Tíminn - 23.12.1986, Blaðsíða 16

Þessi hestur
tapaðist fyrir skömmu úr girðingu við Eiríksbakka
í Biskupstungum.
Hann er steingrár, faxprúður með mestallt faxið
vinstra megin.
Hann er frostmerktur á hálsi vinstra megin og var
með gul-grænt einangrunarband í faxinu.
Hesturinn er 7 vetra, gæfur með allan gang.
Ef einhver hefur orðið hestsins var, eða tekið hann
í misgripum, vinsamlegast látið vita í síma 91-
34724.
Söluskattur
Viðurlög falla á söluskatt fyrir nóvember mánuð
1986, hafi hann ekki verið greiddur í síðasta lagi
29. þ.m.
Viðurlög eru 4% af vangreiddum söluskatti fyrir
hvern byrjaðan virkan dag eftir eindaga uns þau
eru orðin 20%, en síðan reiknast dráttarvextir til
viðbótar fyrir hvern byrjaðan mánuð, talið frá og
með 16. janúar.
Fjármálaráðuneytið 17. desember 1986
!ii LAUSAR STÖÐUR HJÁ
Mr REYKJAVIKURBORG
Nýtt heimili - Þroskaþjálfar og almennt starfsfólk
Við opnun á nýju skammtímavistheimili fyrir fötluð
börn við Álfaland, vantar okkur til starfa þroska-
þjálfa, almennt starfsfólk, starfsmann í eldhús og
á næturvaktir, vaktarvinna - hlutastarf.
Umsóknarfrestur er til 07.01 1987.
Upplýsingar veitir forstöðumaður í síma 18797.
Umsóknum ber að skila til Starfsmannahalds
Reykjavíkurborgar, Pósthússtræti 9, 5. hæð, á
sérstökum eyðublöðum sem þar fást.
.16 Tíminn
I MINNING
Þriðjudagur 23. desember 1986
Þurídur
Guðmundsdóttir
Fædd 9. mars 1901
Dáin 2. desember 1986.
Þuríður Guðmundsdóttir fæddist
og ólst upp á Fagranesi í Aðaldal.
Foreldrar hennar voru Guðmundur
Jóhannsson er lést ungur að árum og
Kristín Sigurðardóttir sem dó fyrir
fáum árum í hárri elli. Þuríður var
yngst þriggja systkina. Hin voru
Sigurður bóndi í Fagranesi og
Laufey húsfreyja í Fagraneskoti.
Eru þau bæði dáin. Það var alltaf
kært með systkinunum. Þuríður
gekk á Breiðamýraskólann og hefur
áreiðanlega notið þess. Enda átti
hún góðar minningar frá þeim tíma.
Einnig var hún hjá Guðfinnu Jóns-
dóttur frá Hömrum og söng þar í kór
og lærði að leika á orgel. Það var
yndi Þuríðar fram á efri ár að grípa
í orgelið sitt.
Fagranesbæirnir standa á einu
fegursta bæjarstæði í Aðaldal, á
norðurbakka Vestmannsvatns með
útsýni yfir vatnið og suður Reykja-
dal, en skógivaxna hlíðina í austri.
Eflaust hefur Þuríður átt margar
unaðsstundir á vatninu og mörg
búbjörgin hefur þaðan komið. A
þessum stað ólst Þuríður upp og átti
þar heima alla tíð. Því að þótt hún
flytti til dætra sinna síðustu árin átti
hún alltaf lögheimili í Fagranesi.
Þann 15. ágúst 1926 giftist Þuríður
Jónasi Guðmundssyni frá Grímshús-
um í Aðaldal og eignuðust þau þrjár
dætur. Hulda er búsett í Lindahlíð,
Ásgerður búsett við Laxárvirkjun
og Jónína Þórey búsett í Reykjavík.
Þuríður og Jónas bjuggu á hálfri
jörðinni. Búið var aldrei stórt en vel
um það hugsað, enda hjónin sam-
hent í því sem öðru. Bæði natin við
skepnur og því farsæll búskapur.
