Tíminn - 20.06.1982, Blaðsíða 4

4
SUNNUD/ýGyfl 20. JÚNÍ198?
■ íslenskir innbrotsþjófar geta vist
fjarri þvi talist meðal hinna færnstu i
heimi - sem betur fer, skulum við segja.
Flest innbrot ku framin i ölæði og oftast
i sjoppur eða aðra slika staði, þar sem
þjófamir álita að auðvelt sé að verða sér
úti um mikið fé, eða vaming, fyrirhafn-
arlitið. Yfirleitt hafa þeir þó lítið upp úr
krafsinu og meirihlutinn lendir að lokum
i höndum lögreglunnar. Þvi vekur það
jafnan nokkra athygli hérlendis, þegar
framin em fagmannleg innbrot, ef svo
má að orði komast, tala nú ekki um ef
þjófamir komast upp með það. Eitt slíkt
var framið aðfaramótt skírdags i vor: þá
var brotist inn i verslunina Gull og silfur
og stolið þaðan fjölda dýrmætra skart-
gripa. Var mikið um þetta rán fjaUað,
bæði í fjölmiðlum og eins manna á
meðal, vegna þess að eigendur vcrslun-
arinnar lýstu þvi yfir að mjög snöfur-
mannlega hefði verið að verkinu staðið
og þeir kváðust ætla að þjófurinn, eða
þjófamir, hefðu gjörþekkt verslunina.
Einnig virtist það ætla að vefjast fyrir
Rannsóknariögreglu rikisins að upplýsa
málið, enda þótt einn maður væri
fljótlega dæmdur i gæsluvarðhald. En
nú er málið að vísu leyst, eins og flestum
mun kunnugt, og þjófurinn hefur játað
sekt sína, sem og meðreiðarsveinar
hans. Eins og fram mun koma hér að
ekki ár, að vinna upp nýjan lager. Það
má segja að fyrirtæki sem heil fjölskylda
hefur verið að byggja upp í ellefu ár hafi
horfið á einni nóttu," sagði Magnús.
Dýrasti hluturinn sem hvarf sagði hann
hafa verið hálsmen nokkurt, skreytt
stórum rúbin og demöntum, að verð-
mæti 32 þúsund krónur. Einnig hafi
þjófamir tekið armband á 16 þúsund
krónur og nokkra hluti aðeins ódýrari
en það.
Það vakti athygli að ekkert þjófavam-
arkerfi var í versluninni er innbrotið var
framið. Eigendurnir sögðu að þeir hefðu
nokkrum mánuðum fyrr keypt mjög
fullkomið kerfi en af einhverjum
ástæðum hefði dregist að setja það upp.
„PaIIi“ hand-
tekinn, en
neitar öllu
Þó svo að engin sönnunargögn gegn
þjófnum, eða þjófunum, hafi fundist i
versluninni leið ekki á löngu, þar til
lögreglan tók i sína vörslu ungan mann
um tvítugt og var hann dæmdur i
gæsluvarðhald vegna þessa máls. Hann
var handtekinn aðfararnótt páskadags
og i sama blaði Tímans og áðurnefnt
viðtal við Magnús Steinþórsson birtist
„Ég hafði á tilfinningunni að ég væri
síðasta hálmstrá hins dmkknandi
manns, það er að segja Rannsóknar-
lögreglu rikisins..."
Palli stóð að sjálfsögðu á þvi fastar en
fótunum að hann væri alsaklaus af
ákæmm um innbrotið og skýrði sina hlið
málsins á þennan veg:
„Þannig var að ég var í nokkra daga
í slagtogi við sibrotamann sem ég þekki
nánast ekki neitt. Vegna mála, sem hann
lenti í, var hann færður til yfirheyrslu
hjá rannsóknarlögreglunni og við yfir-
heyrslumar sagði hann að ég hefði
brotist einhversstaðar inn til að sækja
gull. Það leiddi til þess að aðfaramótt
páskadags kom lögreglan heim til mín,
bankaði uppá og bað mig að koma með
sér út í bíl. Ég spurði hvers vegna en
fékk engin svör. Heldur var ég drifinn
út í bilinn, berfættur og aðeins
hálfklæddur að öðm leyti. Ég var fluttur
suður í Kópavog og þar hófust
yfirheyrslur. Ég hafði ekki hugmynd um
hvers vegna var verið að yfirheyra mig.
