Tíminn - 08.04.1982, Blaðsíða 5

5
Ég er maBur sem: brrrr, æði
áfram, Pollockarnir fóru öðru
visi i það svo ég fékk stimpilinn.
En það er lika allt i lagi. Ég er
ekkert feiminn við að viðurkenna
að ég hef egó i þessum bransa
þýðir heldur ekkert annað.”
— Þú hefur gagnrýnt unglinga
dálitið upp á siðkastið einkum
svonefnda pönkara. Hefur það
veriö tekiö illa upp?
„Mjög illa. Unglingarnir eru
eins og Allaballarnir, þeir eru
manna hörundsárastir. Sjáðu til:
pönkið verður til upp úr
ökönómiskri kreppu, það er Ber-
linarfilingurinn— rótleysi
bömmerar, kynþáttahatur, at-
vinnuieysi og allt þetta. Pönkið
reis upp sem andsvar og var um
tima mjög sterk pólitisk bylgja.
En þegar þaö kemur hingað
verður það bara tiska. Vissulega
eru ökönómiskir bömmerar hér
en þeir hafa verið faldir og pönkið
er ekkert nema tiska. Það er
orðið alveg sama tiskubylgjan og
diskóið og ég er ekkert sáttur við
að ég megi ekki kritisera þessa
krakka þegar þau eru að láta hafa
sig að fiflum. Ég væri falskur, ég
væri hræsnari, ef ég héldi kjafti.
Þaö var i lagi að segja: Ég er lög-
giltur hálfviti hlusta á HLH og
Brimkló en ef ég segi: Ég er ame-
riskur diskópönkari,læt hafa mig
að fifli og styð markaðinn, þá fara
krakkarnir að grenja: „Bubbi er
orðinn vondur. Bubbi er meö
stæla.” Auk þess er ég ekki aö
kritisera krakkana sjálfa, heldur
það sem er að gerast i kringum
þau, það sem hefur áhrif á þau.
Ég er aö benda þeim á aö þau
þjóðfélaginu. En þau eru bara
bissi i þvi að vera i leðurjakka og
vera með merki! Það hefur ekk-
ert skeö. Það sem geröist hérna
1980 er að koðna niður I sinnu-
leysi. Ég meina: þaö er ósköp
fyndið að segja Island er bara
fyrir hvita, heil Hitler og nasista-
merki og blablabla en i hvaða til-
gangi? Tilgangurinn er sá einn að
vekja á sér athygli. Viö erum til
lika.
Purrkur Pilnik var vist að gefa
mér einhverja pillu i blaöaviötali
var ég að heyra, eitthvaö um aö
Bubbi ætti að hætta að troða á
þeim sem bökkuðu hann upp á
sinum tima. Er ég eitthvað
skyldugur til að klappa á bakið á
fólki sem bakkaöi mig upp þegar
ég geri mér grein fyrir þvi aö það
er veriö að sparka þessu fólki
horna á milli? En ég hef verið
kritiseraður fyrir þetta af þvi ég
slæ þar sem þau kennir til. Það er
málið. Og ég held þvi áfram svo
lengi sem mig langar til.”
— Getum við rennt yfir lögin á
piötunni, hvað þú vilt segja með
þeim.
„Sjálfsagt. Stórir strákar fá
raflost er bara fantasia. Ráð til
vinkonu skýrir sig sjálft. Tungan
þaö er undir áhrifum frá Doors og
Stranglers. Texti sem hver og
einn má taka eins og hann vill.
Minnismerki, þaö er texti sem ég
tiieinka endalokunum. Breyttir
timar, það skýrir sig sjálft. „Þú
átt þina keöju og rakvélablað /
finnst sem þú hafir meikaö
það...” Vægan fékk hann dóm,
þar er ég að gagnrýna aö þaö er
ekki sama hvort þú ert Jón eöa
séra Jón þegar þú ert dæmdur I
fangelsi. Nei, textinn er ekkert
frekar um Hauk Heiöar en hvern
annan. Sieg Heil segir sig sjálft.
Þaö sem ég er að taka fyrir er
fjöldinn, úlfarnir: „1 hópum þeir
fara /limlesta og meiöa / ekkert
fær grið / öllu skal eyöa / kunna
ekki að hræðast / um dimm stræti
læöast / glotta viö tönn / er heyra
sirenuvæl / SIEG HEIL”. Þetta
er tileinkað Járnfrúnni og
Nasjónal frontinum i Bretlandi,
ef það væri tekið i öxlina á einum
svona skinhead og honum hótað
barsmiðum þá myndi hann fara
aö væla svo þeir fara saman i hóp.
Tiu eru sterkari en einn.hundrað
eru sterkari en tiu og svo fram-
vegis. Nú — Móðir, ég get eigin-
lega ekki sagt um hvað textinn er.
