Tíminn - 01.05.1982, Blaðsíða 11

Laugardagur 1. maí 1982
11

„EIGNADIST
MARGAGÓDA
VINI GEGN-
UMSTÖRF
MfN A
KLEPPS-
SPfTALA”
— segir Jósteinn
Kristjánsson
— og að þeir mundu siðan reka
þetta eins sjálfstætt og hægt væri
með góðum stuðningi Tóm-
stundaráðs. 1 sambandi við rekst-
ur svona staðar þýðir okkur ekki
að loka augunum fyrir lifinu eins
og það er, og verðum þvi að
viðurkenna að margir unglingar
eru farnir að smakka vin. Að
sjálfsögðu yrði svona staður að
vera undir góðu eftirliti, en við
björgum engu meðþvi að loka öll-
um dyrum. Við vitum að krakkar
eru áhrifagjarnir, og a.m.k. vildi
ég frekar vita af krökkunum min-
um — þegar þeir komast á
unglingsárin — á ákveðnum stað
undir eftirliti heldur en himandi á
einhverju Hallærisplani þar sem
alls kyns óþverri þrifst afskipta-
laust. Ég vil lika skjóta þvi hér
að, að ég er þeirrar skoðunar að
unglingar geti alveg skemmt sér
með þeim sem eldri eru, en aftur
á móti hafa hinir eldri sifellt verið
að reyna að stia þessu i sundur.
Hræðist of langa dag-
vistun ungra barna
Raunar óttast ég lika að við sé-
um að ala upp rótlausa æsku með
of langri dagvistun barna. Auð-
vitað geri ég mér grein fyrir að
við þurfum á dagvistarstofnunum
að haida. En dagheimili og leik-
skóli eru tveir óskyldir hlutir i
minum huga. Að ala ung börn
þannig upp, að þau séu rifin upp
úr rúmunum fyrir allar aldir á
morgnana til að hendast með þau
idagvistun til kvölds, uns þau eru
sótt af þreyttum foreldrum, sem
þá eiga eftir að hlaupa með þau i
troðnar verslanir i heimleiðinni
og siðan i einum spretti heim til
að borða og komast i rúmið, það
óttast ég að sé of mikið álag á
börn, i mörgum tilvikum. Vitan-
lega er þetta einstaklingsbundið.
Sumum foreldrum tekst sjálfsagt
að gefa börnum sinum góðan
tima og öryggi þó þau séu alin
upp i dagvistun. En ungir foreldr-
ar þurfa lika að skemmta sér, þá
bætast jafnvel við hinar og þessar
barnapiur um helgar lika. Slikt
óttast ég að skapi sumum börnum
meira rótleysi og óöryggi en þau
að skaðlausu fá þolað, þótt þess
verði kannski ekki vart fyrr en
t.d. á unglingsárunum.
Ung börn þarfnast sam-
vista við aldrað fólk
— Nú sé ég að „aukin tengsl
æskunnar og aldraðra” er eitt af
stefnumálum flokksins?
— Það þarf að gefa ungum
börnum verulegan tima og ég hef
lengi verið þeirrar skoðunar, að
þau þarfnist samvista við eldra
fólk, sem ekki liggur alltaf eins
mikið á og okkur hinum. Ég álit
það þvi tilvalið verkefni fyrir
aldrað fólk, sem bæði hefur gam-
an að börnum og áhuga á að fá
eitthvaðsmávegis aðstarfa, að fá
það til að koma á dagvistar-
■ „Lyklarnir, gerðu svo vel”. Jósteinn viö afgreiðslu á Bilaleigunni
Vík.
■ „Siðustu 4 ár ihaldsmeirihlutans hurfu um 1.500 manns úr borginni,
m.a. vegna þess að þeir fengu ekki lóöir. Nú höfum við endurheimt um
1.200-1.300 þeirra á ný. Hvað segir það okkur”?
stofnanirnar kannski 2-3 tima á
dag eða nokkrum sinnum i viku.
Með þessu á ég alls ekki við að
fóstrur séu ekki góðar og starfi
sinu vaxnar, en þær anna þessu
kannski ekki eins og með þyrfti.
— En hefur þú spurt gamla
fólkið sjálft?
