Tíminn - 07.09.1982, Blaðsíða 2

2
ÞRIÐJUDAGUR 7. SEPTEMBER 1982.
Tato-Jack fyrir utan stofu sína, sem hann stofnsetti fyrir 43
■ í Kaupmannahöfn er mik-
iö um húðflúrmeistara, en
aðallega halda þeir þó til í
Nýhöfninni. Þekktastur þeirra
allra er Tato-Jack, sem er einn
af þeim elstu í faginu þar í borg.
Nú nýlega reis deila milli
þessara meistara og skattyfir-
valda, sem vilja láta þá greiða
söluskatt af list sinni.
Tattóveringa-meistararnir
risu upp á móti þessari skatt-
heimtu, og sögðu að starf
þcirra væri list og þess vegna
því í blaðaviðtali, hvort ekki
kæmi fyrir, að fólk sæi eftir því
að láta tattóvera sig, t.d. ef það
hefði leiðst úr í þetta í ölæði.
Hann sagði það varla koma
fyrir. I fyrsta lagi af því, að
hann hefði það fyrir reglu að
taka ekki fullt fólk í stólinn hjá
sér. Það væri hreint og beint
ekki hægt, því það gæti aldrei
setið kyrrt nokkra stund, og
svo vegna þess, að daginn eftir
gæti það haft allt aðra skoðun
á húðflúri heldur en þegar ver-
Tato-Jack í
Kaupmannahöfn:
í Bandaríkiunum er stundum haldin samkeppni um fallegasta húðflúrið. Hér sjáum við vinningshafa í karla - og kvennaflokki i
keppni sem haldin var í Philadelphia í mars 1981.
VIB NEfTUM AB HUDFUIRA FULLT FOLKl
ætti ekki að skattleggja það.
Þetta væri ekki iðnaður.
Talsmaður meistaranna
sagði: „Ef ég teikna myndina
á blað og sel þér blaðiö, þá er
það ekki skattlagt - því þá er
það talið listaverk, en ef ég
teikna sömu mynd á öxlina á
þér, - þá á ég að borga skatt,
því þá er þetta þjónustugrein
eða iönaöur.“
Tato-Jack var spurður að
ið væri úti að skemmta sér.
Tato-Jack sagði þó, að
stundum kæmi það fyrir, að
einhver kæmi og segðist vera í
vandræðum. Nú hefði trúlof-
unin farið út um þúfur og
komin ný kærasta í spilið og þá
passar auðvitað ekki nafnið,
sem hafði verið flúrað á
handlegginn á manninum með-
an ástin var sem heitust. „Því
bjargar maður með fallegu
blómi og skreytingum ofan í
nafnið“, sagði Jack.
Hann var spurður um hvort
einhver sérstök tíska væri
ríkjandi á hverjum tíma. Hann
sagði margar myndir vera
sígildar, og alltaf beðið um
þær, en hann sagði líka, að
vissir hópar aðhylltust sömu
myndir. T.d. vildu „rokkaram-
ir“ nú flestir fá hauskúpu-
merki, en „pönkararnir" vilja
fá krassandi texta, eins og t.d.
„Fari allt norður og niður“ eða
þaðan af verra. - Norðmenn
era mjög miklir ættjarðar-
vinir, gæti maður haldið, sagði
meistarinn glottandi, því þeir
vilja hafa norska fánann alls
staðar. Svíarnir cru meira
alþjóðlegir í sínum óskum.
I sænskrí rannsókn, sem fór
fram í ár, var athugað hvaða
starfsstéttir létu helst tattóvera
sig. Auðvitað var fyrírfram
ákveðið að það hlytu að vera
sjómenn, en þegar til kom
voru það sótarar! I Svíþjóð era
sótarar enn þá heilmikil starfs-
stétt, og miðað við fjölda í
stéttinni og þá sem höfðu látiq
húðflúra sig, þá höfðu þeii
vinninginn yfir sjómönnumJ
Það voru aðeins tvær starfs-
greinar, þar sem enginn fannst
húðflúraður, en það vor
bamfóstrur og járnsmiðir, að
því að sagði í skýrslunni.
