Tíminn - 19.02.1982, Blaðsíða 10

10
Föstudagur 19. febrúar 1982
Keimilistíminn
Umsjón A.K.B.
Sveins-
stykkinu
var
stolið
■ Heimsóknin i dag er til
Björgvins Svavarssonar, kenn-
ara og silfursmiðs. Hann býr i
Kópavogi ásamt konu sinni,
Kristinu Garðarsdóttur, kenn-
ara, og þremur börnum, Helgu
12, ára, Svavari 9 ára og Herði
Garðari 1. ársi
Björgvin heíur smiöaö nokkuð
af kirkjumunum, skirnarl'onta,
altarisstjaka og rekur.
Ég spyr þvi Björgvin fyrst:
Hvað heíur þú smiðað muni i
margar kirkjur á landinu?
— Ég held að það séu um 20
kirkjur, sem eiga muni, sem ég
hef smiðað. Ég smiðaöi t.d. ný-
lega reku íyrir Hallgrimskirkju
i Iteykjavik. Ég geri lika mikiö
við gamla kirkjumuni úr málmi,
aðallega úr kirkjum sem Þjóð-
minjasalnið sér um viðgeröir á.
Núna er ég að vinna við altaris-
stjaka úr messing, en þeir eru
úr Hvammskirkju i Dölum.
Einnig er ég nú að vinna við að
gera kópiu af 200—300 ára gam-
alli skirnarskál, sem var i kirkj-
unni á Kálfalelli i Fljótshverl'i i
Austur-Skaftafellssyslu. Þjóð-
minjasalniö á nú skálina, en el't-
irlikingin, sem ég er að vinna aö
á aö fara i kirkjuna, þar sem
skálin var upphaflega.
— En ekki er þetta þitt aðal-
starf, er það?
— Nei, ég er kennari i Vig-
hólaskóla og kenni einnig 10
tima á viku í Kennaraháskólan-
um. En ég var búinn að vinna
við málmsmiðina lengi áður en
ég fór út i námið og fékk sveins-
prófið.
— Lærðiröu hér á landi?
— Nei, við tókum okkur upp
fjölskyldan 1977 og héldum til
Sviþjóöar.
Ég sótti um að komast i lista-
háskóla i Slokkhólmi, sem heitir
Konstfackskolan, en það er
gamall og mjög góöur skóli. Þar
heimsókn
eru ekki tekin inntökupróf, held-
ur á að senda myndir af ein-
hverju, sem viðkomandi hefur
smiðað og einnig myndir af
teikningum. Ég var svo heppinn
að fá inngöngu i skólann og lauk
þaðan sveinsprófi eftir tvö ár.
Ég fékk einnig tækifæri til að
taka sveinspróf i gullsmiði. Ég
gat lokiö þessum prófum á svo
skömmum tima á þeim forsend-
um, aðég var búinn aö vinna við
þetta mörg ár áöur. Ég á lika
Jens Guðjónssyni, gullsmið, að
þakka margar góðar ráölegg-
ingar, en hann heimsótti ég oft á
þeim árum, sem ég var að byrja
i málmsmiðinni.
— En þú lentir i heilmiklu
ævintýri með sveinsstykkið.
Hvernig var það?
— Já, það var heilmikil saka-
málasaga. Sveinsstykkiö mitt
var silíurbakki, tvöföld silfur-
flaska og sex silíurbikarar með
gullhúð að innan. Svo var það
einhverju sinni rétt íyrir prófið
að ég brá mér aðeins l'rá, þar
sem ég var meö sveinsstykkið
og skildi það eftir á borði. Nú,
þegar ég kom aftur var búið að
stela ílöskunni og tveimur bik-
urum.
Þaö höfðu þá einhverjir ná-
ungar fylgst meö mér og þegar
ég brá mér frá notuðu þeir tæki-
færið, en skildu eftir bakkann og
fjóra bikara.
