Fréttablaðið - 18.07.2008, Blaðsíða 36

D
ísa er tæplega 21 árs
Reykjavíkurmær sem
hefur verið á faraldsfæti
allt frá fæðingu og búið
víða um ævina. Fram að fjögurra
ára aldri bjó hún í Reykjavík og á
Akureyri, en þá fluttist fjölskyld-
an til Bretlands þar foreldrar
hennar, fyrrum Stuðmannahjónin
Ragnhildur Gísladóttir og Jakob
Frímann Magnússon, sinntu tón-
listinni og Jakob faðir hennar var
menningarfulltrúi hjá íslenska
sendiráðinu í London þar til Dísa
varð tólf ára. Hún segist alltaf
hafa elskað músík þótt hún hafi
ekki ætlað sér að verða söngkona.
„Sem barn var ég mikið fyrir föt
og var með sterkar skoðanir á því
hvernig ég var klædd. Ég dauð-
vorkenni mömmu, sem hefur svo
góðan fatasmekk, því hún lagði sig
alla fram við að klæða mig í fín
föt. En það varð allt að vera eftir
mínu höfði. Ég var í mikilli til-
raunastarfsemi, klæddi mig í alls
kyns búninga, svo sem pandabún-
ing, og lék mér í endalausum bún-
inga- og dansleikjum með vinkon-
um mínum,“ útskýrir Dísa sem
hefur verið skapandi frá unga
aldri. „Ég gat dundað mér enda-
laust með alls konar lítil dýr, fígúr-
ur og hlutlausa trékubba sem gátu
tekið sér hin ýmsu hlutverk í mis-
munandi leikjum,“ bætir hún við
og segist snemma hafa vitað hvað
hún ætlaði sér að verða þegar hún
yrði stór.
„Ég var bara um þriggja ára
þegar ég sagðist fyrst ætla að
verða læknir og það hefur verið
planið allar götur síðan. Ég fór á
algjöran bömmer yfir fréttum þar
sem myndir sáust af særðu og fá-
tæku fólki úti í heimi og tók það
mjög inn á mig. Eftir því sem ég
varð eldri varð ég alltaf æstari
yfir því að gera eitthvað í málinu
og löngunin til að verða læknir er
til komin því mig langar að geta
hjálpað fólki,“ segir Dísa.
Það blundaði líka í henni að
verða leikkona um tíma.
„En mér finnst ég ekkert kunna að
leika svo það datt snemma uppfyr-
ir, en að verða tónlistarkona kom
ekki inn í myndina fyrr en töluvert
seinna. Ég hlustaði alltaf mikið á
tónlist, söng með lögum í útvarpinu
og lagði þau á minnið. Ég man að
ég átti svona brúnt Fisher-Price ka-
settutæki sem ég var alltaf með við
höndina. Afi gaf mér svo kasettu
með kínverskum lögum sem ég tók
algjöru ástfóstri við og sú kasetta
var í tækinu í nokkur ár,“ útskýr-
ir Dísa brosandi og segir mömmu
sína nýlega hafa fært lögin fyrir
sig yfir á geisladisk sem hún hlusti
reglulega á í bílnum. „Þó svo að ég
hafi fengið fullt af tónlist var eitt-
hvað við þessi kínversku lög sem
heillaði mig alveg og ég get enn þá
sungið með þeim í dag.“
Tónlistaráhuginn blómstrar
Þegar Dísa var fimm ára gömul fór
hún í sinn fyrsta píanótíma, en seg-
ist þó ekki hafa fundið sig í tónlist-
arnáminu og hætti þremur árum
síðar. Hún lærði einnig á selló um
tíma og segir grunninn í hljóðfæra-
leik hafa komið sér vel. Dísa fékk
snemma útrás fyrir söngáhugann og
þegar hún var níu ára kom hún fram
í fyrsta skipti á skólaskemmtun.
„Ég bað víst um að fá að syngja
Michael Jackson-lag og virtist
ekkert vaxa það í augum. Þó svo
að það hafi ekki verið markmið-
ið að trana mér fram eða að verða
söngkona langaði mig greinilega
að syngja og tók Speed Demon
fyrir framan allan skólann,“ segir
Dísa sem minnist þess að pabbi
hennar hafi snemma hvatt hana til
að spinna eftir eigin höfði á meðan
hann spilaði undir.
