Tíminn - 17.09.1982, Page 1

og dagskrá ríkisf jölmiðlanna 17. til 24. september
Leikhúsin um helgina
„ÞRJÁR SKUTLUR AD NORDAN ”
nusavigsia i Menntaskolanum vn) Hamrahlið.
■ Yfirleitt hefur sjónvarpsglápið hjá
manni eingöngu verið bundið við þá
pæstum hátíðlegu stund er maður sest
fyrir framan skjáinn á laugardags-
kvöldum, eftir fréttir, og fylgist með
Löðri svona áður en maður fer að
sinna öðrum og meira tilheyrandi
málum fyrir laugardagskvöld. Raunar
er of mikið af hádramatiskum málum
í gangi hjá Tate og Campell
fjölskyldunum einmitt nú til að maður
hafi verulega gaman af þeim þáttum
þessa stundina en samt sem áður
verður að telja þáttinn enn jafnómiss-
andi og salt í grautinn.
Löður mun hverfa af skerminum
hjá okkur eins og víðast annars staðar
með tíð og tíma vegna aðgerða
brenglaðs fólks sem kallar sig
„Siðprúða meirihlutann", en sá
félagsskapur ruglar saman á kostuleg-
an hátt Biblíunni, frelsi einstaklingsins
og hinum ameríska draumi og fær það
út að Löður sé stórhættulegt
prógramm. Þetta er kannski ekki
skrýtið þegar haft er í huga að
félagsskapnum þykir menn á borð við
Mark Twain, Kurt Vonnegut jr. og
George McGovern stórhættulegir.
Góður vestri
Stillti Smith, vestrinn á laugardags-
kvöldið var ágætis skemmtun, ein af
þessum traustu myndum um baráttu
góðs og ills á árdögum bandarísku
þjóðarinnar í villta vestrinu og á eftir
henni fylgdi svo myndin Kaktusblómið
með Ingrid heitinni Bergman í
aðalhlutverki. Sú mynd verður víst
seint talin til betri mynda þessarar
frábæru leikkonu, en hinsvegar var
Goldie Hawn ágæt sem ástkona
Walter Matthau í myndinni, fékk
raunar Óskarinn fyrir hlutverk sitt.
Af öðrum dagskrárliðum sjónvarps-
ins um helgina má nefna Jóhann
Kristófer sem virðist hafa unnið hug
og hjörtu margra hérlendis því
fyrirspurnir hafa borist sjónvarpinu
um hvort þessi maður ætti sér stoð í
raunveruleikanum og ekki mun vera
óalgengt að fólk biðji um plötur með
honum í plötuverslunum borgarinnar.
Carl Dreyer
Á sunnudagskvöldið var síðari hluti
myndarinnar um danska kvikmynda-
gerðarmanninn Carl Dreyer, eins
merkasta manns á þessu sviði sem
Norðurlöndin hafa alið og eiga þau þó
margt gott fólk á þessu sviði. Eins og
greinilega kom fram þá var Dreyer
einn af þessum kvikmyndagerðar-
mönnum sem sækja efnivið í myndir
sínar úr sínu eigin lífi, þótt mér finnist
sem sumar pælingarnar hjá Max von
Sydow hafi verið nokkuð ævintýraleg-
ar.
Busar
Dagskrá útvarpsins mánudagskvöld-
ið var full af athyglisverðu efni. Fyrst
ber að geta þáttarins um Daginn og
veginn í umsjón Ester Guðmundsdótt-
ur. Henni tókst að koma víða við á
stuttum tíma, en einkum voru henni
málefni kvenna og jafnréttismál
hugleikin.
Tvö efni voru á dagskrá þáttarins Úr
stúdíói 4, busavígslur og viðtal við
Sigtrygg trommara í ÞEYR. Hvað
fyrra atriðið varðar þá er ég nokkuð
kunnur málum, var raunar nær barinn
í klessu á sínum tíma í busavígslu, ef
ég mat rétt, en þótti þetta aftur á móti
hörkugaman eins og sennilega
lunganum af nýnemum þykir á hverju
hausti. í þættinum kom fram að það
sem menn hafa yfirleitt á móti
busavígslum er ofbeldið og rifin föt.
Ofbeldið er yfirleitt mjög fá eingruð
tilfelli og hvað síðara atriðið varðar þá
er nemum bent á að koma í „verri
gallanum". Ég man eina skondna sögu
úr MR á sínum tíma er einn nýneminn
hafði heilræðið um fötin að engu og
kom í sínu fínasta pússi. Hann fékk að
sjálfsögðu sérmeðferð, ef ég man rétt
var hlaupið niður á Skalla og keypt
bananasplitt með bláberjasósu. Þessu
troðið niður á bakið á viðkomandi og
hann bankaður að utan með
teppabankara. Svo kemur einhver
kennari í þáttinn Stúdíó 4 og segir að
leggja eigi niður busavígslur og bjóða
nýnemum í kaffi í staðinn. Mig hryllir
við því hvernig útreið þessi kennari
hefði fengið í mínum menntaskóla á
sínum tíma.