Hardur
dómur
■ Blanchc Klair falleg og
vel vaxin fyrirsæla í Sacra-
mcnto í Kaliforníu. Hún
lenti fyrír dómstóli þar í
borg, vcgna 24. umferðalag-
brots á 10 mánuðuin. Dóm-
arinn ávítaði hana harðlega,
og spurði hverju þelta sælti,
- Iivort hún kynni ekki
umferðarlögin?
Blanche sagði og brosti
blítt: „Ég veit að þetta er
alveg agalegt, herra dómari,
en cg hef veriö svo ástfangin
af yður og ég fann ckki aðra
leið til að sjá yður en að
brjóta eitthvað af mér, svo
ég yrði dregin fyrir dómstól-
inn. Gæti ég kannski fengið
Ijósmynd af yður?“
Dómarinn svaraði:
„Beiðninni er hafnað, á-
kærða sektuð um 100 doll-
ara og missir ökuleyfið í eiit
ár. - Næsti...“
SOPHIA ER
ORÐIN ÓÞOL-
ANDI DYNTÓTT
■ Enn er hún
fögur sem
forðum.
— segir Carlo Ponti

■ Hún hefur alltaf skapmikil verið,
enda hrcinræktaður Itali. En upp á
síðkastið er Sophia Lorcn orðin
alveg óútreiknanleg. Það bitnar
m.a.s. á Ijölskyldu hennar, sem hún
hefur þó alltaf haldið verndar-
hendi yfir.
- Hún er orðin aldeilis óþolandi
dyntótt, segir Carlo Ponti, maður
hennar. - Eg þoli þetta ekki lengur,
bætir hann við. Og jafnvel synirnir,
augasteinarnir hennar mömmu sinn-
ar, Carlo og Edoardo eru óham-
ingjusantir og segja: - Manna er
gerbreytt.
Allir, sem kunnugir eru, tímasetja
nákvæmlega hvenær Sophia breytt-
ist. Það var daginn, sem henni var
sleppt úr fangelsi á Italíu, en þar
neyddist hún til að sitja af sér dóm
fyrír skattsvik, ef hún átti nokkurn
tíma að fá leyfi til að koma til
fósturjarðarinnar framar. Þrátt fyrir
ýms forréttindi, sem hún hafði í fangelsinu
umfram aðra fanga, leið hcnni mjög illa meðan
á fengelsisdvölinni stóð. Vilja sumir kenna
vistinni í fangelsinu um hina nýju og ógeð-
felldu Sophiu, en Komilda móðir hennar
er á öðru máli. - Sophia er orðin
47 ára og er einfaldlega komin á
breytingaaldurinn. Margar konur
verða erfiðar í umgengni á þessum
árum og Sophia er ófáanleg til að
taka nokkur meðul sem gætu létt
henni þetta skeið.
Sem dæmi um óútreiknan.
lega hegðun Sophiu, má
nefna hvcrnig hún fór
að ráði sínu viðkvikmynda-
leikstjórann Linu
Wertmúller, sem
hún hafði gert
samning
við um.
leik í
■ Carlo Ponti búinn að gefast upp á konu sinni?
kvikmynd, þegar hún kæmi
fangelsinu. í stað þess að standa við
þann samning, stakk Sophia af og gaf
þá skýringu að maður hennar og
synir þörfnuðust hennar svo mjög.
Ekki varð þó úr, að hún færi til Genf,
þar sem þeir feðgar biðu, heldur vatt
hún sér til Ástralíu og tók við að leika
í kvikmynd þar. Nú má búast við
háum skaðabótakröfum frá Linu
Wertmúller fyrir samningsrof.