Fréttablaðið - 08.08.2008, Blaðsíða 47

arhöldin og hvort gleðigangan sé
árlegur viðburður hjá honum.
„Fyrir mér var Gay pride stór biti
að kyngja á sínum tíma og mér
fannst ekki eiga að þurfa að halda
slíka göngu til að berjast fyrir rétt-
indum samkynheigðra. Ég hefði
frekar gengið í sjóinn en að ganga
niður Laugaveginn sem samkyn-
heigður maður fyrir tuttugu árum
síðan, svo sterkir voru mínir eigin
fordómar. Í dag sé ég þetta í öðru
ljósi því þeir sem fóru upphaflega
í gönguna í allri sinni dýrð voru
að ryðja brautina fyrir svo marga
aðra og Gay pride er án efa horn-
steinninn í þeirri viðhorfsbreyt-
ingu sem hefur átt sér stað í ís-
lensku samfélagi síðastliðin ár. Í
fyrra fór ég í fyrsta skipti í göng-
una og var stoltur af því, þó svo að
ég hafi ekki farið í glimmergalla
eða gengið um með vængi,“ segir
Karl og hlær, en þrátt fyrir við-
horfsbreytinguna sem hefur orðið
á síðastliðnum árum segir hann
fordóma langt frá því að heyra sög-
unni til.
„Ég skil að vissu leyti fordóma
fólks því fordómar eru fyrst og
fremst byggðir á vanþekkingu. Það
er frekar skondið þegar maður upp-
lifir að fólki finnist samkynhneigð-
ir vera eitthvert nýtt fyrirbæri. Ég
var til dæmis nýverið að lesa við-
tal við áttræðan mann sem var að
tala um ástandið á hernámsárun-
um og hvernig var að vera sam-
kynhneigður á þeim tíma. Málið
er bara að umræðan er tiltölulega
ný og ég vildi óska að eldra fólk
sæi þetta ekki sem einhvers konar
tískubólu eða hlutskipti sem fólk
hefur valið sér. Samkynhneigð er
það síður en svo, ekkert frekar en
meðfætt útlit. Það velur sér enginn
heilvita maður af fúsum og frjáls-
um vilja þessa þrautargöngu sem
ég upplifði varðandi kynhneigð
mína í æsku,“ útskýrir Karl.
„Þó svo að fordómar hafi minnk-
að gífurlega með aukinni umræðu
telja margir sig vera fordóma-
lausa þar til njólinn sprettur upp í
þeirra eigin garði. Þá þurfa marg-
ir að horfast í augu við sjálfa sig.
Að mínu mati eru því miður alltof
miklir fordómar enn fyrir hendi,
en umburðarlyndið hefur vissu-
lega aukist,“ bætir hann við.
Endurheimti trúna
„Satt best að segja finnst mér bara
stórmerkilegt að núna, árið 2008,
sé samkynhneigð enn þá umfjöll-
unarefni og „issue“ hjá þjóðkirkj-
unni og fleiri trúfélögum, eins og
verið hefur,“ segir Karl.
„Ég hef alltaf verið trúaður og
hlaut mjög trúarlegt uppeldi, en
fannst ég myndi aðeins vera vel-
kominn í kirkju ef ég héldi mér
saman og bæri ekki hneigðir mínar
á torg. Kvikmyndin The Pass-
ion með Mel Gibson hafði gríðar-
leg áhrif á mig. Að horfa á píslar-
gönguna minnti mig á hvernig ég
upplifði mína „gay göngu“ og hvað
mér fannst guð hafa yfirgefið mig,
líkt og Jesú upplifði á krossinum.
Ég endurheimti trú mína fimm-
falda eftir þessa kvikmynd, því ég
gat séð sjálfan mig í þrautargöngu
Jesú Krists. Hann sagði svo eftir-
minnilega; Dæmið ekki, svo þér
verðið ekki dæmdir – er þá ekki
rangt að halda að guð hafni manni
á forsendum kynhneigðar manns?
