Tíminn - 05.08.1982, Blaðsíða 11

15
FIMMTUDAGUR 5. ÁGÚST 1982
fréttafrásögn
„STÖNDUM í KÖS í
MÁNUÐ Á SUMRIN”
■ Hvaða ferðamaður, sem fer
í fyrsta skipti yfir Möðrudals-
öræfi, og hreppir drungalegt
veður, verður ekki undrandi en
glaður í bragði þegar hann sér
skyndilega birtast reisulegt býli í
fjallaauðninni framundan, býli
sem bæði státar af kirkju og
kaffíhúsi?
Möðrudalur á Fjöllum var
fyrir fáeinum áratugum eitt allra
afskekktasta býli á landinu. Nú
orðið eru orðnar miklar árstíða-
sveiflifr í tengslum Möðrudals
við aðra byggð. Á veturna er
einangrunin enn gífuleg, en á
sumrin má segja að staðurinn sé
í alfaraleið, á þjóðleiðinni milli
Norður - og Austurlands.
„Maður stendur í kös í mánuð, en svo
er það búið,“ sagði Stefán Vilhjálmsson,
eigandi Fjallakaffis í Möðrudal, þegar
við hittum hann og Vemharð bróður
hans á ferð okkar um öræfin fyrir stuttu,
í glaðasólskini og góðri fjallasýn.
Þeir bræður, sem báðir eru fæddir og
uppaldir í Möðrudal, segja okkur að
áður en þjóðvegurinn var bættur og
færður í það horf sem hann er núna í,
hafi einangrunin þarna á Fjöllunum
verið mun meiri en nú. Þá hafi leiðin
yfir öræfin venjulega lokast í október,
og ekki verið opnuð fyrr en í byrjun júní.
„Nú er leiðin héðan í Mývatnssveit
ekki lokuð alveg nema í 1-2 mánuði,“
segir Vemharður, sem býr ásamt konu
sinni og fjómm bömum þeirra í
Möðmdal árið um kring, með 400 kinda
■ Bræðumir Vemharður, lengst t.v., og Stefán lengst t.h., og Stefán, lengst t.h., á pallinum við FjallakafTi. Á milli þeirra
era afgreiðslustúlkur Fjallakaffis. í baksýn má greina drottningu íslenskra fjalla, Herðubreið.
bú. „Þennan tíma fáum við póst og
mjólk senda með snjóbíl."
Síðasti vetur var sérstaklega langur og
snjóþungur. Snjó tók eiginlega ekki upp
frá því í byrjun október þar til í júní;
síðustu skaflarnir í grófum kringum
Möðrudalsbæinn hurfu um 20. júní.
Það er því ekki að undra þótt
ferðamannatíminn sé stuttur, en þeir
Stefán og Vernharður segja okkur að
ferðamenn sem freisti þess að fara um
Fjöllin snemma á vorin, eða seint á
haustin, lendir oft í hrakningum. Eitt
sinn hafi átta bílar orðið tepptir í
Möðrudal í hálfan mánuð.
„t sumar fór ferðamannastraumurinn
seint af stað, eiginlega ekki fyrr en um
miðjan júlí,“ segir Stefán, sem aðeins
býr í Möðrudal, ásamt fjölskyldu sinni,
yfir sumartímann, en stundar annars
bílamálun á Egilsstöðum.
„Hér stoppa allar rútur, í hálftíma eða
svo. Með þeim eru oft mjög stórir hópar,
sem ég á erfitt með að ráða við. Til þess
að auðvelda það byggði ég hérna sólpall
í vor. En það er mjög erfitt að reka
þetta, tíminn er svo þröngur. Þetta er
eiginlega bara þrjóska í manni. Ferða-
skrifstofur og Ferðamálaráð hafa ekki
sýnt þessu þann skilning sem ég hefði
viljað."
Stefán er að lokum spurður hvað
ferðafólk finni helst í nágrenni Möðru-
dals? „Hérna nálægt eru nú afleggjarar
í Kverkfjöll, á Gæsaheiði, og á Snæfell.
Svo er mikil veiði í heiðinni hérna fyrir
austan, í Sæmundarvatni og Ánavatni.
Þangað er vaxandi straumur fólks, sem
fer gjarnan til að dvelja þar í
rólegheitum.
Við þökkum þeim bræðrum fyrir
spjallið.
- JSG.
■ Kirkjan og gamla íbúðarhúsið í Möðmdal. Kirkjan er þjéðfræg, en hana byggði Jón Stefánsson, afi þeirra Vemharðs og Stefáns. Tímamyndir: JSG