Tíminn - 10.10.1982, Blaðsíða 26

SUNNUDAGUR 10. OKTÓBER 1982
26
nútíminn
lUmsjón:
Friðrik Indriðason og
Eirfkur S. Eiríksson
ÓHÁÐI
VINSÆLDA-
LISTINN
— byggt á sölu
í STUÐ-búðinni
1. Crass/Christ the Album
2. Cure/Phornography
3. Cabarett Voltaire/2X45 (
4. Eyeless in Gaza/Drumming in the
Bcating Heart
5. Tappi tíkarrass/B-itið fast í vitið
6. Jonee Jonee/Svonatorrek
7. Sex Pistols/The Great rock n’roll
swindle
8. Tangerine Dream/Tepiptation
9. Clash/Combat rock
10. Dire straits/Love over gold
1. Purrkur Pillnikk/No time to think
2. Zounds/Dancing
3. Stranglers/Strange little girl.
■ Nokkrar breytingar hafa orðið á
óháðalistanum frá siðustu helgi, en
þær helstar eru að tvær íslenskar
hljómsveitir eru komnar í fimmta og
sjötta sæti, þ.e. Tappi tíkarrass í
fimmta með „Bitið fast í vitið“ og
Jonee Jonee mcð „Svonatorrek“.
Nýja plata Dire Straits er komin í
tfunda sa-tið og sagði Sævar í Stuðinu
að hann byggist við að hún færi
ofarlcga upplistanná næstu dögum.
Á „litla“ listanum er Purrkurinn
enn langefstur, enginn kemst með
tærnar þar sem hann hefur hælana en
Stranglcrs varpa ANWL út af þeim
lista með piötu sinni „Strange little
girl“.
— FRI.
Alveg
SATT-kvöld
■ SATT kvöldið scm líklega var
haldið á einhverju „astralplani” á
átjándu hæð Klúbbsins, eða þar um
bil sl. þriðjudag, verður haldið nk.
þriðjudag á jarðbundnu plani á
öllum venjulegum hæðum veitinga-
hússins. Blúskompaní Magnúsar
Eiríkssonar mun ganga aftur, Tappi
hvers rass kenndur er við tík mætir
og síðast en ekki síst koma Q4U á
fleygiferð á staðinn. Húsið opnar kl.
21.
- ESE
Velheppnuð ferð Björgvins Halldórssonar og
félaga til Sovét:
,Rauði herinn
varð að skakka
leikinn”
— Ferðuðust
22 þúsund km.
og héldu
27 tónleika
■ - Þessi ferð var engri lík og undirtektir Sovétmanna voru stórkostlegar, sagði
Björgvin Halldórsson í samtali við Nútímann, en sem kunnugt er þá eru Björgvin
og hljómsveit hans nýkomin úr rúmlega eins mánaðar reisu um Sovétríkin.
Að sögn Björgvins var ferðin að vissu
leyti ferð út í óvissuna. - Við vissum
ekki beint við hverju við máttum búast,
en það kom síðar á daginn að við
þurftum engu að kvíða. Öll skipulagning
var mjög góð, allt frá upphafi til enda
og undirtektirnar þær voru í einu orði
sagt, stórkostlegar.
Alls ferðuðust Björgvin Halldórsson
óg hljómsveit um 22 þúsund kílómetra
á þessum mánuði og þurfti 16 flugferðir
til að flytja þá á milli staða, en alls urðu
hljómleikarnir 27 talsins. Við spurðum
Björgvin hvort það væri mikill munur á
að spila fyrir Sovétmenn miðað við
íslendinga. - Pað er alltaf eins að spila
og manni líður alltaf eins. En það má
segja að hugarfarið hafi verið annað
þarna í Sovét. Fólk keypti sig inn á
hljómleikana, staðráðið í að hafa
gaman og því var þetta mjög jákvætt að
öllu leyti. Fólk byrjaði að skemmta sér
um leið og það kom inn úr dyrunum.
Að sögn Björgvins fann hann þó
greinilegan mun á íbúum hinna ólíku
Sovétlýðvelda. Mikið fjör hefði verið í
Mosvku og við Svartahafið, en hins
vegar hefði fólkið í Síberíu verið mikið
„passívara" og ekki gefið gleðinni jafn
lausan tauminn.
