Fréttablaðið - 12.09.2008, Blaðsíða 18
18 12. september 2008 FÖSTUDAGUR
greinar@frettabladid.is
FRÁ DEGI TIL DAGS
FRÉTTABLAÐIÐ Skaftahlíð 24, 105 Reykjavík SÍMI: 512 5000, ritstjorn@frettabladid.is FRÉTTASTJÓRAR: Arndís Þorgeirsdóttir arndis@frettabladid.is, Kristján Hjálmarsson, kristjan@frettabladid.is Trausti Hafliðason trausti@frettabladid.is og Höskuldur Daði Magnússon (dægurmál) hdm@frettabladid.is
MENNING: Páll Baldvin Baldvinsson fulltrúi ritstjóra pbb@frettabladid.is VIÐSKIPTARITSTJÓRAR: Björn Ingi Hrafnsson bih@markadurinn.is og Óli Kr. Ármannsson olikr@markadurinn.is HELGAREFNI: Anna Margrét Björnsson amb@frettabladid.is og Sigríður Björg Tómasdóttir sigridur@frettabladid.is
ALLT OG SÉRBLÖÐ: Emilía Örlygsdóttir emilia@frettabladid.is og Roald Eyvindsson roald@frettabladid.is ÍÞRÓTTIR: Henry Birgir Gunnarsson henry@frettabladid.is LJÓSMYNDIR: Pjetur Sigurðsson pjetur@frettabladid.is FRAMLEIÐSLUSTJÓRI: Kolbrún Ingibergsdóttir kolbrun@frettabladid.is
UMRÆÐAN
Guðmundur Oddsson
Það er með ólíkindum hvernig umræðan hefur verið um þær breytingar sem
Íslandspóstur hefur boðað í sambandi við
lokun póstafgreiðslustaða og fækkun
póstburðardaga á landsbyggðinni. Einkum
eru það félagar í VG sem farið hafa
mikinn og gildir þá einu hvaða forsendur
liggja á bak við þessar ákvarðanir
Íslandspósts, því tilgangurinn helgar meðalið hjá
félögum í VG. Íslandspóstur fækkar ekki póst burðar-
dögum eða lokar póstafgreiðslustöðum að gamni
sínu. Það er mikill misskilningur að halda því fram
að einhver skerðing á þjónustu felist í því að fækka
póstburðardögum úr 5 í 3 á viku ef enginn póstur er
til flutninga. Það getur tæpast verið mikil þjónusta
fólgin í því að láta póstbíla aka tóma hundruð
kílómetra á dag út um allt land. Á þeim afgreiðslu-
stöðum sem hefur verið og mun verða lokað á næstu
misserum hafa verið sárafáar afhendingar á dag og
að mati Íslandspósts munu landpóstar auðveldlega
geta haldið uppi sama þjónustustigi og í flestum
tilvikum verður það betra.
Allt frá stofnun Íslandspósts 1997 hefur það verið
stefna að gera fyrirtækið að alhliða sterku flutn-
ingafyrirtæki. Á fyrstu árunum eftir aðskilnaðinn
við Símann þurfti að breyta rekstrinum mjög og
treysta fyrirtækið og skapa því góð rekstrarskil-
yrði. Það var erfitt en tókst og þegar á árinu 2004
samþykkti stjórnin að treysta stöðu Íslandspósts á
landsbyggðinni með því að byggja 10 ný pósthús. Sú
ákvörðun stjórnar grundvallaðist að sjálfsögðu á
þeirri stefnu að auka enn betur alla þjónustu við
landsbyggðina.
Það eru því örgustu öfugmæli oað lesa það
í dagblöðum sí og æ að Íslandspóstur sé að
draga úr þjónustu sinni við landsbyggðina
eins og feðgarnir Jón Bjarnason þingmaður
VG og Bjarni Jónsson, sveitarstjórnarfull-
trúi í Skagafirði, hafa gert. Mér finnst
raunar afstaða þeirra feðga mjög í anda VG
og hafa þann eina tilgang að vera á móti öllu
og öllum. Í grein Bjarna Jónssonar í
Fréttablaðinu 10. september kemur raunar
fram að tilgangurinn með greininni er
eingöngu að koma höggi á samgönguráð-
herra og Samfylkinguna, en hefur ekkert með
póstdreifingu að gera.
