Tíminn - 18.07.1982, Blaðsíða 24

REGNBOGAROKK
■ Gítarleikarinn Ritchie Blackraore,
forsprakki hljómsveitarinnar Rainbow
fæddist i Englandi árið 1945. Hann hóf
að leika á gítar 11 ára en á árunum 1968
tii 1975 var hann meðlimur i frægustu
þungarokkhljómsveit heims Deep
Purple. Með þeirri hljómsveit gaf hann
út hvorki meira né minna en 12
breiðskífur. Hann hætti í Deep Purple i
júní 1975 eftir miklar bollaleggingar og
fékk til liðs við sig hljómsveitina Elf sem
hafði um nokkurra mánaða skeið verið
upphitunarhljómsveit fyrir Deep Purple.
Þessi útgáfa af Rainbow gerði
breiðskífuna Ritchie Blackmoreá Rain-
bow haustið 1975. Á henni eru nokkur
af merkustu gullkornum Blackmores
s.s. Temple og the King og Catch the
Rainbow.
Vegna skapofsa Blackmores hefur
honum haldist illa á meðspilurum. Þess
tók að gæta strax i upphafi ferils
Rainbow og hefur gætt allar götur síðan.
Strax eftir útgáfu fyrstu breiðskífunnar
rak hann alla meðlimi hljómsveitarinnar
nema söngvarann Ronnie James Dio. í
lið með þeim gengu trommuleikarinn
Cozy Powell en hann hafði áður verið
með Jeff Beck Group, bassaleikarinn
Jimmy Bain og hljómborðsleikarinn
Tony Carey. Hljómsveitin hafði nú náð
miklum vinsældum því Deep Purple
hætti í byrjun árs 1976 og aðdáendur
þeirra flykktust undir liti regnbogans.
Um miðbik ársins 1976 gáfu þeir út
breiðskífuna Rising en mestur hluti
ársins fór þó i hljómleikaferðir og
sýnishorn af þeim er að finna á tvöföldu
hljómleikaplötunni On Stage sem út
kom 1977. Þar er ekki eingöngu að finna
þekkt Rainbow-lög heldur einnig lag frá
Purple tímanum Mistreated sem þar
birtist i skemmtilegustu útgáfu þess sem
þrykkt hefur verið í vinyl.
Ennþá kemur skap höfðingjans til
sögunnar. Nú eru þeir Bain og Carey
„látnir flakka" en í þeirra stað fengnir
bassaleikarinn Bob Daisley og hljómb-
orðsleikarinn David Stone. Þeir hefja
upptökur af kappi og seinni hluta árs
1978 senda þeir á markaðinn breiðskíf-
una Long Live Rockn Roll. Hún sýndi
glögglega að þessi nýja útgáfa
hljómsveitarinnar var sist verri en sú á
undan og varð sist langlífari. Ennþá er
það egóið í Blackmore sem setur allt á
annan endann. Þeir sen nú fá pokann
sinn eru ekki aðeins Bob Daisley og
David Stone heldur einnig söngvarinn
Ronnie James Dio. Þetta kom flestum
aðdáendum hljómsveitarinnar mjög á
óvart. Dio var sem betur fer ekki horfinn
af sjónarsviðinu því hann tók við stöðu
söngvarans Ozzy Osbourne í Black
Sabbath. Margir urðu heldur ekki
ánægðir með söngvarann Graham
Bonnet sem við tók af Dio ekki vegna
þess að hann væri slæmur söngvari
heldur vegna þess að hann var með stutt
hár og það þótti þungarokksaðdáendun-
um minna of mikið á punkið. Blackmore
gerði itrekaðar tilraunir til þess að fá
hann til að safna hári en án árangurs.