— Já, ég hef rætt þetta við
margt aldrað fólk og reyndar um
störf almennt. Fullorðnir menn,
en þó vel ernir, hafa margir sagt
sem svo. „Það eina sem ég get
gert er að fara að prjóna eða búa
til púða. Ég hef ekkert annað‘að
gera”. Eftir viðtöl min við aldrað
fólk hef ég ekki trú á öðru en að
margt af þvi vilji gjarnan taka
þátt i þessu. Auðvitað yrði að
greiða þessu fólki eitthvað fyrir,
en ég tel óliklegt að það gerði
ósanngjarnar kaupkröfur.
Gleymist að hugsa um
það sem fjölskyldur geta
gert saman
— Þú hefur tekið verulegan þátt
i bæði handbolta og fótbolta, svo
iþróttamálin eru liklega ein-
hversstaðar á blaöi hjá þér?
— Mér finnst það m.a. sjálf-
sagður hlutur að sem fyrst verði
komið upp yfirbyggðu skauta-
svelli i Reykjavik. Ég tel ekki sist
mikilvægt að fjölskyldur geti eytt
tómstundum sinum saman, en
slikt vill of mikið gleymast. Skiða
og skautaiþróttir eru meðal
þeirra greina sem fólk á öllum
aldri getur notið saman.
Hins vegar finnst mér fáránlegt
ef það þarf að leggja svo mikið fé
i eina skautahöll, að við ráðum
aldrei við að byggja hana. Það er
heldur ekki skautaáhugafólkið
sem biður um slikt.
Jafnframt finnst mér eiga að
stefna að þvi að hvert félag eða
hverfi, þar sem iþróttafélag er
starfandi, hal'i sina iþrótta-
skemmu til umráða, þar sem þau
gætu m.a. spilað sina heimaleiki,
og fleira. Ég segi þarna skemmur
en ekki hallir af sömu ástæðum og
með skautahöllina að framan.
Varðandi fótboltann, þá er það
alveg ljóst að brátt verður að íara
að færa Melavöllinn. Við fram-
sóknarmenn viljum beita okkur
fyrir þvi, að ná samkomulagi við
H.l. um Háskólavöllinn. Að þar
verði sett upp búningsherbergi og
snyrting og völlurinn jafnvel
lagður gervigrasi þannig að hægt
væri að spila fótbolta lengur en
aðeins yfir hásumarið.
örugglega ekki i siðasta
sinn sem við förum öll
saman
— Mikilvægt aö fjölskyldur
skemmtis^r saman sagðirþú áð-
an. Fyrir nokkru heyrði ég að
vakið hafi athygli hvað þú l'erðað-
ist með stóra íjölskyldu?
— 1 siðustu ferð okkar til út-
landa fórum vð saman ég, konan
min d| börnin, foreldrar minir og
tengdaforeldrar, bróðir minn og
tengdaforeldrar hans ásamt
nokkrum vinum og kunningjum.
Þetta var alveg einstaklega vel
heppnuð og góð ferð i alla staði,
og verður þetta örugglega ekki sú
siðasta sem við förum i öll sam-
an.
Ekki lengur kliku-
skapurinn sem öllu
ræður
— Hér áðan sneiddir þú litillega
að vinstrimeirihlutanum. Hefur
samstarfið kannski valdið þér
vonbrigðum?
— Það hefur reynst betra en ég
átti von á i byrjun. Að sjálfsögöu
hefði ég viljað að Framsóknar-
flokkurinn hefði verið sterkari i
borgarstjórninni og þannig getað
áorkað meiru af okkar stefnu-
málum. En þessi meirihluti hefur
gert marga góða hluti, i stað þess
sem áður var, þegar klikuskapur-
inn var allsráðandi, allt valt á þvi
að þekkja mann sem þekkti
mann. Breytingin á lóðaúthlutun-
inni er t.d. mjög jákvæð. Aður
þurftu menn helst að hafa verið i
Heimdalli til að eiga von um lóð,
en núverandi kerfi býður upp á að
allir standi jafnir. Auðvitað má
finna einhverja annmarka á
þessukerfi, enda mun seint verða
fundið upp svo fullkomið kerfi að
takast megi að fyrirbyggja svindl
og brask með öllu.
En það er öruggt mál, að svo
framarlega sem Framsóknar-
flokkurinn verður i meirihluta-
samstarfi næsta kjörtimabil, mun
hann beita sér fyrir þvi að allir
geti fengið úthlutað lóðum, bæði
fyrir sérbýli og sambýlishús.