Sem stjórnarmanni í Íslandspósti til margra ára
gremst mér að lesa stöðugt þær fullyrðingar
sjálfskipaðra talsmanna landsbyggðarinnar úr VG,
að við séum alltaf að vinna skemmdarverk
gagnvart landsbyggðinni. Að sjálfsögðu ber stjórn
fyrirtækisins fulla ábyrgð á stefnunni og sam-
gönguráðherra hverju sinni kemur þar ekkert
nærri. Okkur ber að reka fyrirtækið sem best og
bera hag þess fyrir brjósti. Mér er ekki kunnugt
um einhver lög um póstþjónustu, sem kveða á um
lágmarksfjölda póstafgreiðslna á landinu, enda
væri slíkt út í hött. Það eru hins vegar skýr áform
Íslandspósts að tryggja öllum landsmönnum góða
og örugga þjónustu og búa fyrirtækið undir breytt
rekstrarumhverfi. Í ársbyrjun 2011 fellur einka-
réttur Íslandspósts á dreifingu bréfa niður og þá
verður fyrirtækið að vera tilbúið að keppa við
samkeppnisaðila á jafnréttisgrunni. Ef Íslands-
póstur nær ekki þeim markmiðum sínum, gæti ég
trúað, að þá fyrst mætti landsbyggðin hafa
áhyggjur af þjónustunni.
Höfundur er varaformaður stjórnar Íslandspósts.
Eru berin alltaf súr?
GUÐMUNDUR
ODDSSON
SPOTTIÐ
M
esti trúverðugleikavandi ríkisstjórnarinnar á
rætur í ólíkum viðhorfum stjórnarflokkanna til
þess hvernig skipa eigi peningamálastjórninni
til frambúðar. Sjálfstæðisflokkurinn hefur ekki
alfarið horfið frá því mati að krónan geti dugað.
Samfylkingin vill þar á móti taka upp evru.
Upptaka evru er háð aðild að Evrópska myntbandalaginu og
líklegast einnig Evrópusambandinu. Stjórnarflokkarnir sömdu
um að hún væri ekki á dagskrá þetta kjörtímabil. Þeir bera jafna
ábyrgð á því ákvæði. Þegar stjórnin var mynduð voru aðstæður
með þeim hætti að ekki var útilokað að skjóta mætti því uppgjöri
á frest. Þær aðstæður hafa breyst.
Heita má óumdeilt að ríkjandi stefna í peningamálum hafi beðið
skipbrot. Það eitt þarf þó ekki sjálfkrafa að þýða að krónan sé úr
sögunni. Að því leyti eru tveir kostir enn fyrir hendi: Evra eða
króna. Vandinn er hins vegar sá að enginn hefur komið fram með
hugmynd að nýrri aðferðafræði við stjórnun krónunnar sem líkleg
er til að skapa trú á að Ísland geti búið við sambærilegan stöðug-
leika og viðskiptaþjóðirnar þegar til lengri tíma er horft. Við svo
búið er evran því eini raunhæfi kosturinn.
Það sjónarmið er uppi að bíða megi með mótun framtíðarstefnunnar
í peningamálum þar til þjóðin er komin í gegnum þá djúpu lægð sem
hún er nú stödd í. Annars vegar er það rökstutt með því að fólk muni
hætta að kalla á evru þegar alþjóðalánsfjárkreppunni lýkur og hins
vegar á þann veg að ekki megi bregða fæti fyrir Seðlabankann í
miðju straumvatninu. Tvennt mælir gegn þessum kenningum.
Í fyrsta lagi hefur Seðlabankinn þegar misst fótanna í
straumnum. Ástæðan verður ekki alfarið rakin til mistaka stjórn-
enda bankans. Það eru einfaldlega leikreglur laganna sem ekki
ganga upp. Þeim veruleika verður ekki breytt með því að loka
augunum. Trúverðugleika sem er farinn verður ekki viðhaldið.
Í annan stað er dagljóst að það ræðst af viðbrögðum á vinnu-
markaðnum hvort verðbólgan verður tímabundin eða varanleg.
Byrji víxlhækkanir kaupgjalds og verðlags breytist skammvinn
kreppa í vísan varanlegan voða. Eigi forystumenn launafólks
að geta varið kjaraskerðingu um stund þurfa þeir að sjá ljós í
myrkrinu. Trúverðug peningastefna sem tryggir Íslandi sambæri-
legan stöðugleika og aðrar þjóðir njóta er lykilatriði í því efni.
Þar af leiðir að ekki er unnt að bíða í tvö til þrjú ár með að sýna
það ljós. Varanlegur stöðugleiki og hagvöxtur ráða því hvort lífs-
kjörin fara batnandi á ný. Forystumenn launafólksins og atvinnu-
fyrirtækjanna þurfa að hafa vissu fyrir því að sú langtímastefna
hafi verið mótuð sem gerir þetta mögulegt.
