Fréttablaðið - 06.12.2008, Blaðsíða 52

● Forsíðumynd: Arnþór Birkisson tók mynd á heimili
Manfreðs Vilhjálmssonar Útgáfufélag: 365 miðlar ehf.,
Skaftahlíð 24, 105 Reykjavík, s. 512 5000 Ritstjórar:
Roald Eyvindsson roald@frettabladid.is, Emilía Örlygs-
dóttir emilia@frettabladid.is Auglýsingar: Hlynur Þór
Steingrímsson s. 512 5439 Útlitshönnuður: Kristín
Agnarsdóttir kristina@frettabladid.is.
HEIMILISHALD
HREFNA SIGURJÓNSDÓTTIR
● heimili&hönnun
Helga Sigrún er nýr þingmað-
ur Framsóknar í Suðurkjördæmi.
Hún hefur nóg að sýsla því hún
hóf lögfræðinám í haust þar sem
hún átti ekki á langri þingsetu
von. Í einu hádeginu milli prófs
og þingfundar gaf hún sér þó, um-
beðin, tíma til að sýna okkur stól
sem hún heldur upp á. Hann er
frá afa hennar, Karli Guðjónssyni,
sem lést 1986 og var kallaður Kalli
á radíóinu því hann vann á skipa-
radíóinu í Keflavík meðan hann
var og hét.
„Í minningunni var þetta voða
voldugur leðurstóll með mörgum
gírum. En í raunveruleikanum er
vínyláklæði á honum en ekki leður
og „gírarnir“ bara ein sveif sem
læsir bakinu,“ segir Helga Sigrún
brosandi og bætir við að afi henn-
ar hafi oft setið í þessum stól og
reykt pípuna sína. Síðan fylgir dá-
lítið krassandi saga sem bendir til
að afi hennar hafi enn einhver ítök
í stólnum.
„Einu sinni var vinur minn hér
í heimsókn um jólaleytið og stóll-
inn stóð við hliðina á jólatrénu. Við
vorum að tala um reykingar og ég
gaf út einhverja yfirlýsingu um
þær. Um leið og ég sleppti setn-
ingunni vissi ég ekki fyrr en stór
jólakúla datt af miðju trénu niður
á gólf og í klessu. Ég tek það fram
að það var enginn heima nema ég
og vinurinn svo ég er helst á því að
afi sé enn í stólnum.“
Ábreiðan sem Helga Sigrún
hefur í þessu hægindi er með aust-
urlensku fílamynstri, ofin úr silki-
þræði af unglingsstúlku í Víetnam.
„Stúlkan sat í bárujárnskofa og
óf teppi daginn út og inn og seldi
gestum og gangandi, þar á meðal
mér og manninum mínum þegar
við vorum þarna í brúðkaupsferð
fyrir tveimur og hálfu ári,“ segir
hún og lýsir í lokin aðdáun lítill-
ar dótturdóttur sinnar á silkitepp-
inu. „Sú stutta hlammar sér niður
fyrir framan sjónvarpið og kallar
„amma, Memó“ og vill sjá teikni-
myndina um Nemó. Svo kallar hún
aftur „amma, teppið“ og harðneit-
ar að horfa á sjónvarpið nema hún
fái silkiteppið fína!“ - gun
Hægindi þessa heims og annars
● Þegar tíminn leyfir sest Helga Sigrún Harðardóttir þingmaður í stól sem tengist afa
hennar lifandi og látnum og leggur yfir sig ábreiðu sem ofin var af víetnamskri stúlku.
„Afi sat oft í þessum stól og reykti pípuna sína,“ segir Helga Sigrún Harðardóttir, alþingismaður og nemi. FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
J
ólin eru á næsta leiti og verða gjafir víða lágstemmdari en verið
hefur, er það að mínu mati af hinu góða. Er ekki fremur firrt
að gefa milljón króna armbandsúr eða snjósleða? Að vísu var
kannski brot af samfélaginu þátttakandi í þeirri veislu en áhrifin
breiddust út og voru margir farnir að þenja sig, langt umfram getu, við
að vera sem flottastir og bestir. Hafði það í för með sér að kjölfestan
losnaði og margir misstu sjónar á því sem raunverulega skipti máli.
Ýkt dæmi úr bandarískum raunveruleika er atburður sem átti sér
stað nú á dögunum. Þá tróðst starfsmaður Wal Mart undir þegar ofsa-
fengnir viðskiptavinir hlupu eins og sturlaðir nautgripir inn í verslun-
ina til að gera kostakaup á útsölu. Þegar sjúkra-
flutningamenn bar að garði til að huga að fórn-
arlambinu voru menn enn að hlaupa. Sturlun? Í
raun er kaldhæðnislegt að eyðsla og efnishyggja
skuli oft hafa yfirtekið jólin þar sem þessi hugtök
eru eins fjarri boðskap þeirra og hugsast getur.
Nú er hins vegar runninn upp tími nýsköpun-
ar og aukinna tækifæra fyrir íslenska hönnun
og hugvit. Er það jú ljós í myrkrinu og vonast ég
til að íslensk menning og handverk muni blómstra í kjölfarið. Heimilin
munu líka blómstra þótt fjárstreymið minnki kannski. Það kallar á nýja
hugsun og nýtni sem forfeður okkar og formæður kunnu mörg manna
best. Allt sem íslenskt er og heimagert hefur verið mikið í deiglunni
undanfarið og í ljósi ástandsins skal engan undra. Í því árferði sem nú
er leitar fólk aftur til rótanna og jarðtengist á ný. Enda tími til kominn í
allri vitleysunni sem tröllriðið hefur íslensku samfélagi síðustu ár.
Prjónaskapur hefur sjaldan verið vinsælli og íslenska ullin er vin-
sælli en flatskjáirnir. Gróska er í íslenskri bókaútgáfu og eru nú allar
bækur prentaðar hér heima. Reyndar er frekar skondið til þess að
hugsa að nútímafjölskyldan sitji nú heima við prjón, föndur, bakstur,
sultun og bókalestur á síðkvöldum og er það að vísu ýkt og fegruð mynd
er dregur dám af rómantík fyrri tíma. Þróunin er þó sú að heimilin eru
að verða virkari og margir hafa jafnvel hugsað sér að útbúa stóran
hluta af jólagjöfunum sjálfir.
Þó svo ég telji nú ekki nauðsynlegt að við smíðum okkur öll baðstofu
og kyrjum kvæði þá er gott til þess að hugsa að fólk sé að verða eðlilegt
á ný. Ekki þykir lengur flott að tapa sér í eyðslu og skarta öllu því dýr-
asta og best merkta. Ef þú hefur efni á því þá er þér svo sem í sjálfs-
vald sett hvort þú kaupir þér Louis Vuitton-tösku en nú eru flestir sam-
mála um að það er hreint og beint hallærislegt og vitfirrt að kaupa hana
á krít. Húrra fyrir heilbrigðri skynsemi og velkomnir til vitundar, kæru
Íslendingar. Hafið það gott um jólin í baðstofunni.
Heilbrigð þjóð um jól
Nú er hins vegar
runninn upp tími
nýsköpunar og
aukinna tækifæra
fyrir íslenska
hönnun og hugvit.
6. DESEMBER 2008 LAUGARDAGUR2