Tíminn - 01.07.1983, Blaðsíða 12
1 2 WtWtWU- FÖSTUDAGUR 1. JÚLÍ1983
heimilistírninn
Einkenni þessa dags og margra annarra:
FIMMTAN MÍNÚTUM OF
SEINN í ALLAN DAG!
■ Góðan daginn! Ég heiti Gunnar Steinn Pálsson og er
framkvæmdastjóri Auglýsingaþjónustunnar hf. í Skúla-
túni 4. Það mun vera tilefni þess að ég var beðinn um
að segja frá degi í lífi mínu hér á síðum Tímans. Ég get
afgreitt æviferilinn snarlega, útskrifaðist úr Mennta
skólanum í Reykjavík árið 1975 (er núna 28 ára),
starfaði sem Ijósmyndari, íþrottafréttamaður, blaða-
maður og auglýsingastjóri á Þjóðviljanum í mörg ár,
fyrst með námi og síðan í fullu starfi. Einmitt úr
auglýsingastjórastarfinu þar fór ég yfir á Auglýsinga
þjónustuna þar sem ég hef verið í rúm fjögur ár. Um
þessar mundir hef ég heiðurinn af því að vera einnig
formaður SÍA, Sambands íslenskra auglýsingastofa,
sem er góður félagsskapur, réttsýnn, sanngjarn og
einhuga um að vinna á allan hátt eftir alþjóðlegum
siðareglum um innihald og boðskap auglýsinga. Ég er
giftur Lilju Magnúsdóttur og bý með henni í Kópavogin-
um ásamt tveimur góðum sonum okkar, Gylfa Steini og
Magnúsi Páli. Ég er hinn ánægðasti með allt þetta fólk
og þakka máttarvöldunum oft fyrir að hafa gefið mér
þessa góðu lífsförunauta.
Og í dag, miðvikudaginn 29. júní
klukkan stundvíslega fimm sit ég hér á
ritstjórn Tímans í fyrsta sinn í því
hlutverki að skrifa grein í þetta ágæta
blað. Ég lofaði fyrir löngu að skila
þessu efni fyrir klukkan sex í dag og ég
verð að viðurkenna, að einmitt það að
ég skuli hafa dregið þetta fram á elleftu
stundu lýsir mér svolítið vel og ein-
kennir oft dagana hjá mér. En takið
samt eftir því, að ég stend við að skila
þessu á umsömdum tíma og þið fáið að
skyggnast pínulítið inn í lífið mitt á
þeim tíma sem Tíminn hefur stefnt að.
Petta þýðir hins vegar að ég neyðist til
að rifja upp þá alkunnu blaðamanns-
takta að semja heint á ritvélina og helst
ekki að hafa tíma til þess að lesa
greinina yfir, en slíkt er nokkuð sem
maður verður að venja sig snarlega af
í auglýsingatextunum, þar sem hvert
orð þarf að vera meitlað og hnitmiðað
ef árangur á að nást. Þessa grein lesið
þið hins vegar yfir fyrir mig og vonandi
leiðist ykkur ekki á meðan.
Loksins sól!
í dag skein sólin í fyrsta sinn í langan
tíma hér á höfuðborgarsvæðinu ef frá
er talinn sl. sunnudagur, en þá var svo
kalt að ég tel það ekki með. Ég
hoppaði glaður af stað í vinnuna
klukkan átta í morgun og atburðir
þessa fallega dags eru einmitt þeir sem
ég ætla að segja ykkur frá. Ég leyfi mér
að byrja á því að grobba mig yfir því
að ég labbaði niður í miðbæ í góða
veðrinu og kom fyrir vikið korteri of
seint á fund, en slíkt er snarlega
fyrirgefið þegar veðrið er gott. Ég verð
þó að viðurkenna að gönguferðin var
ekki ákveðin fyrr en ég hafði leitað
lengi að bílnum mínum fyrir utan
Auglýsingaþjónustuna og neyddist síð-
an til þess að horfast í augu við þá
staðreynd að gjaldkerinn hafði verið
fyrri til og tekið bílinn traustataki til
þess að komast í innheimtuleiðangur
fyrir mánaðamótin. Petta óvænta labb
tók ekki ncma um fimmtán mínútur og
ég skammast mín mikið fyrir að gera
þetta ekki oftar. Málið er bara að
manni finnst tíminn alltaf svo lítill að
gönguferð, sem nær lengra en út á
næstu gangstétt og þaðan upp í bíl
flokkast undir lúxus sem aldrei megi
veita sér nema skrifborðið sé autt og
nákvæmlega ekkert „þartara" að gera.
Fundir og sími
Þessi dagur eins og flestir aðrir fór í
fundi og síma. Ég átti fund klukkan
Dagur í lífi Gunnars Steins á Auglýsingaþjónustunni
átta meðstarfsfólkinu, en þannig byrja
flestir dagar. Við förum yfir verkefni
dagsins, vikunnar, mánaðarins eða
einstök stór verkefni sem oft geta tekið
langan tíma í vinnslu. Auglýsingastof-
ur sjá um ótal margt fyrir viöskiptavini
sína, t.d. útvarps-, sjónvarps-, dag-
blaða- og tímaritaauglýsingar, texta-
hönnun, uppsetningu og prentun bækl-
inga, samskipti við fjölmiðla vegna
fréttnæmra atburða, uppsetningu alls
kyns pappíra, dreifirita og þvíumlíks,
og síðast en ekki síst gerum við
markaðs- og kostnaðaráætlanir. Þá
stöndum við og föllum með því að
. verja skynsamlcga miklu fé til kynning-
armála og að peningarnir skili sér til
baka í eðlilegum árangri miðað við
það sem kostað var til.
