Tíminn - 21.02.1982, Blaðsíða 17

Sunnudagur 21. febrúar 1982
17
Historien
begynder
ved en
brand-
stander
t
- ag dtta er til »t 1« ojg
grtxdet over. 'y -
UBSPOKSIDEKAF iv
irn
|SS
Dette er den fuldstœndige historie
om en pose glasskár. Beretningen be-
gynder pá et fortov i det indre K0ben-
havn, er en tur rundt om overborgme-
steren, Kobenhavns Brandvœsen, po-
litidirektaren og en boligforening for
at slutte i Hendes Majestœt Dronnin-
gens forkontor.
Historien om
en pose glasskár
■ (Jrklippur úr Jyllands-Posten um glerbrotin i plastpokanum
Bauni í banastuði
— Danskur Henry Root í heilögu striði gegn glerbrotum
■ Fyrir nokkrum vikum sögðum
við hér i blaðinu frá æruverðug-
um Henry Root, fiskkaupmanni
úr Bretaveldi, sem skemmti sér
dável við að senda mektarmönn-
um iþvisa landi bréf títrúlegustu
erinda og fékk kostuleg svör.
Henry Root er að sönnu ekki til,
hann er tilbúningur einhvers
prakkarans, en Helge Malling
Andreasen er hins vegar óum-
deilanlega til. Það fylgir meira að
segja mynd af honum þessari
grein og hefur enginn svo vitað sé
borið á móti þviað þetta sé hann.
Við fengum sendingu frá Andrea-
sen þykkan búnka af allskonar
skjölum: kvörtunarbréfum sem
hann hafði sent dönskum yfir-
völdum, svarbréfum úr ýmsum
áttum, úrklif^um Ur blöðum sem
tekið höfðu mál hans upp á arma
sina. Helge Malling Andreasen
er maður sem kann að koma
áhugamálum sinum á framfæri.
Áhugamál hans? Jú — glerbrot.
Það var fjórða nóvember 1977
aö dönsk yfirvöld fengu fyrst að
heyra frá Andreasen þá sendi
hann bréf til yfirborgarstjórans i
Kaupinhöfn. Það var, ögn stytt, á
þessa leið:
Kæri herra yfirborgarstjóri.
Ég á við alvarlegt vandamál að
striða — fyrir utan öll hin — og
vona ég að herra yfirborgarstjór-
inn vilji vera svo vænn að leggja
eyrun við og koma málinu áfram
til réttra aðila sem vonandi verða
svo elskulegir að taka á þvi af til-
heyrandi alvöru. Ég bið yður af-
sökunar ef inngangur minn kem-
ur yður undarlega fyrir sjónir —
það er ekkert við þvi að gera, ég
er fæddur svona.
Þetta byrjaði vist allt saman
með að ég fluttist fyrir á að giska
fjórum mánuðum i húsnæði að
Holbergsgötu 7. Það kom mér
mjög á óvart að Holberg — sem
ég geng framhjá nálega daglega
þar sem hann stendur fyrir utan
Konunglega leikhúsið — starði
jafnan á mig með vandlætingu:
það var eins og han'n vildi segja:
Og þú býrð i Holbergsgötu.Ennþá
hefur þú ekki tekið þig til og bent
borgurunum á hversu sóðalegar
gangstéttirnar eru i götunni sem
ber mitt nafn.
Glerbrot i plastpoka
Svo ég snúi mér beint að efn-
inu: þann 24. október siðastliðinn
mánudag, skrapp ég inn til
kaupmannsins á horni Holbergs-
götu og Peder Skramsgötu og
þegar ég kom þaðan út tók ég
eftir þvi að fyrir neðan bruna-
boðann sem stendur á gang-
stéttarbrúninni á nefndu horni lá
haugur af glerbrotum. Flest
þeirra voru fast upp við bruna-
boðann en nokkur þeirra i allt að
eins metra fjarlægð.
Herra yfirborgarstjóranum er
ef til vill kunnugt um að ég er
næstum þvihaldinn ofnæmigagn-
vart glerbrotum, svo ég tók mig
tilog safnaöi þeim saman. Er ég
hafði hirt flest þeirra upp af göt-
unni veitti ég þvi athygli að á
þeimvoru ljósar rendur. Með þvi
að lita leiftursnöggt á bruna-
boðann fyrrnefnda gekk ég Ur
skugga um að rendurnar væru
hinar sömu. Af þessu dró ég þá
ályktun að glerbrotin væru úr
brunaboðanum.
