Tíminn - 02.04.1982, Blaðsíða 10

Föstudagur 2. april 1982
10 ___________
heimilistíminn
umsjón: B.St. og K.L.
MEn ég veit bara eina átt
áttina heim og norður”
■ ,,Aö bUa til formála aö sjálfri
sér, er ekki hrist fram úr erm-
inni f stuttu máli svo vel sé, en
þaö ætla ég þd aö reyna. Fullt
nafn Disa Pálsdóttir. Bý i eigin
ibúö fremur litilli, en þó þægi-
legri. Aö visu utan marka hins
byggilega heims sagöi mér
fróöur maöur. Hún er sem sagt i
efra Breiöholti ofan snjólinu.
Nú, en hér liöur mér vel. Ég
verö aö samþykkja samt, aö
þetta er þó fjárans mikil vega-
lengd, ef þig langar aö fara eitt-
hvert, en þá er bara aö vera
heima og ekkert aö flækjast aö
óþörfu. Tvö uppkomin börn á
ég, annaö er hann, en hitt hún,
sem sagt ekki sama kyn. Tvö
tengdabörn á ég og tvær dóttur
dætur, alltupp á tvö. „Hverjum
þykir sinn fugl fagur,” o.s.frv.
Allt búsett á Akureyri. Vinn
hálfan daginn hjá öryrkja-
bandalagi tslands. Tilog frá fer
ég meö bil frá feröaþjónustu
fatlaöra, sem rekin er af
Reykjavikurborg, og margt
hafa þeir, er þar ráöa rikjum,
vitlausara gert, þvi þetta er
nauösynleg stofnun fyrir þá,
sem skertir eru. Einnig fæ ég
húshjálp 4 tima i viku, sem
Reykjavikurborg sér mér fyrir.
Nú þetta er partur af mér.
...enda Þingeyingur
Þegar hringt var i mig, og ég
beöin aö skrifa um einn dag i lifi
minu,. sagöi ég auövitaö já eins
og skot, enda Þingeyingur, og
ekki ku þá skorta sjálfsálit i
þeirri góöu sýslu. Aö þessu jái
loknu fór ég aö hugsa, sem ég
heföi liklega áttaö gera fyrr, en
alkunn er ég fyrir mina fljót-
færni og já veröur ekki allt I
einu nei, þóaö þú farir aö hugsa.
Ég les oftast i Timanum um
þennan dag I llfi fólks og hef
gaman aö, en oft veriö hissa, já
og kennt i brjósti um það (og
þó),með svona óskaplega mikiö
aö gera alian daginn, hvar i
stétt, sem þaö er, á meöan ég
geri i rauninni afar litiö og er
ánægö meö aö geta þó bara ver-
iö rigmontin á hverju kvöldi,
bara vegna hálfsdags vinnu og
puös i kringum mig sjálfa.
Sem sagt þessi dagur er aö
kvöldi kominn og auövitaö tók
ég þennan, sem sagt er aö sé til
mæöu (mánudag), en er oftast
öfugmæli, og nú bölva ég hressi-
lega þessu jái, þvi' ég nenni alls
ekki aö pára á pappir, langar i
rúmiö mitt. En loforð er loforð,
svo ekki dugar aö láta deigan
siga.
Ég viöurkenni að ég vaknaöi
ekki bráösnemma i morgun,
enda ekkert gefin fyrir slikt. Nú,
annað augaö opnaöi ég afar var-
lega, og sjá, ekki aftakaveöur,
en á sliku getur þú alltaf átt von.
Við búum á köldu landi. Nú þá
opna ég hitt og fálma eftir út-
varpinu og nærri glaðvakna við
lætin i Linu langsokk, sem verið
er aö lesa fyrir bleSsuö börnin,
þvi ekki hafa þau alveg gleymst
til allrar guöslukku, þó aö of
margir hafi enga stund fyrir
þau. Þá er aö brölta fram úr
rúminu.ná hækjunum og hoppa
fram i eldhús, þvi ég á eftir aö
gera i hvelli þaö, sem ég held aö
fái flesta tslendinga til aö vakna
vel, kaffiö. Blessuö tæknin. Vél-
in er komin fljótt i gang og fer
aö mala mér morgundrykk.
Tæknin er lika á ferli, þegar ég
fer aö tina á mig spjarirnar, þar
sem ég get ekki gengiö hækju-
laus, nema meö hjálp hárrar
spelku, og vá, það er vesen, en
tekst þó, meö dálitlu bölvi aö
visu. Siöan þarf ég aö óla spelk-
una fasta hérog þar og svei mér
nærri alls staðar, þvi ekki má
hún losna og svikja mig i dag
blessunin. Þá var aö hækka i út-
mlnútur, þvieinsogég sagöi, ég
bý á fjöllum.
