þó yfirnáttúru-
legri en draugar. Dýrin eru þó
engin sérstök tenging við Ísland
frekar en önnur lönd, þau eru bara
ákveðin heimsmyndarsýn,“ útskýr-
ir hún. „Ég er svo oft spurð um
hvort íslensk náttúra hafi áhrif á
verk mín og er orðin dálítið leið á
þessari sífelldu tengingu. Ég lít
bara á mig sem listamann, enda er
bara litið á mann sem listamann
hér úti og ekki verið að flokka fólk
eftir uppruna þess. Fólk í New
York hefur mjög misjafnar
hugmyndir um Ísland. Sumir vita
ekki hvar það er en aðrir eru æstir
að ferðast þangað. Fólk verður þó
oftast fyrir vonbrigðum þegar það
kemst að stöðunni í álvera og
virkjanamálum á Íslandi.“ Þórdís
telur að hlutskipti íslensks
listamanns í útlöndum hafi bæði
sínar björtu og dökku hliðar og
ætlar að vera áfram í New York í
einhvern tíma. „Borgin er frábær
og fjölbreytt og sveitin þar í kring
er falleg og iðar af lífi.“ Aðspurð
um hvort áhugi á norrænni
myndlist sé að aukast segist Þórdís
ekki hafa tekið eftir því. „Ég held
ekki að það séu neinir sameiginleg-
ir þræðir eða grunntónn hjá
norrænum listamönnum.“ En
hvaða þýðingu hefur það fyrir
hana sem myndlistamann að vera
valin inn á Carnegie Art Awards
sýninguna? „Hún gefur mér
tækifæri til að sýna í löndum sem
ég hef ekki sýnt í áður. Og í
Kópavogi.“ Þórdís hefur nóg fyrir
stafni um þessar mundir og kemst
ekki á opnun sýningarinnar í
Gerðarsafni í næstu viku. „Ég er í
hópsýningu í Chelsea sem var
opnuð núna um helgina. Þetta er
búið að vera mjög hektískt, en
gaman. Næsta einkasýning hjá
mér er svo næsta vor en hún er
einnig í Chelsea-hverfi New York-
borgar.“
Dýr eru yfirnáttúrulegri en draugar
Þórdís Aðalsteinsdóttir
Þórdís Aðalsteinsdóttir: Lactating
Martyr ( 2006)
9