Tíminn - 28.11.1982, Blaðsíða 35

SUNNUDAGUR 28. NÓVEMBER 1982
höfðu hafist upp illdeilur, slagsmál og
skotbardagar í ríki hans, svo brátt var
úr orðið hreint flokkastrið.
Fyrstur féll „Kína-Fritz", Fritz
Schroer, 35 ára, sem stjómaði einni
hæðinni í „Eros Center.“ Þessi maður
sat í makindum inni á „Ritze“ við hlið
vinnustaðar síns, þegar dökkklæddur
maður gekk inn án þess að veita klám-
myndinni á skerminum neina athygli.
Dró hann upp Smith & Wesson skamm-
byssu 9 millimetra og hæfði Fritz með
tveimur skotum í brjóstið. Drápsmaður-
inn komst undan.
Pá fórst mikilsháttar maður frá St.
Pauli í bruna bílaverkstæðis í Harburg.
Sá var Helmut Ohlerich, 48 ára gamall
og fyrrum forstöðumaður næturklúbba
á Grosse Freiheit. Kolbrennt lík hans
fannst í rústunum og var því slegið föstu
að bruninn hefði valdið dauða hans. En
var þetta slys eða vandlega dulið morð?
Hann var einn þeirra manna sem lýstur
hafði verið í „St. Pauli bannið."
Þriðja morðið hlýtur að hafa vakið
sérstakan óhug hjá Michael Luchting í
fangaklefanum. Maðurinn sem komið
hafði til hans með 100 þúsund mörkin,
Dieter Mohr, var mvrtur þann 10. aDríl
klukkan 9.25 að morgni. Tveir menn
hringdu dyrabjöllunni hjá honum oe bar
annar gulan pakka, en hinn skotvopn.
Mohr var hæfður fjölda kúlna.
Á besta aldri, aðeins 28 ára gamall,
var líka gert út af við „Teeny-Klaus.“
Þessi liðsmaður „Nutella" flokksins,
sem jafnan ók dýrindis Lamborghini,
var skotinn til dauða inni á knæpu við
Reeperbahn. Við verknaðinn var notuð
Colt 38 cal.
Um miðjan mai var röðin komin að
Dieter Glocke, sem átti fjölda veitinga-
staða og íbúðarhúsa á St. Pauii. Bifreið
ók á hann úti á miðri götu og ökumaður-
inn hvarf af slysstað.
Degi síðar fannst veðlánarinn Heinz
Dieter Förster dauður í farangursrými
bifreiðar sinnar.
Óttinn grípur um sig á St. Pauli. Á
diskótekinu „Sheila,“ þar sem Michael
Luchting hóf feril sinn sem þjónn, má
heyra stöðugar skotæfingar. Er verið að
búa sig undir stríð milli glæpaflokkanna?
Lögreglumenn Davidswache lögreglu-
stöðvarinnar í St. Pauli finna daginn eftir
heilt vopnabúr ofan við veitingastaðinn
„Lauffroskinn" við Kastanienálle. Þar á
meðal er tvíhleypt haglabyssa, sem
hlaupið hefur verið sagað af til hálfs.
Slíkt vopn hefur Mafían notað frá fornri
tíð til þess að þagga niður í óvinum
sínum og vitnum þeirra.
Þá hefur það nýlega gerst að fjórar
stúlkur hafa borið vitni fyrir rétti þess
efnis að þær hafi verið þvingaðar til
vændis af meglurum. 1 augum herranna
á St. Pauli er þetta vottur um mikla
afturför valda þeirra. Áður kom það
vart fyrir að konur bæru vitni gegn
„verndurum“ sínum.
En fjárhagslega standa þeir enn
traustum fótum, félagar GMBH. Þeir
lögðu fram í júlíbyrjun 200 þúsund
marka tryggingu vegna Luchting á
Spáni. En áður en honum var sleppt
gerðist skelfilegur atburður. Brotist var
inn í hús hans í Harvestehude í
Hamborg. Þjófarnir tóku viðvörunar-
kerfið úr sambandi og skiptu um lás á
útihurðinni í mestu makindum. Gengu
þeir nú út og inn sem þá lysti. Tóku þeir
fjölda dýrindis teppa frá Austurlöndum
út með sér og báru burt peningaskápinn
í kústaskápnum. „I peningaskápnum
voru skartgripirnir mínir, Cartier-úrið
mitt og heilmikið af gullpeningum,"
segir Manuela. Nokkru síðar voru
þjófamir gripnir, þegar þeir ætluðu að losa
sig við peningaskápinn, sem soðinn hafði
verið sundur, í skurði nokkrum. Allir
voru þeir úr kunningjahópi „Mischa“,
en ekki er vitað hvort þeir unnu á eigin
vegum eða í umboði annarra. Skyldu
þeir hafa verið að ásælast skartgripina
eða mikilvæg og kannske - fyrir ein-
hverja - óþægileg skjöl.