Rauði herinn lætur til
skarar skríða
Það var mikið um að vera á
hljómleikum Björgvins og félaga og á
mörgum stöðum slepptu áhorfendur
beislinu það mikið fram af sér sagði
Björgvin að nokkrum sínnum hefði
orðið að kveðja til sjálfan Rauða herinn
til að skakka leikinn og hafa hemil á
æstum aðdáendum hljómsveitarinnar.
- Ég man það sérstaklega á síðustu
hljómleikum okkar f Tiblisi að þá varð
allt gjörsamlega snarvitlaust. Fólkið
hoppaði og dansaði út um allan sal og
fyrir ofan sviðið voru stórar svalir og ég
hélt á tímabili að svalirnar ætluðu niður.
Við urðum enda að hætta í miðju lagi
því að við áttum helst von á að það færi
að rigna niðurfólki á sviðið. Pessi ókyrrð
sem varð stafaði annars öðrum þræði af
því að lögreglan fór að henda fólki út,
sagði Björgvin.
Ekki eru öll kurl annars komin til
grafar eftir þessa ferð og t.a.m. sagði
Björgvin að í deiglunni væru samnirigar
um plötuútgáfu. Þau mál gætu þó tekið
langán tíma því að þama ríkti allt annað
markaðskerfi en á Vesturlöndum. Þama
væri bara eitt ríkisríkið plötufyrirtæki,
en þó að málin tækju langan tíma, væri
allt skipulag mjög gott, enda engin
vanþörf þar sem markaðurinn væri e.t.v.
um 300 milijónir manna.
- ESE/FRI
„Heimsendir”
á íslandi
Djassrokkhljómsveitin Apocalypse
■ í næstu viku kemur hingað til lands
hljómsveitin Apocalypse (Heimsendir)
á vegum Nordjazz. Þessi hljómsveit er
tveggja ára gömul og hefur leikið víða
um Evrópu. Tónlist hennar má kalla
jazzrokk, sem þó sækir meira til jazzins
en rokksins.
Liðsmenn Apocalypse eru fjórir:
Allan Botchinsky (trompet og fluegel- i
horn). Hann hefur verið atvinnumaður
í jazzi í yfir tuttugu ár og leikið með
ýmsum hljómsveitum og komið fram á
jazzhátíðum í allri Evrópu. Hann hefur
leikið lengi með stórbandi danska
ríkisútvarpsins og þykir einn af bestu
tónlistarmönnunum í dönskum jazz-
heimi. Hann kom hingað til lands árið
1980 með dönsku jazzrokkhljómsveit-
inni Mirror.
Bo Stief (raf- og kontrabassi). Hann
kom hér einnig með Mirror og vakti
mikla hrifningu fyrir bassaleik sinn. Stief
hefur verið atvinnumaður á annan
áratug. Hann hefur leikið með miklum
fjölda amerískra og evrópskra jazz-
leikara og er víða heima - hann hefur td.
hljóðritað plötur jafnt með Ben Webst-
er, frjálsdjassaranum Ken Mc Intyre og
franska fiðlusnillingnum Didier Lock-
wood.
■ Apocalypse, eða Heimsendir eins og nafn hljómsveitarinnar myndi útleggjast á
íslensku.
Jasper van’t Hof (hljómborð). Hann
er Hollendingur og stendur í fremstu röð
evrópskra hljómborðsleikara. í tíma-
ritinu Jazz Forum var hann á síðasta ári
kosinn besti Evrópumaðurinn á raf-
magnspíanó og orgel og varð fjórði á
svuntuþeysi. Hann hefur leikið inn á
mikinn fjölda hljómplatna, nefna má
nýlega dúóplötu hans með tenórsaxafón-
leikaranum Arehie Sheep.
Lennart Grunstedt (trommur).
Gruvestedt er ungur Svíi, en hefur
starfað í Kaupmannahöfn og leikið þar
m.a. með Stórbandi danskra ríkis-
útvarpsins.
Apocalypse mun halda hér tvenna
tónleika. Þeir fyrri veíða fimmtu-
dagskvöldið 14. október í Átthagasal
Hótel Sögu og þeir síðari væntanlega í
Menntaskólanum við Hamrahlíð föstu-
dagskvöldið 15. október.
Ein nótl í
lífi Nýja
kompanísins
■ Það hefur vart farið fram
hjá. mönnum að djass allra
handa, hefur vcrið á stöðugri
uppleið hérlendis undafarin
fjögur til fimm árin. Tilkoma
Jazzvakningar markaði tíma-
mót og þróunin hefur verið sú
að smám saman hefur vcrið
hætt að líta á djass sem algjöra
hugsjónastarfsemi, mcð til-
heyrfmdi blóði, svita og tárum.
