Tíminn - 03.04.1982, Blaðsíða 12

Laugardagur 3. april 1982
12
I Ertu að byggja? Viltu breyta? Þarftu að bæta? |
>
<
m
JJ
>
<
m
JO
>
<
m
jj
>
<
m
jj
dPUTAVER AUGLYSIR
Teppi

Nylon-Akríl-Filtteppi.
Akríl+ Ull-Ullarteppi.
Stök teppi-Mottur-Baöteppi
Gólfdreglar-Baðmottusett
Gólfdúkar
Ný þjónusta
Sérpöntum:
Ullar-Akríl-Nylon teppi
Líttu við i Litaver
því það hefur ávallt borgað sig
>
<
m
jj
I LITAVER - LITAVER - LITAVER - LITAVER
OPIÐ: Til kl. 7 á föstudögum. Grensásveq 18
Til hádegis á laugardögum. Hreyf||shúsinu82444
>
<
m
jj
2
<
m
jj
>
<
m
jj
>
<
m
jj
m
jj
i
Það hefur varíafariðjramhjá neinum
aðpaðeruað koma. páskar.
Að minnsta kosti höfwn við
hjá Nóa og 5iríu5
e&ki aídeihs gleymt því.
Undanfama daga fwfum við
unnið dag og nótt
við að búatdpáskaegg.
Nóapáskaeggin eru auðvitað
íandspéhfyhr íöngu, afpví
að pau eru svo góð,
en okkurjmnst rétt að
minna sérstaídega á pau núna
ekki síst vegna pess aðjramboð
á erkendu soágaöx hefur aídrá
verið meira hér á (andi.
En eggin hans Nóa eru ekki
bara ísiensk, - pau eru Cíka
ánstakíega gómscá.
menningarmál

