Tíminn - 04.06.1982, Blaðsíða 2

FÖSTUDAGUR 4. JÚNÍ 1982
Raquel Welch:
„FYRST OG FREMST
VIUASTYRKUR...
■ Loksins fékk Raquel
Welch þá viðurkenningu hjá
gagnrýnendum, að hún væri
góð leikkona, - áður hafði
einungis verið talað um hana
sem „hasarkropp". Raquel
hefur undanfarið leikið i dans-
og söngleiknum Kona ársins
(Woman Of The Year) á
Broadway i New York, og þar
sýndi hún leikhæfileika sina
svo gagnrýnendur urðu yfir sig
hrifnir og áhorfendur heillaðir
af henni, - og þá ekki sist sem
leikkonu. Hún segist vera lengi
búin að biða eftir slíkri um-
sögn og þetta hafi glatt sig
mjög. í tilefni af leiksigrinum
hafði blaðamaður viðtal við
Raquel og fékk hana til að
segja lesendum skoðanir sinar
á ýmsum hlutum, svo sem
kvenréttindum, eiginmönnum
aukaatnði, en ekki hið sanna
jafnrétti. Þær henda brjósta-
haldaranum, og halda að þá
o.fl. Hér verður vitnað í nokkr-
ar setningar úr þessu viðtali.
Um amerískar konur segir
Raquel:
Kvenréttindabarátta þeirra
virðist mér hafa leitt þær á
ýmsar villigötur. Mér finnst
baráttan hjá þeim snúast um
það sem honum er eðlilegt.
Mér leiðast menn, sem eru
alltaf vel greiddir og berandi á
sig sólolíu og rakspíra, og
halda svo að þeir séu ómót-
stæðilegir! André brosti til mín
og ég varð ástfangin. ... Ann-
ars verð ég svo leiðinleg og
væmin ef ég fer að tala um
þetta, - við skulum sleppa því.
Um líkamsrækt:
„Ég borða aldrei nokkum
tíma salt né sykur. Ég drekk
ekki sterk vín, og borða aðeins
grillað kjöt og soðinn fisk og
grænmeti. Borða alltaf epli
klukkan fjögur á daginn og
geri yogaæfingar í klukkutíma
á morgnana - áður en André
vaknar. Það þarf fyrst og
fremst viljastyrk til að halda
sér í þjálfun og viðhalda likam-
anum með æfingum og hollu
mataræði. Auðvitað langar
mig i ýmislegt, sem ég sé fólk
leggja sér til munns og ég veit
að er ljúffengt, en ég veit hvað
það kostar mig mikið erfiði að
ná af mér nokkram aukakíló-
um svo ég sleppi því. En til að
verða stjama þarf mikinn vilja-
styrk, segi ég enn og aftur.
Áð verða fertug:
„Ég sé ekki að það sé neitt
sérstakt vandamál, ef heilsan
er góð og maður lifir heilsu-
samlegu lífi. Það er dásamlegt
að vakna á morgnana og ég nýt
hvers dags, - og nú er ég komin
yfir fertugt!"
Um sjálfa sig sem stjörnu:
„Ég efast um að fólk trúi
hversu mikið ég hef unnið og
erfiðað til þess að vera það sem
ég er í dag. Ég hef sjálf komið
mér áfram. Sá tími er liðinn,
þegar kvikmyndafélögin skipu-
lögðu lífið fyrir leikarana: Þú
átt að láta sjá þig með þessum
eða hinum á skemmtistað, það
vekur umtal. Gott væri ef þú
giftist þessum leikara, sem lék
með þér í siðustu mynd, - þá
verður talað um það að ástar-
atriðin séu ekta... o.s.frv. .
Þannig var það hér áður en
ekki nú. Ég þurfti að sjá fyrir
tveimur bömum og koma mér
áfram á framabrautinni, og
það tókst.“
■ „Það þarf viljastyrk til þess að halda þcssum linum“, segir
leikkonan.
Hugrakkur
línu-
dansari
Um André, franska eigin-
séu þær svo frjálslegar, - en manninn segir hún:
það klæðir þær ekki og flestum „Eg elska André vegna þess
þykir óþægilegra að vera án að hann er ekki að reyna að
hans. Ef karlmaður stígur í sýnast vera eitthvað annað en
■ Pavarotti á æfingu i Royal Albert Hall i regnkápu.
Pavarotti í Englandi:
„FÓR ALDREI ÚR
REGNKÁPUNNI ”
■ Syngjandi i regnkápunni..!
Luciano Pavarotti, söngvarinn
heimsfrægi, var á ferð í Eng-
landi i aprilbyrjun. Hann lenti
í heldur votviðrasömu tiðar-
fari, og var hræddur um að
kvefast, svo að hann sagðist
bara ekki hafa farið úr regn-
kápunni allan tímann i Eng-
landsdvölinni. Líklega hefur
hann þó verið í „kjól og hvítt“
þegar hann söng i Royal Albert
Hall á hátíðartónleikum, þar
sem m.a. meðlimir úr konungs-
fjölskyldunni voru viðstaddir,
m.a. tiginna gesta var þar
Elizabeth drottningarmóðir
(The Oueen Mother). Royal
Philharmonic Orchestra lék
með, en stjórnandi var Kurt
Herbert Adler.
■ Þeir mega ekki vera loft-
hræddir viðgerðarmennirnir
sem sjá um viðhald á kláfferj-
um, sem flytja fólk upp á
fjallatoppa í vögnum eftir raf-
magnsköplum. Oft verða eftir-
litsmenn og þeir, sem vinna að
viðgerðum, að leggja sig í
mikla lífshættu við verk sitt.
Hér sjáum við hugrakkan
mann, sem virðist vera að
hefja línudans á stálkaplinum,
en hann þurfti að komast upp
að næstu festingu fyrir virana,
og önnur leið var ekki fær en
að fikra sig áfram eins og
myndin sýnir.
Þetta atvik varð í Klettafjöll-
um Norður-Ameriku, og
skíðafólk og göngumenn
horfðu á i undrun og aðdáun,
- og þá ekki sist þeir sem sátu
i vagninum og biðu i lausu lofti
milli vonar og ótta eftir þvi
hvernig manninum reiddi af.
Þetta fór allt vel og var það
þakkað hinum hugrakka við-
gerðarmanni.
vænginn við þær, þá er það
fyrsta sem þær gera, - að
athuga hvemig bil hann keyrir
og hvort hann á peninga. Þær
eyðiieggja með þessu alla róm-
antík!