Tíminn - 28.10.1982, Blaðsíða 2

2
FIMMTUDAGUR 28. OKTÓBER 1982
>
Umsjón: B.St. og K.L.
Afram
■ Gobis er 14 ára fíll, Ingvar leggur alla krafta
og hann hefur alveg í að yta fósturbarni sínu
ofboðslega onatarlvst. inn í svefnhúsiA að lok-
inni kvöldmáltíð. Kvöld-
Dýraverðirnir í dýra- máltíðin var ekkert smá-
garöinum á Skansinum í ræði, en hún innihélt 20
Stokkhólmi segja að kg. af heyi, 12 kg af
hann Gobis .,éti eins og höfrum, 50 kg káF, 15 kg
fíll“, sem auðvitað er gulrætur, 20 kg. banan-
eðliiegt. Sá sem er fóstri ar og 75 lítra af vatni
hans. Ingvar Nylund. á drakk Gobis með rnáltíð-
stundum í erfiðleikum inni. Enda komst hann
með að fá hann til að varla inn um hliðiö í
hætta að borða, og hér á svefnstað sinn, svo Ing-
myndinni sjáum við hvar varvttiaföllumkröftum.
HEIMSMEISTARI
f LOFTFIMLEIKUM
■ Isabella Enoch er loftfim-
leikastjarna í fjöllcikahúsi,
sem rekið er af fjölskyldu
hennar. Ættfólk Isabellu hefur
um 400 ár starfað sem fjölleika-
fólk af ýmsu tagi. Isabella
Enoch tók þátt í samkeppni
sirkus-listamanna í París árið
1980 og þá varð hún heims-
meistari í einmennings-sýn-
ingu í loftfimleikatækjum, svo
sem rólum, hringjum og jafn-
vægisæfingum í háloftum.
Þá streymdu til hennar
tilboð frá hringleikahúsum
víðs vegar að úr heiminum, en
hún neitaði. Isabella sagðist
vera vön að vinna með sínu
fólki, og hún hefði því ekki
áhuga á að breyta til. Hún
ferðast með fjölskylduhring-
leikhúsinu á sumrin, aðallega í
Danmörku og nágrannalönd-
unum. Á vetrum starfar fjöl-
skyldusirkusinn ekki og þá
tekur Isabella stundum ýmsum
tilboðum um skamman tíma.
Hún hefur sýnt í Kanada og
Mexikó og víðar vestan hafs.
Þegar vorar heldur hún aHtaf
heim til Danmerkur, þar sem
þau byrja svo sýningar sumars-
ins.
Isabella Enoch er 21 árs, og
hún hefur verið við sýningar-
störf frá því hún var fimm ára,
en þá byrjaði hún að sýna
loftfimleika með öðrum fyrst,
en síðan á eigin spýtur.
■ Isabella í perlusaumuðum
sýningarfötum að búa sig undir
að sveifla sér í loftinu svo
sýningargestir standa á önd-
inni af spenningi.
Hrossa-
þjófar
vaða uppi
í Engiandi
■ „Einhver varð að gera
eitthvað í þessu máli, svo ég
ákvað að taka forustu í því að
vinna gegn hinum svívirðilegu
hrossaþjófum, sem að undan-
förnu hafa vaðið uppi í
Bretlandi.“ Þetta voru orð
Gill Golding, sem hélt blaða-
mannafund til að kynna áhuga-
mál sitt, en það er að komast
fyrir hestaþjófnaði sem eru
greinilega vel skipulagðir og
framkvæmdir af glæpahring-
um.
Debbie Golding, dóttir Gill,
átti fallegan reiðhest, sem hét
Ballymoss, en honum var
stolið að næturlagi í marsmán-
uði 1980 úr hesthúsi við heimili
þeirra. Hans hcfur verið leitað
mikið, og þegar það komst
upp, að hestaþjófarnir hefðu
líklega flutt hann ásamt öðrum
stolnum hestum til írlands,
varð Debbie miður sín af
söknuði. En mamma hennar
gerði þá það heit, að hún
skyldi standa fyrir því, að
hestaeigendur reyndu að vinna
að því, að koma upp um
þjófana. I lögunum er ekki
gert ráð fyrir nema þriggja
mánaða fangelsi, þótt hesti sé
■ Debbie Golding á Bally moss, gæðingnum sínum, sem hún saknar svo mjög,
- en honum var stolið fyrir háifu öðru ári.
stolið, svo jafnvel þót.t komist
upp um þann, sem hefur hest
með sér á brott í leyfisleysi, þá
er ekki svo mikið í húfl fyrir
hann.
