Fréttablaðið - 24.12.2008, Blaðsíða 20

20 24. desember 2008 MIÐVIKUDAGUR
Fyrir sex árum stofnuðu fimm
hugsjónakonur Fjölskylduhjálp
Íslands. Þangað getur fólk úr
lágtekjuhópum, öryrkjar,
einstæðir foreldrar, eldri
borgarar og aðrir þeir sem tekst
ekki að láta enda ná saman leitað
eftir mat, fötum, búsáhöldum og
fleiru. Nú fyrir jólin nýttu um
átta hundruð fjölskyldur sér
sérstaka jólaúthlutun Fjölskyldu-
hjálparinnar. Hver fjölskylda
fékk hátíðarmat á borð við
hamborgarhrygg eða hangikjöt,
allt meðlæti, ávexti og fleira.
„Ég hef verið meðvituð um það
í á annan áratug að ákveðnir
hópar í þjóðfélaginu hafa það
mjög lélegt,“ segir Ásgerður
Jóna Flosadóttir, formaður
félagsins. „Maður veit ekki af
fátæktinni sem er á Íslandi fyrr
en maður fer að starfa í
grasrótinni,“ segir hún.
Þær Fjölskylduhjálparkonur
eyða drjúgum tíma í að afla
matar, ýmist með því að fá hann
gefins eða með því að kaupa hann
fyrir framlög. Ásgerður Jóna
segir sérstaklega marga hafa
lagt hönd á plóginn nú fyrir jólin.
„Það er ánægjulegt að sjá hvað
margir eru duglegir að hjálpa
fyrir jólin. Stuðningurinn frá
fyrirtækjum og einstaklingum er
ómetanlegur. Konunum sem
stofnuðu Fjölskylduhjálpina með
mér hlýnar um hjartaræturnar
við það. Þær hafa stöðugar
áhyggjur af því að eiga nóga
peninga til að kaupa mat fyrir
fólkið.“
Um allt land eru Kiwanis-klúbbar
starfandi sem flestir reka
styrktarsjóði sem úthlutað er úr
fyrir jól. Einn þeirra er kvenna-
klúbburinn Sólborg í Hafnarfirði.
Fyrir hver jól í þau fimmtán ár
sem klúbburinn hefur starfað
hefur hann gefið af sér til þarfra
málefna.
„Við búum til kertaskreytingar
sem við seljum til fyrirtækja í
bænum. Þetta hefur verið okkar
stærsta fjáröflunarverkefni í
mörg ár,“ segir Dröfn Sveinsdótt-
ir, ein Sólborgarkvenna. Konurnar
í klúbbnum leggja mikið í
kertaskreytingarnar og sækja
oftar en ekki námskeið í kerta-
skreytingum sem sérstök
jólaföndurnefnd klúbbsins
skipuleggur.
„Við bjuggum til um hundrað
skreytingar í ár sem seldust allar
til fyrirtækja í Hafnarfirði,“ segir
Dröfn. „Skreytingin er svo afhent
á aðventunni með jólakveðju.“
Hvern jólakrans selja þær á 3.900
krónur. Það er því dágóð summa
sem safnast og rennur hún öll til
góðgerðarmála. „Við höfum það
fyrir reglu að styrkja Mæðra-
styrksnefnd fyrir jólin. En við
höfum líka meðal annars lagt
íþróttafélaginu Firði lið og barna-
og unglingageðdeild Land-
spítalans.“
Dröfn segist varla geta hugsað
sér að vera án fundanna í Sólborg.
„Það er gott að vinna að einhverju
góðu og geta glatt einhvern. Það
gefur manni svo mikið til baka.“
„Það er til yndislegt hugtak í íslensku –
sælla er að gefa en að þiggja. Fyrir mér
snúast jólin um að gefa af mér. Það gerir
hjarta mitt svo innilega glatt,“ segir
Guðrún Langfeldt. Hún eyðir kvöldinu
ásamt eiginmanni sínum, Hilmari Á.
Ragnarssyni, börnunum þeirra og um það
bil tuttugu öðrum sjálfboðaliðum á
Hjálpræðishernum. Þar býðst heimilislaus-
um og snauðum að fagna jólunum með öllu
tilheyrandi. Þar er dansað í kringum
jólatréð, allir fá pakka og auðvitað alvöru
jólamat með öllu. Búist er við allt að tvö
hundruð manns í kvöld.