Sumir hafa sagt aö hann sé um
Þverholtsatburðinn, sem ég skil
ekki. Og Jim Morrison skýrir sig
sjálft”.
— Þú hefur leitað mikiö til
Morrison?
„Já. Morrison og Doors eru um
þessar mundir kennarar okkar i
Egó, hreint út sagt. Þetta er svip-
að og að fara i tónlistarskóla að
læra nótur. Ég keypti allar
Doors-plöturnar á einu bretti,
fékk mér ævisögu Morrison og út-
vegaði mér ljóðabækurnar hans
aftur. Það má segja ég sé að
stúdera hann. Sko, Morrison var
skáld. Hann var veikur karakter,
miklir brestir i honum sem per-
sónu, en sem listamaöur var hann
skáld. Bandiö var mjög gott lika
en var bókstaflega ekkert án
hans. í þessu lagi á Breyttir timar
sem ég ekki um hann, ég yrki ekki
óð hans, heldur reyni ég að semja
i hans stil. Ég er að reyna að
nálgast hann, nálgast karma
hans með þessu ljóði.”
— Þú ert ekki hræddur við að
verða fyrir of miklum áhrifum?
„Nei. Eins og stendur er ég
undir miklum áhrifum frá honum
þegar við spilum live, en svo á
það bara eftir aö hverfa.”
— Þú ert tekinn upp á þvi aö
flytja ljóð á tónleikum. Segirðu
annaö meö þeim en lagatextun-
um?
„Já, það er rétt, það er allt ann-
að efni. Þetta gefur mér færi á aö
fara út 1 allt aðra hluti, og þetta
verður linan i framtiðinni. Stund-
um flyt ég þessi ljóð spontant, læt
bara allt flakka.”
— Lituröu þá á sjálfan þig sem
skáld?
„Tja, ég veit ekki. Jú, ég lit á
mig sem skáld, en ekki skáld
I hefðbundnum skilningi.
Heldur rokkskáld. Sko, hérna á
Islandi er ekki litið á rokk sem
art, heldur bara sem eitthvaö
rusl, táningaflipp, sem maöur
vex upp úr, nema þá einhverjir
popparar sem halda áfram að
spila eitthvað djönk sem þeir vita
sjálfir að er þriðja klassa. Mér er
mikið I mun að rokkiö verði
viöurkennt sem list, en áöur en
það veröur þarf rnikiö að breyt-
ast. Sérðu hvað Lennon gerði.
Hann var I mestu kommersjal
grúppu sem nokkurn tima hefur
verið til og byrjar á þvi aö semja
tónlist sem er það allélegasta og
klúðurslegasta sem gert hefur
verið. Svo þegar bandiö er komið
i hundana ris upp úr þvi listamað-
ur og hefur verið það allan tim-
ann, kúgaður Iistamaður, sem
hefur látið glepja sig út i hitt og
þetta, en ris á endanum upp.
Asamt ýmsum fylgifiskum,
Greatful Dead, Joplin, Doors —
aðallega Doors — þá breytti
Lennon áliti heimsins á rokki.
Hann sýnir fram á aö rokkið er
list, það gerðu Doors Iika. Þú get-
ur hlustað á Doors I dag og þeir
standa ennþá upp úr. Eftir öll
þessi ár standa þeir ennþá upp
úr!”
— Þú fórst á Stjörnumessu um
daginn og fluttir ijóö. Hvernig var
þvi tekið?
„Hálfvitarnir kiöppuðu! Sko,
ég fór á Stjörnumessuna með
Þorleifi og Magnúsi og flutti tvö
ljóð. Annaö var um ödipus-
ar-komplexinn, byrjar svona: „1
tyrknesku gufubaöi lesum viö
Nietzsche og Das Kapital, tökum
raunveruleikann inn i smá-
skömmtum og hiustum á Þey. I
tyrknesku gufubaði læturðu móö-
ur þina sjúga þig og skilur loks
nvá'o ást'ér..'.'”'Þetta er tabú sem
hefur ekki mátt minnast á. Karl-
menn mega ekki hafa tilfinning-
ar, „sem barn varsagt, karlmenn
gráta ekki, sem barn var sagt,
karlmenn læra að dylja tilfinn-
ingar sinar...” Mórall karlmanna
er: Blessaöur, ég reið tlu, en hve-
nær hittirðu karlmann sem segir:
Vá, ég er á svo miklum bömmer
maður, ég fékk hann ekki upp
með þessari piu, og allt i steik,
maður. Ekki til I dæminu. Þú ert
alinn upp i þjóöfélagi sem krefst
þess að þú sért karlmaöur, en síð-
an byrjar kvenfólk að ráðast á þig
og segja aö þú sért low-down kúg-
ari. En það er kvenmaöur sem el-
ur upp karlmanninn! Hvaða breik
höfum við fengið, hvaða skilning
höfum við fengið? Ég lit á þetta
sem baráttumál. Ég er ekki að
ráðast á kvenfólkið, ég lit á mig
sem feminista, karlfeminista, en
ég áskil mér sama rétt og kven-
fólkiö. Ég áskil mér rétt til að tala
um hluti I tilfinningalifi karl-
manna sem hafa verið bældir, al-
veg eins og konur vilja fá aö tala
um sitt tilfinningalif. Og ég áskil
mér rétt til aö tala um það hvort
mér stendur eöa ekki. Sjáöu bara
tiskubókmenntirnar, Vitu Ander-
sen til dæmis. Þar er verið aö tala
um riöingar hingaö og þangað.