Þessu næstminntist ég þess að i
húsnæði þvi sem ég bý i — Hol-
bergsgötu 7 — hafði fyrir um það
bil mánuði brotist út minni háttar
eldur upp á kvisti er verið var að
gera við þakið — og tel ég senni-
legt að brunaboðinn hafi verið
brotinn er slökkvilið borgarinnar
var kallað á vettvang til að kæfa
þann eld. Þvi' miöur hlýt ég aö
álykta að er nýtt gler var sett i
brunaboðann hafi starfsmenn
borgarinnar vanræktað stípa upp
glerbrotunum og þau þvi' legiö á
gangstéttinni i á giska mánuð.
Raunar kemur þetta mér ekki
ýkja mikið á óvart þar sem mjög
sjaldan er gerö gangskör aö þvi
að hreinsa umrædda gangstétt.
Ég vil þvið biðja herra yfir-
borgarstjórann að kanna þetta
mál ofan i kjölinn og rannsaka
hvernig þetta gat átt sér stað.
Vona ég að þér leyfið mér að
heyra niðurstööur embættis yðar.
Hjálagtsendiég plastpoka sem
inniheldur umrædd glerbrot.
Með kærri kveðju, osfrv”.
Málinu visað
til hreinsunardeildar
Ekki stóð á svarinu frá yfir-
borgarstjóranum. Hann skrifaði
8. nóvember og kvaðst hafa visað
málinu til fógeta þess sem
hreinsunardeild borgarinnar
heyrði undir sem og slökkviliðið.
Fógeti tók sér langan tima til að
ihuga máliðen 18. janúar 1978
svaraði hann pg sagði að sam-
kvæmt reglugerð heyrði hreinsun
á gangstéttum undir ibúa
viðkomandi húss og þvi ætlaðist
hann ekkert frekar fyrir i málinu.
En var þá málinu lokið? Ekki
aldeilis.
Helge Malling Andreasen sætti
sig nefnilega ekki við þessa niður-
stöðu. Um miöjan febrúar 1978
■ Hluti af bréfunum sem H.M.A.
sendi og fékk...
sendi hann lögreglustjóranum i
Kaupmannahöfn bréf þar sem
hann kvartan sáran yfir svari
borgaryfirvalda og aðgerðaleysi
þeirra i þessu alvarlega máli og
nefnir fleiri dæmi um glerbrot
máli sinu til stuðnings. Krafðist
hann þess að lögreglan tækist á
hendur nákvæma rannsókn á
málinu. Lögreglustjóri svaraði
skömmu siðar og sagðist ekki sjá
ástæðu til að halda málinu áfram.
Það var einungis til að æsa Helge
Malling Andreasen upp, hann
fylltist nú heilagri reiði. Næstu
vikur sendi hann hvert bréfið af
öðru til lögreglunnar og lét jafnan
fylgja með glerbrot úr bruna-
boðanum margfræga. Lögreglan
taldi málinu sýnilega alveg lokið
og hafði ekki einu sinni fyrirþvi
að svara þessum æsta borgara.
Um vorið sumarið og haustið 1978
varð nokkurt hlé á bréfaskriftum
Andreasen en i nóvember ttík
hann uppþráðinn enda var þá eitt
ár liðið frá þvi hann fann gler-
brotin alræmdu á götu.
Rannsókn hefst
Iþessu bréfikom i ljós aö Helge
Malling hafði framkvæmt sinar
eigin rannsóknir á þeim tima sem
liðinn var siðan hann lét siðast i
sér heyra. Hafði hann með hjálp
vinsamlegra lögreglumanna
komist að þeirri niðurstöðu aö
það væri vist á ábyrgð yfirvalda
að hreinsa gangstéttir af gler-
brotum og þvi heimtaöi hann að-
gerðir i' málinu. Hvað hefði orðið
þess valdandi að glerbrotin voru
látin liggja og hver var sekur?
1 bréfinu sagði Andreasen enn-
fremur raunsögu hunds sins.
Smút, sem varla mátti hreyfa sig
úti á götu vegna hættu á að hann
fengi glerbrot — úr brunaboðum
og fleiru — upp i mjúka þófa sfna.
Nefndi hann ýmis dæmi um gler-
brot sem hann hafði tint upp á
leið sinni um götur bæjarins. Og
nú var hann orðinn svo æstur og
ákafuraö hann sendi afritaf bréfi
sinu til allra hugsanlegra aðila:
drottningarinnar, borgarstjór-
ans, ftígetans, marga háttsettra
lögreglumanna, Dýraverndunar-
félagsins; dómsmálaráðherrans
og nokkurra dagblaða.
