Fréttablaðið - 18.10.2008, Blaðsíða 18

22 18. október 2008 LAUGARDAGUR
Það fer vel á því að Sara og Tobias
kynntust í heimsborginni New York, í
partíi þar sem sameiginlegur vinur
hélt. „Þetta var fyrir fjórum árum, þá
átti ég annan kærasta og hann aðra
kærustu þannig að það var ekkert í
spilinu, við spjölluðum heilmikið saman
reyndar. Tveimur árum síðar þá hring-
ir hann í mig og spyr hvort ég muni
eftir sér. Þá var hann staddur á Íslandi,
átti ekki konu lengur og ég ekki mann,
og hann bauð mér í kaffi. Við höfum
eiginlega verið í því kaffi síðan,“ segir
Sara.
Hún er stolt af sínum manni sem
vinnur fyrir Þjóðleikhúsið sem drama-
túrg í leiksýningunni Macbeth. Sara er
hins vegar á fullu þessa dagana vegna
hlutverks síns í söngleiknum Fólkið í
blokkinni eftir Ólaf Hauk Símonarson.
„Ég leik Söru, sextán ára stelpu sem er
að uppgötva lífið og þarf að díla við að
verða fullorðin ótrúlega fljótt, pabbi
hennar er alkóhólisti og mamman með-
virk. Allar persónurnar í leikritinu eru
eiginlega að glíma við einhver vanda-
mál.“
Leikritið er öðrum þræði söngleikur
um söngleik því það fjallar um þegar
fólkið í blokkinni ákveður að setja upp
söngleik. Og hér fær Sara að spreyta
sig á söngnum á nýjan leik. „Það er
mjög gaman og frábært að taka þátt í
þessari uppsetningu en krefjandi um
leið, við erum á sviðinu allan tímann,“
segir Sara sem segir sýninguna vera
aðgengilega, fyndna og sanna: „Það er
ótrúlega mikið hjarta í henni og ég held
að hver einasti áhorfandi eigi efti að
geta samasamað sig persónunum í leik-
ritinu,“ segir Sara sem er afar ánægð
með samstarfsmenn og leikstjóra leik-
ritsins. Og það er henni algjörlega að
skapi að leika í svona stórsýningu, fullt
af fólki og mikið að gerast.
Survivor í fjögur ár
Fjögurra ára nám í átta manna bekk
fannst henni á hinn bóginn svo þrúg-
andi að hún var að spá í að hætta við að
verða leikari þegar náminu lauk. „Þetta
er frábært nám en í raun er þetta
„survivor“-leikur í fjögur ár, nema
enginn heltist úr lestinni. Maður er
settur í kennslustofu með einhverjum
sem maður þekkir ekki neitt og þarf að
eyða öllum sínum tíma með fólkinu í
fjögur ár,“ segir Sara sem er afar fegin
að hún tók samt við hlutverkinu sem
henni bauðst að námi loknu í Skila-
boðaskjóðunni. „Mér fannst ég þurfa
að prófa og mér til mikillar ánægju þá
uppgötvaði ég aftur hvað mér þykir
gaman að leika, ég fann aftur af hverju
ég sótti í áhugamannaleikhúsin á sínum
tíma.“
Fram undan hjá henni er, auk hlut-
verksins í Fólkinu í blokkinni, að leika
systur Fridu Kahlo í leikriti Brynhild-
ar Guðjónsdóttur. Það er sem sagt nóg
að gera í bili og Sara segist alls ekki
skipuleggja tímann lengra en út vetur-
inn.
„Við höfum gælt við að flytja til
London þar sem Tobias er ali,n upp.
Svo dreymir okkur líka að fara að ferð-
ast, við erum bæði draumóramann-
eskjur,“ segir Sara sem er samt ótrú-
lega ánægð með lífið á Íslandi um
þessar mundir. „Ég gekk í gegnum
tímabil, eins og örugglega margir gera,
þegar Ísland fór í taugarnar á mér.
Mér fannst það lítið, kalt og grámyglu-
legt og algjörlega málið að komast í
burt. En svo hef ég lært að meta allt
hér, náttúruna og nálægðina við allt.
Kannski ekki síst í gegnum Tobias. Það
er aðallega þessi staður hér sem þarf
að vera rólegur og sáttur til þess að
manni geti liðið vel hvar sem er í heim-
inum,“ segir hún og leggur höndina á
hjartastað. Látum það vera lokaorðin.
Tveimur
árum síðar
þá hringir
hann í mig
og spyr
hvort ég
muni eftir
sér. Þá var
hann stadd-
ur á Íslandi
... hann bauð
mér í kaffi.
Við höfum
eiginlega
verið í því
kaffi síðan.
L
augavegurinn er grámóskuleg-
ur daginn sem ég geng hann á
leið minni til fundar við Söru
Marti Guðmundsdóttur. Þar
býr hún í fallegri íbúð sem er hæfilega
kæruleysilega skreytt dóti og munum.
Kærastinn hennar Tobias Munthe er á
hlaupum út um dyrnar þegar mig ber
að garði, þau kveðjast á spænsku sem
undirstrikar alþjóðlegan andblæ heim-
ilisins. Í notalegri stofunni er boðið
upp á kaffi eða te og meðan vatnið
sýður sýnir Sara mér íbúðina en hún
hefur búið í miðbænum síðan hún hóf
nám í Leiklistarskólanum, fyrir fimm
árum.
