Tíminn - 15.08.1982, Blaðsíða 2

Klippimyndir í Djúpinu
■ Bandaríski listamaðurínn R.I.P.
Hayman.
■ Ásgeir við eitt verka sinna. Tímamynd: Ella.
Sýning í Asmundarsal
■ Ásgeir Már Einarsson, myndlistar-
maður, opnaði í gær sýningu á verkum
sínum í Ásmundarsal við Freyjugötu 41.
Ásgeir sýnir myndir, unnar með
blandaðri tækni á pappír og striga auk
skúlptúrs úr brenndum leir.
{ nær áratug hefur Ásgeir fengist við
myndlist. Hefur hann víða komið við,
stundað nám í hinum ýmsu deildum
Myndlista- og handíðaskóla íslands og
þar að auki stundaði hann nám í
Stuttgart í V-Þýskalandi veturinn
1977-78.
Sýning Ásgeirs stendur til 23. ágúst
n.k..
■ Bandaríski listamaðurinn R.I.P.
Hayman verður með hljóðgerning í
Nýlistasafninu, Vatnstíg 3b, á mánudag-
inn kl. 21.
Listamaðurinn mun flytja eitt verk
sem hann nefnir á ensku „The Pheno-
menology of Aural Apperarances"
(fyrirbærafræði þess sem heyrist). Verk-
ið verður flutt í myrkri, því fyrir myrkrið
framleiðir ímyndunarafl okkar innra
ljós, segir í fréttatilkynningu frá safninu.
Listamaðurinn tekur það fram að blint
fólk sé sérstaklega velkomið.
R.I.P. Hayman fæddist árið 1951 í
Nýja Mexico. Hann er sjálflærður
listamaður og hefur unnið ýmis almenn
störf um ævina. Aðalviðfangsefni verka
hans er félagsleg hlið tónlistarinnar.
Nýlistasafnið vill hvetja sem flesta tii
þess að koma á hljóðgerninginn á
mánudaeskvöldið.
Nýlistasafnið:
R.I.P. Hayman
fremur hljoðgerning
i Nýlistasafninu
■ Undir veitingastaðnum Horninu í
Hafnarstræti er, eins og menn vita,
kjallari sem hefur verið innréttaður sem
sýningarsalur. Kallast Djúpið og þykir
huggulegur. Þar hafa bæði vel kunnir og
áður óþekktir listamenn sýnt verk sín. í
dag, laugardag, verður sem oftar opnuð
þar sýning - það er Kristján Valsson
sem hefur hengt verk sín á vegg.
Kristján Valsson er ungur maður og
hefur ekki sýnt myndir sínar opinber-
lega áður. Hann er aukinheldur sjálf-
menntaður í myndlistinni eins og margir
góðir menn, og sýnir á þessari fyrstu
sýningu sinni þrjátíu myndir, klippi-
myndir svokallaðar.
Sýningin í Djúpinu er opin á sömu
tímum og veitingahúsið Hornið, frá
ellefu á morgnana til hálf tólf á kvöldin.
Ekki er ennþá ákveðið hversu lengi
sýning Kristjáns Valssonar mun standa,
en að minnsta kosti má gera ráð fyrir að
hún verði á sínum stað í 2-3 vikur.
Tímamynd: GE.
■ Kristján Valsson sýnir klippimyndir í Djúpinu.
■ Mynd frá Almannavömunum bandarísku sem sýnir hvemig fjölskylda lifir
þægilega í kjarnorkuskýli sínu. Úr myndinni Kaffistofa kjarnorkunnar (Atomic Cafe)
Ameríska kvikmyndavikan hefst í dag:
Athyglis-
verðar
kvikmyndir
■ Ameríska kvikmyndavikan hefst í
dag með sýningum á myndunum
Heartland (Hjartaland) Atomic Cafe
(Kaffihús kjarnorkunnar) og Subway
Riders USA (Neðanjarðarknaparnir).
Margt góðra mynda er að finna á
þessari viku en sú athyglisverðasta er
eflaust Atomic Cafe einstök heimildar-
mynd sem unnin er upp úr gömlum
áróðurskvikmyndum Bandaríkjastjórn-
ar um kjarnorkusprengingar og áhrif
þeirra. Atomic Cafe er jafnframt nýjasta
kvikmyndin á þessari viku, varfrumsýnd
fyrir aðeins nokkrum mánuðum í
Bandaríkjunum og hefur þegar vakið
mikla athygli þar.
Heartland hlaut Gullbjörninn í Berlín
1981 og fjallar hún um landnám
vestursins séð með augum konu en
Subway Riders USA fjallar um stórborg-
arlíf og dregur upp nokkuð dökka mynd
af því.
Kvikmyndavikan hefur hlotið heitið
Nýir straumar í amerískri kvikmynda-
gerð og er tileinkuð svokölluðum
„sjálfstæðum“ kvikmyndum þ.e. kvik-
myndum sem aðstandendur hafa fjár-
magnað sjálfir eða með styrk frá hinu
opinbera.