Viku eftir inbrotið, þann 23. júlí,
þegar Luchting hafði verið 149 daga
fangi, lukust fangelsisdyrnor >ipp fyrir
honum. Samt varð hann að dvelja á eynni
enn um hríð og gefa sig reglulega fram
við lögregluna. Manuelu sendi hann til
Hamborgar og átti hún að gera ýmsar
ráðstafanir vegna innbrotsins. Á afmælis-
degi hans, þann 26. ágúst sendi
„Manu“ honum „Schmusi“ sínum rauð-
ar rósir, en hann varð þá 34 ára.
Hinn 2. október sl. mátti Luchting
loks fara heim. Ekki hringdi hann í
Manuelu áður en heim var haldið og
við komuna til Hamborgar var honum
sagt að hún hefði verið með öðmm manni
í fjarveru hans. Enginn var heima í
íbúðinni við Isekai, þegar hann kom
þangað. Manuela segir:
„Daginn eftir brast stormurinn á.
„Mischa” var kominn heim og hann
sýndist alveg niðurbrotinn maður. „Á ég
að opna kampavínsflösku?“ spurði ég.
Ekki vildi hann það. Hann sat aðeins og
starði fram fyrir sig. Hann var alveg
breyttur."
Hann fór að heiman um nóttina, án
þess að segja hvert skyldi halda. Daginn
eftir svaf hann til hádegis. .,Hann sat
eins og í leiðslu og mælti varla orð frá
vörum.
Að sögn kunnugra mun Luchting hafa
orðið það ljóst skömmu eftir að hann
hitti félaga sína að máli eftir heimkom-
una, að hann hafði verið sviptur völdum
sínum, meðan hann sat í fangelsinu.
Hlutum hans og stöðum innan GMBH
hafði verið deilt á milli hinna. Honum
var gert ljóst að þau 200 þúsund mörk
sem greidd höfðu verið sem trygging
vegna hans skoðuðust lokauppgjör til
hans.
í bræðikasti hafði „Mischa hinn fagri“
reynt að hóa saman nokkrum beljökum,
en enginn hafði tekið mark á honum.
Einn segir: „Hann var eins ogherforingi,
sem kallaði til orrustu, en hafði bara
engan her.“
Miðvikudaginn 13. október sendir
Luchting vinkonu sína að heiman, því
hann þykist vilja vera einn með sjálfum
sér. Þegar hún kom heim aftur klukkan
10 um kvöldið var þar fyrir einn vina
hans, sem varaði hana við að fara inn í
svefnherbergið. Þá sá hún hann koma út
úr herberginu eins og draug. Hann hafði
þá gleypt firn af svefntöflum og drukkið
ofan í allt st man.
Þegar hún leit inn í herbergið sá hún
þar bandhönk og var snara hnýtt á annan
endann. Síðar frétti hún að hann hefði
ætlað að hengja sig, en hætt við það á
sfðustu stundu.
Tveimur dögum síðar virtist „Mischa“
hafa náð sér upp úr þunglyndinu.
„Hann át góðan morgunverð, klæddi sig
vel og rakaði sig“, segir Manuela.
Skömmu eftir klukkan tvö tók hann í
handlegginn á henni og sagði: „Ég þyrfti
að segja þér margt, en kem ekki orðum að
,því.“ Svo steig hann upp í svartan
sportbíl, sem hann hafði eitt sinn gefið
henni.
Síðst sást Luchting í gistihúsi í
Hollenstedt , þar sem hann snæddi
ríkulega máltíð. Morguninn eftir rakst
veiðivörður á svarta sportbílinn inn í
rjdðri. Skammt frá hékk maður neðan í
grind á útsýnispalli. „Mischa hinn fagri“
var allur. „Sjálfsmorð með hengingu."
sagði á dánarvottorðinu. Dauðaorsök:
Þunglyndi.
Sex dögum síðar mættu fleiri á St.
Pauli örlögum sínum. Skothríð hófst
klukkan hálf tvö að nóttu á veitingastaðn-
um „Bel Ami“ í Eros Center. Sex kúlur
höfnuðu í brjósti „Angie" Becker, 36
ára. „SS-Klaus“ sálaðist eftir að hafa
fengið skot í ennið. Hinn þriðji, „Kar-
ate-Tommy“, var heppnari. Hann komst
undan eftir að hafa hlotið skot í kviðinn.