Þau hjónin hafa séð um að elda aðfanga-
dagskvöldverðinn allt frá því árið 1999.
Síðan þá hefur fjölskyldan öll sameinast
um að gera jólamáltíðina á Hernum sem
allra besta. „Við fáum bestu lambalæri sem
völ er á, sem við fáum úrbeinuð frá
Nóatúni. Þau eru krydduð á sérstakan hátt
sem við hjónin höfum þróað með okkur.
Þarna myndast alveg yndisleg stemning.
Enda er mjög sjaldgæft að sjálfboðaliðar
komi bara einu sinni. Þeir koma yfirleitt
alltaf aftur.“
Fjölskyldan saknar þess ekkert að vera
heima hjá sér á aðfangadagskvöld og
geymir pakkana fram á jóladag. „Dætur
okkar voru bara smástelpur þegar við byrj-
uðum á þessu. Þær voru fljótt farnar að
spyrja hvort við yrðum ekki alveg örugg-
lega á Hjálpræðishernum um jólin. Þeim
finnst þetta svo gaman.“ Guðrún fann Jesú
fyrir 22 árum, sem hún segir hafa
umbreytt lífi sínu. „Það að gefa hefur að
gera með elsku mína til Jesú eða kærleik-
ann sem ég finn að Jesú hefur til mín. Þessi
kærleikur er svo sterkur innra með mér að
ég þrái að gefa hann frá mér. Ég elska að
gefa gjafir, helst þeim sem eiga ekki von á
því að fá gjöf frá mér. Að koma einhverjum
á óvart er mín stærsta skemmtun.“
Kveikja jólaljós í hjörtum
Flestir eiga nóg með eigið annríki í aðdraganda jóla og finnst þeir eiga lítinn tíma aflögu. En það á ekki við um alla. Hólmfríður Helga
Sigurðardóttir talaði við nokkra miskunnsama samverja sem fórna drjúgum tíma með bros á vör í þágu annarra.
GUÐRÚN LANGFELDT, SJÁLFBOÐALIÐI Á HJÁLP-
RÆÐISHERNUM Guðrún, eiginmaður hennar
og börn hafa eytt mörgum árum á Hjálpræðis-
hernum þar sem þau sjá um að búa til
dýrindisjólakvöldverð. FRÉTTABLAÐIÐ / ARNÞÓR
DRÖFN SVEINSDÓTTIR KIWANISKONA Konur í Kiwanis-klúbbnum Sólborg í Hafnar-
firði föndra hundrað kertaskransa fyrir jólin. Andvirði kransanna rennur til þarfra
mála. FRÉTTABLAÐIÐ / ARNÞÓR
FJÓRAR AF FIMM Anna Auðunsdóttir,
Ásgerður Jóna Flosadóttir, Ragna
Rósants dóttir og Guðrún Magnúsdóttir.
Þær, auk Guðbjargar Pétursdóttur,
stofnuðu Fjölskylduhjálp Íslands fyrir sex
árum. FRÉTTABLAÐIÐ / VILHELM
Hamrahlíðarkórinn
Á hverjum degi í aðdraganda
jóla og yfir hátíðarnar þeysist
söngfólk úr Hamrahlíðarkórn-
um út um borg og bý og syngur
jólin inn í hjörtu þeirra sem
mæta þeim. „Það er ómetanlegt
að geta kveikt á ljósinu í
hjörtum hvers annars. Það er
lifandi mynd af því sem jólin
fjalla um,“ segir Þorgerður
Ingólfsdóttir kórstjóri. Fyrir
jólin söng Hamrahlíðarkórinn
meðal annars fyrir syrgjendur í
Grensáskirkju og fyrir vist-
menn og starfsfólk á Kleppi. Í
gærkvöld leiddi hann svo
Friðargönguna ásamt kór
Menntaskólans í Hamrahlíð. Í
kvöld syngja kórarnir aftur
saman í miðnæturmessu í
Dómkirkjunni.
Hjálpa fjölskyldum að halda jólGott að geta glatt aðra
Elskar að gefa gjafir
Ég elska að gefa
gjafir, helst þeim
sem eiga ekki
von á því að fá
gjöf frá mér.
Að koma ein-
hverjum á óvart
er mín stærsta
skemmtun.