Það tóku allir að leita, nem-
endur og kennarar, en ekkert
fannst. Þjófnaðurinn var svo til-
kynnturlögreglunniogmeira að
segja Interpol. 1 öllum dagblöð-
unum i Stokkhólmi voru birtar
myndir af silfurmununum, sem
eftir voru og fólk var beöiö að
aðstoða við að finna þýfiö. Þetta
var ævintýralegt og ótrúlegast
af öllu að á endanum fékk ég
silfurflöskuna og bikarana aft-
ur. Silfrið fannst á griskum
matsölustaö og hafði þá gengið
kaupum og sölum. Það voru
margar góðar ábendingar, sem
leiddu til þess að munirnir fund-
Helga Björgvinsdóttir við sveinsstykkiö hans pabba sins, sem lenti I þjófa höndum, en komst aftur til
eiganda sins.
■ Svavar með messinghatt
litinn, sem pabbi hans smið-
aði.
I Björgvin Svavarsson með skirnarskálina frá Kálfafelli, sem
hann er að gera af kópiu. Þjóðminjasafniö á gömlu skirnarskálina,
en kópian á að fara i kirkjuna á Kálfafeili.
ustog t.d. var gömul kona, sem
alltaf situr á Sergels torgi og
spilar á orgel, sem gat bent á að
eiturlyfjaneytendur, sem oft eru
á torginu, hafi verið með hlut-
ina.
Við urðum náttúrlega öll mjög
glöð þegar munirnir fundust og
ég gat lagt þá fyrir prófdómar-
ana. Nú, en mér gekk vel, fékk
meira að segja silfurmedaliu
fyrir prófverkefniö. Svo eftir
prófin var haldin mikil garð-
veisla i skólagarðinum, en það
er siður i Konstfackskolen að
halda slika veisluá vorin.
— Hvað viltu ráðleggja ungu
fólki, sem hefði áhuga á sliku
námi við þennan skóla?
— Það er þá helst að ná sér i
sem mesta þekkingu i málm-
smiði, áður en sótt er um, þvi að
inntökuskilyrði eru nokkuð
ströng.
Hvað á ég
að vera á
grímuballinu?
■ Nú fer timi grimuballanna i
hönd. Þá vandast máliö hjá
mörgum, þegar börnin þurfa að
fá búninga til að fara i á grimu-
ball. Flestir leysa málið með þvi
að sauma búninga heima eða láta
nægja grimur og kórónur eöa
kúrekahatta. En margir leita til
þeirra, sem leigja út grimubún-
inga. Ég hringdi I fyrradag i eina
grimubúningaleigu i Reykjavik
og spuröist fyrir um grimubún-
inga — Það eru allir búningar
farnir út núna, sagði konan, sem
varð fyrir svörum hjá búninga-
leigunni. —,,Þaö er svo mikið af
grimuböllum nú um helgina og
fram á öskudag, að siöustu
búningarnir fóru i dag.
Annars erum við eingöngu meö
búninga fyrir börn og leigan er 50
krónur.
Við vorum með búninga fyrir
fullorðna, en það gafst svo illa, að
við hættum þvi. Búningarnir
komu oft skemmdir til baka, t.d.
með brunagötum eftir sigarettur,
og blettum, sem mjög erfitt var
að ná úr.
— Hvað eru vinsælustu búning-
arnir hjá ykkur?
— Vinsælustu strákabúningarn-
ir hafa verið Superman, Batman,
kúreka- og Indiánabúningar, en
hjá stelpunum eru prinsessurnar
vinsælar og Indiánar. Trúðsbún-
ingar eru lika alltaf vinsælir.
Þaö er bara það versta við aö
reka svona búningaleigu, að fólk
trassar að skila búningnum og
það eru t.d. tveir búningar
ókomnir, sem ég lánaöi út i
fyrra..
En við sendum þó nokkuð út á
land og ég vil taka það fram að
fólk úti á landsbyggðinni skilar
búningum fljótt og vel, mun betur
en þeir, sem eru hér svo að segja
við húsveggin hjá mér”.
— En hvernig er með hreinsun
á búningunum?
— Við látum hreinsa þá
búninga, sem eru úr þannig efn-
um, aö ekki má þvo þá, en alla
búninga, sem má þvo, þvæ ég i
þvottavélinni.
— Er eitthvað um búningaleigu
á öðrum timum árs en fyrir ösku-
daginn?
— Það er nú eitthvað litils hátt-
ar, en mest er þetta fyrir ösku-
daginn og þá getum við alls ekki
annaö eftirspurn.