Þangað flutti hún úr Hafnarfirði og
hún lítur eiginlega enn á sig sem Hafn-
firðing enda bjó hún þar frá tíu ára
aldri. „Hafnarfjörður var svo lítill
þegar ég var að alast upp,“ segir Sara
sem er nýorðin þrítug. Þar steig hún
sín fyrstu skref í leikhúsinu, sem kær-
asta Bugsy Malone í samnefndu leik-
riti. „Við vorum fimmtíu krakkakvik-
indi sem tókum þátt í sýningunni og
hún gekk svo vel að hún var sett upp í
Reykjavík nokkrum árum síðar.“
Bugsy Malone er söngleikur og hin
sísönglandi Sara Marti söng fyrir fullu
húsi í fyrsta skipti en ekki það síð-
asta.
Á unglingsárum gerðist það nefni-
lega að hún varð viðriðin tónlistar-
bransann hér. „Þegar ég var fimmtán
ára fór ég að syngja bakraddir hjá
Svölu Björgvins í hljómsveit sem hét
Bubbleflies, við spiluðum út um allt á
börum og ég bara fimmtán ára,“ segir
Sara og hlær. Það var svo á útihátíð-
inni Uxa árið 1995 sem Sara kynntist
þeim Pétri Hallgrímssyni og Jóhanni
Jóhannssyni sem höfðu stofnað hljóm-
sveitina Lhooq og þeir buðu henni að
syngja með hljómsveitinni.
„Þetta var á þeim tíma sem Ísland
var að verða rosa heitt og við fengum
svakalegan meðbyr, áttum einhver
fjögur lög og allt í einu vorum við
komin með plötusamning í hendurnar,
gátum meira að segja valið úr tilboð-
um.“ David Bowie hreifst af sveitinni
á sínum tíma og það vakti talsverða
athygli hér á landi þegar hann valdi
hana til þess að hita upp fyrir tónleik-
ana sem hann hélt hér á landi 1996.
Hljómsveitin lagði upp laupana
nokkrum árum og einni plötu síðar og
Sara sem þrátt fyrir ýmis gigg í tón-
listarbransanum fann sig ekki þar.
„Ég vissi ekkert hvað ég vildi gera af
mér, ég vann á ýmsum stöðum, fór
aðeins í Iðnskólann og svo endaði ég á
því að sækja um í kvikmyndagerð í
Ástralíu, og komst inn í skólann.“
Fyrir henni átti þó ekki að liggja að
fara yfir hálfan hnöttinn í nám, á
sama tíma sótti hún um í Leiklistar-
skólanum og komst inn. Inntökupróf-
in eru strembin en Sara naut góðs af
leikreynslu úr Firðinum, hafði tekið
þátt í nokkrum áhugaleikritum árin á
undan og hafði reyndar verið starfs-
maður Hafnarfjarðarleikhússins um
árabil.
Spurð hvort hún komi frá listrænu
heimili segir hún svo ekki vera: „Hm,
nei, ég lýg því, “ bætir hún við og
skellir upp úr. „Mamma er myndlist-
armenntuð en hún bætti reyndar við
sig háskólagráðu hér á landi og vinn-
ur sem þroskaþjálfi.“
Bíómyndafjölskylda á Spáni
Móðir Söru er frá Spáni og þar á hún
stóra fjölskyldu sem hún heimsækir á
hverju ári. „Ég kalla þau bíómynda-
fjölskylduna mína, þau eru stundum
eins og sprottin út úr Woody Allen-
mynd, þú veist risastór fjölskylda og
hávær, það er svo mikil ást og gleði
hjá þeim.“ Sara er tvítyngd og þykir
ekki leiðinlegt að unnustinn talar
spænsku reiprennandi. „Það er svo
gaman að heimsækja þau með honum
af því að hann talar líka spænsku.“
Spænska er þó ekki það tungumál
sem þau nota mest í samskiptum held-
ur enska en Tobias er hálfur Frakki
og hálfur Breti. „Frá byrjun höfðum
við bakgrunn sem aðrir hafa ekki og
það tengdi okkur saman. Það er
kannski ekki svo mikið öðruvísi að
vera frá tveimur löndum og þó. Í
manni mætast tveir menningarheim-
ar og þeir stangast stundum á.“
Endurheimti leikgleðina
Sara Marti Guðmundsdóttir leikkona var orðin hundleið á að leika undir lok náms í Leiklistarskólanum. En hún fann gleðina
í leiknum þegar hún steig á fjalirnar sem fullgild leikkona. Hún fer með eitt aðalhlutverkanna í Fólkinu í blokkinni sem sýnt er
við miklar vinsældir í Borgarleikhúsinu. Sigríður Björg Tómasdóttir hitti hana yfir tebolla.
BYRJAÐI Í BUGSY MALONE Sara Martin hóf ferilinn í heimabænum Hafnarfirði en leikur nú hina sextán ára Söru í Fólkinu í blokkinni. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN.
Sara Martin fer með hlutverk Söru,
sextán ára stúlku, í leikritinu Fólkið í
blokkinni. Svo vildi til að Sara Martin er
nýbúin að fá spangir. „Ég átti að fá þær
í sumar, en aðstandendum leikritsins
leist svo vel á að ég væri með spangir
að ég frestaði því,“ segir Sara sem
óneitanlega verður gelgjulegri fyrir
vikið.
Fólkið í blokkinni er leikrit með
söngvum og er höfundur þess Ólafur
Haukur Símonarson. Það fjallar í
stuttu máli um fólk í blokk í Reykjavík,
sem ákveður að setja upp söngleik,
og skrautlegt líf þeirra. Verkið er sýnt
á stóra sviði Borgarleikhússins og
sitja áhorfendur á áhorfendapöllum
sem komið hefur verið fyrir á sviðinu
en leikritið fer fram á hliðarsviði og
baksviði.
Spangir fyrir hlutverkið