Tíminn - 28.12.1982, Blaðsíða 8

8
Wmftni
Útgefandi: Framsóknarflokkurinn.
Framkvæmdastjóri: Gfsli Sigur&sson. Auglýsingastjóri: Steingrfmur Gislason.
Skrifstofustjóri: Jóhanna B. Jóhannsdóttir. Afgreiðslustjóri: Siguröur Brynjólfsson
Ritstjórar: Þórarinn Þórarinsson, Elfas Snæland Jónsson. Ritstjórnarfulltrúi: Oddur
V. Ólafsson. Fréttastjóri: Kristinn Hallgrfmsson. Umsjónarmaöur Helgar-Tímans: Atli
Magnússon. Blaðamenn: Agnes Bragadóttir, Bjarghildur Stefánsdóttir, Eiríkur St.
Elrfksson, Fri&rik Indriðason, Hei&ur Helgadóttir, Sigurður Heigason (iþróttir), Jónas
Guðmundsson, Jón Gu&ni Kristjánsson, Kristfn Leifsdóttir, Skafti Jónsson.
Útlitsteiknun: GunnarTrausti Guðbjörnsson. Ljósmyndlr: Guðjón Einarsson, Guðjón
Róbert Ágústsson, Elín Ellertsdóttir. Myndasafn: Eygló Stefánsdóttir. Prófarkir: Flosi
Kristjánsson, Krlstfn Þorbjarnardóttir, Marfa Anna Þorsteinsdóttir. Ritstjórn,
skrifstofur og auglýsingar: Sfðumúla 15, Reykjavfk. Sími: 86300. Auglýsingasfmi:
18300. Kvöldsfmar: 86387 og 86392.
Verð f lausasölu 11.00, en 15.00 um helgar. Áskrift á mánuði: kr. 150.00.
Setnlng: Tæknideild Tfmans. Prentun: Bla&aprent hf.
Bann viðofbeld-
iskvikmyndum
■ Að tilhlutan Ingvars Gíslasonar menntamálaráð-
herra hefur verið lagt fram á Alþingi stjórnarfrumvarp
um bann við ofbeldiskvikmyndum.
Samkvæmt frumvarpinu er bannað að framleiða í
landinu eða flytja til landsins ofbeldiskvikmyndir.
Sala, dreifing og sýning mynda af þessu tagi er bönnuð
í íslenzkri lögsögu frá gildistöku laganna.
„Ofbeldiskvikmynd“ merkir kvikmynd, þar sem
sérstaklega er sótzt eftir að sýna hvers kyns
misþyrmingar á mönnum og dýrum eða hrottalegar
drápsaðferðir. Bannið tekur ekki til kvikmynda, þar
sem sýning ofbeldis telst eiga rétt á sér vegna
upplýsingagildis kvikmyndarinnar eða vegna listræns
gildis hennar.
„Kvikmynd“ merkir í frumvarpinu myndefni af
hvaða tæknibúnaði sem er, hvort sem ætlað er til
sýningar í kvikmyndahúsum, sjónvarpi eða öðrum
myndflutningstækj um.
Skoðunarmenn kvikmynda, sbr. VI. kafla laga nr.
53/1966, leggja mat á sýningarhæfi kvikmynda.
Innflytjendur, framleiðendur eða dreifingaraðilar og
sýnendur kvikmynda greiða kostnað við skoðun þeirra
samkvæmt reglum, sem ráðherra setur.
Brot gegn ákvæðum þessum skal varða sektum eða
varðhaldi allt að 12 mánuðum. Gera skal upptækar
ólöglegar kvikmyndir.
í athugasemdum við frv. segir, að það sé unnið á
vegum menntamálaráðuneytisins og flutt vegna þess
að brýn þörf er á að herða reglur og eftirlit með því
efni, sem tekið er að berast til landsins á myndbönd-
um.
Ad versla
á útsölu
— eftir Hákon Sigurgrímsson
■ Fyrir nokkru birtust í DV þrír
leiðarar um landbúnaðarmál eftir Jónas
Kristjánsson ritstjóra. Skrif Jónasar nú
eru í beinu framhaldi af skrifum hans
um sama efni á undanförnum árum og
staðhæfingar að mestu þær sömu.
Það er algeng aðferð að mála það
sterkum lit sem menn vilja að tekið sé
eftir, en sjaldgæft er að menn gangi svo
langt að hvolfa öllu úr málingardósinni
og sletta á báða bóga eins og Jónas gerir.
í upphafi skrifa sinna kvartar hann
yfir því að nokkrar röksemdir gangi
sífellt aftur þegar brugðist er til varnar
landbúnaðinum.
„I hvert sinn sem þær eru slegnar í
kaf, koma þær jafnskjótt upp á yfirborð-
ið“ segir Jónas. Það hljóta að vera
nokkuð veigamikil rök sem slíka með-
ferð þola eða er skýringin e.t.v. sú að
gagnrök Jónasar og skoðanabræðra hans
séu fremur léttvæg og þoli illa nákvæma
skoðun.
