Tíminn - 26.02.1982, Blaðsíða 9

//I Ijósi jjess að iðnaðurinn
eigi að taka við 6000-6500
manns á næstu 7-8 árum er
greinilegt hversu mikið er í
húf i, að nú verði unnið að mál-
efnum iðnaðarins af f ramsýni
og þrótti á öllum sviðum".

rerið 25% á siðasta ári, en fyrir fjórum árum var hann 70%
hugsanlegar gagnaðgerðir i ljósi
viðbótarjöfnunargjalds eða að-
lögunargjalds ef til kæmi en á
þetta hefur bara ekki reynt. Að
sjálfsögðu höfum við það i hendi
okkar að jafna aðstöðu iðnaðar i
samanburði við aðra atvinnuvegi
hér innanlands, svo sem að þvi er
varöar álagningarreglur og inn-
heimtu söluskatts, prósentustig
launaskatts og aðstööugjald. Sem
betur fer hefur það nú verið til-
kynnt af hálfu stjórnvalda aö
þarna muni verða geröar leiðrétt-
ingar á á næstu vikum og ber að
fagna þvi og sérstaklega að þvi er
varöar launaskattinn. Auðvitað
þarf að taka þessi mál mjög föst-
um tökum á næstu vikum og
næstu mánuöum og huga i miklu
rikari mæli heldur en gert hefur
verið að jöfnun þeirrar aðstöðu
sem svo oft hefur verið talað um.
Stuðnings-
aðgerðir
erlendis
En þaö sem veldur e.t.v. mest-
um áhyggjum og viö eigum senni-
lega fæst svör við eru hinar að þvi
er virðist margháttuðu stuðnings-
aðgerðir við iönaö erlendis I okk-
ar nágrannalöndum. Eins og að
likum lætur eru þessar aögerðir
með misjöfnum hætti eftir lönd-
um og jafnvel svæðisbundnar inn-
an einstakra rikja og misjafnar
eftir iðngreinum. Þess vegna
hlýtur að vera mjög örðugt aö
leggja fram óyggjandi sannanir
þannig að hægt sé að beita þeim
vopnum sem bita ef ég má svo að
oröi komast. Þó vilja sumir halda
þvi fram og meöal annarra for-
svarsmenn iðnaöarins að nægar
heimildir séu fyrir hendi til að
staðfesta að þessar styrktarað-
gerðir hafi mikil áhrif á sam-
keppnisaðstööu islensks iðnaðar.
Ég vil minna á i þessu sambandi
að I EFTA- og EBE-samningun-
um eru heimildir til timabundinn-
ar aöstoðar við einstaka iðngrein-
ar sem eiga i erfiöleikum. Hinar
ýmsu iðngreinar hér á landi eru
að sjálfsögðu misjafnlega á vegi
staddar. 1 örstuttri framsögu ætla
ég mér ekki og þaö er ómögulegt
að gera svo miklu máli viöhlit-
andi skil. Ég vU þó leyfa mér að
fara nokkrum orðum um hús-
gagna- og innréttingaiönaðinn.
Samkv. könnun sem gerð var
1977, virtist hlutur innlendrar
húsgagnaframjeiðslu af heildar-
markaði vera um 70%. En
samkv. könnun sem gerð var
1979, var þetta hlutfall komið
niöur I um 50%. A liðnu ári viröist
ekki að vænta bata nema siöur
væri. Innflutningsskýrslur bera
vitni þess, að innflutningur hús-
gagna hafi aukist fyrstu 6 mánuði
liöins árs um 83% miöaö við sömu
mánuöi fyrra árs. Sömuleiðis
virðist innflutningur innréttinga
hafa aukist gifurlega á fyrri hluta
ársins 1981 eða um 92%. Það er
giskað á að hlutur innlendrar hús-
gagnaframleiðslu i dag, sé um
það bil 25% hér á heimamarkaöi.
Hvenær
hætta
þrákálfarnir?