Þar er ekki talað um
veikindi
Ég vinn viö slmaviögerðir og
margt, sem þvi tilheyrir. Fjöl-
breytt vinna og skemmtileg.
Annars er furðulegt, hve illa
fólk fer meö simana sina. Sumir
segja.aö þaösé bara gott, þá sé
meira að gera, en fyrr má nú
vera. Vinnudagurinn var ósköp
ágætur, eins og vanalega.
Þarna er góöur vinnuandi og
gott fólk. Flest erum viö öryrkj-
ar, svo ekki er talaö þar um
veikindi, en bilar eru á vin-
sældalistanum, enda kvenfólk i
mjög miklum minnihluta. Ég
held, aö betri forstjóra og tækni-
fræöing gætum viö varla fengiö
og aldrei verö ég vör viö aö litið
sé á okkur sem fólk, sem eitt-
hvaö er aö. Viö róum öll á sama
báti þama.
Klukkan 5 biöur bfllinn eftir
mér og heim fer ég oftast i
rólegheit, hlusta á útvarp, horfi
á sjónvarp, les blöö og dauösé
siöan eftir þessum tima og
hugsa um, hve margt ég heföi
nú getað gert viturlegra. En I
þetta Sinn var gestkvæmt eftir
aö heim kom, svo ég geröi fátt
af þessu, þó aö ég ætlaði nú að
gera þettaallt, svona til aö geta
skammastf blaö I þetta sinn, og
þaö hressilega. En ólikt var
ánægjulegra aö kenna ungri
stúlku að hekla, tala um börn
við aöra og heimilishald og enda
kvöldið við að spjalla viö unga
stúlku, sem býr hér fyrir ofan
mig i blokkinni, þvi auðvitaö bý
ég i blokk, um skólakerfi okkar
lands og lifiö almennt og tilver-
una.
Á allt mitt fyrir norðan
Einsogallir sjá, þá liöurmér,
þessari fötluöu mannveru, vei
og vildi, aö svo væri um fleiri.
En þó á ég allt mitt, eöa svo gott
sem, fyrir noröan, og i lokin á
þessu bulli um einn dag sendi ég
kveöjur noröur yfir fjöll og
hnupla hér visu, sem ég veit aö
var samin i hvelli af löngun
noröur.
En hve hér er autt og grátt,
engi, tún og sporður.
Ég veit bara eina átt,
áttina heim og noröur.
■ Dlsa Pálsdóttirer komin heimúr vinnunniog tekin til viö blaöalestur. Eftir á segist hún dauösjá eftir
þessum tima og hugsa um, hvaömargt hún heföi nú getað gert viturlegra. (Tlmamynd Róbert)
varpinu, og óska þvi slöan norö-
ur og niöur meöan ég fékk mér
kaffisopa og vaknaöi þá vel.
Viðhorf manna til fjöl-
miðla
Þaö er annars furöulegt með
mannskepnuna og fjölmiðla.
Flestir hlusta á útvarp mestall-
an daginn og finna þvi allt til
foráttu, horfa á sónvarp á
kvöldin og bölva þvi hressilega.
Lesa blöðin, sumir ffll, sem út
koma, og gefa aö þvi íoknu þá
yfirlýsingu, aö þetta sé meiri
þvælan, ekkert af viti i þeim.
Samt vilja menn þetta allt og
meira, þvi ef þú átt ekki videó,
ertu ekki gjaldgengur. Ég er
sjálfsagt ekkert betri, en þó
man ég þá tiö, er þótti harla gott
aö hafa útvarp i lagi. Nú, Tim-
inn og Dagur komu, þegar var
póstur, en þetta hlýtur að vera
löngu liöin tiö. Og þó finnst mér
ég ekkert gömul, þaö sýnir, hve
allt er afstætt.
En hvernig var meö daginn,
ég verö aldrei búin meö þessu
áframhaldi. Mánudagur var og
þvi enginn Timi aö lesa, en
Guöný, sem er átta ára vinkona
min, kom og morgninum var
bjargaö. Viö ræöum alltaf afar
heimspekilega saman, eða þaö
finnst okkur. Svo kom að hún
þurftiaðfara i blokkflaututlma
ogég i vinnuna, en þaö tekur 25
Dagur í lífi Dísu Pálsdóttur: