Tíminn - 04.12.1982, Blaðsíða 2

ff
kaffi,
salt
og
pipar
— vekja slfkt
ástrídu-
fárviðri
að það
er óvid-
ráðanlegt”
■ Sem kunnugt er, eru keknar nú á
dögum óþreytandi við að reyna að
kenna okkur heilbrigðari lífshætti en
flestir hafa tamið sér. Oftast eru
nefndir óvinimir tóbak, áfengi og
rangt fæðuval. En finnist okkur nú
erfitt að fara að ráðleggingum lækn-
anna, er óhætt að segja að það hlýtur
að hafa verið enn erfiðara fyrirsvo sem
einni öld.
Þá kom út í Englandi 1600 blaðsíðna
bók, sem innihélt góðar ábendingar
um hvað mætti ieyfa sér og hvað ekki
(það óleyfilega var í miklum meiri -
hluta) til að halda góðri heilsu. Þar var
forcldrum t.d. bent á að gefa böraum
sínum ekki kryddaðan mat eða „rautt“
kjöt, þar sem slík fæða flýtti fyrir
gelgjuskeiðinu, en það hefði aftur í för
með sér, að menn eltust fyrr!
Læknirinn, sem skrifaði bókina, en
lætur ekki nafns síns getið, hélt því
fram, að stúlkur, sem kæmust á
gelgjuskeið 10-12 ára að aldri, væru
orðnar „skorpnar og hrakkóttar af
elli“ við 24 ára aldurinn. Stúlkur aftur
á móti, sem forðuðust „kynæsandi,,
fæðutegundir eins og kjöt og fisk, en
héldu sig að grænmeti, hrísgrjónum og
hnetum, héldu „fegurð sinni og kröft-
um í mörg ár eftir að hinar kærulausari
meðsystur þeirra eru orðnar gamlar,
farlama og niðurbrotnar á sál og
!íkama“!
j bókinni er tekið fram, að foreldrar,
sem gáfu börnum sínum te, kaffi, salt
og pipar, væru að leggja grunninn að
því að eyðileggja þau, með því að
„vekja með þeim slíkt ástríðufárviðri,
að það er algerlcga óviðráðanlegt,,!
Eitt efni enn, sem var ákaflega
ástriðuvekjandi, var tóbak. Ef fólk
byrjaði að reykja o£ snemma, urðu
þetta afleiðingarnar:
„Það ertir vanþroskuð líffæri, æsir
upp ástríöurnar og á fáum árum
hreytist óspillt og siðprútt ungmennið
í sannkallað eldfjall girndar, sent
gubbar út úr sér strauinum innri
ástríöurioga ólifnaðar og eitruðum
gufum lauslætis,,!
Og áram er haldið, enda sjaldan góð
vísa of oft kveðin. Fólki er ráðið tifað
gefa þvi góðan gaum, hvað það lætur
ofan í sig. „Sá siður að gera matinn
bragðmeiri og meira spennandi með
kiyddi er ein erfiðasta hindrunin í
vegi dyggðarinnar. Það má með sanni
segja, að nútíma matreiðsluhættir séu
öflugustu bandamenn lauslætisins.'1
En alversti óvinur siðsemi er þó
vondur félagsskapur. Um hann er
sagt, að hann sé eins og pest, sem taki
kóleru, bólusótt og jafnvel svarta-
dauða langt fram.
■ Verslunarstjórinn áminnir liúðar-
þjóninn um að muna það, að hæla
stúlkunum, sem í búðina koma, fyrir
fegurð - sérstaklega þeim óvenjulega
ófríðu...
