Tíminn - 20.08.1982, Blaðsíða 11

FÖSTUDAGUR 20. ÁGÚST 1982
■ Kjeld og Preben eru grafnir
í legstað, sem foreldrar þeirra
áttu frátekinn fyrir þau sjálf, en
Flemming - sem fórst í sumar -
er grafínn einn, en í nánd við þá
bræður sína.
Synir okkar voru haldnir mótorhiólaædi:
NÚ HAFA ÞEIR ALUR ÞRÍR
- EKIÐ BEINT í DAUÐANN
■ Anna og Emst Krist-
ensen í Ruds Vedby í nánd
við Slagelse í Danmörku
hafa orðið fyrir þungum
áföllum. A 10 árum hafa
allir þrír synir þeirra farist
í vélhjólaslysum, Kjeld, sá
elsti, ók á mótorhjóli sínu
í dauðann fyrir 10 árum,
en þá var hann 18 ára. Sex
árum seinna slasaðist Pre-
ben, yngsti bróðir hans, og
drógu meiðslin hann til
dauða á nokkrum dögum,
og Flemming miðbróðir-
inn fórst í vélhjólaslysi í
júní nú í sumar. Flemming
náði þvi að verða 25 ára,
en hinir bræður hans voru
aðeins 18 ára þegar þeir
óku í dauðann.
Nú eiga þau hjónin eftir á lífi eina
dóttur Tove, og er hún flutt heim til
þeirra með litla dóttur sína, til þess að
reyna að hjálpa og styðja foreldra sína
í þeirra sáru sorg.
- Drengirnir höfðu allir þessa
óstöðvandi löngun til hraðaksturs á
mótorhjólum, og það þýddi lítið að
reyna að hamla í móti, sagði Emst, faðir
þeirra, -Það er sagt, að tíminn lækni öll
sár, en okkar sorgarsár hafa ekki haft
tíma til að læknast - þau verða dýpri og
dýpri með hverju áfallinu. Við hjónin
sitjum hér og spyrjum: Hvers vegna,
hvers vegna? Af hverju þurfa sumir að
verða fyrir svo hörmulegum sorgum æ
ofan í æ?
Þetta sagði Emst Kristensen við
blaðamann, sem fékk viðtal við þau
hjónin. Þau samþykktu viðtalið og
myndatökur, ef það gæti orðið einhverj-
um til viðvörunar.
- Það er svo komið, að við getum
hvorki heyrt í dyrabjöllu eða sím-
hringingu, án þess að hjartað taki
viðbragð af ótta. Það em hræðilegar
stundir, að vakna upp á nóttunni við það
að umferðarlögreglumenn hringja á og
koma með harmafregnir, sagði Anna og
strauk tár af vanga. - Nú síðast í sumar,
- það var hræðilegt, en lögreglumenn-
Wim
nwm
W ,jf lii ............
■ Anna og Emst Kristensen, foreldrar þeirra Kjelds, Prebens og Flemmings Kristensen, en brxðumir hafa aliir farist í
vélhjólaslysum á 10 ámm, sá yngsti í júní í sumar. Þau sitja bér með stórar myndir af drengjunum sínum, sem aUir vora
hinir efnilegustu menn.
irnir voru fullir hluttekningar og samúð-
ar, og alveg niðurbrotnir yfir því að
þurfa að færa okkur sorgarfréttirnar.
Ernst sagðist svo frá, að synirnir hefðu
frá barnæsku talað og hugsað um að
eignast mótorhjól, og þegar þeir fóra að
vinna fóru fyrstu peningarnir þeirra í
það að kaupa hjól.
Kjeld var að verða málari, og átti eftir
einn mánuð af námstímanum. Hann var
orðinn 18 ára og var að fara að
heimsækja vinkonu sína í næsta bæ.
Stuttu eftir að hann hafði kvatt foreldra
sína, - sem báðu hann, eins og vant var,
að aka varlega heyrðu þau í sjúkrabíl,
og eftir stutta stund kom lögregluþjónn,
sem sagði þeim, að elsti sonur þeirra
væri látinn eftir umferðarslys.
Anna móðirin hafði unnið úti síðan
drengirnir stækkuðu, en varð að hætta
því um þetta leyti vegna tauganna.
Prepen, yngsti sonurinn, fór til sjós
eftir að elsti bróðir hans dó í slysinu.
Þegar hann kom heim af sjónum fór
mest af hýrunni hans til að kaupa
Hondu-mótorhjól, það var vorið 1978.
f júlí sama ár mistókst honum að ná
beygju, er hann ók á miklum hraða og
hjólið þeyttist út af með hann. Aftur var
hringt á hjá Kristensen-hjónunum að
nóttu til af umferðarlögreglunni með
þessi tíðindi af syni þeirra. Hann hafði
slasast, en von var talin að hann héldi
lífi. Höfuðáverkar hans voru þó það
miklir að hann dó níu dögum eftir slysið.
Anna fékk taugaáfall en Ernst fór
strax að vinna, og segir vinnuna vera
besta meðalið.Hann hefur í 22 ár unnið
hjá vegagerðinni, og segist ætla að vinna
svo lengi sem hann fær aldurs vegna.
Flemming hafði líka farið til sjós, og
hann var staddur í Brasilíu þegar hann
fékk fréttirnar af yngri bróður sínum.
Hann hafði engan til að tala við, en
skipstjórinn reyndist honum vel. Hann
var mjög miður sín, þegar hann kom
heim aftur, og fékkst ekki til að
heimsækja grafir bræðra sinna.
Fyrir þremur áram keypti hann sér
stórt mótorhjól, og faðir hans sagðist
hafa sætt sig við það, vegna þess að
Flemming var orðinn það fullorðinn og
þroskaður - en ekki unglingur eins og
bræður hans þegar þeir keyptu sín hjól.
Flemming fullvissaði foreldra sína um
að hann væri ekki í neinum slæmum
félagsskap, þótt hann væri í vélhjóla-
klúbbi. Þeir klúbbfélagamir óku saman
út um vegina um helgar og skemmtu sér
vel. Það var svo á föstudagskvöldi 4.
júnfs.l. að lögreglan þurfti í þriðja sinn
að koma í næturheimsókn til Kristensen-
hjónanna til að tilkynna þeim lát þriðja
sonarins, sem hafði ekið í dauðann.
(Þýtt og stytf - BST)