Ég átti fyrir skömmu tal viö
einn ágætan húsgagnaframleið-
anda hér i Reykjavik. Hann full-
yrti að sumar húsgagnaverslanir
hefðu eingöngu erlend húsgögn á
boöstólum. Ekki vegna þess að
forsvarsmenn þessara verslana
vildu ekki i sjálfu sér selja is-
lenska vöru, heldur væri það
þannig að þeir væru beittir bein-
um eða óbeinum þvingunum af
hálfu hinna erlendu viöskiptavina
1 ljósi hagstæðari kjara með tilliti
til þess, að innlend framleiösla
kæmi þar ekki inn fyrir dyr. Ég
bað þennan ágæta mann sem ég
nefni að sjálfsögðu ekki á nafn, að
segja mér þetta aftur, hvaö hann
gerði, en hann bætti ýmsu viö sem
ég ætla ekki að hafa eftir á
þessum vettvangi. Okkar samtali
laukmeöþvlaðhannsagði: „Það
er bara timaspursmál hvenær viö
þrákálfarnir hættum I greininni”.
Ég ætla að leyfa mér aö vona að
þetta reynist ekki áhrinsorð.
Ég sagði i upphafi að mikiö
hefði veriö ritaö og rætt um is-
lenskan iðnað á undanförnum ár-
um og margir hafa þar komið viö
sögu og flest hefur þar verið
fallega sagt. En ég vil þó vera
sanngjarn og viöurkenna að
ýmislegt hefur verið vel gert. Sú
till. til þál. um islenska iðnkynn-
ingu sem hér er til umr. og von-
andi veröur samþykkt leysir að
sjálfsögðu ekki allan vanda is-
lensks iðnaðar, þvi fer fjarri. En
slik iönkynning, sem hrundið væri
I framkvæmd i samvinnu við
samtök iðnaðarins og neytendur I
landinu er að dómi okkar flm.
mjög timabært skref fram á veg-
inn. Ekki sist meö það að mark-
miði að móta jákvæðari viðhorf
almennings til innlendrar fram-
leiðslu og auka hlutdeild iðnaðar-
ins þar með á heimamarkaði. En
um leið sparast að sjálfsögöu dýr-
mætur gjaldeyrir að ógleymdum
öörum markmiðum iðnkynning-
ar.
Ég hef áður minnst á hversu
rikum skyldum iönaöurinn hefur
aö gegna. Þess vegna er nauðsyn-
legt að beita öllum tiltækum
ráðum til þess að bæta sam-
keppnisaðstöðu hans, bæði heima
og heiman. Gera má honum fært
að auka framleiðni þeirra greina
sem fyrir eru og ýta undir ný-
sköpun en um ieiö aukast tekjur
þjóöarinnar og velferö. Þar veröa
allir að leggjast á eitt. Að minum
dómi þyrfti að gera miklu meira
en raun hefur orðiö á til þess að
hvetja Islenska neytendur til
kaupa á innlendum varningi i
staö erlendrar framleiöslu. 1 þvi
tilliti er óumflýjanlegt að halda
uppi markvissum áróðri og gera
þjóðinni grein fyrir þvi hvaö er i
húfi. 1 ljósi þess er islensk iðn-
væðing i sjálfu sér viövarandi
verkefni en ekki timabundið.
Við flm. þessarar till. álitum að
umfangsmikil kynning á Islensk-
um iðnaöi, framleiöslu hans og
þjónustu auöveldi iðnaöinum að
rækja margþætt hlutverk i efna-
hagslifi þjóðarinnar.
menningarmál
Rosemary Landry.
Daiton Baldwin.
Ljóda-
tónleikar
■ Miklir gæfumenn eru
islenskir áhugamenn um
ljóðasöng að tengsl skuli hafa
myndast milli Tónlistar-
félagsins og Gerard Souzay og
manna hans. Þvi felagar úr
hans hring eru hér tiðir gestir,
og þeir eru meðal fremstu
kúnstnera á þessu sviði. Nú
siðast söng hér ný kona, Ros-
marie Landry frá Kanada, við
undirleik góðkunningjans Dai-
tons Baldwin. A efnisskránni
voru ljóðasöngvar eftir Hugo
Wolf og Richard Strauss, en þó
einkum eftir Gounod, Debussy
og Poulenc. Þvi nú fer franska
ijóöiö sigurför um hinn
menntaða heim — að undirlagi
Gerards Souzay aö þvi manni
skilst.