Mikilvægt er að hafa í huga að evra leysir þjóðina ekki undan
tímabundinni kjaraskerðingu. Hún leysir stjórnarflokkana ekki
heldur frá þeirri ábyrgð að koma fram með verulega aðhalds-
samar fjárlagaráðstafanir. Evran er með öðrum orðum ekki
sjálfkrafa lausn á vanda. Á hana ber miklu fremur að líta sem
annað efnahags umhverfi sem gerir mönnum auðveldara að ná
óumdeildum stöðugleika markmiðum. Eftir sem áður geta menn
farið vel eða illa að ráði sínu.
Ólíklegt er að þjóðin fallist á að stjórnarsáttmálinn hindri að fara
megi greiðfærustu leiðina til að ná tökum á þessu lykilatriði í efna-
hagsstjórninni. Svarið við þeirri spurningu hvort bíða megi með
framtíðarstefnumótun í peningamálum er að þessu virtu: Nei.
Má ný stefnumótun í peningamálum bíða?
Nei
ÞORSTEINN PÁLSSON SKRIFAR
Úrval af skólavörum
60-80% afsláttur
Skeifunni • Smáralind • Hafnarfirði • Selfossi • Vestmannaeyjum • Egilsstöðum • Akureyri • Ísafirði
Var eitthvað sem þú
áttir eftir að versla
fyrir skólann?
Ókyrrð
Einhver ókyrrð er hlaupin í Frjáls-
lynda flokkinn, miðað við fréttir
undan farna daga. Fyrr í vikunni
varpaði Kristinn H. Gunnarsson,
þingmaður flokksins, þeirri bombu
að það ætti að bjóða flóttamenn vel-
komna til Íslands og taka vel á móti
þeim. Þetta túlkaði varaformaður
flokksins, Magnús Þór Hafsteinsson,
sem grófa árás á sig og sakaði Kristin
um fordóma (gegn hverju fylgdi
reyndar ekki sögunni). Guðjón
Arnar Kristjánsson, formaður
flokksins, var ekki fyrr byrjað-
ur að bera vopn á klæðin en
Sigurjón Þórðarson, fyrrver-
andi þingmaður frjáls-
lyndra, lýsti yfir að
ef til vill væri það
góð hugmynd
að Guðjón Arnar viki sem formaður
flokksins og Sigurjón sjálfur tæki við,
eins og félag frjálslyndra í Eyjafirði
hefur lagt til.
Hraustleikamerki
Ljóst er að það yrði á brattann að
sækja fyrir Sigurjón, enginn af þing-
mönnum flokksins né varaformaður-
inn styðja hann til starfans. Sigurjón
yrði fyrst og fremst að afla sér
stuðnings í grasrótinni. Með
þessu fylgjast áhugamenn
um stjórnmál auðvitað
spenntir næstu mánuði.
Hvað sem því líður
er ljóst að ekkert
stjórnmála-
afl iðar
jafn
mikið af lífi og Frjálslyndi flokkurinn
um þessar mundir, sem er auðvitað
fyrst og fremst hraustleikamerki.
Síðasta framfaramálið
Guðmundur Steingrímsson, þing-
maður Samfylkingarinnar, rakti á
Alþingi í gær aðdragandann að stofn-
un umhverfisráðuneytisins árið 1990
og þeim litla skilningi sem það
mætti á sínum tíma. Var það
hins vegar mat Guðmundar
að stofnun umhverfisráðu-
neytisins væri eitt síðasta
framfaramálið sem þakka
mætti Framsóknarflokknum.
Bíddu, hver var aftur for-
maður Framsóknarflokks-
ins og forsætisráðherra
árið 1990?
bergsteinn@frettabladid.is
ÚTGÁFUFÉLAG: 365
RITSTJÓRAR: Jón Kaldal jk@frettabladid.is og Þorsteinn Pálsson thorsteinn@frettabladid.is AÐSTOÐARRITSTJÓRI:
Steinunn Stefándsóttir steinunn@frettabladid.is. Fréttablaðið kemur út í 103.000 eintökum og er dreift ókeypis á heimili
á höfuðborgarsvæðinu og Akureyri. Einnig er hægt að fá blaðið í völdum verslunum á landsbyggðinni. Fréttablaðið áskilur
sér rétt til að birta allt efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds. Issn 1670-3871