Ég trúi því ekki að samkynhneigðir
séu bara slys í sköpunarverki guðs
eins og sumir telja og finnst erfitt
að meðtaka að allir kristnir menn
skuli ekki af guðlegri mildi geta
horft á okkur sem jafningja sína.
Mér hefur vissulega alltaf þótt
það sérstakt að mega hljóta skírn,
fermingu og greftrun í kirkju en
ekki sambúðarvígslu, þó sem betur
fer séu þessi mál nú komin í betri
farveg og mikið og gott starf verið
unnið innan kirkjunnar. Fyrir mér
er þetta einfaldlega spurning um
grundvallarmannréttindi og að
allir séu jafnir. Það þarf ekki að
heita hjónaband fyrir mér en ég
vil sem kristinn maður geta leitað
til kirkjunnar minnar eftir bless-
un og vígslu á sambúð minni við
maka minn og setið við sama borð
til jafns við aðra menn. Við erum
jú öll jöfn fyrir guði,“ segir Karl.
„Orðin; Faðir fyrirgef þeim því
þeir vita ekki hvað þeir gjöra“ hef
ég oft haft í huga þegar mér hefur
ofboðið umræðan og þegar á móti
hefur blásið. Ég veit vel að það er
ekki hægt að breyta gömlum og
rótgrónum hugsunarhætti á einni
nóttu, þar er margt sem kemur til
og er samofið breytilegum lífsvið-
horfum, siðferðisvitund og hefð-
um eldri kynslóða. Auðvitað tekur
þetta sinn tíma þó gott væri nú að
fara að spýta aðeins í lófana. Við
samkynhneigðir þurfum líka að
sýna umburðarlyndi, tillitssemi og
skilning og virða tilfinningar og
persónulegar skoðanir okkar eldri
bræðra og systra.“
Með báða fætur á Íslandi
Frá því að Karl flutti frá Skaga-
strönd fyrir 25 árum hefur hann
meðal annars verið búsettur í Brus-
sel, Berlín, Los Angeles og London
þar sem hann hefur starfað bæði
við förðun og hárgreiðslu. Nú er
hann fluttur aftur heim til Íslands
þó svo að einstaka vinnuferðir til
Evrópu tilheyri enn starfi hans.
„Það voru ýmsar tilviljanir og
verkefni sem leiddu mig aftur
hingað heim. Þá uppgötvaði ég að
hér líður mér vel og ég var búinn
að afgreiða útrásina, allavega í
bili. Nú er ég tilbúinn að gera eitt-
hvað nýtt og miðla þeirri þekk-
ingu sem ég hef öðlast,“ segir
Karl sem hefur síðastliðin fimm
ár rekið tískuvöruverslunina Næs
Connection í Kópavogi með syst-
ur sinni. Þessa dagana eru þau að
gera breytingar á rekstri fyrir-
tækisins og ætla að loka verslun-
inni í bili.
„Ég mun opna í húsnæðinu í
Hæðasmára vinnustúdíó um mán-
aðamótin sem verður allt í senn
hárgreiðslustofa, ljósmyndastúd-
íó og skóli, en ég mun bjóða upp á
ýmis námskeið tengd hárgreiðslu
og förðun, jafnt fyrir fagfólk sem
almenning og einstaklinga,“ út-
skýrir Karl.
„Í dag líður mér mjög vel og
mér finnst ég ekki lengur þurfa
að sanna neitt fyrir neinum. Ég
veit hver ég er og hvað ég stend
fyrir og er sáttur í eigin skinni. Ég
er frjáls maður og ef mér dytti til
dæmis í hug að flytja á Grundar-
fjörð og gerast meðhjálpari myndi
ég hiklaust gera það án þess að
hugsa um hvað öðrum fyndist. Það
hlýtur að vera markmið allra í líf-
inu að lifa í sátt við sjálfan sig og
það sem maður er að gera,“ segir
Karl að lokum og brosir.
8. ÁGÚST 2008 FÖSTUDAGUR • 9