Um tónleika þessa þarf ekki
aö fjölyröa: þeir voru mjög
glæsilegir, en Rosemary
Landry er sýnilega bæöi gáfuö
söngkona og kunnáttusöm,
þótt ekki jafnist rödd hennar á
við rödd Elly Amerling. Og
Baldwin hlýtur aö vera ein-
hver albesti undirleikari sem
um getur — hann spilar svo
dæmalaust vel og i takt við
ljóðiö. Og þó er hann upprunn-
inn á þeim óliklega stað
Summit, New Jersey.
Það er ástæða til að þakka
Tónlistarfélaginu og Þorsteini
Gylfasyni hina vönduöu tón-
leikaskrá sem var jafnfull-
komin og framast varö á kos-
ið: með heföbundnu æviágripi
og myndum listamannanna,
efnisskrá tónleikanna, ofurlit-
illi ritgerö um ljóöin og skáld-
in, og loks alla texta ásamt
prósaþýðingum. En þegar
svona vel er gert, vill maður
auðvitað meira: Ennþá full-
komnara heföi verið að senda
félagsmönnum Tónlistar-
félagsins skrána meö miðun-
um, þannig að þeir gætu kynnt
sér efni söngvanna fyrir
konsertinn, en fullt gagn fæst
ekki af sönglist fyrr en maður
kann textann utanbókar. Sem
er ástæðan fyrir þvi, aö ljóöa-
söngs-ofstækismenn vilja
alltaf heyra sömu söngvana
aftur og aftur.
23. 2. Siguröur Steinþórsson.
MAO
SEGIR
■ Lofið öllum blómum að
vaxa, segir Maó, og þótt hans
vegur sé litill um þessar
mundir hjá endurskoðunar-
sinnum, þá er þessi heimspeki
hans i hávegum höfð i
tónlistarlifinu hér i bæ. Þvi
hér ægir öllu saman, sem gert
hefur veriö I tónlist i 300 ár, frá
fornlist til nútimalistar. Og
nýjasta sinfónla Islendings,
sem frumflutt var I vetur, seg-
ir tónskáldiö Hallgrimur
Helgason að sé byggð á tón-
listarhefð allt frá 13. öld.
Félagar úr Musica antiqua
(tónlist forn) héldu tónleika á
sal Menntaskólans I Reykja-
vlk 9. febrúar og fluttu
barokk-músik. Þau voru Cam-
illa Söderberg, sem spilar á
blokkflautu, Kristján Þ.
Stephensen (óbó), Helga
Ingólfsdóttir (semball) og
ólöf Sesselja Oskarsdóttir
(viola da gamba). Þarna voru
flutt verk fimm fornmanna,
þeirra Pierre Philidor
(1681-1731), Jac ues
Hotteterre (1680-1761), Jean
Baptiste Loeillet (1680-1730),
Johann Fux (1660-1741) og
Antonio Vivaldi (1678-1741).
Þekktastir þessarra eru þeir
Fux og Vivaldi, en hinn fyrr-
nefndi skrifaði fræðiritið
„Gradus ad Parnassum”
sem enn þann dag I dag er not-
að I kennslu um kontrapunkt.
Einnig skrifaöi hann yfir 70
messur, margar sálumessur,
11 óratóriur, 18 óperur og
mörg verk önnur fyrir ýmis
hljóðfæri (þ.á.m. sinfónia i
F-dúr, sem þarna var flutt) —
eftir þvi sem segir I skránni.
Eftir Vivaldi liggja hins vegar
446 konsertar, 49 óperur
o.m.fl. Hann þótti gamaldags
um það hann dó, en nú þykir
smekkmönnum hann með
yndislegustu tónskáldum.
Þetta voru mjög ánægjuleg-
ir tónleikar þótt mér þætti
flutningurinn á köflum ofurlit-
ið hornóttur — það vantaði
einhvern veginn þennan
„lidenskab” sem þrátt fyrir
allt viröist vera einkenni þess-
arar glöðu og kristalstæru
tónlistar. Og ekki voru gömlu
rektorarnir, sem þarna hanga
á veggjum, glaðlegri en fyrri
daginn. Skyldi maður eiga
eftir að hitta þessa fugla fyrir
handan?
24.2. Sigurður Steinþórsson.
Sigurður Stein-
þórsson skrifar
um tóniist.