Þessir voru allir úr „Nutella-hópnum"
Tilræðismenirnir gáfu sig fram þrem
dögum síðar hjá lögreglunni í fylgd
lögfræðinga sinna. Þeir kváðust hafa átt
hendur sínar að verja, þegar einir tíu
ribbaldar ætluðu að jafna um þá. Þeir
voru úr litlum hópi meglara, sem keppir
um völdin við „Nutella“-piltana. Deilu-
efnið var það að ein skækjanna hafði
hlotið glóðarauga eftir áflog við keppi-
naut og var því frá vinnu nokkra daga.
Áætlað tap var talið 2000 mörk.
En vopnahlé ríkti meðan athöfnin fór
fram í Ohlsdorfer kirkjugarðinum, þar
sem 300 prúðbúnir herrar og einar 25
dömur fylgdu „Mischa" til grafar. Prest-
urinn, séra Gerber, reyndi að finna
viðeigandi ritningarstað og hafði loks
uppi á þessum: „Við reikum um í
myrkrinu og vitum ekki hvert við
höldum né hvaðan við komum og hverjir
við erum...“ Eftirlifendur létu mold og
blóm falia niður á kistulokið í gröfinni,
bæði móðir hins látna og samstarfsmenn
hans. Hinn ljóshærði Uwe lét einhvern
þungan hlut falla niður á kistulokið. Það
var sá hlutur sem „Mischa" hafði haft
hvað mestar mætur á, -,,Emily“ styttan,
sem prýðir vatnskassalokið á Rolls
Royce bifreiðunum.
En skömmu síðar, þegar líkfylgdin
var komin spölkorn í burtu, var gefin
skipun um að sækja „Emilý“ aftur niður
í gröfina. Þegar á allt var litið þá var hún
þó sinna þúsund marka virði!
Þýtt úr Stem - AM
35
Mælar- þungaskattur
Eigum mæla í flestar gerðir bifreiða.
Þeir sem hafa hug á að fá sér mæli fyrir áramót
vinsamlegast hafið samband við okkur sem fyrst.
Smíðum einnig hraðamælissnúrur.
Fljót og gó vinna
Vélin sf.
Súðarvogi 18 (Kænuvogsmegin)
sími 91-85128.
Difreiðaeigendur
DÍL AÞYOTTUR—DÓN —
RYKSUGUN
Vitið þið, að hjá okkur tekur
aðeins 15-20 mín. að fá bíl-
inn þveginn — bónaðan og
ryksugaðan.
Hægt er að fá bílinn ein-
göngu handþveginn.
Komið reglulega.
Ekki þarf að panta tíma, þar
sem við erum með færi-
bandakerfi.
Ódýr og góð þjónusta.
DON- OG ÞVOTTASTOÐIN HF.
Sigtúni 3, sími 14820.
Ættbók
íslenskra hrossa

Stóðhestar nr 750-966
ÆTTBÓK ÍSLENSKRA HROSSA
Fyrsta bindi að útgáfu ættbókar Búnaðar-
félags íslands, fjallar um stóðhesta nr. 750-
966. Þetta eru þeir stóðhestar sem færðir
hafa verið í ættbók frá 1965 allt til þessa
dags. Myndireru aföllum hestunum.
Hér er að finna ýtarlegar upplýsingar um
217 skráða stóðhesta á umræddu tímabili.
Ættir eru raktar, dómum lýst og getið
skráðra afkvæma meðal annarra þeirra
sem tekin voru í ættbók nú í sumar.
Þorkell Bjarnason, hrossaræktarráðunaut-
ur á Laugarvatni hefur nú gengt því starfi í
tuttugu ár og því verið aðalleiðbeinandi i
hrossaræktinni þann tíma sem hér um ræð-
ir. Hann hefur auk þess að vera aðaldómari
á sýningum, annast skráningu hrossanna í
ættbók og þar með lagt til efni bókarinnar.
Hann hefur og haft yfirumsjón með gerð
handrits.
Engum sem fylgst hefur með hrossa-
ræktinni, getur blandast hugur um að fram-
farir í ræktun og meðferð hafa verið stór-
stígar. Þær eru að sjálfsögðu árangur af
starfi hinna fjölmörgu hrossabænda og
annarra unnenda og ræktenda íslenska
hestsins.
Allir sem fylgjast vilja með eða taka þátt í
ræktunarstarfinu hafa not af ættbókinni.
Án ættbókar getur enginn fylgst með.
Bókina er hægt að panta frá Búnaðarfélagi
íslands,v/Hagatorg, Reykjavík. Sími 19200.
Verð til áskrifenda er kr. 500.00. Verð í bóka-
verslunum er kr. 615.00.
Búnaðarfélag
íslands