Tíminn - 02.11.1982, Blaðsíða 13

ÞRIÐJUDAGUR 2. NÓVEMBER 1982.
17
„STARFSMENN A HVERJ-
UM VINNUSTAÐ VEUA SÉR
SJÁLFIR TRÚNAÐARMENN”
Rætt við Reynir Ingibjartsson, starfsmann
Landssambands ísl. samvinnustarfsmanna
■„Við getum rakið upphafið að þessu
aftur til ársins 1979, en þá gerðum við
ítarlega könnun meðal samvinnustarfs-
manna um afstöðu þeirra til stéttarfélaga
og ýmissa annarra mála og það svöruðu
um það bil 2000 manns. Eitt af því sem
spurt var um var það hvað mönnum þætti
brýnast að starfsmannafélög samvinnu-
starfsmanna einbeittu sér að. Við settum
upp nokkra möguleika og eitt atriðanna
var aðbúnaður og samskipti á vinnustað.
Það kom í ljós að lang flestir töldu þetta
mikilvægasta viðfangsefnið, “sagði
Reynir Ingibjartsson þegar við spurðum
hann um frumkvæði starfsmanna sam-
bandsins um vinnuverndarmál, en Reyn-
ir er starfsmaður Landssambands ís-
lenskra samvinnustarfsmanna.
„Þessi niðustaða kom okkur nokkuð
á óvart því að starfsmannafélögin hafa
lítið verið með þessi mál á sínum
snærum. Nú, en næst gerðist það að í
ársbyrjun 1981 tóku gildi lög um
aðbúnað, hollustuhætti og öryggi á
vinnustöðum, og skömmu eftir gildis-
töku laganna voru þau kynnt á
aðalfundi Vinnumálasambands sam-
vinnufélganna. Upp úr því voru hafnar
viðræður milli starfsmannafélaganna og
Vinnumálasambandsins. Landssamband
íslenskra samvinnustarfsmanna hélt svo
landsþing haustið 1981 og þar var
samþykkt að starfsmannafélögin skyldu
beita sér sérstaklega í því að hrinda
þessum lögum í framkvæmd á vinnustöð-
um sambandsins, og standi meðal annars
fyrir því að kosnir séu öryggistrúnaðar-
menn á öllum vinnustöðum. Þetta er
alveg í samræmi við sem gert er ráð fyrir
í lögunum, þ.e. að starfsmenn á hverjum
vinnustað velji sér sjálfir trúnaðarmenn
hjá viðkomandi samvinnufélagi án tillits
til þess í hvaða stéttarfélagi þeireru. Það
hefur einmitt valdið erfiðleikum í
framkvæmd laganna að á einum sama
vinnustaðnum að gjaman eru félagar í
mörgum stéttarfélögum.
Nú eftir þennan fund þá fór ég um
landið, og heimsótti öll aðildarélögin,
■ Reynir Ingibjartsson.
sem eru orðin 45 talsins með um 5000
félagsmönnum. Ég kynnti lögin fyrir
félagsmönnum og hvatti til þess að
kjörnir væra öryggistrúnaðarmenn og
hvatti jafnframt samvinnufyrirtækin til
að standa að þessu líka, því að sam-
kvæmt lögunum þá eiga fyrirtækin skipa
öryggisverði sem starfa með trúnaðar-
mönnum starfsfólksins. Síðan höfum við
verði fylgja þessu eftir með bréfaskrift-
um og öðram ráðum.
Um þetta námskeið er það annars að
segja að stærsta félagið innan lands-
sambandsins, Starfsmannafélag SfS í
Reykjavík hefur staðið fyrir að kosnir
væru öryggistrúnaðarmenn á öllum
vinnustöðum, og námskeiðið var síðan
haldið með samstarfi þess félags, Vinn-
umálasambands samvinnufélaga, sem
hefur stutt mjög vel við bakið á þessari
starfsemi, og svo loks stjórnar Vinnueft-
irlits ríkisins. Við stefnum að því að eftir
því sem þessum málum miðar áfram hjá
samvinnufyrirtækjum úti á landsbyggð-
inni þá verði hliðstæð námskeið haldinn
fyrir þá trúnaðarmenn sem kosnir verða.
„Fródlegt og í alla
staði vel heppnað”
■ „Ég var mjög ánægð-
ur með þetta námskeið,
það tókst í alla staði
afburða vel og var sérlega
fróðlegt,“ sagði Einar
Erlendsson, en hann er
húsgagnasmiður og er
öryggistrúnaðarmaður á
sínum vinnustað hjá
Sambandinu.
Telurðu að þú hafír
gagn af námskeiðinu í
starfi þínu sem öryggis-
trúnaðarmaður?
„Já það er enginn vafi á því. Það er
þannig ástatt að vinnuverndarlögin
hafa afar lítið verið kynnt í blöðum og
stéttarfélögin hafa einnig lítið gert í
Einar Erlendsson.
því að kynna þau fyrir félagsmönnum.
Það má hins vegar vel koma fram að
Sambandið hefur verið í forustu um að
það að kynna þessi lög og hrinda þeim
í framkvæmd á sínum vinnustöðum.
Hvernig lítur þú á aðstæður á þínum
vinnustað eftir þetta námskeið með
tilliti til öryggis og vinnuumhverfis?