Lögin eru gömul, og Gill
Golding hefur skrifað til þing-
manns síns um þetta, og
hestaþjófnaðarmálið hcfur
verið tekið upp í breska
þinginu.
Talsmaður lögreglunnar í
þessu máli hefur lýst því yfír,
að þetta frumkvæði Gill Gold-
ing sé mjög þarft, og nú þurfi
að gera gangskör að því að
hreinsa til í þessum málum.
Ótal kærur streyma nú til
lögreglunnar um að hestum
hafl vcrið stolið, en áður þótti
fólki það varla taka því, að
kæra hestaþjófnaði, því svo
vonlaust var að nokkuð yrði
gert í málinu.
Greinilega stendur hesta-
þjófunum stuggur af starfi og
blaðaskrifum Gill, því að hún
hefur fengið margar símahring-
ingar og hótanabréf um að hún
verði kannski fyrir slysi, og
spurt er hvort brunatrygging á
húseign hennar sé nú í góðu
standi, það geti vel farið svo að
kveikt verði í húsinu, - en hún
heldur ótrauð áfram starfinu
gegn hestaþjófunum.
Næst reynir hann örugglega
klæðaskápinn sem felustað
■ Hann var óheppinn elsk-
hugi, hann Heinrich Schwab í
Vínarborg, þegar eiginmaður
ástkonu hans kom allt í einu
óvænt heim um miðjan dag
vegna lasleika.
Elskhuginn brást við á hinn
sígilda hátt, að grípa fötin sín
og skríða nakinn undir rúm.
En Wolfgang, eiginmaðurinn
sem var sölumaður á ferðalagi
flesta daga, notaði nú tækifær-
ið að hvíla sig rækilega og ná
úr sér lasleikanum.
Þrátt fyrir það að Schwab
væri í þrengslum undir rúminu
þótti honum hyggilegra að
rcyna að halda kyrru fyrir og
láta ekki á sér kræla, því
sölumaðurinn var hinn stærsti
og kraftalegasti og þar að auki
hafði eiginkonan sagt honum,
að eiginmaður sinn væri feikna
skapmikill.
Þama hýrðist nú aumingja
elskhuginn alla nóttina og var
alltaf að bíða eftir tækifæri til
að sleppa, en maðurinn í
rúminu fyrir ofan hann svaf
óvært, og áður en varði var
kominn morgun. Þá tók ekki
betra við, því nú lýsti eigin-
maðurinn því yfír, að hann
hefði sofíð svo illa um nóttina,
að hann ætlaði sér að hvfla sig
í rúminu þennan dag, og bað
um morgunverð í rúmið, en
svo ætlaði hann að reyna að
sofna aftur. Allan daginn mátti
svo aumingja Schwab þreyja
undir rúminu, svangur og illa
haldinn og þarfír líkamans
sögðu óspart til sín.
■ Hann Schwab taldi klukku-
tímana undir rúmi. Þar hýrðist
hann í 39 tíma, - til þess eins
að vera svo laminn í klessu
eftir alla varkárnina.
Loks næsta morgun sagðist
Wolfgang vera orðinn hress,
og dreif sig á fætur, rakaði sig
og snyrti. Síðan klæddist hann,
kyssti konuna sína bless og fór
út úr íbúðinni.
Þá - eftir 39 klukkustunda
prísund undir rúminu -
skreiddist Schwab undan rúm-
inu. Á sama augnabliki opnuð-
ust dyrnar, og inn kom
Wolfgang sölumaður að ná í
bíllyklana sína. Schwab hafði
glóðurauga á báðum augum,
sprungna vör og tvær brotnar
tennur, þegar eiginmaðurinn
hafði lokið „viðtalinu" við
hann.