Alþýðublaðið - 16.09.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBlAÐIÐ
Eciasta kosti einum beirra hefir
verið (ölsunin kuna. Ég læt ai
Hieaning um það að geta upp á
hvor þ;irra fiamdi falsið
Auðvaldið byggist á vanþekk
irgu Ijöldans á þjóðfélagsmáluoi;
jaf' aðarstefnsn kemst á jafnótt og
þeirii vsnþekkingarþoku léttir.
Auðvaldsbiöðin gera því skiljan
iega alt, sem þau geta, til þess
að halda við þessarí vanþekkingu,
Og aí því alt af er eitthvað, sera
snúa má út úr, »lt af eitthvað,
sem vekja má með toitrygni, þá
veiður þeím alt af eitthvað ágengt
Eo aUkaplega mega þeir vera
komnir í mikil vandræði með að
finna eitthvað til þess, að villa
íólkiou sýn, þegar þeir veiða að
gHpa til skjfclafólsunar tl þesr,
að standa ekki eins og tik (tómu
tro i Eða halda þeir kannske
skjahfahárarnir, að þeir mucdu
sleppa, ef að máiið kæmi fyrir
Skarfaklettí
Ólafur Frtðriksson
Kaupið Aiþýðublaðiðl
Tilkynning.
Samkvæmt samþykt bæjarstjórnar, verður gjald til snðu og hit-
unar um sérstakan mæli lækkið úr 20 aurum niður f 16 aura á kwst.
frá síðasta mælaaflestri talið. Jafaframt verða venjulegir Ijós og suðu-
mælar ieigðlr héðan af. Leigan ákveðin 50 aurar á mánuði
Ráfmagns
úðin
Allir þeir', sem þuría aö
at
u d
Veltusundi
Ritstjóri og ábyrgðarmsðnr:
Olafur Friðriksson
Prentsmiðjaa Gutenbergf
úr uppsveitum Borgarfjaiðar, selt með lægtta verði (
%3íjötoarzlun C. tÆilners,
Laugaveg 20 A
Edgar Rict Burroughs: Tarzan snýr aftnr.
segja svo upp starfinu, og fara til Kadour ben Saden
og slást í félag við hann.
Hann snéri hesti sfnum við og reið 1 hægðum sfnum
til Bou Saada.
I framhluta gistihússins „Litla Sahara", þar sem Tar-
san stanzaði, var veitingastofa, tvær borðstofur og eld
hús. Gengið var i báðar borðstofurnar úr veitingastof-
unni, og höfðu herforingjarnir aðra til sinna umráða
Úr veitingastofunni sást inn í báðar borðstofurnar.
Taizan gekk inn 1 veitingastofuna. Það var snemma
dags, því Kadour ben Saden hafði ákveðið að ríða
langt um daginn. Þar sátu því margir að morgunverði,
þegar Tarzan kom inn.
Honum varð litið inn í borðstofu foringjanna, og
brá fyrir áhugaglampa í augum hans. Þar sat Gernois
foiingi; og það sem Tarzan sá var, að hvítklæddur Ar-
abi nálgaðist hann, beygði sig að honum og hvfslaði
einhverju að honum. Svo hvarf hann út um aðrar dyr.
Þetta var í sjálfu sér ekkert eftirtektarvert, en þegar
maðurinn hallaði sér áfram til þess að tala við foringj-
ann, hafði Tarzan tekið eftir nokkru, sem skykkja Ar-
abans hafði dulið — hann bar hendina f fatla.
IX. KAFLI.
Núini eða „EL Adrea".
Sama daginn, sem Tarzan skildi við Kadour ben
saden, flutti pósturinn honum bréf frá d’Arnot, sem
sent hafði verið áfram frá Sidi-bel Abbes. Það opnaði
gamla und, sem Tarzan fúslega hefði gleymt; hann var
þó ekki gramur yfir því, að fá bréfið, því sumt af
innihaldi þess þótti honum gaman að lesa.
Bréfið hljóðaði svo:
nKœri Jean. — Frá því eg skrifaði þér sfðast, hei
eg verið 1 Lundúnum 1 sendiferð. Eg var þar að eins
þrjá daga. Fyrsta daginn rakst eg á gamlan kunningja
þinn — alveg óviðbúinn — f Henrietta stræti. Þú gætir
aldrei getið upp á því. Það var enginn annar en Samu-
el T. Philander. En það er satt. Eg sé, að þú trúir
ekki. Og þetta er ekki alt. Hann vildi endilega að eg
færi til gislihússins með sér, og þar hitti eg hin —
prófessor Archimedes Q. Porter, ungfrú Porter, og
tröllauknu svertingjastúlkuna Esmeröldu. Meðan eg
var þar kom Clayton. Þau ætla bráðum að gifta sig,
eða öllu fremur rétt strax, þvf eg býst við að sjá gift-
ingunnar getið 1 blöðunum á hverjum degi. Vegna
dauða föður hans verður ekki mikið haft við — gestir
að eins fjöldskyldan.
Meðan eg var einn með Philander, sagði karlinn mér,
að Jane hefði þrisvar frestað giftingunni. Hann fullyrti,
að hún mundi ekkert sólgin 1 að ganga að eiga Clay-
ton; en í þetta sinn væri svo að sjá, sem alvara ætti
að verða úr því.
Auðvitað spurðu þau öll eftir þér, en eg fór að ósk-
um þínum hvað við kemur uppruna þínum, og talaði
að eins um núverandi starfa þinn.
Jane var sérstaklega forvitin um hagi þfna, og spurði
margra spurninga. Eg er hræddur um, að eg hafi lýst
full ákveðið þrá þinni og ætlun, að hverfa aftur til
skóganna. Eg sá eftir því á eftir, því það virtist valda
henni mikillar áhyggju, er hún fór að uppmála hætt-