Skylda
búðarþjónsins
að
raka
s'm
tvisvar
✓
a
dag
■ Nýlega rákumst við á blaö frá árinu
1962, sem heitir HLYNUR- blað
samvinnustarfsmanna. Þar var í
smágrein - tekin upp úr norsku blaði
hinum norska Hlyni, Personalbladet
um skyldur búðarþjónsins o.fl. Það
blað tók aftur grcinina úr 100 ára
gömlu blaði, „Ringerikes Ugeblad“,
og sýnir hún vel aldarhátt þeirra tíma
á sviði verslunar:
1. grein
Á hverjum morgni í dögun, þegar
búðarþjóninn er kominn á fætur,
búinn að þvo sér og snyrta og kominn
í fötin opnar hann dyr ver/lunarinnar
og tekur hlerana frá gluggunum. Þvi
næst er hver krókur og kimi búðarinn-
ar hreinsaður, ásamt búðardiskunum
og bekkjunum svo allt líti vel og
snyrtilega út.
2. grein.
Nú liyrja viðskiptin, sem fara fram
á eftirfarnadi hátt:
a) Þegar einhvcr bóndi kemur inn
og hefur konu sína eða dóttur með sér,
er brotið upp á einhverju líflegu og
skemmtilegu umræðuefni við kven-
fólkið svo aö maður fái þær á sitt band,
síöan verður bóndinn auðvitað að láta
að vilja kvenfólksins. í umræðunum
verður að hrósa og lofa vörurnar í
samanburði við vörur kaupmannsins
(sem auðvitað er rægður og niöurnídd-
ur eftir því sem tök eru á), auk þess
sem í er lætt hjá þeim hve
ótrúlega lágt verð sé á öllum þessum
öndvegis vörum.
b) Ef aftur á móti í búðina kemur
stúlka til þess að verzla, er lienni
hrósað eins og hún væri einn mesti
kvenkostur heimsins, sérstaklega á
þetta við er hún er óvenjulega Ijót.
Stúlkunni á að Idappa og við hana á
að leika, en þó aldrei fram yfir
siðferðileg takmörk. Sé þetta í fyrsta
sinn sem hún verzlar í búðinni á að
vigta vel handa henni og lofa henni
gulli og grænum skógum í næsta sinn
sem hún kemur í búðina.
3. grein.
Sé mikið ver/lað fær karlinn eitt gott
staup og konah nokkrar rúsínur í
kaupbæti; en stúlkurnar eiga aUt af að
fá koss. Þessvegna á það líka að vera
skylda búðarþjónsins áð raka sig -
minnst - tvisvar á dag.
SEM
„Ég er umvafinn kvenfólki, það get ég svarið“, gæti Benny Hill verið að raula með sjálfum sér,
Benny Hill-stúlkurnar:
DANSMEYJAR,
GETA LEIKIÐ
■ Jafnréttis- og kvenréttindakonur í
Bretlandi hafa verið að agnúast út í
Benny Hill-sjónvarpsþættina þar í
landi, og sagt þá niðurlægjandi fyrir
kvenþjóðina. Þarna væri bara verið að
sýna stelpukroppa, en lítið sem ekkert
annað væri í þessum þáttum, sem ættu
þó að vera söng-dans og gamanþættir.
Stjórnandinn væri káfandi á stúlkun-
um og sífellt á eftir þeim eins og versti
kvennabósi.
„Hvaða endemis vitleysa," sagði
Benny Hill sjálfur, „að þættirnir séu
niðurlægjandi fyrir kvenþjóðina! Sá
eini sem er niðurlægður í skemmtiþátt-
um mínum - er ég sjálfur. Ég geri grín
að tilraunum mínum við að koma ir.ér
vel við píurnar, og þetta er allt í
gamni.“
Benny Hill segir að þegar hann ráði
stúlkur í þáttinn, sé hann ekki einungis
að ráða einhverja englakroppa og
augnayndi heldur verði stúlkumar
sínar að hafa ríka kímnigáfu og geta
tekið þátt í smágrínatriðum fyrir utan
það að þær þurfa að geta dansað og
sungið. „Svo þið sjáið að það eru ekki
neinir stelpukjánar þaraa á ferð,
heldur heilmiklar hæfileikakonur,“
sagði stjómandinn.
Benny með svarta hárkollu sem dansstjóri dansflokksins en píuraar eru með Ijósbláar, bleikar og gular hárkollur.
jnBHBHHMnBn