Áhangendur hljómsveitarinnar voru
hins vegar mjög ánægðir með þann sem
tók við bassanum. Þar var kominn
góðvinur Blackmores úr Deep Purple
Roger Glover. Hann hafði frá því hann
yfirgaf Purple 1973 lagt stund á
upptökustjórn aðallega fyrir hljómsveit-
ina Nasareth en einnig gefið út tvær
sólóplötur. Sá sem tók við hljómborð-
sleiknum var Don Airey en hann hafði
áður verið i hljómsveitinni Colosseum
II. Þessi útgáfa gaf út breiðskifuna
Down T.o Earth um mitt ár 1979 og
skellti sér siðan í hljómleikaferð um
Bandaríkin um haustið. Á þessu
hljómleikaferðalagi sagði Cozy Powell
upp með árs fyrirvara en rifrildi hans og
Blackmores höfðu oft á tíðum nær því
endað með handalögmálum. Powell
hafði um nokkurt skeið unnið sjálfstætt
utan Rainbow gert sólóplötu og farið í
hljómleikaferðir. Uppsögn hans varð
ekki til að bæta ástandið innan
hljómsveitarinnar og gekk á ýmsu allt
árið 1980. Frægastir eru sennilega
hljómleikar þeirra í Wembley tónleik-
ahöllinni sumarið 1980 en þá neitaði
Blackmore að flytja aukalag þrátt fyrir
óskir áhorfenda og hinna meðlima
hljómsveitarinnar. Það varð til þess að
áhorfendur gengu berserksgang og
brutu allt og brömluðu.
í ági^st 1980 lék Cozy Powell síðustu
tónleika sína með Rainbow. { stað hans
kom í hljómsveitina trommuleikarinn
Bobby Rondinelli. Þannig starfaði
hljómsveitin til ársloka en þá hætti
söngvarinn Graham Bonnet og í hans
stað var fenginn bandarískur söngvari
Joe Lynn Turner að nafni. Þeir hófu
upptökur á nýrri breiðskifu sem leit
dagsins ljós i byrjun febrúar á siðasta
ári og ber nafnið Difficult To Cure.
Skifa þessi er að nokkru leyti ólik fyrri
skífum Rainbow. Breska þungarokkið
hefur hörfað litiliega og við hefur tekið
bandarískt iðnaðarrokk a la Styx og
Kansas.
Allt siðasta ár voru þeir á
hljómleikaferðalögum. Enn einar mann-
askiptingar urðu. Hljómborðsleikarinn
Don Airey hætti en í hans stað er nú
kominn David Rosenthal. Þannig
skipuð hóf hljómsveitin upptökur á nýrri
breiðskifu er út kom nú i vor, og ber
nafnið Straight Between The Eyes. Hér
kveður við annan tón en á Difficult To
Cure. Ameríska iðnaðarrokkið hefur
horfið aftur og við tekið þungarokk eins
og Bretum einum er lagið að leika.
Blackmore hefur ekki lengi verið eins
lipur á gitarinn og hinir meðlimirnir
skila allir sínum hlutverkum með stakri
prýði. Ég verð að segja að mér finnst
Rainbow ekki hafa verið betri siðan á
skifunni Long Live Rockn Roll frá árinu
1978. Það er þvi auðheyrt að Ritchie
Blackmore er ekki dauður úr öllum
æðum enn þrátt fyrir að hann sé kominn
hátt á fertugsaldurinn.
vika.
Q4U
stækkar
■ Meðlimir hljómsveitarinnar Q4U
eru hátt uppi þessa dagana þar sem þeim
hefur bæst góður liðsauki þar sem er
gítarleikari Taugadeildarinnar sálugu,
Óðinn Guðbrandsson. Mun hann spila
með hljómsveitinni á næstunni, fyrst á
rokkhátiðinni á Hótel Borg næsta
föstudag.
Óðinn mun hafa verið tekinn i
Q4U...„að undangenginni klippingu og
rakstri..." eins og einn af meðlimum
sveitarinnar orðaði það við Nútímann.
Með tilkomu óðins má segja að Q4U
sé fullskipuð, Gunnþór á bassa, Árni á
hljómborð, Kormákur á trommur,
Óðinn á gitar og Ellý annast sönginn.
Það er rétt að taka það fram hér að
Kormákur mun ekki geta spilað með á
Borginni vegna veikinda sem hann hefur
átt við að stríða og því mun verða
notaður trommuheili í hans stað.
- FRI
Dagskrá á Rokk
hátíð breytist
■ Nokkrar breytingar verða á Rokk-
hátíð þeirri sem hefst hér í Reykjavík í •
næstu viku og nú er ljóst að bæði
Þrumuvagninn og Bodies falla út.