Við hjónin kynntumst Þuríði og
Jónasi fljótt eftir að við komum í
Grenjaðarstað. Bæði sungu þau í
kirkjunni og Jónas kom oft á sím-
stöðina til okkar og alltaf voru þau
auðfúsu gestir. Árið eftir að við
komum í Grenjaðarstað var stofnaður
kirkjukór og var Jónas fyrsti söng-
stjórinn og Þuríður söng með og
kenndi raddir en hún hafði áður
verið organisti kirkjunnar. Þá fóru
bjartir dagar og ár í hönd. Það var æft
og sungið. Gleði ríkti. Söngæfingar
voru á ýmsum bæjum, mjög oft í
Fagranesi. Þá taldi enginn eftir sér
að hlaupa á söngæfingar, þó að oft
væri nokkuð langt að fara. Bílar voru
þá fáir og vegir slæmir og oft ófærir.
Kirkjukórinn okkar tók þátt í söng-
mótum Kirkjukórasambands Suður-
Þingeyinga og Jónas stjórnaði. Allt
gekk þetta vel. En þá kom reiðar-
slagið, Jónas dó 14. des. 1952 eftir
þunga sjúkdómslegu. Þuríður og
dæturnar misstu mikið og við fél-
agarnir í kórnum hans fannst við
missa fótfestu. En haldið var áfram
í lífi og starfi. En minning um góðan
dreng lifir í huga okkar.
Eftir fráfall Jónasar bjó Þuríður í
nokkur ár með dætrum sínum Hún
dró sig fljótt í hlé í söng. En alltaf
var hún hin góði andi kórsins og
gerði honum ýmsan greiða. Og dæt-
ur þeirra hjóna tóku upp merkið og
halda því enn vel á lofti. Oft minnt-
umst við Þuríðar á góðu dagana og
rifjuðum upp ýmis atvik sem vöktu
hjá okkur góðar minningar. Þuríður
átti létt með að taka gamni og léttu
tali, en umtalsgóð var hún ogorðvör.
Ég á Þuríði og Jónasi mikið að
þakka.
Eitt atvik vil ég rifja upp hér. Það
sýnir vel hvað Þuríður var skilnings-
rík og næm fyrir kjörum annarra.
Eftir tveggja ára dvöl á Grenjaðar-
stað fór maðurinn minn í sex mánaða
námsferð til Danmerkur. Ég var
LESENDUR SKRIFA M. '"'Á::,, ,:
heima með dæturnar tvær, á fyrsta
og öðru ári. Þá komu þau Fagranes-
hjón oft til mín. Þau hafa fundið
hvað ég kveið skammdeginu. Og
einn sunnudag í septemberlok sóttu
þau mig og börnin. Þá bjuggu þau í
lágreistum torfbæ, en verið var að
byggja nýtt hús, sem við nutum
seinna að koma í og hafa þar söngæf-
ingar. í litla bæinn var gott að
koma, þar var spilað og sungið. Þar
fann ég þá hjartahlýju sem rak burtu
skammdegiskvíðann. Þarna fann
ég þá vináttu sem aldrei
bliknaði, þó að árin liðu. Og þótt
köld élin féllu á okkur á heimleiðinni
var ylur í sál og þökk. Sigurður
bróðir Þuríðar fór með okkur á
hestum heim í hríðarkófi um
kvöldið. Þetta atvik sýnir kannski
betur en margt annað hvaða mann
Þuríður hafði að geyma.
Mörgum árum seinna þegar Þur-
íður var hætt búskap og flutt til
dóttur sinnar við Laxárvirkjun var
hún hjá okkur ráðskona við heima-
vist, sem var til húsa hjá okkur vegna
barnaskólans í sveitinni og unglinga-
skóla sem Sigurður hélt lengi á
heimilinu. Enn reyndist hún ósköp
vel og skapaði góðan og glaðan anda
meðal unglinganna. Og mörg voru
þau kvöldin sem við áttum í ró og
næði er striti dagsins var lokið.
Þuríður var vel hagmælt og eru til
margar fagrar vísur og kvæði eftir
hana. Hún tók mikinn þátt í starfi
kvenfélagsins og var þar mjög til-
lögugóð. En fyrst og fremst var hún
kærleiksrík og einlæg. Steinunn
dóttir mín var hjá Þuríði er hún var
tíu ára að læra að spila á orgel. Hún
talar oft um það hvað Þuríður hafði
verið sér góð þá og alltaf.
Þuríður naut góðrar umönnunar
hjá dætrum sínum síðustu árin er
heilsu hennar fór að hraka og var því
lítið á sjúkrahúsum. Við hjónin
sáum hana síðast við kveðjumessu
okkar á Grenjaðarstað í haust. Og
þar kvaddi ég hana í hinsta sinn.
Ég þakka allt sem hún var mér og
mínum. Þakka vináttuna og gleðina
sem hún veitti okkur.