—t .
Norræna-Húsinu
NORRÆNA HÚSIÐ
Hjörleifur Sigurbsson og
Snorri Sveinn Friöriksson.
Myndlistarsýning.
Rúmlega 60 myndir
20. mars — 4. april
Opiö á venjulegum timum.
Hjörleifur Sigurösson,
málari
Voriö mun nú vera komiö,
brátt fyrir úfinn sjó og landlegu i
verstöövum sunnanlands, út-
synning og kalt regn. Þaö var þvi
gott aö taka hús á þeim Hjörleifi
Sigurössyni og Snorra Sveini
Friörikssyni i Norræna húsinu, en
r sýna þeir saman myndir. Og
tt allar árstiöirnar séu þar upp
á vegg, breytir þaö i rauninni
engu. Góö og vönduö sýning ber
alltaf meö sér betri tiö, og maöur
kemst i betra skap.
Hjörleifur Sigurösson (1925)
hefur um árabil veriö einn mikil-
virkasti menningarmaöur i
myndlistum hér á landi. Hann
stundaöi myndlistar og listasögu-
nám I Stokkhólmi, Paris og Osló á
árunum 1946—1952. En kom siöan
hingaö til lands og byrjaöi aö
mála hér, en ritaöi aukin heldur
um myndlist, einkum i menn-
ingarblaöiö Birting og i dagblaöiö
Visi. Varö hann fljótlega þjóö-
kunnur myndlistarmaöur og á
hann hlóöust ýmis störf, er hindr-
uöu i rauninni allt málverk. Hann
varö forstööumaöur Listasafns
ASÍ 1974 og gegndi þvi starfi til
ársins 1979 og formaöur mynd-
listarmanna FIM var hann á
árunum 1974—1979, en þá fluttist
hann til Noregs ásamt konu sinni
Else Mie, sem einnig kom viö
menningarsöguna hér á sama
tima.
Hjörleifur Sigurösson hefur
siöan gefiö sig einvöröumgu að
myndlist, eftir aö hafa stundað
blandaöan búskap i listinni, ef svo
má oröa þaö, f aldarfjóröung, eöa
svo.
Er hann búsettur i grennd viö
Drammen, málar þar og hér
heima, en einnig á öörum stööum
i Noregi.
Hjörleifur hefur tekiö þátt i
fjölda sýninga. Haldiö einkasýn-
ingar og hann hefur sýnt meö
öörum og seinast sýndi hann I
FlM-salnum áriö 1980, en þá var
hann orðinn frjáls maöur af ööru
en málverki.
A þeirri sýningu, greindi maöur
ef til vill fyrst þá hluti, sem koma
svo bersýnilega i ljós á þessari
sýningu. Einhverja nýja stefnu,
er mætti lýsa á þann hátt, að
menn eigi aö leyfa efninu að
vinna, vatnslitnum og oliunni.
Menn eiga aö mála umhverfi sitt,
en ekki gjöra um þaö nákvæmar
skýrslur, heldur sé markmiöiö
fyrst og fremst aö mála mynd og
þá tilfinningu sem blönduð er á
staðnum.
Myndin á sumsé aö vera mál-
verk og sú landafræöi, sem ekki
er skráö i bækur.
Eftir á aö hyggja, þá er þó ljóst,
aö þessi tækni, er Hjörleifur nú
notar, hefur fylgt honum enn
lengur og má vitna til sýningar i
Hamragörðum, sem hann hélt
fyrir nokkrum árum. Og sem
merkara er, aö þessar myndir
eru einnig i miklu samhengi viö
þaö fyrsta, sem Hjörleifur sýndi
eftir heimkomuna 1952. Þær hafa
þessa sellótóna, sem berast mynd
úr mynd.
En hvað um baö. Vinnu-
friöurinn hefur greinilega haft
góö áhrif. Þaö er örðugt aö benda
á einstaka mynd eöa myndir, eöa
skipta verkum Hjörleifs i vond og
góö. Myndirnar eru, eða virðast
vera mjög jafnar af gæöum. Viö-
fangsefni má ráöa af nöfnum:
Himintindar, Lófótsvita hin
minni, Við Reykjavikursund,
Vesturfjöröur, Sumarveggur og
Frá Tranby, en siöasttalda
myndin þótti mér best, ásamt
mynd sem á var rauöur draugur.
Efnin sem Hjörleifur notar eru
athyglisverö. Hann notar kin-
verskan pappir, er hann kynntist i
för til Kina. Hann gefur nýja
möguleika, þótt hann sé vist erf-
iður mótherji i málverki, aö sömu
leyti, aö sögn þeirra er til þekkja.
En nái menn réttu taki, þá er
hann hiö ákjósanlegasta efni til
aö mála á myndir. Og þvi marki
hefur Hjörleifur greinilega náð.
Hann hefur náö árangri.
Snorri Sveinn
Friðriksson
Snorri Sveinn Friöriksson
(1934) er frá Sauöárkróki, en
marga málara hefur landiö
fengiö úr Skagafiröi. Hann nam
viö Myndlistarskólann i
Reykjavik en stundaöi siöan
framhaldsnám i Stokkhólmi.
Snorri Sveinn hélt sina fyrstu
einkasýningu áriö 1964, eöa fyrir
rúmlega 20 árum. Svona hratt
hefur timinn farið.
Snorri Sveinn hefur viöa komiö
viö i myndlistinni. Hefur sýnt,
ýmist einn, eöa meö öörum, og
hann hefur gjört miklar
veggskreytingar á opinberar
byggingar i samvinnu viö arki-
tekta. Einnig hefur hann gjört
leikmyndir fyrir Þjóöleikhúsiö.
Snorri Sveinn hefur unniö viö
Sjónvarpiö síöan áriö 1969 og veit-
ir nú forstööu leikmyndadeild
bess.
Þaö er ávalt rik tilhneiging til
þess hjá fólki, að pakka lista-
mönnum i sérstaka böggla, er
þeir svo eiga aö bera allt sitt lif. —
Meö þeim hætti hefur Snorri
Sveinn orðiö að einskonar
kolamanni þjóöarinnar, þvi hann
er orðinn svo þekktur fyrir kol-
teikningar sinar. Þær skipa
þannig að þessu sinni verulegan
sess á sýningu hans i
Norræna-húsinu, Þó hefur nú
komið upp ný staða, sem sé stór
oliumálverk, sem koma á óvart.
1 þeim þykjast menn nú greina
áhrif frá sjónvarpinu. Leiöslu-
flækjum i lofti, búnaöi og köstur-
um, sem hanga eins og púkar á
fjósbita.
Þaö er öröugt að meta þessar
nýju oliumyndir. 1 þær vantar þó
tærleika. Jaðrateikningin er svört
og sótug, en bjartir litir koma inn
i milli.
Maður hefur þvi ástæður til
þess að ætla aö þarna sé Snorri
Sveinn á einhverjum nýjum
áningarstaö i sinni myndlist. Aö
eitthvaö nýtt sé i mótun, en
árangurinn muni skila sér siöar.
Besta oliumyndin fannst mér
vera Óvissa (1981), en myndirnar
eru allar málaöar á allra seinustu
árum.
Kolteikningar Snorra Sveins
eru á hinn bóginn hreinasta af-
bragö. Hann hefur fundið þar
nýjan farveg, án þess þó aö glata
nokkru af þvi góöa úr fyrri verk-
um. Nokkur skyldleiki er milli
allra mynda, eöa flestra
myndanna. Hringform, sem
snúast um turna og torg og veðra-
gný.
Samt eru myndirnar fáoröar og
einfaldar i allri gerö, og þ^r
vantar engan herslumun.
Sýning þeirra félaga hefur
annars góöan svip og heillegan,
og ef til vill ættu fleiri mynd-
listarmenn að kanna þann mögu-
leika aö halda ekki aöeins einka-
sýningar og taka þátt i samsýn-
ingum fjölda mann.
Tveggja manna sýningar, geta
veriö tveggja bakka veöur, en
þær geta lika tekist vel, eins og
þessi sýning i Norræna húsinu.
Sýningunni lýkur 4. april.
Jónas Guömundsson.