Mataröryggið
Alvarlegasta og háskalegasta fullyrð-
ing Jónasar er að við getum að mestu
hætt framleiðslu mjólkur og kindakjöts
en í staðinn keypt þessar vörur á útsölu
í nágrannalöndunum.
Hér er vegið að einni helstu röksemd-
inni fyrir því að vegna öryggis þjóðarinar
þurfi að halda hér uppi öflugum landbún-
aði sem séð geti þjóðinni fyrir flestum
þeim búvörum sem hér er hægt að
framleiða.
Mataröryggið er undirstöðuatriði í
öryggismálum flestra þjóða og fyrir
eyþjóð eins og íslendinga er það nánast
lífsskilyrði.
Ef fallist væri á skoðun Jónasar, þyrfti
þá ekki að skoða fleiri atriði sem tilvera
okkar sem sjálfstæðrar þjóðar byggist á
og væri ekki auðvelt að færa rök fyrir
því að rekstur þjóðfélagsins alls sé
óhagkvæmur?
Eru nokkur skynsamleg rök fyrir því ef
grannt er skoðað að halda hér uppi
sjálfstæðri þjóðmenningu með tungumáli
sem fáir skilja og prenta á því bækur og
blöð sem aðeins fáir geta lesið? Og hvað
með útvarp og sjónvarp. Það getum við
hvort tveggja fengið sent hingað um
gerfihnött frá einhverri nágrannaþjóð-
inni, á útsöluverði.
ísland er að sönnu ekki besta landbún-
aðarland í heimi en landbúnaðinn hér
verður auðvitað að meta út frá því
efnahagslega samhengi sem hann stend-
ur í.
Það er að vísu rétt hjá Jónasi að mikill
matarforði er jafnan í frystigeymslum
fiskivinnslustöðvanna og mætti lengi
draga fram lífið af þeim birgðum, en
hætt er við að það þætti fábreyttur
kostur til lengdar.
Tímabundiö ástand
í greinum Jónasar kemur fram að
hann telur að offramleiðsla búvara og
þar með útsalan góða séu og „verði um
ófyrirsjáanlega framtíð eitt af einkenn-
um iðnríkja Vestur-Evrópu og Norður-
Ameríku.“
Það er í meira lagi hæpið að gera ráð
fyrir að hér sé um varanlegt ástand að
ræða.
Um fátt er nú meira rætt á vettvangi
landbúnaðarmála í þessum löndum en
leiðir til þess að hafa stjórn á framleiðsl-
unni. Jafnvel í Bandaríkjunum eru
bændur farnir að tala um aðhald í
þessum efnum.
Offramleiðsluvanda Efnahagsbanda-
lagsins verður að skoða sem tímabundið
vandamál, einskonar vaxtaverki þeirrar
efnahagslegu sameiningar Vestur-Evr-
ópu sem nú fer fram. Landbúnaður
bandalagsþjóðanna var mjög misjafn-
lega á vegi staddur tæknilega og aðstaða
bænda ójöfn. Til þess að gera sameining-
una mögulega varð því að gera ráðstaf-
anir til þess að jafna þennan aðstöðumun
meðan landbúnaðurinn aðlagaðist
breyttum aðstæðum. Þessi þróun mun
vafalaust taka all langan fima enn, en
þegar sjást þó nokkur merki breytinga.
Háværar raddir eru um það í löndum
Efnahagsbandalagsins að draga úr
stuðningi við landbúnaðinn, og ráðstaf-
anir hafa verið gerðar til þess að draga
úr mjólkurframleiðslunni með því að
gera bændur að hluta ábyrga fyrir þeim
halla sem offramleiðslan skapar.
Það kemur raunar fram hjá Jónasi að
honum er ljóst að hér er um tímabundið
ástand að ræða á einum stað segir hann:
„Meðan iðnríki jarðar fylgja offram-
leiðslustefnu í landbúnaði er skynsam-
legra að vera kaupandi heldur en
seljandi á undirboðsmarkaði alþjóðavið-
skipta.“
Hann lætur því hins vegar ósvarað
hvað við eigum að gera við landbúnaðinn
á meðan við hagnýtum okkur þessi
vildarkjör og hvemig bregðast á við
þegar útsölunni lýkur.
Landbúnaður er fjárfesting, ræktun,
þekking og verkmenntun sem halda
verður við og endurnýja og sem ekki
verður komið upp á skömmum tíma sé
hann lagður niður eða stórlega úr
honum dregið. Það er ekki hægt að fara
með landbúnaðinn eins og niðursuðudós
sem menn geyma í hillu og opna þegar
á þarf að halda. Möguleikar okkar til
þess að versla á útsölunni eru því mjög
takmarkaðir ef við viljum jafnframt
gæta öryggis okkar og sjálfstæðis.
Framleiöslustjórnunin
Eitt af því sem einkennir skrif Jónasár
og málflutning margra annarra sem
alþingi
(Með þessu orði er átt við það, sem á ensku er kallað
„videotape“ og á dönsku „videoband“, en einnig er
til erlenda heitið „videogram“ og táknar það efni, sem
varðveitt er á myndbandspólu eða snældu „video-ka-
sette“ eða myndplötur ,,videodisc“).
