Tíminn - 18.09.1982, Blaðsíða 8

8
LAUGARDAGUR 18. SEPTEMBER 1982
Laus staða
Staða sveitarstjóra í Þórshafnarhreppi er laus til
umsóknar.
Laun skv. launaflokki B 30 í samning B.S.R.B.
Umsóknir óskast skriflegar ásamt upplýsingum
um menntun og fyrri störf.
Umsóknarfrestur er til 10. okt.
Nánari upplýsingar gefnar í síma 96-81185 flest
kvöld eftir kl. 20.
Oddvitinn Þórshöfn.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 64., 66. og 68. tbl. lögbirtingablaðs 1982 á
Iðnaðarhúsi að Aðalgötu 20 á Sauðárkróki, þinglýstri eign Hreins
Sigurðssonar, fer fram að kröfu Búnaðarbanka Islands, Iðnlánasjóðs
og Byggðarsjóðs á eigninni sjálfri, miðvikudaginn 22. september
1982 kl. 10.
Bæjarfógetinn á Sauðárkróki
Hvenær
byrjaðir
þú

Þvottavélin ALDA
þvær og purrkar vel
Þetta er þvottavél sem hentar íslenskum heimilum, hefur
innbyggðan þurrkara og tekur inn á sig heitt og kalt vatn.
Verðið er mjög hagkvæmt, hringdu í síma 32107 og
kynntu þér verðið, við borgum símtalið.
ÞYNGD 78 kg HÆÐ 85 CM BREIDÐ 60 CM DÝPT 54 CM ÞVOTTAMAGN 4-5 KG
ÞURRKMAGN 2-2.5 KG VATNSMAGN 15/18 I OG 19/25 I VINDA 450-800
SNUN. MlN. RAFMAGN 220 VA. C. 13 AMP. MAX/ELEMENT 1350 VÖTT
ÞURRKMÓTOR 50 VÖTT
ALDA þvottavélin fæst á
eftirtöldum stöðum:
Hafnarfjörður: Ljós og raftæki
Akranes: Þórður Hjálmarsson
Borgarnes: KF. Borgfirðinga
Patreksfjörður: Raft. Jónasar Þórs
ísafjörður: Straumur hf.
Bolungarvik: Jón Fr. Einarsson
Blönduós: Kf. Húnvetninga
Sauðárkrókur: Hegri sf.
Siglufjörður: Gestur Fanndal
Ólafsfjörður: Raftækjavinnustofan sf.
Akureyri: Akurvik
Húsavík: Grímur og Árni
Vopnafjörður: Kf. Vopnfirðinga
Egilsstaðir: KHB
Seyðisfjörður: Stálbúðin
Eskifjörður: Pöntunarfélag Eskfirðinga
Neskaupstaður: Ke. Lundberg
Höfn: K.A.S.K.
Þykkvibær: Fr. Friðriksson
Vestmannaeyjar: Kjarni sf.
Keflavik: Stapafell hf.
86117
minning
Kristín
Pétursdóttir
frá Stóra-Vatnsskarði
F. 12. október 1895
D. 11. sept 1982
Kristín Pétursdóttir frá Stóra-Vatns-
skarði lést í Reykjavík 11. september,
86 ára að aldri. Hún var fædd á
Löngumýri í Skagafirði, 12. október,
1895, dóttir hjónanna Guðrúnar
Þorvaldsdóttur og Péturs Gunnarssonar.
Pétur var síðari maður Guðrúnar. Fyrri
maður hennar Árni Jónsson smiður frá
Hauksstöðum í Vopnafirði, en hann lést
frá tveimur ungum börnum þeirra og því
þriðja barnið í móðurkviði. Börn þeirra
Guðrúnar og Árna voru Ingibjörg, er
lést fyrir rúmum þremur árum á 96.
aldursári, Jón, fyrrum bankastjóri, er
lést 1977 og Árni á Stóra-Vatnsskarði,
er lést 1971. Pétur reyndist stjúpbömum
sínum frábærlega vel og þau Guðrún
eignuðust þrjú börn, Þorvald, er lést
1924, þá bóndi á Stóra-Vatnsskarði,
Benedikt, bónda á Stóra-Vatnsskarði,
er lést 1964, og svo Kristínu, er lifði
lengst þeirra systkina.
Að Kristínu stóðu sterkir sofnar.
Langafar Guðrúnar móður hennar voru
tveir nafnkenndir merkisklerkar, er
miklir ættbogar eru frá komnir, þeir
séra Björn Jónsson í Bólstaðarhlíð og
séra Þorvaldur Böðvarsson, skáld í
Holti. Pétur, faðir Kristínar, var af
Skíðastaðaætt í Skagafirði, er einnig
er þekkt og útbreidd ætt og var því
frændgarður hennar ákaflega stór.
Um hann var Kristín mjög fróð, og
þótt hún flíkaði ekki frændsemi við
fyrirmenn reyndust skyldmenni henn-
ar í flestum stéttum þjóðfélagsins, ef
grannt var skoðað. Kristín mat fólk
hins vegar ekki eftir skyldleika, þeim
sem hún bast vináttuböndum reyndist
hún trölltrygg til hinstu stundar, hvort
sem þeir voru skyldir eða óskyldir.