Ég sendi dætrum hennar og öðrum
ástvinum innilegar samúðarkveðjur.
Guð blessi minninguna um Þuríði.
Aðalbjörg Halldórsdóttir
frá Grenjaðarstað.
■111111
1111

Senn líður að áramótum!
Þeir bátar sem legið hafa í reiðileysi á hafnarsvæð-
inu, og fluttir hafa verið á sorphaugana við
Gufunes, verð brenndir á borgarbrennunni, gefi
eigendur sig ekki fram við skipaþjónustustjóra
Reykjavíkurhafnar fyrir 29. desember 1986.
I. stýrimaður
I. stýrimann vatnar á 170 lesta línubátfrá Patreks-
firði. Upplýsingar í síma 94-1477.
Vélavörður
Vélavörð vantar á 200 lesta I ínubát frá Patreksfirði.
Upplýsingar í síma 94-1477
Gleðileg jól
Hátíð hátíðanna er í nánd. Ljós í
myrkri dimmasta skammdegis. Við
mætumst, óskum hver öðrum gleði-
legra jóla og farsæls komandi árs.
Réttum höndina og staðfestum ósk-
irnar. Gleðileg jól. Hversu mikið er
innifalið í þessum tveim orðum. En
gerum við okkur svo grein fyrir því
hvað við sjálf gerum til þess að eiga
virkilega gleðileg jól og farsælt kom-
andi ár. Gerum við okkur grein fyrir
því hvað við getum gert til þess að
aðrir eigi einnig gleðileg jól. Það er
enginn svo aumur og lítilfjörlegur að
hann hafi ekki sín áhrif. Eitt bros
getur jafnvel dimmu í dagsljós
breytt.
Og svo er annað geturðu ímyndað
þér hversu það er lítill vandi að
eyðileggja farsæld jólanna bæði fyrir
sjálfum sér og öðrum. Hefirðu séð
hvernig áfengið og maður tali nú
ekki um öll þessi vímuefni geta gert
jólin að hörmulegri hátíð, gert bros-
in að beiskju, öryggið að engu og
framtíðina að vonleysi. Þetta mætir
okkur oft um hver jól. Ég er alveg
undrandi yfir því hvernig stofnanir
jafnvel skólarnir og þeir sem eiga að
bera ábyrgð á stefnu ungdómsins inn
í annríki daganna, hafa keppst við
að koma ofan í fólkið þessu jóla-
glöggi, sem er ekkert annað íkveikja
í öðru meira, freisting ístöðulítilla.
Óvinurinn er alltaf á hælum fólks-
ins og nú hefir hann fundið upp þetta
nafn: Jólaglögg, en hvað felur þetta
í sér. Og hvað skyldu margir byrja
þarna og enda svo ævina sem rekald
á mannfélagsins haug. Er ekki kom-
inn tími til athugunar. Jafnvel á
sjúkrahúsunum er þetta jólaglögg í
tísku. Hjá þeim sem eiga að vaka
yfir heilbrigði þeirra sem þar eru að
berjast við sjúkdóma. Svona getur
mannlífið verið ömurlegt.
En nú er að koma önnur vakning.
Óáfengt jólaglögg, óáfengt vín og
því fagna þeir sem eru í ánauð
óhollra siða. Er ekki kominn tími til
að athuga þetta nánar. Það eitt er
víst að menn verða síður en svo
glöggir af jólaglöggi, enda réttara að
nefna það högg á heilbrigt líf. Eftir
því sem meira kemur af allskonar
vímuefnum, því versnar þjóðlífið.
Við getum ekki beðið um gott þjóð-
líf nema við viljum vinna fyrir því
sjálf. Við förum með faðirvorið.
Éigi leið þú oss í freistni en um leið
freistum við náunga vors. Hvílík
hræsni.
Við getum gert góða hluti ef
viljinn er fyrir hendi en jólaglöggið
kemur þar að engum notum síður en
svo. Við getum því undirstrikað orð
ungs hagyrðings sem segir
Jólaglögg
er linefahögg
í heilbrigði íslenskrar œsku
Leggjum það niður, stuðlum að
vímulausum jólum og vímuleysi
allra daga. Biðjum guð að gefa landi
og þjóð heilbrigða og hrausta
kynslóð.
í von um blessunarríka framtíð og
aukinn manndóm óska ég landi mínu
og þjóð
Gleðilegra jóla og farsælla kom-
andi stunda.
Árni Helgason
Stykkishólmi.