„Stundum þegar hann var að
spila hvatti hann mig til að prófa
bara að bulla eitthvað á meðan
hann spilaði og þá söng ég bara
það sem mér datt í hug. Ég byrj-
aði svo að semja ljóð þegar ég var
átta ára og var skotin í strák sem
ég sendi alltaf ástarljóð, en texta-
smíðarnar komu svo seinna meir,“
segir Dísa og hlær við.
16 ára í tónlistargrúski
Bryndís tók sér dágóðan tíma frá
tónlist á unglingsárum sínum, en
þegar hún varð fimmtán ára fór
hún í klassískt söngnám í Söng skóla
Reykjavíkur. Skömmu síðar komu
breskir umboðsmenn til sögunnar,
en að eigin sögn var hún ekki tilbú-
in til að taka þá tónlistarstefnu sem
til var ætlast af henni.
„Hugmyndin var náttúrlega að ná
heimsyfirráðum en mig langaði
ekki að byrja svona stórt. Það var
alltaf einhver rödd innra með mér
sem sagði að mig langaði ekki til að
gera popp og „rythm and blues“-
tónlist, heldur meiri jaðartónlist.
Ég var búin að semja rúmlega 40
„rythm and blues“-lög þegar ég
loksins uppgötvaði hvað ég vildi.
Ég var mjög þakklát og fannst ég
vera mjög lánsöm að fá þetta tæki-
færi, en þegar ég byrjaði að semja
hafði ég enga trú á sjálfri mér. Ég
fékk tækifæri til að vinna með
mjög reyndum lagahöfundum um
allan heim og var þá oft erlend-
is eina viku í senn að semja. Mér
fannst ég samt bara vera að semja
lög hálf stefnulaust því ég var ekki
Tónlistarhæfileikar Bryndísar Jakobsdóttur
komu snemma í ljós. Það tók hana nokkurn tíma
að þróa sinn eigin stíl og hún ákvað að gefa ekki
út neina tónlist fyrr en hún hefði öðlast trú á
eigin lagasmíðum. Á dögunum kom hennar fyrsta
sólóplata út og í kvöld mun hún fagna með
útgáfupartíi í Iðnó. Alma Guðmundsdóttir hitti
Bryndísi og fékk að forvitnast um lagahöfundinn,
söngkonuna og náttúrubarnið Dísu.
Ég var viss um
að platan yrði
skotin í kaf
Þrátt fyrir góðan fatasmekk móður sinnar, Ragnhildar Gísladóttur, hafði Bryndís sterkar skoðanir á því hverju hún klæddist
sem barn og fannst skemmtilegast að fara í alls kyns búninga. FRÉTTABLAÐIÐ/ARNÞÓR
Í HNOTSKURN
Stjörnumerki: Krabbi.
Uppáhaldsmatur: Grillað lambakjöt
með góðri sósu, salati, kartöflum
og smá rauðvíni.
Besti tími dagsins: Eftir klukkan tíu
á kvöldin.
Uppáhaldsdrykkur: Nýkreistur
ávaxtasafi.
Draumafrí: Að fara til Ástralíu og
kafa.
Bíllinn minn er: Lítill og sætur
dúkkubíll.
Skemmtilegast: Að vera úti í nátt-
úrunni í hestaferð.
Leiðinlegast: Að vera lasin.
Hverju myndirðu sleppa ef þú
þyrftir að spara? Bílnum mínum og
ganga eða hjóla í staðinn.
Mesta freistingin: Að setja allt á
„hold“ og ferðast um heiminn.
Diskurinn í spilaranum: Mads
Mouritz, danski vinur minn sem
spilaði með mér á Organ um dag-
inn.
Uppáhaldsborgin mín: Í fyrra var
það New York, nú er það Köben.
Skemmtilegasta bíómyndin: Eagle
vs. Shark og Aristocats.
8 • FÖSTUDAGUR 18. JÚLÍ 2008