Kristín ólst upp með foreldrum
sínum. 1899 fluttist fjölskyldan að
Stóra-Vatnsskarði og þar var heimili
Kristínar ætíð sföan, þótt hún dveldist
nokkuð að heiman framan af ævi sinni,
og við þann bæ kenndi hún sig jafnan.
Vatnsskarðsheimilið var mikið mynd-
arheimili og þar var mjög gestkvæmt,
enda alfaraleið yfir skarðið svo gott sem
við bæjarvegginn. Þaðan fór líka enginn
bónleiður, hvort heldur voru fátækir
förumenn eða fyrirmenn á leið til Al-
þingis. Oft var því glatt á hjalla, en
sorgin knúði líka dyra. Á aðeins
tveimur árum, 1922 til 1924 lét-
ust foreldrar Kristínar, Þorvald-
ur bróðir hennar og fóstursynir,
Guðrún Ingibjörg Nikódejnusdóttir. Þá
reyndi mikið á sálarþrek þeirra
systinanna, ekki síst systranna sem
hjúkruðu hinum deyjandi ástvinum og
vöktu við beð þeirra dag og nótt. Kristín
hafði ung lært að spila á orgel og mun
hún ósjaldan hafa sefað sorg sína á
þessum erfiðu árum við hljóðfæri sitt.
Kristín bjó eftir þetta með systkinum
sínum á Vatnsskarði, en í stríðsbyrjun
fer hún suður til Reykajvíkur með
Ingibjörgu systur sinni og Guðrúnu
Þorvaldsdóttur, fósturdóttur hennar,
frænku sinni. Líklega hefði dvöl
Krisínar syðra getað orðið löng ef sorgin
hefði ekki enn einu sinni kvatt dyra
heima hjá henni. Benedikt bróðir
hennar missti konu sína Margréti
Benediktsdóttur frá tveimur kornungum
sonum árið 1942 og þá fór Kristín
norður, tók við búsforráðum og ól með
bróður sínum upp eldri son hans,
Benedikt, nú bónda á Stóra-Vatns-
skarði. Árið 1957 missti Árni bróðir
hennar, sem bjó á móti Benedikt á
Vatnsskarði, konu sína, Sólveigu
Einarsdóttur, frá tveimur stálpuðum
bömum, Þorvaldi nú bílstjóra á
Sauðárkrók, og Guðrúnu, konu þess er
þetta ritar. Taldi Kristín ekki eftir sér
að bæta við sig móðurhlutverki enn á
ný, enda ávann hún sér einlæga ást
frændsyskina sinna og bama þeirra síðar
meir.
Árið 1963 brann bærinn á Stóra-
Vatnsskarði til kaldra kola og bjargaðist
fólk nauðuglega út. Þá missti Kristín allt
sem hún átti, nema fötin, sem hún greip
með sér út úr eldinum. Það varð henni
mikið áfall, en hún tók ótrauð þátt í
uppbyggingu bæjarins að nýju og bjó þar
með bræðrum sínum á meðan þeir lifðu.
Eftir að Benedikt bróðursonur hennar
kvæntist og tók við búi bjó hún á neðri
hæð nýja hússins í nánu sambýli við
fjölskyldu hans, tók þar á móti gestum
og hjálpaði til eftir því sem kraftar henar
leyfðu.
Kristín var lengst af sérlega heilsugóð.
Á áttræðisaldri taldi hún ekki eftir sér
að bjóða sumardvalarbörnum í kapp-
hlaup, ef henni fannst hún þurfa að
hressa þau við og ófáum þeirra hljóp
kapp í kinn við störfin, er hún spurði
hvort þau ætluðu virkilega ekki að
hafa við kerlingunni, eins og hún
orðaði það. En allt sem á sitt upphaf
á sinn endi. Um síðir bilaði heilsa
Kristínar. Síðustu árin dvaldist hún
að vetrarlagi hjá Guðrúnu frændkonu
sinni Þorvaldsdóttur í Reykja-
vík og naut þar frábærrar umönn-
unar hennar og annarra góðra vina,
vandabundinna og óskyldra. Þeim
henni, því hún gat ávallt gefið meira
en hún þáði, þrátt fyrir hrakandi
heilsu. Síðustu mánuðina var auðséð
að hverju stefndi og sjúkrahúsdvalirn-
ar urðu þéttari. Dvaldist hún þá á
hjartadeild Landspítalans og var
mjög þakklát því góða fólki, sem
annaðist hana þar.
Laugardaginn 11. september lést hún
svo í fangi Guðrúnar frænku sinnar, og
mun víst hvorug hafa kosið að hafa það
öðru vísi.
Kristínar Pétursdóttur verður líklega
aldrei getið í ritum um merka
íslendinga. Þeirra er sjaldnast getið þar,
sem eiga sér það takmark eitt og æðst
um ævina að hjálpa öðrum, án þess að
ætla sér nokkur laun fyrir. En minningin
um hana og aðra þá, sem á sama hátt
lifa og starfa, mun lifa með okkur hinum.
Magnús Bjarnfreðsson.
Nýir bílar — Notaðir bílar
Leitid
upplýsinga
æ
ÞU KEMUR —í
OG SEMUR
BÍLASALAN BUK s/f
SlÐUMÚLA 3-5-105 REYKJAVÍK
S(MI: 86477