Að loknum „áttafundinum" fór ég
út í bæ á fund með viðskiptavini út af
vörumerkimiðum á íslenskar landbún-
aðarafurðir sem selja á víða í út-
löndum. Mér til trausts og halds var
sérfræðingur Auglýsingaþjónustunnar
í markaðsmálum í Evrópu og oft veitir
ekki af að geta leitað til slíkra manna,
sem þó hafa e.t.v. ekki fast starf af því
að starfa að auglýsingamálum. I föstu
starfi á Auglýsingaþjónustunni eru
hins vegar tæplega tuttugu manns,
auglýsingateiknarar, textagerðar-
menn, „kúnnakontaktsfólk" og fólk,
við skrifstofustörf.
Klukkan tólf beið mín fundur á
Auglýsingaþjónustunni þar sem rætt
var um sjónvarpsauglýsingar fyrir einn
af stærstu viðskiptavinum stofunnar.
Meðeigandi minn í fyrirtækinu, Gunn-
ar Gunnarsson, lagði fram ýmsar hug-
myndir og við áætluðum kostnaðinn
sem þótti nokkuð hár. En þannig eru
hlutirnir einfaldlega í dag - það sem er
gott kostar oft mikið, og í þessu tilfelli
þóttumst við nafnarnir reyndar vera
með góðar hugmyndir sem ekki voru
svo mjög dýrar í framleiðslu. í lok
fundar voru allir sammála því, og eftir
að hafa boðið kúnnanum far í bæinn
bauð ég honum upp á áðurnefnda
gönguferð þegar við höfðum leitað af
okkur allan grun um að farartækið
væri til taks.
Svifaseinn Ijósmyndari!
„Eitt-fundurinn" dróst úr hömlu og
ég kom upp á stofu aftur klukkan
rúmlega þrjú, hræddastur um að Ijós-
myndari Tímans væri farinn að bíða
eftir mér. Svo var þó ekki, ég fór í
símann og sinnti þar með ýmsum
skilaboðum til mín um leið og ég ræddi
■ „Hvernig skyldi ég líta út með hönd undir kinn og horfandi í myndavélina“ er nú allt og sumt sem ég er að hugsa um
á þcssari virðulegu mynd. (Tímamynd Ari)
við ýmsa samstarfsmenn um þau verk-
efni sem þcir unnu að í dag. Þetta er
traustur hópur og samstilltur, við þykj-
um bara talsvert létt og skemmtileg,
þó ég segi sjálfur frá, en ég er gjarnan
minntur á það að það sé engan veginn
mér að þakka!
En hvað um það. Ljósmyndarinn
mætti og missti af því frábæra mótífi
þegar ég rakaði mig á baðherberginu
með þrjár sætar stelpur á þröskuldin-
um sem voru ýmist að reka á eftir mér
við að semja auglýsingatexta fyrir sig
eða ræða um fjárhagsstöðuna um mán-
aðamótin. Hún var í lagi sem betur fer
en það er verra með textana mína -
þeir eru stundum alltof seint á ferðinni
og hart fyrir teiknarana að þurfa að
bíða eftir þeim í langan tíma. Enda
fékk ég yfirhalningu þarna á baðher-
berginu þótt það sjáist ekki á þessari
virðulegu mynd sem tekin var af mér
skömmu síðar og Ijósmyndarinn var
rétt í þessu að leggja hérna á borðið
hjá mér. Ég er bara ánægður með
þessa mynd - svona lít ég út.
Of seinn í Síðumúlann
Og síðan lá leiðin upp í Síðumúla á
enn einn fundinn klukkan fjögur, og
eins og þið vonandi skiljið og fyrirgefið
mér, þá var ég aðeins of seinn eins og
raunar á alla aðra fundi dagsins. Það
er einkennilegt að það er alveg sama
hvað ég vakna snemma, ég er alltaf
u.þ.b. fimmtán mínútum of seinn!
Þetta verður einhvern veginn að vond-
um lífsstíl sem afar erfitt er að venja
sig af. Ég var illa undirbúinn fyrir
þennan fund, hafði haft langan tíma til
þess að útbúa tillögur og leggja fram
hugmyndir en þegar maður hefur trass-
að slíkt þarf oft að tala svolítið lipurt
og hugsa hratt. Ég held þó að mér hafi
ekki tekist neitt alltof vel upp í þetta
skipti (frekar en oft áður!), ég gruna
viðskiptavininn um að hafa séð í
gegnum þessa leiksýningu, en þetta er
einstakt ijúfmenni sem ekki lét á neinu
slíku bera.
Ég hljóp þaðan yfir í næsta hús þar
sem Tíminn hefur aðsetur sitt - og í
fyrsta sinn í dag mættur á þeim tíma
sem ég ætlaði mér, meira að segja
kominn á staðinn tveimur mínútum
fyrir fimm.
Og nú er klukkan alveg að verða
sex, ég hef fimm mínútur til þess að
kveðja ykkur og labba héðan út klukk-
an sex eins og til stóð. Framundan er
vonandi góður kvöldverður og síðan
leikur hjá Breiðabliki gegn Þór í 1.
deild. Fjölskyldan feröll á Breiðabliks-
leikina, en konan og börnin eru latari
við að koma og horfa á mig keppa með
því ágæta félagi Augnabliki í 4. deild.
Ég er heldur ekki neitt sérlega áferðar-
fallegur á velli né heldur knattspyrnan
hjá Augnabliki, en við höfum allir
gaman að þessu og það er jú fyrir öllu.
Takk fyrir samfylgdina í gegnum
þetta sýnishorn af lífi mínu og veriði
bless.
umsjón: B.St. og K.L.