Grátklökkir menn
í síðasta lið dagskrárinnar
á þriðjudagskvöldið átti maður von á
krepptum hnefum, bláum andlitum,
öskrum o.sv.frv., enda verið að ræða
hitamálið „stöðvum fiskiskiptaflot-
ans.“ Þátturinn hófst hinsvegar á
löngu eintali Ólafs Davíðssonar um
STÖÐUNA, sem skildi mann eftir cnn
ruglaðri um málið en áður, en síðan
brá Sigrún sér niður á höfn og ræddi
við nokkra sjómenn og þannig fékk
maður nasasjón um hvað málið snýst.
Síðan hófust umræður milli Stein-
gríms Hermannssonar, Ingólfs Ingólfs-
sonar og Kristjáns Ragnarssonar. Þeir
Ingólfur og Kristján voru báðir
grátklökkir í byrjun er þeir ræddu
vandann og raunar mátti skilja á þeim
að LÍÚ og sjómenn væru gengnir í eina
sæng. Spurningar Sigrúnar voru skýrar
og skarpar en samt fékkst ekki hreint
svar frá neinum, nema ef til vill
Steingrími, við þeim heldur viku þeir
félagar sér undan svörum með fimm
til sjö mínutna útúrdúrum sem leiddu
til þess að einn vinur minn sagði að
loknum þættinum: „Ég botna bara
ekkert í þessum málum, jú ég veit að
olían þarf að lækka“.
Ef menn hafa verið að velta fyrir sér
fyrirsögninni á þessum pistli þá er hún
fengin úr þeim sígilda þætti útvarpsins
„Lög unga fólksins", sem virðist vera
mun meir notaður af krökkum úti á
landi en hér í borginni, og er „Þrjár
skutlur að norðan" nokkuð dæmigerð
undirskrift fyrir kveðjur í þættinum og
sómir sér betur þarna á toppi þessa
pistils heldur en fyrirsögnin „Þrír
peyjar í sjónvarpssal". — FRL
Fridrik Indridason
blaðamaður skrifar
um dagskrá
ríkisfjölmiðlana
T vfleikur
— fyrsta frumsýning
leikársins hjá
Þjóðleikhúsinu
■ Fyrsta frumsýníng leikársins hjá
Þjóðleikhúsinu verður á Litla sviðinu
sunnudaginn 19. september. Hefjast
þá sýningar á víðfrægu bresku
verðlaunaleikriti, kammerverki fyrir
tvo leikendur, sem heitir Tvíleikur
(Duet for One) og er eftir Tom
Kempenski. Úlfur Hjörvar hefur snúið
leiknum á islensku, leikmyndin er eftir
Birgi Engilberts og leikstjóri er Jill
Brooke Árnason, en þetta er hennar
fyrsta leikstjórnarverkefni fyrir Þjóö -
' leikhúsið.
Höfundurinn, Tom Kempenski,
fæddist í London árið 1938, tveimur
árum eftir að foreldrar hans fluttu
bangað frá Berlín á flótta undan
nasistum. í Berlín rak fjölskyldan
nafntogað veitingahús. Tom Kem-
penski nam í Cambridge, en hætti áður
en hann lauk prófi vegna þess að hann
vildi verða „leikari - en ekki ofviti“.
Nam hann síðan ieiklist við RADA á
árunum 58-60.
Síðan hefur hann leikið í fjölda
verka en er nú hættur sviðsleik og
hefur snúið sér að ritstörfum. Hann
vakti fyrst verulcga athygli með
leikritinu Flashpoint.
Leikritið sem Þjóðleikhúsið tekur
nú til sýninga vakti gífurlega athygli og
jafnvel hneykslan þegar það var fyrst
sett á svið. Ýmsir töldu að
höfundurinn væri á smekklausan hátt
að nýta sér harmleikinn í lífi
sellóleikarans Jacqueline du Pré, sem
vegna sjúkdómsins „Multiple scleros-
is“ (mænusiggs) varð að hætta að leika
á hljóðfæri sitt.
Leikritið fjallar um fiðlusnillingin
Stephanie Abrahams, sem Þórunn
Magnea Magnúsdóttir leikur, sem
haldinn er „Multiple sclerosis".
Sjúkdómurinn gerir það að verkum að
hún verður að finna lífi sínu nýjan
farveg.
Leikurinn fer fram í stofu
sálfræðings sem leikinneraf Gunnari
Eyjólfssyni. Fjallar það um lífið sjálft
og baráttu einstaklings við að finna sér
nýja fótfcstu í lífinu.
„Þið munið hann Jónas“
Skagaleikflokkurinn á Akranesi
stendur fyrir kvöldskemmtun í Rein í
kvöld. Nefnist skemmtunin „Þið
munið hann Jónas“. Það er rithöfund-
urinn Jónas Árnason sem verður í
sviðsljósinu því á efnisskránni verður
eingöngu efni eftir hann í söng og
upplestri.
Það eru nokkrir félagar í Skagaleik-
flokknum, sem sjá um þessa dagskrá
með góðri aðstoð Jónasar sjálfs. Aðrir
félagar leikflokksins eru nú að
undirbúa sýningu á nýju verki eftir
Jónas, söngfarsa sem nefnist „Okkar
maður“.
-Sjó
■ Gunnar Eyjólfsson og Þórunn
Magnea Magnúsdóttir í hlutverkum
sínum í TvQeik, sem frumsýndur
verður á Litla sviðinu á sunnudags-
kvöld.