Þegar ég spurði um það var svarið
iðulega: „Þú veist hvers vegna þú ert
hérna, leystu bara frá skjóðunni, það er
þér fyrir bestu.“ Það var svo undir lok
fyrstu yfirheyrslunnar að ég fékk að vita
hvers vegna ég var þarna kominn. Þá
nefndi einn rannsóknarlögreglumaður-
neðan var það fyrst og fremst fyrir
tilviljun að svo fór. Grein þessi er tekin
saman samkvæmt mjög áreiðanlegum
hcimildum úr ýmsum áttum, og skal
tekið sérstaklega fram að heimildar-
menn eru hvorttveggja úr röðum
yfirvalda og einnig úr „undirheimum“
Reykjavikur, en þcir eru til eins og
dyggir lesendur Alfreðs Alfreðssonar
vita! Heimildarmenn eru ekki nafn-
greindir, af ýmsum og ólikum ástæðum,
en lesendur geta treyst því að frásögn
þeirra er rétt. Og byrjum á sjálfu
innbrotinu...
Aðfaramótt skírdags, 8. april. Það
var örlitið frost i Reykjavik, snjóföl á
götunum og léttskýjað. Náttúrlega
koldimmt. Einhvern tíma nætur var
rúða brotin í versluninni Gull og silfur,
Laugavegi 35; innbrotsþjófur smeygði
sér inn fyrir og hafði á brott með sér
skartgripi að verðmæti um það bil 800
þúsund krónur - að því er einn eiganda
verslunarinnar lét hafa eftir sér í
blöðum. Lögreglan, sem fer reglulegar
eftirlitsferðir um Laugaveginn að nætur-
lagi, komst að þeirri niðurstöðu að
þjófurinn hefði verið bæði öruggur og
fumiaus; i versluninni fundust engin
merki sem bent gætu til þess hver hann
hafi verið. Fagmaður, var samdóma álit
lögreglunnar og verslunareigenda; i
samtali við Tímann eftir páska sagði
Magnús Steinþórsson, gullsmiður og
meðeigandi i Gulli og Silfri, meðal
annars:
Ekkert þjófa-
varnarkerfí
„Þjófamir hafa gjörþekkt verslunina
og auk þess haft talsvert vit á
skartgripum, það er greinilegt því þeir
hafa valið úr dýrustu hlutina. Þeir
möskuðu rúðuna i útidyrahurðinni, fóru
inn og síðan hafa þeir gefið sér nægan
tíma til að velja úr 400 dýrustu hlutina
í versluninni, og taka þá úr öskjunum.
Ég held að þeir hafi verið inni i
versluninni i að minnsta kosti hálftíma,
jafnvel klukkutima.“
Magnús bar sig eðlilega nokkuð illa
vegna tjónsins, sem sagði, eins og að
framan greindi, nema nálægt 800 þúsund
krónum: „Það tekur marga mánuði, ef
var frá þvi skýrt að Rannsóknarlögregla
rikisins vilji ekkert gefa uppi um það
hvað hafi orðið til þess að ungi maðurinn
var handtekinn. Síðan sagði: „Hún
(Rannsóknarlögreglan) sagði að vel
rökstuddan gmn þyrfti til að menn yrðu
úrskurðaðir í gæsluvarðhald.“
Nú vita liklega flestir að þarna hafði
lögreglan gómað rétta manninn, nefni-
lega sjálfan innbrotsþjófinn, en hins
vegar er það varla rétt að hún hafi þá
þegar haft vel rökstuddan grun um að
hann væri í raun og vem sökudólgurinn.
