Tíminn - 13.08.1982, Side 1

og dagskrá ríkisf jölmiðlanna 14./8 til 20./8 ’82
SÍÐASTA VIKA SANNKðLLUÐ
VEISLA JAZZ-UNNENDA
um
Bragadóttir, blaðamaður, sem skrifar
ríkisf jölmiðlanna nýliðna viku
„Fyrsti þátturinn um Jóhann Kristófer lofaði góðu“
■ Þá tökum við upp á nýjan leik
þann háttinn að rýna svolítið í dagskrá
rikisfjölmiðlanna frá liðinni viku og
verður hér svo til eingöngu fjailað um
dagskrá sjónvarpsins.
Dagskráin fór vel af stað síðastliðið
laugardagskvöld - Löður stóð að
vanda fyrir sínu, og verður mikil
eftirsjá af þeim þætti þegar hann
hættir á skjánum, vegna hæpinna
aðgerða hálfbrjálaðra siðferðispostuia
í henni Ameríku.
Náttúrulífsmyndin sem sýnd var á
laugardagskvöldið frá BBC um blóm
af Lokaskeggsætt þótti mér frábærlega
falleg. Bæði var það, að blómin,
umhverfi þeirra og litskrúðugir fugl-
arnir sem myndaðir voru til augnaynd-
is, og kvikmyndatakan var einnig
einstaklega falleg. Það sem gerði þessa
mynd enn betri var lífleg framsetning
Birnu Hrólfsdóttur á þýddum texta
myndarinnar.
Ofrausn að gefa
myndinni umsögn
Þá var nú komið að því sem ætla
mætti hápunkt kvöldsins, og þar á ég
að sjálfsögðu við laugardagskvikmynd-
ina. En sú reyndist vera bandarísk
dans- og söngvamynd frá árinu 1969 -
og sannast sagna ein sú hroðalegasta,
af þeim þó hroðalega stofni. Hér skal
að vísu játað að undirrituð þraukaði
aðeins fyrstu 10 mínútur myndarinnar
og var það þá samdóma álit viðstaddra
að nú skyldi slökkt á imbanum, en
miðað við þróun mála þessar fyrstu 10
mínútur, má telja öruggt að ritstjóri
vor og kvikmyndaspekúlant blaðsins,
hefði í fyrsta lagi talið það ofrausn að
gefa myndinni umsögn, og í öðru lagi
hefði myndin fengið hið stóra 0 ef hún
yfir höfuð hefði fengið einkunn, en
nóg um kvartanir að sinni.
Það væri víst að bera í bakkafullan
lækinn að fara að fjalla um HM í
knattspymu í sjónvarpinu, og læt ég
því slíkt eiga sig þó að um sjálfan
úrslitaleikinn hafi verið að ræða.
Jóhann Kristófer
lofar góðu
Á sunnudagskvöldið var sýnd bæði
falleg og fróðleg mynd um Grænland,
og að henni lokinni var fluttur fyrsti
þátturinn í framhaldsmyndaflokknum
um Jóhann Kristófer, þættir sem eru
byggðir á hinu fræga verki Frakkans
Raomain Rolland. Þessi fyrsti þáttur
lofaði góðu, bæði hvað leik, leikmynd
og efnistök snertir, en þó verður það
að segjast eins og er að mixað tal á
kvikmyndum, er eitt af því sem
undirrituð á mjög bágt með að þola,
hversu vel sem það er gert. Þátturinn
bar það greinilega mér sér að mikið
hefur verið borið í gerð þáttanna, enda
eru þeir afsprengi samvinnu fjögurra
landa: Frakklands, Vestur-Þyska-
lands, Hollands og Belgíu. Ef marka
má þennan fyrsta þátt, þá virðist sem
andrúmslofti seinni hluta 19. aldar í
Evrópu verði vel til skila komið, þótt
heldur leiki nú rómantískur blær um
hetjuna Jean-Christopher.
