Fréttablaðið - 24.06.2008, Blaðsíða 22

24. JÚNÍ 2008 ÞRIÐJUDAGUR2 ● fréttablaðið ● austurland
Hjá Alcoa Fjarðaáli á Reyðar-
firði eru um 29 prósent starfs-
manna konur. Unnið er að því
að fjölga konum frekar þar til
kynjahlutfallið er orðið jafnt.
Kvenréttindadagurinn, 19. júní
síðastliðinn, var haldinn hátíð-
legur í Alcoa Fjarðaáli á Reyðar-
firði. Boðið var til bleiks kaffi-
samsætis kvenna og undirstrikar
það þá stefnu álversins að hafa
jafnmarga starfsmenn af hvoru
kyni. Um 150 konur af svæðinu í
kringum álverið sóttu kaffiboðið.
Konur fluttu ávörp og tónlist var
leikin.
„Það var svolítið skemmtilegt
að það voru tvær konur sem fluttu
ávörp. Þær heita báðar Stella og
eru amma og sonardóttir,“ segir
Erna Indriðadóttir, framkvæmda-
stjóri Alcoa Fjarðaáls. Hún bætir
við að það hafi verið gaman að
heyra tvær kynslóðir tala um
jafnréttismálin. „Þær voru mjög
harðar og hvöttu konur til dáða.“
Starfsmannastefna Alcoa
Fjarðaáls er sú að jafnmargar
konur og karlar vinni hjá fyrir-
tækinu. Hefur sú stefna vakið sér-
staka athygli erlendis. „Ég var á
fundi í Bandaríkjunum og þeim
fannst við setja markið allt of hátt.
Þetta væri ekki alveg raunsætt,“
segir Erna, sem finnst raunhæft
að stefna að jöfnu kynjahlutfalli
ef jafnréttisstefna er á annað borð
rekin í fyrirtæki. „Við ætlum ekki
að hvika neitt frá þeirri skoðun.
Við höldum áfram að berjast fyrir
þessu.“
Starfsmannastefnan byggist að
stórum hluta á sjálfbærniverk-
efni Alcoa Fjarðaáls og Lands-
virkjunar. Í upphafi var stór hópur
fólks, sem var með og á móti ál-
verinu, fenginn til að ræða um
það. Í ljós kom að á Austurlandi
eru karlar átta prósentum fleiri en
konurnar og að það vantaði störf
fyrir konur. Á þessum verkefni
byggist stefnan sem mótuð var í
tengslum við mannaráðningar.
Í dag eru um 29 prósent starfs-
manna Alcoa konur. Erna ítrekar
að stefnan sé að þær verði helm-
ingur starfsmanna. „Við setj-
um það ekki fyrir okkur þó þetta
náist ekki á fyrsta degi. Við ætlum
að halda áfram að vinna að þessu
hörðum höndum.“ - mmf
Konur hvattar til dáða
Stefna Alcoa í jafnréttismálum er að jafnmargir karlar og konur verði í vinnu hjá
fyrirtækinu. MYND/HREINN MAGNÚSSON
Þau ólust upp á Norðfirði og
eru komin heim aftur eftir
nám og störf erlendis og á
höfuðborgarsvæðinu. Hann er
fræðslustjóri hjá Alcoa og hún
fjármálastjóri Fjarðabyggðar.
Sigurður Ólafsson og Jóna Árný
Þórðardóttir hafa hreiðrað um sig
á Skorrastað í Norðfirði sem er
rétt við veginn milli Oddsskarðs og
Neskaupstaðar.
„Þetta er ættaróðal,“ segir Jóna
brosandi. „Við tókum við húsi afa
og ömmu, sem eru nýlega farin á
elliheimili. Foreldrar mínir eru svo
á næsta bæ.“ Sigurður segir þau
hjón hafa búið víða og alls staðar
líkað vel en hvergi eins og í heima-
högum innan um sitt fólk. „Við vilj-
um að börnin okkar njóti þess að
alast upp við frelsi eins og við gerð-
um sjálf og að vera í sveit er mik-
ill kostur. Við erum með hesta og
hér eru kindur og hænur. Þetta er
ævintýraheimur fyrir krakka.“
Jóna og Sigurður hafa verið par
síðan 1994. Þau héldu saman til
borgar innar eftir stúdentspróf en
komu austur aftur eftir að hann
hafði lokið BA-námi í félagsfræði
við Háskólann. Sigurður fór að
vinna við héraðsfréttablaðið
Austur land en Jóna baukaði við
barna uppeldi og fleira. Hugurinn
stóð samt til frekara náms og þau
byrjuðu á að fara til Bretlands þar
sem hann tók meistaranám í mann-
auðsstjórnun en færðu sig síðan til
Danmerkur þar sem Jóna nam við-
skiptafræði. Eftir það lá leiðin til
Reykjavíkur. Jóna lauk námi og hóf
að vinna hjá KPMG en hann starf-
aði hjá Skýrr og síðan varnarlið-
inu.
