Tíminn - 14.11.1982, Blaðsíða 30

30
SUNNUDAGUR 14. NÓVEMBER 1982.
■ Bahwan stendur berfættur í blóð-
læknum. Sigðarlaga hnífur blikar ógn-
andi í hægri hendi hans. Hann grípur
með vinstri hendi niður í bláan plastbala
fylltan með klórlút og grípur þaðan upp
eitthvað grænt og gláandi, sem iðar í
hendinni. Petta er vankaður froskur.
Hann leggur hann á borð við hlið sér
og bregður hnífnum með æfðum hand-
tökum skurðlæknis og sneiðir fæturnar
frá kroppnum. Fæturnir fljúga í stórum
boga niður í saltupplausn. Niður í
saltupplausnina sækja konur fæturnar
síðar, strjúka kjötið af beininu og pakka
því niður í öskjur. Sjálfum skrokknum
fleygir Bahwan í stóra körfu. Svo er
næsti froskur gripinn. Á hverri vakt
getur hann afgreitt 6000 froska, en
vaktin er 12 stundir eða öll nóttin.
Sawant fisksalan við Sassoon dokkina
í Bombay. Þar hefur Bahwan þessa
vinnu sem hann hefur litlar mætur á, en
hefur hins vegar ríka þörf fyrir. Tíma-
kaupið er tvær rúpíur. en það samsvarar
þrem ísl. krónum. Það þykir ekki svo
slæmt tímakaup í Indlandi og fyrir þetta
getur hann framfleytt konu og fjórum
börnum, sem urðu eftir úti í þorpinu
Gujarat, þegar hann sjálfur hélt til
borgarinnar.
Bahwan er þar með orðinn þátttak-
andi í frosklappaiðnaðinum, sem stend-
ur með miklum blóma um þessar
mundir, en afurðirnar eru seldar til
■ Gammarnir bíða eftir að fjölskylda hins látna haldi heim að nýju. Þá Ijúka þeir við útförina.
vefnaðarmiðstöð landsins, sem aflar
meira en þriðjungs af gjaldeyristekjun-
um. Þar blómstrar verðbréfamarkaður-
inn, þar eru megin krabbameinsrann-
sóknarstöðvamar og stærsta kjarnorku-
verið í landinu. Þá eru þar heimkynni
kvikmyndaiðnaðarins, þar sem meiri
filma er brúkuð en nokkur sinni í
Hollywood. Úti fyrir ströndinni er
olíusvæðið nýja, sem rétt er búið að taka
í notkun. „Borggullsins", nefna Indverj-
ar þessa borg. íbúamir em 8.5 milljónir,
en það nemur varla einu prósenti
heildaríbúatölu landsins. Þaðan fást þó
um 30 prósent skattanna.
Borgin er draumfögur. Hægt og
hljóðlega ber ölduna upp að ströndinni
neðan við glæsigötuna „Marine Drive“.
Sólin er rétt að síga í sæinn handan
flóans við Arabiska hafið, einum of
rauð, óraunvemleikakennd og stórfeng-
leg að sjá, til þess að henni verði
með orðum lýst á þessari stundu. Brátt
verður koldimmt, og Ijósin við götuna
kvikna eins og logandi perluband.
„Hálsfesti drottningarinnar", er nafn-
ið sem heimamenn hafa gefið þessari
götu, en hún liggur m eðfram Chowpatty
ströndinni, þar sem götusalar bjóða
karrýrétti og „Kwality“ rjómaís. Þama
má og skemmta sér við að horfa á
götusirkus, þar sem böm leika sér að
því að skjóta niður blöðrur eða kasta
hringjum í mark. Fyrir nokkra aura
Faðirinn braut á honum hnéskeljarnar 18
mánaða gömlum
Gammarnir skilja hálfétnar leifar af líkum
eftir á svölum háhýsanna
Fjérar milljónir byggja fátæktarbælin
300 fjölskyldur flytja til borgarinnar
á dag
1

ÞAR ER ÞAÐ LIST
AÐ HALDA LÍFINU
Bandaríkjanna og Evrópu. Á þessu ári
ætti útflutningurinn að nema 4000
tonnum. Þó steðja hættur að greininni í
bili:
„Erum við kaldrifjaðir villimenn?“
spurði blaðið „Bombay" nýlega og sýndi
fram á í grein að froskarnir eru síður en
svo orðnir tilfinningalausir, þegar þeir
eru skornir á þennan hátt í sundur.
Blaðið taldi klórbaðið ónóga deyfingu,
enda hreyfðust lappirnar lengi vel, eftir
að þær hefðu verið skornar af.
Mikil reiðialda fylgdi á eftir. „Félag
til andófs gegn misþyrmingu á dýrum“
gekk í bandalag við samtökin „Fegurð
án grimmdar" og birtar voru myndir á
þeirra vegum af ódæðunum. „Útflutn-
ingsrannsóknaskrifstofan" dró fram
bækling með reglum um að dýr skyldi
aflífa með sársaukalausu móti og hét að
starfa sleitulaust að eftirliti með því að
þær væru haldnar. Bahwan var farinn að
óttast að hann missti starfið.