Fyrsta svarbréfiö kom frá
drottningunni. Þaö var handritað
af persónulegum ritara Möggu
Þórhildar og hljóðar svo:
,,Mér hefur verið falið aö færa
yöur þakkir hennar hátignar
Margrétar II fyrir bréf yöar frá
10. þessa mánaðar. Kær kveðja,
Alette Bardenfelth”.
Einnig kom bréf frá forsætis-
ráðuneytinu eftir aö Andreasen
hafði ákveöið aö ekki væri for-
svaranlegt að Anker Jörgensen
væði um i villu og svima um þetta
merkilega mál — ritari Jörgen-
sens sagði forsætisráöherrann
þakka bréfið og aö hann hefði
kynnt sér þau sjónarmið sem þar
kæmu fram.
lJér hafið dirfst
að trufla hennar hátign!
Næstu vikur og mánuöi hélt
herferð Andreasens áfram af si-
vaxandi krafti. Hann lét bréfum
rigna yfir lögreglu og dómsmála-
yfirvöld, gagnrýndi upphaflega
ákvörðun yfirborgarstjórans og
heimtaöi enn að gengið væri úr
skugga um hvernig i öllu lægi.
Svarbréfin sem hann fékk voru
flest á einn veg — það væri verið
að athuga þetta mál og niður-
staða myndi liggja fyrir innan
skamms. Andreasen hélt málinu
gangandi með þvi að senda sifellt
inn ný og ný glerbrot sem hann
fann á gangstéttum um allan bæ
og hann spurði hvernig á þessu
Mynd af Helge Malling Andrea-
sen sem birtist i tengslum við
grein um glerbrotamálið i
llilleröd blaðinu.
gæti staðið. Heldur fannst honum
svör yfirvalda vera slæleg og
hann leitaði sifellt til fleiri aðila
meðal annars allra dagblaða
Danmerkur. Sendi hann þeim öll
málskjöl i glerbrotamálinu.
Sum dagblaðanna tóku málið
upp á sina arma og fjölluðu ýtar-
lega um það á siðum sinum. önn-
ur tóku ekki eins vel i beitai
Andreasens. Þannig skrifaði Er-
ling Bröndum ritstjóri Horsens
Folkeblad:
„Lestur bréfa yðar hefur vakið
áhuga minn. Jafnframt hefur
undrun min verið vakin.
Þér hafiö dirfst að trufla henn-
ar hátign Margréti aöra drottn-
ingu. Þér hafið haft samband við
fjölmargar deildir i stjórnkerfi
Kaupmannahafnar viö lögreglu-
yfirvöld og fjölda félagasamtaka.
Þessir aðilar hafa haft ónæði af
skrifum yðar og um leið hefur
skrifstofukostnaður þeirra auk-
ist. Þannig hafið þér lagt byrði á
samborgara yðar, skatt-
greiðendur en kostnaðurinn
lendir jú að endingu á þeim.
Og þvi spyr ég: hefðuð þér ekki
sýnt meiri þegnlund ef þér heföuð
sjálfir hreinsað glerbrotin upp?”
Þessi sjúklegu skrif
yftar...
Það hafði Helge Malling
Andreasen að visu gert, eins og
leynir sér ekki af bréfum hans en
altént er ritstjórinn ekki ýkja
hrifinn. Og þaðan af siður Ras-
mus Svendsen ritstjóri viö
Frederiksberg Avis. Bréf hans
vár stuttaralegt:
„Þessi sjúklegu skrif yöar
vekja ekki áhuga okkar”.
Aörir tóku sem fyrr segir betur
i málaleitan Andreasens, Jyl-
landspostens skrifaði mjög mikiö
um þetta og dagblaðið Ny Dag
skrifaði leiðara um málið. Þá
lýsti blað hundavina yfir sérstök-
um stuðningi við baráttu hans,
enda haföi það merka blað lengi
barist fyrirað glerbrotyrðu jafn-
óðum fjarlægð af gangstéttum
þar sem búast mátti við umferö
gangandi dýra af tegundinni
hundur.
Herferð Helge Mallings
Andreasens stendur enn og hann
lætur ekki deigan siga. Nýjasta
bréfið i búnkanum sem hann
sendi okkur er stílað til Ólafs
Pálma fyrrverandi forsætis-
ráöherra Sviþjóðar og frammá-
manns í norrænu samstarfi. Vill
Helge Malling að mál þetta og
önnur skyld — svo sem ofsóknir á
hendur fririkinu Kristjaniu —
verði tekið fyrir á fundi Norður-
landaráös sem hefst innan
skamms.
Við eigum eftir að sjá það...
—ij tók saman.