í kvikmyndahorninu í næstu viku mun
verða fjallað ítarlega um þær kvikmynd-
ir sem sýndar verða í vikunni. Sýningar
verða í Tjarnarbíói og hefjast kl. 3.
- FRI
Ævintýri um rosknar von-
sviknar konur og eldri menn
Auður Haralds spjallar um nýju bókina
■ „Æ, ég veit ekki hvort ég á að fara
að segja þér frá þessu, - ég er að
hreinskrifa þetta núna og þá verð ég
alveg blind á þetta allt saman og veit
ekkert hvort það er gott eða vont,“ sagði
Auður Haralds, rithöfundur, þegar við
hringdum heim til hennar í gær og
spurðum hana um nýju bókina hennar.
Blaðamanninum tókst samt að telja
Auði á að segja lesendum dálítið frá
bókinni og efni hennar.
„Bókin heitir „Ævintýri fyrir rosknar
vonsviknar konur og eldri menn,““
sagði Auður, „og undirtitillinn er:
„Hlustið þér á Mozart?" Þegar Aðal-
steinn Ásgarðs sá þetta, þá leit hann upp
og sagði: „Ja, hérna. Þetta er bara eins
og „Dáið þér Brahms?" og þá kveikti ég
á því að ég hafði kannske fengið þetta
lánað.
Já, efnisþráðurinn. Hlustar þú á Dr.
Hook and the Medicin Show? Þá hlýtur
þú að kannast við „The Ballad of Lucy
Jordan“. Það lag er um 37 ára gamla
konu, sem vaknar upp við það einn
morgun að maðurmn er fannn í vinnuna
og börnin í skólann, sólin skín inn um
gluggann og hún getur ráðstafað
deginum fullkomlega eins og hana
langar til. Hún getur gert hreint eða
raðað blómunum, - eða hlaupið æpandi
niður götuna. Það er þriðji möguleikinn.
í þessum knappa texta þeirra uppgötvar
konan sem sagt að það er ekkert eftir.
Hún hefur komið út börnunum og
manninum og liggur í rúminu og fer ekki
á fætur, en liggur og hugsar um
draumana sem hana dreymdi. Auðvitað
dreymir okkur öll, en þó aðallega
konuna, því litteratirinn er í því að
punda inn í okkursögunni um riddarann
á hvíta hestinum - sem núna er á hvítum
sportbíl. En Lucy Jordan verður sem
sagt ljóst að riddarinn mun ekki koma
úr þessu, til þess að aka henni í gegnum
París á meðan vindur leikur um hár
hennar.
Ég pældi óskaplega mikið í þessum
texta og er búin að gera það í mörg ár.
Loks fór ég að pæla í hvernig þessi kona
muni vera ef hún væri hér. Náttúrlega
var þetta einhver afskaplega leiðinleg
kona sem alið hefur upp börn í 20 ár og
alið upp manninn sinn. En það var
mögulegt að hún vaknaði upp einn dag
og hefði hreint ekkert að gera
nema raða blómunum og gera hreint! Ég
trúði því eiginlega ekki að svona kona
væri til hér en fór svo samt að búa hana
til. Bókin gerist á þessum eina degi og
það kemur í Ijós að konan, Lovísa
Jónsdóttir heitir hún, er léttklikkuð. En
hún er það aðeins til þess að koma í veg
fyrir að hún verði geðveik á aðgerðaleys-
inu og tilgangsleysinu.
Mér finnst Lovísa afskaplega
skemmtilegur karakter, - hún líkist mér
auðvitað svolítiö...“ (Nú sýður kaffið á
könnunni hjá Auði Haralds og hún
hleypur frá símanum eitt andartak)
„Já, soðið kaffi er ofsa gott,“ segir hún
þegar hún kemur aftur.
„Ja, löng saga spyrðu? Hún er 160
síður í handriti, sem þýðir að prentuð
verður hún um 170 síður. Mér þykir
þetta nokkuð stutt, því ég hefði getað
haldið áfram í það endalausa og skrifað
ameríska sexhundruðsíðna bók, en
engan langar í svoleiðis bók hér. Svo
mundi ég fremur vilja deyja en hreinrita
sexhundruð síður.
Ég held að þessi sögupersóna sé ósköp
lík okkur öllum saman. Ég held
nefnilega að það sé fullt af fólki sem lifir
í svona dagdraumum, - alveg trufluðum,
litlum skrýtnum draumum, sem eru
alveg óframkvæmanlegir. Ég held líka
að við verðum að hafa þá.
Ég á fullt af svona draumum, en sá
eini sem ekkert hefur breyst í gegnum
árin er svona:
Maður vaknar í sólríku björtu
herbergi, dregst fram úr rúminu, fer
niður stigann, réttir út höndina og grípur
körfu. Svo gengur maður út og niður á
ströndina, leggst út af og opnar körfuna
og þá eru það rækjur og kampavín.
Þetta er eini draumurinn sem hefur
blífað og einhvem tíma verð ég að láta
hann rætast. En skyldu rækjur og
kampavín vera gott saman. Hvað heldur
þú?“ - AM
■ Auður Haralds