Tíminn - 06.04.1982, Blaðsíða 2

Þriðjudagur 6. april 1982.
2_______________________________Wimm
í spegli tímans umsjón: B.St. og K.L.
Hvernig
halla nem-
endurnir
höfðinu?
■ Fyrrverandi skóla-
stjóri og núverandi að-
stoðarmenntamálaráö-
herra i Bretlandi hcfur
komið frant með nýstár-
lega kcnningu. Hann
heldur þvi fram, að sjá
inegi hversu góður skóli
er á því, hvernig nemend-
ur halla höfðinu!
Hann segir: Ef höfuð
nemendanna hallast unt
15 gráður má gera ráð
fyrir þvi, að kennslan sé
eðlileg. Ef höfuð nentend-
anna hallast lengra frant,
má gera ráð fyrir þvi að
nemendurnir séu sofandi.
llalli þeir aftur á móti
höfðinu lengra aftur, eru
nemendurnir sennilcga í
uppreisnarhug.
Aðvonum eru ekki allir
sáttir við þessa kenningu
aðstoðarráðherrans.
Þeirra skýring er sú, að
grúfi nemendur sig yfir
bækurnar, séu þeir
áreiðanlega að bralla
eitthvað miður gott. Góni
þeir hins vegar upp i loft-
ið, megi ganga að þvi
visu, að þeir hafi engan
áhuga á námsefninu og
taki ekkert eftir þvi, sent
frant fer!
Gott ráð
gegn
vörtum
■ A hverjum morgni i
hálfan inánuð gekk
Robbie Zabrecky út á tún,
hélt niöri i sér andanum
og stakk höndununt i kúa-
dellu.
Robbie, sem er 12 ára,
var i heimsókn hjá
ættingjum sinunt i Skot-
landi, en er búsettur i
Netv York. Þar Itafði
Itann gengið á milli húð-
iækna til að reyna að
losna við 50 vörtur, sem
höfðu tekið sér bólfestu á
báðunt höndum hans, en
ckkert hafði gagnað. Þeg-
ar hann svo kont til
skosku ættingjanna,
fylgdi liann görnlu ráði,
scnt fylgt hefur verið á
þessum slóðum til aö
losna við vörtur. Og viti
menn, þegar Robbie sneri
aftur heint á leið hálfum
ntánuði siðar, voru hend-
ur hans silkimjúkar!
Rakara
loft
- minni
hitunar-
kostnaður
■ Samkvæmt upplýsing-
um, sent þýska orku-
inálaráðuncytið hefur
sent frá sér, ntá lækka
hitunarkostnað unt f>%
cinfaldlega með þvi að
liafa skálar með vatni á
miðstöðvarofnunum.
Segja þeir þá óhætt að
lækka hitann um 1 gráðu.
Rakur hiti virðist vera
hlýrri en þurr, svo aö
hitastigiðmá vera lægra i
herberginu, án þess að
það valdi óþægindunt.
Rakara loft kemur lika
frekar i veg fyrir að hús-
gögn springi. Og enn einn
kostur, sent fylgir rakara
andrúmsiofti, pottabóinin
þrifast betur, þar sent
bakteriur eiga erfiðara
uppdráttar i röku lofti en
þurru.
■ I'avarotti liefur aldrei slitið ræturnar við heimaslóðir sinar, þar á Itann búgarð og hefur mikla ánægju af að sinna störfuni þar sjálfur,
enda segir hann það bráð nauðsynlegl til að halda sér i fornti. Þegar hann hóf feril sinn á vegum Joan Sutherland, vó hann 175 kg, en nú hef-
iir hann náðsér niður i l!!0 kg og leggur mikið á sig til að lialda þeirri þyngd.
Faöirinn haföi litla trú á
Luciano Pavarotti
vantrú föðurins varð ekki
til að draga kjark úr
l.uciano. Hann varð jai'n-
vel enn ákveðnari i að
sýna pabba gantla, hvað
hann gæti koinist langt.