En þegar ég fer aö gera það er ég
negldur I bak og fyrir. Ég er bara
aö benda á að við höfum við alveg
sömu vandamál aö gllma og jafn-
vel stærri vandamál!
En ég byrjaöi sem sagt á að
þesa þetta upp fyrir liðið á
Stjörnumessunni. Og það var
svona kurr i salnum. Síðan las ég
//Mikki hefur sagt mér
að hann hafi verið í
hljómsveitinni til að
klifra á toppinn á minn
kostnað/ sennilega vor-
um við allir i Utan-
garðsmönnum til að
nýta hver annan. Þeg-
ar Mikki sá svo að
þetta var hægt reis
hann upp með stærra
og sterkara egó en ég.
Sennilega hpfði mér
verið sparkað en þá
sagði ég þeim ég væri
hættur..."
//Pönkið er ekkert
nema tiska og ég er
ekki sáttur við að ég
megi ekki gagnrýna
þessa krakka þegar
þau eru að láta hafa
sig að f íf lum. Það var i
lagi að segja: Ég er
löggiltur hálfviti/
hlusta á HLH og Brim-
kló/ en þegar ég segi:
Ég er amerískur diskó-
pönkari og styð
markaðinn, þá fara
krakkarnir að
grenja..." \
upp prósa sem var beinlinis um
gestina þarna I Broadway, byrj-
aði svona á Morrison linu:
„Vaknið upp, raunveruleikinn er
á næstu grösum. Fyrir 395 krónur
opnum við ykkur blómum
skrýddar dyr Paradisar”, og siö-
an eitthvað um aö ef þú ert i rétt-
um fötum, notar réttan rakspira,
þá blablabla, Og jújú, þaö var ú-
aö, en það var of mikiö af klappi.
Það sýnir að þú getur skitið fram-
an I þetta lið og það klappar af þvi
þú ert 40 sentimetrum hærri, af
þvi þú ert uppi á sviöi! Ef þaö
væri einhver manndómur i þessu
helvitis pakki hefði það labbað út.
En ég varö aö gera þetta, ég varö
að fara. Ég meina: ég hef aldrei
séö þetta fólk, þaö hefur aldrei
séö mig. Ég gekk hring eftir hring
á sviöinu þannig að ég næði
augnakontakt við alla, ég bók-
staflega varð að horfa framan i
þetta fólk meðan ég sagði þessa
hluti. En ég var ekki aö kritisera
þetta sem mannverur. Ég var aö
krltisera það sem kindur.”
Hann glottir: „En að sjálfsögöu
fór þetta mjög leynt þegar sagt
var frá Stjörnumessunni I blað-
inu.”
— Undir lokin, hvert stefnir
Egó nú?
„Það ræöst bara. Stefnan er að
veröa betri tónlistarmenn. Ég er
meö rokkóperu I bigerð.”
— Um hvaö?
„Um hippann og pönkarann.
Báðir voru barn sins tima og báö-
ir urðu söluvara. Hvorugum var
útrýmt, heldur var vopnunum
snúið i höndunum á þeim. Sjáðu
bara aðlögunarhæfileika kapital-
ismans. Pönkið þjónar óbreyttu
ástandi. Albert Guðmundsson
gæu rexio ponkgrúppu.”
— Og alveg i lokin. A plötunni
segistu vera bölsýnismaöur á
kjarnorkuöld.
„Já, ég er að svara kritik. Ég
hef veriö krafinn um einhverja
patentlausn á öllum vandamál-
um , bara af þvi ég er Bubbi og er
frægur! Ég á enga lausn. Kannski
kirkjan hafi lausn, ha? Ég vildi
gjarnan geta sungiö All we need
is love, en ég bara get þaö ekki,
ekki meöan er veriö að drepa og
ljúga og svikja og pretta. Ég hef
verið kallaður bölsýnismaður af
þvi ég er að segja sömu hlutina og
eru i sjónvarpinu, dagblööunum
og útvarpinu, en i raun og veru er
ég ekki bölsýnn. Þvert á móti:
mjög bjartsýnn. En ég er alveg
eins lost og Pétur og Páll uppi i
tónabæ, þó ég sé 25 ára gamall.
Það eina sem ég er að gera er að
reyna að fatta sjálfan mig I til-
verunni.”
— ij-