Áteknar myndbandasnældur eru seldar eða leigðar
hverjum, sem hafa vill, og virðist rekstur myndbanda-
leiga vera eftirsóknarverður atvinnuvegur, ef dæma
má af þeim mikla fjölda slíkra fyrirtækja, sem upp
hefur risið víða um land á síðustu misserum. Margt
af þvf efni, sem þar er á boðstólum, er af því tagi,
sem sjá má í venjulegum kvikmyndahúsum, enda
mjög oft um að ræða myndir, sem áður hafa verið
sýndar hér á landi.
Ásamt þessu efni virðast vera veruleg brögð að því
að boðnar séu til leigu myndbandasnældur, sem hafa
að geyma efni með gegndarlausu ofbeldi gagnvart
körlum, konum, börnum og dýrum. Ofbeldi þetta er
með slíkum raunveruleikablæ að hinum smæstu
atriðum er komið til skila, og jafnvel munu á stundum
vera töluverð áhöld um, hvort ekki hafi verið framdar
raunverulegar misþyrmingar og jafnvel morð fyrir
framan upptökuvélarnar.
Ekki er að finna í núgildandi lögum ákvæði, er dugi
til að stemma stigu við dreifingu ofbeldiskvikmynda
af því tagi, sem hér hefur verið lýst. Verður ekki hjá
því komizt að gera ráðstafanir í þá átt.
Lög um þetta efni hafa verið sett í ýmsum löndum
undanfarið, m.a. í Noregi og Svíþjóð. Slík lagasetning
má ekki lengur dragast hér.
Þ.Þ.
Gjaldskrársvædi
síma verði stækkuð
■ Davíð Aðalsteinsson er fyrsti flutn-
ingsmaður þingsályktunartillögu um
breytt gjaldskrársvæði Póst- og símamála-
stofnunarinnar, þar sem lagt er til að
gjaldskrársvæði símans verði stækkuð
þannig að í meginatriðum gildi sami
gjaldflokkur innan sérhvers athafna-
eða greinistöðvarsvæðis. Meðflutnings-
menn eru Jón Helgason, Jóhann Ein-
varðsson, Guðmundur Bjarnason, Páll
Pétursson, Stefán Valgeirsson, Ingólfur
Guðnason, Alexander Stefánsson, Sig-
urgeir Bóasson og Stefán Guðmunds-
son.
í greinargerð segir:
Póst- og símamálastofnun gegnirmjög
þýðingarmiklu hlutverki í okkar þjóð-
félagi. Góð símaþjónusta er einn af
undirstöðuþáttum nútímasamfélags.
Framþróun í póst- og símamálaum hefur
orðið ör á seinni árum, þótt fæstum þyki
nóg að gert. í 11. gr. laga um stjórn og
starfrækslu póst- og símamála frá 2. maf
1977 er ákvæði um að stefnt verði að því
við gjaldskrárgerð, að sömu gjöld gildi
innan hvers svæðisnúmers, og skal
ákveðið í reglúgerð hvenær framkvæmd
þessa ákvæðis kemst á. Svo sem kunnugt
er vantar mikið á að áðurnefnt ákvæði
laganna sé framkvæmt til fullnustu, og
ráða þar mestu tæknilegar hindranir, en
einnig fjárhagslegar. Segja má að tillaga
sú, sem hér er lögð fram, fari bil beggja
með tilliti til fjárhagslegra og tæknilegra
forsendna annars vegar og bættrar þjón-
ustu við símnotendur hins vegar.
Meðfylgjandi kort yfir sjálfvirkar sím-
stöðvar sýna að landinu er skipt í 20
greinistöðvarsvæði og svæðisstöðina í
Vestmannaeyjum og í mörgum tilfellum
fara svæði greinistöðvanna saman við
athafna- og viðskiptasvæði. Sú upptaln-
ing, sem hér fer á eftir, sýnir aðeins
hugmynd að gjaldskrársvæðum á grund-
velli þessarar þingsályktunartillögu.
1. Reykjavík - Kópavogur - Hafnar-
fjörður - Varmá.
2. Akranes-Lambhagi-Hvalfjörður.
3. Borgarnes-Hvanneyri-Kljáfoss-
Hreðavatn.
4. Stykkishólmur - Búðardalur -
Grundarfjörður - Ólafsvík - Hellis-
sandur - Saurbær - Reykhólar.
5. Patreksfjörður - Bíldudalur -
Tálknafjörður - Krossholt.
6. ísafjörður - Bolungarvík - Flateyri
- Súðavík - Suðureyri - Þingeyri.
7. Brú - Hólmavík - Hvammstangi -
Laugarbakki - Reykir.
8. Blönduós - Bólstaðarhlíð - Skaga-
strönd.
SJALFVIRKAH SÍMSTOOVAR
llOtiÍMÞÍ* 1111