Þrem árum eftir
Astraliuförina var Luci-
ano Pavarotti fastráðinn
við Covent Garden óper-
una i London og siðan hcf-
ur hann hlotið einróma lof
leikra sem lærðra l'yrir
söng sinn. M.a. hefur
Herbert von Karajan
kallað hann „inesla
tenór, sem fram hefur
kontið siðan Caruso var
og hét.” En pabbi gamli’
lét ekki slá sig út af lag-
inu. Enn sem fyrr hafði
hann takmarkað álit á
söng sonarins og kallaði
liann „smá Ijósglætu."
Eftir þriggja ára vcru
við Covent Garden sneri
Pavarotti 'ieim. Þar söné
hann við hina heimsfrægu
Scala-óperu i Milanó við
g e y s i 1 e g a h r i f n i n g u
áheyrenda, en ckki var
pabbi ánægður enn.
I.uciano Pavarotti var
ákveðinn i þvi að sýna
l'öður siiium fram á, hví-
likur stórsöngvari hann
væri orðinn, og þvi var
það að hann ákvað að
stiga skrefið til fulls til að
fá alþjdölega viður-
kenningu. Hann réð sig til
Metropólitan-óperunnar i '
New York.
■ I.uciano Pavarotti leggur gjörva liönd á margt
þessa dagana. M.a. hcfur hann leikið i kvikntynd. En
liafi hann gert sér vonir um að hljóta Óskars-verðlaun
fyrir, brást það. i staöinn var hann sæmdur stórri og
fagurri rós fyrir leik sinn og lilaut mikið hyllingar-
klapp starfssystkina sinna i Hollywood við verölauna-
afhendinguna.
En þá fór i verra. Háa
' C-ið, sem til þessa hafði
verið lionum leikur einn
að ná, vildi nú ekkert hafa
með hann að gera. Virtist
nú sem stuttum, en glæsi-
leguin söngferli, væri lok-
ið og pabbi gamli hefði
liaft rétt fvrir sér. En
l.uciano var ckki á þvi að
gefast upp. Hann hafði
selt sér það markmiö að
sannfæra föður sinn um
að hann væri mestur og
bestur allra tenóra, og við
það markmið skvldi hann
standa!
Nú fylgdi tveggja ára
barátta, en skyndilega
-■ Pabbinn er enn á þvi, að Luciano hafi ekkert fram
ylir lianii til að bera, nema náttúrlega iikamsstærð.
„Min rödd er betri. Ef ég hefði ekki stöðugt þjáðst af
sviðshræöslu, væri ég búinn aö ná meiri frægð en
hann," segir hann.
Faðir l.ucianos Pava-
rotti, sem endrum og
sinnum syngur með
kirkjukórnum i Modena,
heimaþorpi þeirra fcðga,
og sumir segja liafa feg-
urri tenór en sonurinn,
var ofurlitið upp með sér
ylir uppliefð sonarins, en
fjarri þvi að hafa of mikiö
álit á honiim scm söngv-
ara. 1 haiis augtun voru
inargir aðrir söngvarar
syninuin Iremri og var
liann óspar á að brýna
það fyrir l.uciano. En
■ Það var astralska
söngkonan Joan Suther-
land, scm uppgötvaði
bakarasoninn úti i sveit á
ítaliu árið 19(>(l. Skömmu
áður bal'ði þessi 25 ára
gamli kennari unnið i
ómerkilegri söngkeppni i
sinni heimasveit. Af til-
viljun lieyrði Joan hann
raula og féll svo i stafi yf-
ir þvi, hversu auðvclt
hann átti með að ná háa
C-inii, að hún hauö honum
að koina með sér i söng-
fcrð til Astraliu.
■ — lllutið á mig og elskiö mig, er kjörorð hins
„inesta og besta allra tenóra.” Og aðdáendurnir hrópa
„Bravó, bravó Pavarotti”, hvar sem hann kemur
fram. A myndinni er iiann með Joan Sutherland, sem
gaf honum fyrsta tækifæriö á söngferlinum.
náði I.uciano sér aftur á
strik og i einu vetfangi
var hann orðinn dýrlingur
bandarisku þjóðarinnar.
Siðan hefur enginn skuggi
fallið á söngferil hans og
jafnvel pabbi gamli hefur
orðið að viðurkenna að
l.uciano sé „mestur og
bestur allra tenóra!”