Tíminn - 09.07.1983, Blaðsíða 9

LAUGARDAGUR 9. JÚLÍ 1983
Sigurjón Halldórsson
í Tungu
Mér voru sögð þau tíðindi að Sigurjón
Halldórsson bóndi íTungu í Skutulsfirði
hefði orðið bráðkvaddur að kvöldi 2.
júlí, er hann var nýkominn heim af
kjörmannafundi búnaðarfélaga í
Norður-ísafjarðarsýslu. Mig langar til
að minnast hans með fáeinum orðum.
Hann var fæddur í Tungu 24. febrúar
1912. Foreldrar hans voru hjónin sem
þar bjuggu lengi síðan, Halldór Jónsson
og Kristín Hagalínsdóttir. Halldór var
alinn upp í Tungu, en Kristín var
Önfirðingur, en í Tungu bjó Vilhjálmur
Pálsson, móðurbróðir hennar frá Hóli í
Önundarfirði, og var hann raunar mágur
Halldórs.
Tveir voru synir þeirra hjóna, Hall-
dórs og Kristínar, Sigurjón og Bjarni,
einu ári yngri. Þeir ólust upp í Tungu,
unnu við bú foreldra sinna og tóku við
af þeim. Halldór bjó af forsjálni og
myndarskap og þeir bræður héldu starfi
hans áfram. Þeir voru í fremstu röð sem
bændur. Sauðfé þeirra var afurðagott
og kúabú þeirra ekki síður, enda var
stundum ekki vitað um afurðameiri
mjólkurkú á íslandi annars staðar, en í
þeirra fjósi. Þeir voru dýravinir og höfðu
yndi af skepnum. Fannst mér jafnan
friðsæll unaður móta daglega umgengni
þeirra við búfé sitt. Þess varð ég var að
sumum þótti með ólíkindum hve rólega
slíkir hirðumenn tóku því að kindur frá
þeim gengju í túninu en þeir gátu vel
unnt fé sínu að njóta góðra grasa. Það
þótti annálsvert um þá bræður, Sigurjón
og Bjama, hve lengi fram eftir aldri þeir
tóku þátt í kappgöngum skíðamanna.
Þegar Mjólkursamlag ísfirðinga var
stofnað, var Sigurjón kosinn í stjórn
þess og var þar varaformaður alla tíð
meðan ég fylgdist með málum þess..
Persónulega stendur mér næst að minn-
ast starfa hans þar. Hann var hinn
ákjósanlegasti samstarfsmaður á því
sviði; félagslyndur, hófsamur, glöggur
og ákveðinn í skoðunum. Okkur fannst
stundum heldur þungt undir fæti með
fjáröflun til að byggja upp mjólkurstöð,
sem samboðin væri metnaði framleið-
enda og nauðsyn neytenda. Kunnum við
ekki önnur ráð en ganga fyrir allar
peningastofnanir héraðsins og leita
lánsfjár. Aldrei stóð á Sigurjóni í Tungu
að taka á sig ábyrgð á þeim víxlum
okkar. Og mikill styrkur var að hafa svo
tillögugóðan mann, raunsæjan og örugg-
an, þegar ákvarðanir þurfti að taka.
Sigurjón gerði það af þegnskap fremur
en metnaði að taka sæti í félagsstjómum.
Hins vegar var hann það tillögugóður og
velviljaður, að menn sóttust eftir honum
til slíkra trúnaðarstarfa. Hann hafði öll
einkenni hins trausta félagsmanns, sem
gerir samvinnu og félagsstörf að unaði.
Því minnast félagarnir hans með þakk-
læti og trega. Það veit ég, að á nú við um
þá, sem unnið hafa að félagsmálum
bænda í Norður-ísafjarðarsýslu eða
Mjólkursamlagi ísfirðinga. Og sama veit
ég er um jafnaldra hans, sem ólust upp
í firðinum áður en Eyrarhreppur samein-
aðist ísafjarðarkaupstað.
Sigurjón var ógiftur alla ævi og barn-
laus. Þeir bræður höfðu samið um að
afhenda granna sínum einum kýr sínar í
haust og hugsuðu sér að sinna léttari og
umsvifaminni búskap í ellinni, enda
búnir að skila góðu dagsverki með
miklum sóma. Sigurjón kvaddi því fé-
laga sína á mjólkursamlagsfundi í vor.
En nú hefur hann verið kallaður frá
þessum félagsskap og búsýslu án frekari
fyrirvara. Vonirnar um rólega elli á búi
sínu fá ekki að rætast. En ferill hans var
bjartur og skuggalaus.
Þess er gott að minnast.
Halldór Kristjánsson.
■ Hluti þátttakcnda í ferðinni. Mynd: HH
Ungliðadeild FUF í Viðey
■ Fyrir skömmu efndi ungliðadeild
FUF í Reykjavík til ferðar í Viðey. Að
sögn Helga Hjartarsonar, formanns
deildarinnar, voru um 40 þátttakendur í
ferðinni, sem heppnaðist prýðilega.
Helgi sagði að ungliðadeildin væri
sérstaklega þakklát Örlygi Hálfdánar-
syni, bókaútgefenda, sem var leiðsögu-
maður hópsins um Viðey. „Annars er
margt á döfinni11, sagði Helgi, „við
höfum í hyggju að efna til útilegu og
næsta haust verður starfið hafið á nýjan
leik af fullum krafti. Ég vil sérstaklega
hvetja krakka, sem hafa áhuga á að
starfa með okkur, að hafa samband við
mig eða skrifstofu flokksins. Því fleiri
sem eru með - því líflegra er starfið".