Lóðaúthlutun ætti þó raunar ekki
að vera neitt kosningamál i sjálfu
sér, heldur sjálísagður hlutur. 1
þessu sambandi er það lika at-
hyglisvert að siðustu fjögur ár
ihaldsmeirihlutans hurfu um
1.500 manns úr Reykjavik, m.a.
vegna þess að fólk fékk ekki lóðir.
Nú hefur sú breyting orðið á, að
við höfum endurheimt 1.200-1.300
manns, sem sýnir að fólk vill orð-
ið koma altur til Reykjavikur.
Ekki nóg að vilja byggja
meðan borgin á ekki
landið
— Hvað segir þú um deilurnar
um Rauðavatnssvæðið?
— Með það i huga að Breiðholtið
er meira og míhna byggt á
sprungusvæði, t.d. ein af stærstu
blokkunum þar og þó nokkur ein-
býlishús byggð beint olan á
sprungum, er það ákaflega at-
hyglisvert að sjálfstæðismenn
skuli hamast við að gera
sprungurnar á Rauðavatnssvæð-
inu að kosningamáli. Þetta er
fyrsta þessháltar könnun sem hér
hefur verið gerð og þykir mér það
þarft íramtak. A hinn bóginn hala
framsóknarmenn ekkert bundið
sig viö, að næsl verði byrjað að
byggja á þessu svæði og persónu-
lega þykir mér það ekki það allra
snjallasta. Sjálfstæðismenn segj-
ast vilja byggja á Keldnaholti.
Það viljum við íramsóknarmenn
margir lika. En það er bara ekki
nóg að vilja byggja á landi, sem
aðrir eiga, og borgin heíur engin
yfirráð yfir.
Trúi maður ekki á það
sem maður er að gera er
litið gaman að þessu
— Við verðum nu aö lara að slá
botninn i þetta spjall, en mig
langar að spyrja þig að lokum Jó-
steinn, áttirðu von á svo mörgum
gestum á fjölskylduhátiðina sem
flokkurinn gekkst fyrir i Broad-
way fyrir skömmu?
— Það kom mér ekki á óvart,
þvi mér finnst Framsóknar-
flokknum nú sýndur mikill áhugi
og straumurinn liggja til hans.
Fjölmargir hræðast að Sjálf-
stæðisflokkurinn nái meirihlutan-
um aftur og að allt fari i hið
gamla far klikuskaparins á ný.
Margir velta þvi þessvegna fyrir
sér hvernig þeir geti best nýtt sitt
atkvæði. Ég hel' lika orðiö var við
greinilegan vilja margra til að
vinna með ÍTokknum fram að
kosningum án þess að vilja endi-
lega binda sig i neitt flokksfélag.
Ég er þvi sanníærður um að
Framsóknarílokkurinn er nú i
mikilli sókn hér i Reykjavik og að
við höfum allt með okkur til þess
að vinna íjórða sætið. Kristján
hefur staðið sig mjög vel og unnið
sér traust i borgarstjórn, allra
flokka mönnum ber saman um að
það sé gott að starfa með honum
og að hann vinni fyrst og fremst
fyrir borgina i stað þess að setja
eigin hagsmuni eða flokksins of-
ar, eins og sumum hættir til.
Þetta veit fólk, enda íTestir hættir
að láta blekkjast af einhverjum
fagurgala.
— Einhverjum kann nú að
þykja þetta töluverö bjartsýni
trúi ég, þótt þið bræður séuð að
visu þekktir sem miklir og
ákveðnir baráttumenn.
— Við gefum hvorki kost á okk-
ur, hvorki i pólitik né annað,
nema að ætla að leggja okkur alla
fram. Og hafi maður ekki trú á
þvi sem maður er að gera, þá er
litið gaman að þessu. — HEI
■ Að opna diskótck fyrir unglingana er eitt af þvi sem Jósteinn vill að
gert verði sem fyrst. Þetta unga fólk er einmitt að ræða um málefni
unglinganna iReykjavík. Frá vinstri: Una Sigurðardóttir starfsmaður
Útideildar, Geröur Steinþórsdóttir, formaður Félagsmálaráðs,
Bryndis Guðmundsdóttir hjá Unglingaathvarfi, Jósteinn Kristjánsson,
Sveinn Grétar Jónsson og Jón Guðbergsson, félagsráðgjafi.
Timamynd Ella.