Ég tel í öllu falli að möguleikar
okkar til að gera hann meira aðlaðandi
og betri séu meiri eftir en áður. Þetta
fyrirkomulag að starfandi séu öryggis-
trúnaðarmenn og öryggisverðir,
fulltrúar vinnuveitandans og starfs-
manna er alveg nýtt og mikils um vert
að þarna komist á gott samstarf. Eins
vil ég benda á annað sem mér varð
sérstaklega Ijóst eftir námskeiðið og
það er að þarna kom saman það fólk
sem kemur til með að starfa að þessum
málum, það fékk tækifæri til að hittast
og bera saman bækur sínar og það
bæði mjög ánægjulegt og nauðsynlegt
í senn.
jgk
eftir helgina
Stór-
dropa
regn
■ Helgin gekk í garð með útsynn-
ingi og blautu regni í Reykjavík og
á öðram stöðum og útkjálkum þar í
kring, og hitinn var fjórar gráður, og
má því segja að hér gangi betur að
hækka vexti í bönkum, er hita.
Reyndar kom síðasta vaxtahækk-
un alveg flatt upp á alla menn, og þá
sér í lagi fjármálaráðherrann, sem
var nú bara aldeilis hissa, en kannski
hefur hann heldur ekki tekið eftir
gula krananum fyrir framan gluggann
sinn, þar sem Seðlabankinn er að
byggja. Ekki ættu verðbætur á laun
fátækra manna að minnsta kosti að
skyggja á gluggana á þeim kontór,
eða á öðrum kontóram
Alþýðubandalagsins. En svo
Alþýðubandalagið hafi þetta nú
alveg á hreinu, þá var nú verið að
láta þá sem eiga peninga í bönkum
fá þá launauppbót - upp á sömu
prósentu, sem það ætlar að taka af
launamönnum sem ekki eiga í
bönkum, hinn 1. desember. 1. nóv-
ember er nefninlega Allra heilagra
messa í voru dagatali, og sérstakur
umbunardagur fyrir þá sem eiga fé í
bönkum. Kjaraskerðingin tekur hins
vegar gildi á fullveldisdaginn, 1.
desember, og þá er ekkert heilagt.
Mínir menn ræddu vexti og útgerð
um þessa helgi, en merkilegt var það,
að enginn ræddi nú um það að
togarafloti Steingríms Hermanns-
sonar væri orðinn of stór. Mönnum
varð tíðræddara um það, að 200
manns munu fara á atvinnuleysis-
skrá norður á Ólafsfirði í einum
grænum , vegna þess að togari bilaði
og annar fór í slipp. Þar með hafa
Ólafsfirðingar aðeins einn togara
eftir í brúki, með svo hroðalegum
afleiðingum fyrir plássið og þjóðina.
Svona fer þegar krúntappinn fer í
togurum á smástöðum, þá fer krún-
tappinn úr allri launavinnu í fiski um
leið.
Þetta eru um það bil tuttugu
prósent af Ólafsfirðingum, sem eru
um 1100 talsins. Má því telja að um
120 heimili hafi misst fyrirvinnuna í
Ólafsfirði
Auðvitað fá menn greiddar svo-
kallaðar atvinnuleysisbætur. Fyrir
það er þakkandi. En ef ég man þetta
fólk rétt, kann það betur við að fá
að vinna fyrir sínu kaupi.
Þetta minnir á, að það þykir
töluverð speki nú um stundir að tala
um að togarar vorir séu orðnir of
margir. Sérstaklega þykir það góð
latína í Alþýðuflokknum og í Sjálf-
stæðisflokknum, þannig að oft minna
þessir flokkar mann fremur á ofveidda
fiskistofna en stjórnmálaflokka.
Og það væri býsna fróðlegt að fá
að vita hvaða skipum á að farga, ef
þeir komast til valda. Varla mun það
þriðji og eini togari þeirra Ólafsfirð-
inga?
Mörg sjávarpláss hafa t.d. aðeins
einn skutara, þannig að lítið má út
af bera, svo fólkið sé sent heim og á
opinbert framfæri. Á að taka togar-
ana af því fólki? Þetta væri gott að
fá klárt fyrir kosningar.
Veðrið skánaði ofurlítið síðari
hluta dags á laugardag, en um
nóttina fór hann að hvessa. í Vestur-
bænum vældi hann draugalega alveg
eins og vindurinn, sem notaður var í
útvarpsleikritunum í stríðinu.
Sami stormurinn geisaði á Suður-
láglendinu. Þegar leið á sunnudag-
inn, byrjaði að rigna þar, með
þessum stóru vatnsdropum, sem
almættið notar þegar það vill stoppa
alla útivinnu, og það strax. Fjallið
var úfið og rjúpnaskyttubílamir, er
stóðu við vegarbrúnina, vora orðnir
æði dapurlegir. Og manni kemur í
hug, að mikið leggja menn nú á sig
fyrir þennan fugl, rjúpuna, þegar
hún er ekki einu sinni óhult í
manndrápsveðri og því stórdropa-
regni, er veðurguðinn notar á Sunn-
lendinga um helgar,
Þetta var því innisetuhelgi, og
vinkona mín sagði, að hún hefði ekki
einu sinni lagt í að vaska upp fyrir
veðurofsanum.
Jónas Guðmundsson,
rithöfundur, skrifar