Djasslíf stendur nú í nokkrum
blóma og „landsfeður” ís-
lenska djassins hafa ræktað
garðinn sinn með sóma undan-
farin ár.
Og það er einmitt úr1
einhverjum slíkum góðum
„djassgarði” sem nýjasta af-
sprengi íslenskrar djass-
menntar er sprottið. Nýja
kompaníið hefur starfað um
tveggja ára skeið og nýlega
spiluðu fimmmenningarnir
scm skipa hljómsveitina, inn á
plötu sem hlotið hefur heitið
„Kvölda tekur". Útgefandi er
Fálkinn.
Þessari plötu ær best lýst
með orðinu „næturcljass”,
enda rökkurstemmninginyfir-
gnæfandi hjá Nýja kompa-
níinu. Kompaníið heldur sér
innan ákveðinna marka og
hinni margfrægu sveiflu er
aldrei gefinn laus taumurinn.
Platan hefst á tslensku þjóð-
lögunum, „Kvölda tekur” (sól
er sest) og „Grátandi kem ég
nú guð minn til þín“, en
útsetningarnar í báðum lögun-
um eru í höndum Jóhanns G.
Jóhannssonar, píanóleikara
Nýja kompanísins. Lögin cru
bæði ágætlcga útsett a.m.k.
ætti enginn að rísa upp á
afturlappimar og mótmæla og
á stundum jaðra þau við að
vcra spennandi, þó þau séu
e.t.v. full drungaleg fyrir ntinn
smekk. Önnur lög plötunnar
eru „Blúsinn hans Jóns rníns” '
og „Nóg fyrir þetta kaup“,
eftir gítarleikarann Sveinbjörn
1. Baldvinsson, „Stolin stef’
eftir bassaleikarann Tómas R.
Einarsson, „Frýgiskt frum-
lag“, eftir - áðurncfndan Jó-
hann og „G.O.“ eftir Sigurð
Flosason. Er það einungis hið
síðast nefnda, auk þjóð-
laganna, sem náð hefur cin-
NÝJA KOMPANÍIÐ
hverjum tökum á mér. Lagið
er tileinkað minningu hins
góðkunna djassleikara Gunn-
ars Ormslev og er það því vel
við hæfi að það sé besta lag
plötunnar.
Sigurður Flosason þenur
„lúður” sinn í þessu lagi af
mikilli snilli og er greinilegt að
sá piltur er orðinn geysisnjall
hljóðfæraleikari þrátt fyrir
ungan aldur og enga BA-
gráðu. „Kvölda tekur” endar
svo á laginu „Dögun” og þar
með er næturspilamennsku
Nýja kompanísins lokið. Sól
hljómsveitarinnar er komin á
loft og væntanlega á hún eftir
að rísa hærra en bara í
hádegisstað.
Sem sagt. „Kvölda tekur” er
góð plata með þjóðlegri djass-
tónlist, en full drungaleg á
köflum. Nýja kompaníið er
samstillt hljómsveit, þar sem
eiginlega enginn er öðrum
fremri, en margir koma á
óvart. Lögin eru vel leikin, en
herslumuninn vantar til að gera
plötuna virkilcga spennandi og
athyglisverða.
- ESE
Upstairs At Eric’s ■
Yazoo
Mute Stumm/Steinar hf.
Inn í fremur daufan og
geldan poppheim undanfar-
inna mánaða kem ur dúettinn
Yazoo með fríska og frumlega
tónlist sína á plötunni Upstars
At Eric’s, hreint frábært verk
að mörgu leyti en dúettinn er
skipaður þeim Vince Clarke og
Alison Moyet. Clarke var áður
aðalsprauta hljómsveitarinnar
Depeche Mode, en hætti
skyndilega þar er sú sveit stóð
á hátindi frægðar sinnar, góð
ákvörðun í sjálfu sér er haft er
( huga að afleiðingarnar voru
Yazoo.
Upstairs... er önnur plata
dúettsins og hefst hún á hinu
þrumugóða lagi Don’t go sem
trónað hefur ofarlega á
vinsældarlistum í Bretlandi að
undanförnu, en síðan rekur
hvert iagið öðru betra, að vísu
er að finna nokkuð sem heitir
I before E except after C, á