En Austurlandið beið og þegar
Jónu bauðst starf hjá KPMG eystra
og álverið var að rísa ákváðu þau að
flytja. „Það er gott að búa á lands-
byggðinni. Þar skiptir hver og einn
meira máli en í borgunum og er
ekki bara neytandi heldur líka ger-
andi,“ segir Sigurður. Tekur hann
sem dæmi að fyrir austan spili hann
í hljómsveitum í stað þess að sækja
tónleika eins og í Reykjavík. Jóna
tekur undir það. „Við erum ekki í
einangrun hér og ef okkur langar í
leikhús eða annað fyrir sunnan þá
bara skreppum við.“
Starf Sigurðar snýst um fræðslu
og þekkingarmál í álverinu. „Það
þarf mikla kennslu til að koma ál-
verksmiðju í gang með 450 óreynd-
um starfsmönnum,“ segir hann. En
telja þau álverið þá vítamínsprautu
fyrir atvinnulífið eystra sem því
var ætlað? „Já, ástandið hér væri
skuggalegt ef álverið hefði ekki
komið,“ segir Sigurður. „Störfum í
sjávarútvegi hefur fækkað um 300
í Fjarðabyggð á fjórum árum vegna
kvótaskerðingar, aflabrests, tækni-
væðingar og hagræðingar.“
Jóna hefur bætt við sig löggild-
ingarprófi sem endurskoðandi og
að fæðingarorlofinu loknu tekur
hún við sem fjármálastjóri Fjarða-
byggðar. „Ég hef annast ráðgjöf
fyrir sveitarfélagið og ákvað að
stökkva á þetta starf þegar það
losnaði. Ég verð í Neskaupstað
þannig að stutt er í vinnuna og það
eru forréttindi.“ - gun
Gott að búa úti á landi
Franska listakonan Anne Pesce
opnar sýninguna Hvað heiti ég
eða Quel est mon nom, eins og
hún heitir á frummálinu, í Gall-
erí Klaustri 5. júlí næstkomandi
og stendur sýningin til 1. ágúst.
Anne hefur tvisvar dvalið í
gestaíbúðinni á Skriðuklaustri,
síðast í janúar 2007, og eru verk-
in afrakstur af veru hennar þar.
Myndir hennar sýna landslag
sem er undir áhrifum frá veður-
breytingum og ríkjandi and-
rúmslofti. Sól, rigning, vindur
og snjór hafa áhrif á framvindu
listsköpunarinnar ásamt þeim
áhrifum sem veðrið og umhverf-
ið hafa á hugmyndaflug og tján-
ingu listamannsins, en myndirn-
ar sýna stöðug umskipti.
Anna, sem er fædd í Pantin í
Frakklandi árið 1963, lagði upp
í ferð á hjara veraldar í leit að efniviði. Hún nam land á Íslandi,
varð hugfangin af landinu og hafa kynni hennar af íslenskri náttúru
valdið straumhvörfum í listsköpun
hennar. Hún er sérstaklega heilluð af
dimmum vetrinum þegar sólin brýst
einungis fram í nokkra tíma á dag. Hún
lýsir ferðalögum sínum með eftirfar-
andi hætti: „Að ferðast ein fær mig til
að sökkva mér svo djúpt inn í lands-
lagið að ég hætti að hugsa.“
- ve
Heilluð af Íslandi
Quel est mon nom_D12 MYND/ANNE PESCE
Quel est mon nom_P03 MYND/ANNE PESCE
Þegar keyrt er austur á Breiðdals-
vík blasir stórt timburhús við sem
sker sig úr frá hefðbundnum ís-
lenskum byggingum. Þegar nánar
er að gætt kemur í ljós að það er í
eigu þýskra hjóna. „Við urðum svo
hrifin af eyjunni ykkar og hugsuð-
um með okkur: Við erum ekki svo
gömul að við getum ekki byrjað í
nýjum rekstri og nú erum við hér,“
segir Margret Müller-Pupkes,
annar eigandi Café Margret á
Þverhamri 2a á Breiðdalsvík.
Kaffi húsið á hún með eiginmanni
sínum, Horst Müller, og hafa þau
rekið þetta fyrirtæki í sex ár.
Áður en Margrét flutti hing-
að átti hún bóndabýli í Þýska-
landi en maður hennar var með
eigið rafverkstæði. „Ég hafði
komið hingað margoft og hjól-
aði meðal annars kringum landið
með tjaldið eitt meðferðis. Síðan
kom Horst eitt sinn með mér og
við keyrðum í rútu framhjá Breið-
dalsvík og hugsuðum með okkur
að þarna væri góður staður fyrir
kaffihús.“ Margret og Horst áttu
vin á Breiðdalsvík sem sagði þeim
að hægt væri að kaupa land svo
hjónin ákváðu að slá til. Kunningi
þeirra teiknaði húsið, sem síðan
var smíðað í Finnlandi og flutt í
gámum til Íslands. Yfir húsinu er
austurrískur blær og segir Mar-
gret það líkt mörgum byggingum
í Austurríki. Stórir gluggar eru á
húsinu og úr því fallegt útsýni yfir
Breiðdalsvíkina. Notaleg stemn-
ing er innandyra og húsgögnin öll
frá Þýskalandi.
Café Margret er kaffihús, veit-
ingastaður og hótel. „Við erum
með fjögur herbergi og ferða-
menn frá Þýskalandi, Sviss og
Austurríki gista oft hér. Við bjóð-
um upp á mjög fjölbreyttan mat-
seðil en allur matur er heimatil-
búinn, líka brauðið og kökurnar,“
segir Margret og játar því að mat-
argerðin sé að mestu þýsk. Stað-
urinn er opinn allan ársins hring
og vinsæll hjá ferðamönnum jafnt
sem heimamönnum. - mþþ
Með einstakt útsýni
yfir Breiðdalsvíkina
Kunningi Margretar og Horsts teiknaði húsið, það var smíðað í Finnlandi og flutt
hingað í gámum. MYND/MARGRET MÜLLER–PUPKES
Jóna Árný og Sigurður heima í heiðardalnum ásamt tíkinni Lottu. MYND/ARI BEN