Augljóslega á Bombay því við ýmis
vandamál að etja. En mannúðin er þar
samt til staðar. Jafnan má finna þar
einhverja sem taka upp hanskann fyrir
hina minnimáttar. Froskarnir eiga sér
málsvará einnig.-
Ekki þó Dhavan. Þegar hann var 18
mánaða gamall braut faðir hans á
honum báðar hnéskeljarnar, til þess að
honum mundi vegna betur síðar sem
betlara. Fatlaðir vekja meiri meðaum-
kun en þeir heilbrigðu. Slíkar aðfarir
voru einkum algengar nokkru eftir 1950,
en þekkjast þó enn í dag. Dhavan hefur
nú mestar áhyggjur af því að hann getur
ekki lengur skriðið.
Hann hefur orðið sér úti um viðar-
bretti með fjórum gúmmíhjólum undir,
en hann nær ekki af brettinu ipp í glugga
bifreiðanna.til þess aðreka höridina inn
um þá, þegar þeir stoppa við umferðar-
ljósin. Því verður hann að stjaka sér
áfram á brettinu inn í ösina í miðborginni
þar sem iðulega má engu muna að hann
verði fyrir slysum. Þar biður hann
vegfarendur ölmusu með litlum árangri.
Því fær hann heldur ekki inngöngu í
betlaraklúbbinn.
Betlaraklúbbinn? Já, sei, sei. Margir
hinna 70 þúsund betlara í Bombay hafa
með sér samtök. Leynifélög, sem minna
á Mufíuna, kaupa börn hinna allra
snauðustu, einkum litlar telpur og þá
helst ef þær eru fatlaðar. Þær falla vel
inn í eymdarmynstrið með tárastokkn-
um andlitum sínum og ekki er spillir
að halda skítugum brjóstmylkingi upp
að öxl sér. Þegar einhver gefur ölmusu
er sú eða sá litli þögul áminning um það
að hér ber að gefa til tveggja. Áð kvöldi
er svo allur ágóðinn látinn af hendi fyrir
málsverð og næturskjól. Annars er
barsmíða að vænta.
Ritstjóri blaðs eins í Bombay segir að
konungur betlaranna aki um á Mercedes
Benz og hafi til umráða fjóra vörubíla.
f þeim er beltaraskaranum ekið til heistu
staða í bænum og þar eru þeir einnig
tíndir upp að kvöldi. Skipulagningin er
fyrir öllu.
Merkileg borg er Bombay, sem er hin
óútnefnda höfuðborg Indlands, og eina
raunverulega borgin í landinu að sögn
heimamanna. Dehli er aðeins þorp,
leiðinlegt aðsetur kontórista og Kalkutta
er einn samfelldur rennusteinn. I Bengal
ríkja hinir „verkfallsóðu". En Bomb-
ay... Þar er stærsta höfn landsins, þar
sem meira en 40% af útflutningnum og
innflutningnum fer í gegn. Þar er mesta
■ Útigangsmenn skipta hundruðum þúsunda. Eins og krabbamein teygja skarar
þeirra sig inn i hverfi hinna ríku.
býðst líka að sjá inn í tjaldi bamslík í
spíritus sem hefur rana í stað nefs.
„Fóstrið var búið til með efnafræðilegum
aðferðum, herra minn!“
Gatan bugðast framhjá þessu hátíðar-
svæði í átt að Malabar hæðinni með
lúxusvillum sínum og skýjakljúfum, sem
er nokkurs konar smækkuð útgáfa af
Manhattan. Illúðlegir verðir með túrb-
jina og grimma Scháferhunda gæta inn-
göngudyra úr marmara og bílskúra með
þungum glæsivögnum.
Leiðin liggur um hið mikilúðlega hlið
„Gateway og India“, sem Bretar reistu
árið 1911, í tilefni af komu Bretakon-
ungs. Steinrunnir stórveldisdraumar
Breta eru þama komnir. Minjar um
tíma Breta er einnig „Taj-mahal“ hótel-
ið, en í háum og vel loftræstum sölum
þess segja Bombay búar að andar
framliðinna breskra herforingja séu enn
á ferð. Þeir bundu enda á æfidaga sína
vegna spilaskulda eða óhamingjusamra
kvennamála. Þá er að neína Viktoríu-
járnbrautarstöðina og tígulegar dóm-
kirkjur í Lundúnastíl. „Reserve Bank of
India“ er nokkurs konar eftirmynd
„Bank of England". Varla hafa Englend-
ingar sniðið nokkra borg jafn vandlega
að eigin hugmyndaheimi og Bombay.
Portúgalir vom fyrstu hvítu mennirnir
sem náðu yfirráðum í Bombay. En ekki
voru þeir fjölfróðir um staðinn til að
byrja með. Þegar Karl II Bretakonungur
giftist árið 1661 portúgölsku prinsess-
unni Katrínu af Bragansa, lét hirðin í
Lissabon hana fá 500 þúsund pund í
heimanfylgju, og auk þess borgirnar
Tanger og Bombay. „Bombay er ein-
hversstaðar í Brasilíu,“ sagði ráðgjafi
konungsins. Sjö ámm síðar leigði krún-