Ungi maðurinn, við skulum kalla hann
Palla, var sem sé handtekinn ekki síst
vegna þess að hann hafði áður sýnt
ámóta fagmannleg vinnubrögð við
innbrot, en eins og lögreglan veit betur
en nokkur annar er fáum islenskum
afbrotamönnum treystandi til að fremja
innbrot af þessu tagi skammlaust. Því
var Palli dæmdur í gæsluvarðhald en
vegna þess að lögreglan hafði i raun-
inni ekkert i höndunum gegn honum
veittist honum létt að þræta fyrir allt
saman fram í rauðan dauðann. í 19 daga
var Palli hafður í haldi og yfirheyrður
oftsinnis, en lét aldrei bilbug á sér finna.
Að lokum gáfust rannsóknarlögreglu-
mennirnir upp í bili og Palli var látinn
laus. Með tilliti til þess að hann var
sögudólgurinn í málinu var fyrsta verk
hans, eftir að hann gat um frjálst höfuð
strokið á nýjan leik, kænskubragð.
Hann stormaði hér inn á ritstjórn
Tímans, þóttist vera fullur af réttlátri
reiði i garð lögreglunnar og fór fram á
að tekið yrði við sig viðtal um málið!
Innbrotsþjófurinn
lætur taka við
sig viðtal
Fréttadeild Tímans komst að þeirri
eðlilegu niðurstöðu að ekkert mælti þvi
í mót að birta viðtal við Palla, enda hefði
hann verið látinn laus eftir miklar
yfirheyrslur og með birtingu viðtalsins
væri auk þes enginn dómur lagður á
hvort hann væri sekur eða saklaus. Palli,
sem fór fram á nafnleynd i viðtalinu,
sagði meðal annars:
inn innbrotið i gullverslunina. En ekki
vissi ég hvernig þeir tengdu mig því...“
Fjarvistarsönnun
þjófsins
Og Palli var með fjarvistarsönnun
sína á hreinu:
„Nóttina sem innbrotið var framið var
ég ásamt fleirum að þvælast uppi á
Hlemmi. Ég var á fyllerii og lenti í þvi
að vera sleginn niður, ég rotaðist og
skömmu seinna tók lögreglan mig. Fjör-
tiu og fimm mínútum eftir að ég var
sleginn sat ég í lögreglubílnum og þá
heyrði ég tilkynningu um innbrotið í
talstöð bílsins. Sem sagt átti ég,
samkvæmt kokkabókum rannsóknarlög-
reglunnar, að hafa farið i verslunina,
stolið skartgripunum, farið upp á
Hlemm, lent i slagsmálum á þeim tíma
sem leið á milli þess að innbrotið var
framið og þar til fjörtiu og fimm
minútum áður en það var tilkynnt. Það
getur hver einasti maður séð að það er
engum manni fært.“
Ojújú: Palli fór létt með það! En i
viðtaiinu lék hann heilagan engil,
gagnrýndi lögregluna harkalega fyrir
slæm vinnubrögð og illan aðbúnað í
Síðumúlafangelsinu, þar sem hann var í
gæsluvarðhaldi, og lýsti því að nú mætti
hann ekki sýna sig á götum úti án þess
að á hann væri bent og hvíslað um að
hann hefði framið innbrotið i Gull og
silfur. Er lögreglufréttaritari Tímans
spurði um fyrri afbrotaferil Palla var
svarið á þessa leið:
„Hann er mjög stuttur. Ég komst fyrst
í kast við rannsóknarlögregluna tiu
dögum áður en ég var handtekinn á
aðfaramótt páskadags. Og þá vegna
innbrota sem ég siðan gekkst við.“
Og við þetta sat. Lögreglan grunaði
Palla eftir sem áður um innbrotið, en
hafði engar sannanir i höndunum. Palli
var sömuleiðis ákveðinn i því að færa
lögreglunni ekki þær sannanir sem hana
skorti og hafði fremur hægt um sig næstu
vikur. Samkvæmt heimildum okkar
þagði hann þunnu hljóði um innbrotið
og sagði ekki einu sinni nánum vinum
frá því að hannliefði verið að verki. Tvo