Athugasemd vegna skrifa í Dropum:
„Séra Páll er að flæma
sjálfan sig í burtu"
— skrifar Tómas Kristinsson, sóknar-
nefndarmaður Miðkoti, V-Landeyjum
■ Um þessar mundir er ár liðið frá því
að séra Páll Pálsson hætti níðskrifum
sínum á síðum Tímans og Dagblaðsins
um nágranna sinn. Sannarlega hefðu
þau skrif mátt hvíla áfram, en 21. júní
s.l. birtist í dropum Tímans klausa þar
sem sagt er að guðsmaðurinn sé sá aðili
sem iðnari er við „eldun gráa silfursins"
í nábúadeilunum. Til viðbótar er farið
háðslegum orðum um prest varðandi
vígslubiskupskjör.
Föstudaginn 24. júní halda dropar
áfram að ræða þetta mál, en nú er
hlutunum snúið við frá fyrri frétt og farið
í sama farveg og jafnan hafði áður verið
á síðum Tímans er um þetta mál var
fjallað. Nú er prestur saklaus og Eggert
hinn seki. Greinilegt er að einhver hefur
kippt í spottann.
Höfundur dropa verið skammaður
fyrir fréttina 21. júní og fyriskipað að
bæta úr svo um munaði. En hin nýja frétt
dropa er alröng. Það er ekki skipulagt af
neinum að koma í veg fyrir að séra Páll
fái prestverk. Það eru hinsvegar mörg
sóknarbörn sem hafa gengið framhjá
séra Páli þegar þau hafa þurft á presti að
halda. Þessi hópur fer stækkandi og séra
Páll ætti að líta í eigin barm um skýringar
á því fyrirbæri, heldur en að vera stöðugt
að kenna öðrum um. Rúsinan í pylsu-
endanum hjá dropum í fréttinni 24. júní
var að prestur hefði „beðið sína menn að
hafa hægt um sig“. En hver er sann-
leikurinn um þetta. Nýlega gekk prestur
á milli fólks hér í sveit og bað það að
syngja ekki yfir líkbörum gamals manns
er annar prestur hafði verið beðinn að
jarðsyngja. Ennfremur pantaði prestur
nýlega tvo lögreglumenn frá sýslumanni
til að siga á nágranna sinn af engu tilefni.
Er þetta að halda friðinn eins og dropar
hafa eftir sínum heimildarmanni. Það er
ekki Eggert sem er að flæma séra Pál í
burtu heldur er það séra Páll sem með
sinni framkomu hér í sveit er að flæma
sjálfan sig í burtu, en það er hans mál.
Sannleikurinn er sá, að þar sem séra
Páll hefur áður verið hefur fylgt ófriður
af hans hálfu. Það er eins og honum sé
það einkar lagið og lifi fyrir það að
ð
Orðaleppari ~
Þrátt
fyrir
allt
■ Oft gleymist að þakka það,
sem vel er gert. Lærdómsmenn
kvarta sáran yfir því, að þeir
standi klumsa frammi fyrir
„tæknivæddu þjóðfélagi“. Ekki
skortir hana þó auðskilin, íslenzk
orð, konuna (eða manninn), sem
þýddi og samdi leiðarvísi um
sænsku Húskvarna-saumavélina.
Hver erkiklaufi skilur á auga-
bragði allar leiðbeiningarnar.
Heiti hinna ýmsu hluta vélarinn-
ar eru svo snjöll, að enginn sér
þýðingarfálm á þeim. Pað er fólk
eins og þessi saumavélarkynnir,
sem ætti að koma til hjálpar,
þegar lærdómsmenn eru að snúa
lítt skiljanlegri útlenzku á
óskiljanlega íslenzku.
Orðfimi er gáfa, sem ekki er
ásköpuð öllum, fremur en hand-
lagni og söngeyra. Margir mál-
fatlaðir menn hafa á síðustu
árum álpast inn á svið fræðslu-
mála og gert þar óskunda.
Pakklát er ég þeim fáu, sem
hafa valið efni barnatíma út-
varpsins þannig, að ég minnist
bernsku minnar, þegar fullorðið
fólk talaði við börn eins og
maður við mann, en hjalaði ekki
við þau á tæpitungu um einskis
verða hluti, undir því yfirskini,
að þau skilji ekki annað.
Matsmaður sagði fyrir
skömmu, að nýjan texta þyrfti
að semja við lagið „Komdu, kisa
mín“, því að börn skilji ekki
svona gamalt mál. Hverskonar
fólk umgangast menn, sem lifa í
svona hugarheimi? Eða sitja þeir
bara í leiðslu undir skemmtiþátt-
um fjölmiðlanna? Ekki veit ég
það. En eitt er víst: Þá vantar
ekki viljann til að fræða okkur.
Hnignun málsins meðal rit-
höfunda, blaðamanna og há-
skólakennara er auðsæ. Þó er
óhamingja íslands ekki alls ráð-
andi. Allir forsetar íslenzka lýð-
veldisins hafa verið málsnjallir
menn. Og enn eigum við því láni
að fagna að geta hlakkað til
áramótaræðu forsetans á hreinu
máli og hljómfögru.
Oddný Guðmundsdóttir.
4
Oddný
Guðmundsdóttir
skrifar
standa í illdeilum og það út af engu.
Frægt er sambýli hans við nágranna sína
í húsi við Kvisthaga í Reykjavík fyrir
allmörgum árum.
Það var látið kyrrt liggja í fyrra að
svara óhróðri sem séra Páll og blöðin tvö
blésu upp, enda sáu flestir í gegnum
þann málflutning. En vegna þess að nú
er farið að vekja þetta upp að nýju er
þessi athugasemd gerð.
Tómas Kristinsson
sóknarnefndarmaður
Miðkoti V-Landeyjum.