Hallvarður E. Þórsson, sem borið
hefur hitann og þungann af skipulagn-
ingu hátíðarinnar, sagði i samtali við
Nútímann að endanleg dagskrá væri
þannig að á þriðjudagskvöld yrðu
hljómsveitirnar Egó og Grýlurnar i
Austurbæjarbíói og hæfust þeir tón-
leikar kl. 21. Kvöldið eftir yrðu svo
sömu hljómsveitir á Hótel Borg og
hæfust þeir tónleikar kl. 22
Fimmtudagskvöld á Hótel Borg yrðu
hljómsveitimar Vonbrigði, Fræbblarnir
og Purrkur Pillnik en lokakvöldið á
Hótel Borg yrðu hljómsveitimar Tappi
Tikarrass og Q4U.
Eins og sést af þessum lista þá eru
flestar af þekktustu nýbylgjuhljómsveit-
■ Purrkur Pillnik.
um landsins sem taka þátt í þessari verði góð þar sem búast má við miklu
rokkhátið og ekki er að efa að öll „gigin“ af fólki á alla tónleikana. - FRI
Nýjar plötur
/
/
oMVICÍiirATlME
KROKUS:
ONEVICEATATIME.
ARISTA/STEINAR HF.
■ Við fslendingar emm svo óheppnir
að kynnast rokktónlist að mestu i
gegnum hermannaútvarpið á Miðnes-
heiði. Tónlistarsmekkur okkar er þvi
svolítið amerískur og það vill oft
gleymast að á meginlandi Evrópu em
starfandi margar mjög góðar rokkhljóm-
sveitir t.d. franska þungarokkhljóm-
sveitin Tmst. Krokus er einnig ein
þessara hljómsveita. Hún var stofnuð i
Sviss árið 1974 en svisslenskir unglingar
tóku þeim fálega i fyrstu og þeir
neyddust til þess að halda tónleika
erlendis t.d. á Spáni þar sem þeir hafa
náð miklum vinsældum. Þeir gáfu út
tvær breiðskifur Pay It In Metal og
Painkiller í Evrópu áður en núverandi
söngvari þeirra Marc Storace gekk til
liðs við þá. Storace er fæddur á Möltu
en alinn upp i London og þekkir því vel
til bresku þungarokkhljómsveitanna.
Það var þó ekki fyrr en með þriðju
breiðskífu þeirra Metal Rendez-vous
sem út kom 1980 að þeir komust inn á
Bandarikjamarkað og þá hafa ef til vill
einhverjir íslendingar heyrt þá í
hermannaútvarpinu. Þeir fóru einnig i
hljómleikaferð um Bandaríkin sem
upphitunarhljómsveit fyrir AC/DC,
Cheap Trick og Molly Hatchet. Fjórða
breiðskífa þeirra Hardware sem út kom
á siðasta ári jók enn á vinsældir þeirra
vestanhafs og austan.
Upptökum á þessari nýjustu skifu
One Vice At A Time stjómaði
upptökumaðurinn Tony Platt en hann
hefur unnið með mörgum frægum
hljómsveitum s.s. AC/DC, Foreigner,
Trust og, haldið ykkur, Paradís.
Tónlist Krokus er svo lík AC/DC og
söngur Storace svo likur Bon Scott að
það gerir alia AC/DC aðdáendur
skylduga að kaupa þessa skifu.
Útsetning þeirra á gamla Guess Who
laginu American Woman er með þeirri
smekklegustu sem ég hef heyrt á því
lagi. Hljóðfæraleikur kappanna er mjög
góður og gerir þessa skífu að
þrumugóðri rokkskifu.
Bestu lög: Long Stick Goes Boom,
Playin The Outlaw og Im On The Run.
vika.
„í svart-
hvítu”
■ Út er komin fyrsta hljómplata
hljómsveitarinnar Tibrá frá Akra-
nesi. Platan heitir „í svart-hvitu“ er
hæggeng breiðskifa. Hún inniheldur
m. a. hið geysivinsæla lag „Peningar“.
Liðsmenn Tibrá flokksins eru:
Eðvarð Lárusson gítarleikari, Eirik-
ur Guðmundsson trommuleikari,
Finnur Jóhannsson söngvari, Flosi
Einarsson hljómborðsleikari, Val-
geir Skagfjörð hljómboiðsleikari og
Jakob Garðarsson bassaleikari.
Framkvæmdarstjóri er Adolf Frið-
riksson.
Útgefandi „f svart-hvitu" er Dol-
bit s.f. Akranesi.