Tíminn - 04.09.1982, Blaðsíða 6

6
LAUGARDAGUR 4. SEPTEMBER 1982
Otgefandl: Framsóknarflokkurlnn.
Framkvœmdastjórl: Glsll Slgurftsson. Auglýslngastjórl: Stelngrfmur Gfslason.
Skrlfstofustjóri: Jóhanna B. Jóhannsdóttlr. Afgrelðslustjóri: Slguröur Brynjólfsson
Ritstjórar: Þórarinn Þórarlnsson, Ellas Snæland Jónsson. Rltstjórnarfulltrúi: Oddur
V. Ólafsson. Fréttastjóri: Krlstlnn Hallgrlmsson. Umsjónarmaöur Helgar-Tfmans: Atli
Magnússon. Blaðamenn: Agnes Bragadóttir, Bjarghlldur Stefánsdóttir, Elrfkur St.
Eirfksson, Friðrik Indriðason, Helður Helgadóttir, Sigurður Helgason (fþróttir), Jónas
Guðmundsson, Krlstfn Lelfsdóttir, Skattl Jónsson. Útlitstelknun: Gunnar Traustl
Guðbjörnsson. Ljósmyndlr: Guðjón Elnarsson, Guðjón Róbert Ágústsson, Elfn
Ellertsdóttlr. Myndasafn: Eygló Stefánsdóttlr. Prófarkir: Flosi Kristjánsson, Krlstfn
Þorbjarnardóttlr, Marfa Anna Þorsteinsdóttir. Ritstjórn, skrifstofur og auglýsingar:
Slðumúla 15, Reykjavfk. Síml: 86300. Auglýslngasfml: 18300. Kvöldsfmar: 86387 og
86392.
Verð f lausasölu 9.00, en 12.00 um helgar. Áskrift á mánuði: kr. 130.00.
Setnlng: Tæknldelld Tfmans. Prentun: Blaðaprent hf.
Útgerðarmenn
bera líka ábyrgð
I y fc
!■ Utgeröarmenn hafa nú hótað að stöðva fiskveiðar og
ibinda flotann í höfnum bregðist ríkisstjórnin ekki við
þeim vanda sem þeir eiga við að glíma, sem sagt að treysta
efnahagslegan grundvöll útgerðarinnar. Síðustu fisk-
verðhækkun telja þeir alltof litla og segjast þurfa að fá 40
flf hundraði hækkun á fiskverði í stað 15 af hundraði, eins
og verðlagsráð sjávarútvegsins samþykkti.
Það væri einfalt að hækka fiskverðið um þá upphæð
sem útgerðarmenn fara fram á, ef aðeins einhver fengist
til að greiða það verð. En fiskvinnslufyrirtækin í landinu
þurfa líka að lifa og þeim er ómögulegt að standa undir
öllu hærra fiskverði en nú hefur verið ákveðið. Endanlega
miðast verðmæti aflans við það verð sem hægt er að fá
fyrir hann á mörkuðum erlendis, svo að reipdrátturinn
um fiskverð er aðeins spurning um skiptingu markaðs-
verðsins milli útgerðar og vinnslu.
Útgerðarmenn segjast standa í sömu sporum og áður
eftir 13% gengislækkun. Afborganir og vextir af skipunum
þyngjast og olíuverð hækkar miðað við ísl. krónur.
í ályktun sem trúnaðarmannaráð LÍÚ hefur látið frá
sér fara segir m.a. að þorskafli bátanna hafi minnkað um
18% það sem af er árinu og þorskafli togaranna um 31%.
Orðrétt segir: „Auk þessarar aflaminnkunar skerðast
tekjur hvers skips um meira, vegna þess að aflinn deildist
á fleiri skip. Stafar það af fjölgun togara og aukinni
þátttöku loðnuskipa í þorskveiðum.“
Útgerðarmenn klifa á að flotinn sé of stór og ekki batnar
ástandið þegar fiskigengd minnkar. Þeir hafa fundið
blóraböggul sem er, að því er forráðamenn útgerðar segja,
höfuðorsök hvorutveggja vandans. Það er sjávarútvegs-
ráðherra.Hann á að sjá um að ætíð sé nægur fiskur í
sjónum og skammta útgerðarmönnum fiskiskip.
Útgerðarmenn hafa á undanförnum árum keppst við að
kaupa eins mörg skip til landsins og þeir mögulega hafa
getað og fengið færri en vildu. En svo skammast þeir yfir
að flotinn sé of stor. Þegar loðnuveiðibann gekk í gildi
fengu loðnuskipin leyfi til þorskveiða. Ekki minnkaði
sóknin við það og útgerðarmenn kvarta. Það er rétt eins
og eigendur loðnuskipanna séu ekki líka útgerðarmenn.
En engu er líkara en hagsmunir þeirra komi talsmönnum
Landssambands ísl. útgerðarmanna ekki við og aldrei
hreyfa þeir andmælum þegar verið er að úthúða
stjórnvöldum fyrir að reyna að bjarga því sem bjargað
verður af útgerð þeirra.