Sannköiluð veisla
jazz-unnenda
Það má segja að sjónvarpið hafi
þessa viku verið sannkölluð veisla
jazz-unnenda, því sunnudagsdag-
skránni lauk með þætti með jazz-
trommaranum góða Art Blakey og
The Jazz Messengers. Art Blakey er
hreint frábær, og það er hrein unun að
horfa á gamla manninn og þá iðandi
lífsgleði sem skín úr andliti hans er
hann ber húðirnar. Áframhald veisl-
unnar var svo í fyrrakvöld þegar
píanósnillingurinn Oscar Peterson lék
með Boston Pops sinfóníuhljómsveit-
inni undir stjórn John Williams.
Hápunktur leiks gamla mannsins var
að sjálfsögðu þegar hann, ásamt
félögum sínum fór á kostum í laginu
Sweet Georgia Brown. Það er sömu
sögu að segja af Peterson og Blakey -
að fylgjast með þeim leika listir sínar
er hrein skemmtun, því leikgleðin og
ánægjan af því sem þeir eru að gera er
óviðjafnanleg
Virðingarverð
viðleitni sjónvarpsins
Vegna sýninga sjónvarpsins á fran-
ska þættinum um Jóhann Kristófer,
þýska sakamálaþættinum um leynilög-
regluna Derrick og sænska þættinum
um Babelshús vill undirrituð lýsa því
yfir að hún telur að hér sé um
virðingarverða viðleitni sjónvarpsins
að ræða í þá veru að draga úr hinni
eilífu og raunar yfirgengilegu mötun
sjónvarpsins á afþreyingarefni ættuðu
frá Bretlandi eða Bandaríkjunum. Hér
er í öllum tilvikum um framhalds-
myndallokka að ræða, þannig að með
þessu móti, og að sjálfsögðu áfram-
haldi á því, þegar þessum þáttum
lýkur, ætti að skapast ákveðið mótvægi
við efni af anglósaxneskum uppruna.
Ekki aðeins að tungan sjálf skipti máli
í þessu tilviki, heldur skapast með
þessu móti mun meiri fjölbreytileiki í
dagskrá sjónvarpsins, auk þess sem
það er vilað mál, að menningarlegt
yfirbragð mynda frá Evrópulöndum
eins og Frakklandi Vestur-Þýskalandi
og fleiri löndum, er allt annað en það
breska eða bandaríska. Hér með er
ekki sagt að það sé betra, en annað er
það óneitanlega og allir hafa gott af
því að kynnast sjónvarpsefni frá sem
flestum sjónarhornum.
Það viðurkennist hér með að það
eina sem undirrituð hefur hlustað á í
hljóðvarpi undanfarna viku eru hinar
ýmsu eftirmiðdagssyrpur, sem allar
eru ágætar, Mömmustrák Guðna
Kolbeins, sem er hreint stórfínn, og
þá sérstaklega hugmyndin um það
hvernig litlir strákar læra að telja og
telja þá sjálfsagt að talan 20 heiti
títján, í beinu framhaldi af nítján og
óreglulega hefur undirrituð náð að
fylgjast með lestri Atla Magnússonar
á ágæíri þýðingu hans á sögu
Fitzgerald „Næturglit".
Agnes Bragadóttir
bladamadur, skrifar
í LIST færöu plötur sem snúast. Pop — rokk — klassik — pönk
— jass — nýbylgja — country — þjóölög — disco — íslenskar og erlendar.
Semsagt hjá okkur færöu allar þessar svörtu, kringlóttu með gatinu á, þú
veist. Og ekki má gleyma límmiöunum sem fylgja meö í kaupunum. Kíktu inn
og hlustaðu á úrvaliö, viö erum líka meö toppgræjur —
Goodmans — SME — Revox — QUAD —
Sendum í póstkröfu samdægurs.
Hljómplötuverslunin
m
Hverfitónar
Miöbæjarmarkaðurinn
Aðalstræti 9 101 Reykjavík
sími22977
HER EÆRÐU PLOTUNK-
oglátt’ana snúast