Bændur hafa átt við vandræði að stríða vegna
offramleiðslu. Samtök þeirra taka á vandanum af
manndómi. Skipulega var dregið úr mjólkurframleiðslu
þar til jafnvægi náðist milli framboðs og eftirspurnar. Nú
funda Stéttarsamtök bænda um leiðir til að draga úr
dilkakjötsframleiðslu, ekki síst vegna markaðshruns
þeirrar afurðar erlendis.
Útgerðarmenn hafa enga tilraun gert til þess að
skipuleggja veiðar og haga rekstri skipanna eftir
aðstæðum. Reyndar á þetta að nokkru leyti við um
vinnsluna líka. Skreiðarfjöllin vitna um það. Þeir ætlast
til að 'ríkisvaldið sjái einhliða um skipulag á atvinnurekstri
þeirra. Þegar svo afli minnkar hóta þeir að binda skipin
sín mörgu og góðu þar til vandi þeirra verður leystur í
stjórnarráðinu.
Fiskveiðar voru, eru og verða höfuðatvinnuvegur
íslensku þjóðarinnar. Þær standa undir flestum öðrum
atvinnurekstri og þjónustu. Fiskveiðum verður að halda
gangandi og er eðlilegt að ríkisvaldið hafi þar hönd í bagga
og geri útgerðarfyritækjum kleift að starfa. En þeir sem
að útgerðinni standa verða líka að sýna forsjálni og
verksvit, en kenna ekki einhliða öðrum um þegar þeir
hafa fjármagnað um of. OÓ
á vettvangi dagsins
Launakjör og
vísitöluskrúfan
eftir Halldór Kristjánsson frá Kirkjubóli
menningarmál
Samsýning
teiknara
Norræna húsið.
Norrænar teikningar
Sarnsýniiig
21.8-5.9. 1982.
Opin á venjulegum tíma 126 verk á skrá.
Norræn samsýning
á teikningu
Skömmu eftir miðjan ágúst var opnuð
í Norræna húsinu í Reykjavík stór
sýning á teikningum eftir listamenn frá
Norðurlöndum. Þetta er farandsýning,
sem upphaflega varð til í Finnlandi, þar
sem ragarar fóru höndum um þúsundir
mynda, eða teikninga, með allri þeirri
þjáningu og unaði er svoleiðis verk'i
fylgir.
Menningarleg kjölfesta sýningarinnar
eru nokkrir heiðursgestir, reyndir mynd-
listarmenn, en þeir eru: Jörgen Römer
frá Danmörku Ulla Rantanen, frá
Finnlandi, Aase Guldbrandsen frá
Noregi. Lena Cronqvist frá Svíþjóð og
Kristján Davíðsson, sem er okkar
maður í þessu spili.
Það er vissulega dálítið frumlegt að
velja Kristján til að teikna í þessa
sýningu, því hann er alls ekki kunnur
hér sem blýantsmaður, eða teiknari,
heldur sem málari en reisir verk sín á
litum, fremur en öðru. Gengið var
framhjá svonefndum teiknurum.
En það merkilega er, að Kristján gerir
*þarna góða hluti, sýnir nýja og óvænta
hlið sem myndlistarmaður, þótt teikn-
ingar hans séu með rauðum þræði, en
notar túss.
Annars eiga nokkrir, eða þrír aðrir
íslendingar verk á þessari sýningu,
Valgerður Bergsdóttir, Rúna og Þórir
Sigurðsson.
Þó Valgerður sé nú þarna með
húsgögn, en ekki fugla, enþeireru henni
svo eðlislægt viðfangsefni, þá mublerar
hún úrsynninginn þarna mjög skemmti-
lega. En víkjum nú að öðrum.
Að fínna undirstöðu í
teikningu
Svonefnd teikning, hefur lengi verið
talin vera eins konar beinafræði allrar
myndlistar. Frumatriði allra mynda er
unnt að greina í teikningu. Menn geta
leynt ýmsu, sem áfátt kann að vera í
tækni þeirra, en teikningin rís ávallt
gegn skapara sínum ef þar er áfátt.
Það er því fróðlegt að sjá sérstaklega
hvernig teiknað er á Norðurlöndum
núna, og fá með þeim hætti gegnumlýs-
ingu á hinum norræna kroppi lista-
gyðjunnar. Og í leiðinni að sjá hvaða
viðfangscfni svo nefndir teiknarar fást
nú við, en margir fara aldrei að ráði úr
teikningu, heldur halda sig við hana,
blýanta, túss og kol alla tíð.
Það er skiljanlega ekki unnt að gera
hverjum og einum myndlistarmanni
þarna sérstök skil. En ljóst er af
sýningunni arWeikning stendur með
blóma á Norðun^lum, og hún er líka
sjálfstæð, a.m.k. miðað við þær alþjóð-
legu sýningar á teikningu, sem undir-
ritaður hefur séð á seinustu árum.
Heiðursgestir sýningarinnar standa
vel undir sinni byrði, nema ég er ekki
viss um að hinar ágætu myndir Ullu