Alþýðublaðið - 25.09.1922, Qupperneq 1

O-efiO át af Alþýðuflokkn'
19»
Mánadagina 25 sept.
220 tölnblað
€rUsi stmskeyti.
Khöin 22 sept.
Skaldasbifti Pýzkalands.
Simað er frá Berlín, að stjórnin
4 Belgfu hafi íeklð gilda tryggingu
Englandsbanka á vfxlum þeim,
sem þýzki ífkisbankinn gefur út
fyrir hönd stjórnarinnar upp f
iiernaðarsksðabæturnar.
heldur fund á þriðjudaginn 26. þ. m. kl. 71/3 síðd. f Biruhúsinu
Ýms félagsmíl til umræðu. Jón Baldvinsson talar nm
núreranðl ástand og hortnr.
Félagar >ýni skýrteini sín við dyrnar. — Stjórnin.
Jarðarför Sturlu Fr. Jónssonar fer fram á morgun, þriðjud.
26. (>• nt. kl. II f. h. frá dómkirkjunni.
Aðstande nd ur.
Nýr friðarfnndnr.
Sfmað er frá Paris, að Poincaré,
Cuizon lávarður og Sfoiza séu
þar á ráðitefnu til sð ræða um
málefni Li'tlu Aifu. Hafa þeir orðið
ásáttir um að kveðja til friðar
ráðstefnu hið allra bráðasta.
Kemal pasha og Bretar.
* Remai pasha hefir boðið Bret-
landi að ganga til ftiðarsamnlnga.
Bretland hefir neitað að vikja frá
íyrri kröfum sínum. Ef Bretar
varna Tyrkjum að flytja herlið
yfir Dardanellasund, ætlar Angora
atjórniq tyrkneska að segja Bret-
landi strið á hendur.
Landmandsbankinn.
■ Rlkisþingið hefir samþykt að
styðja Landmandsbankann Kaup
faöilin hefir verið opnuð að nýjn.
Bankinn greiðir skiftavinum iani
eignir þeirra, eins og ekkert hafi
í skorist.
I ■
Ótgerðin í PorláMÉ.
(Aðsent)
Alt er breytingunni nndirorpið.
Þessi málsháttur datt mér f hug f
sumar, þegar eg kom fil Þorlíks-
hafnar og si allar sjóbúðiraar nið-
urfailniir, ásamt öllum vergögnum,
að undanskyldum sex búðum, sem
vorn notaðar síðastliðna vertfð.
Arið 1895 reri eg i Þorlákshöín,
sena aðrir góðir menn, er þangað
sóttu sjó á vetrarvertlðioni. Þar
bjó þá óðalsbóndi Jón Árnason,
sem þá rak þar bæði veizlun og
sjávarútveg f stórum stil, ásaœt
landbúnaði. Verð eg að leyfa mér
að segja þ&ð, að' Jón sálugi átti
drjúgan skerf í þvf, að auka út-
geiðina með liporð sinni og góðri
stjórasemi, ásamt þvi, að sjá um
að sjómönnum yrði sem mest og
bezt úr þeim afla, er þeir fengu,
eins og lika sýadi sig, með því
að milli 20 og 30 opnir bátar
skipaðir úrvalsliði, gengu þaðan á
hverri vertlð þau mörgu ár er Jón
sálugi stjórnaði f Þoriákshöfn.
Ea „blíð er bætandi hönda og
»ill er spiilandi tunga', og svo
má segja um það, að alt skyldi
fara þar fallandi fæti, er Þorleifur
Guðmundsson frá Háeyri tók viS
stjórninni f Þorlákshöfn Hann
hefir með óviðfeldinni framkomu
sinni f garð sjómanna átt drjúgan
þátt f þvf, að koma veiðistöðlnni
f það ástand sem hún er nú
komin f.
Það sýnir bezt hvað Þorláks-
höfn fer hröðum skrefum aítur
sem veiðistöð, að slðaitliðna vetr
arvertíð gengu þaðan scx skip,
aðallega skipuð fólki sem var at
vianulaust og mun ekki hafa átt
annars útkosta, en að neyð&st tii
að róa í Þorlákshöfn, að undan
teknum nokkrum mönnum, sem
munu hafa getað talist duglegir
menn.
Það er eðiilegt, að menn forðiit
þá staði, þar sem sýnd er einlæg
kúgun, og virðist svo, að reynt sé
til á aiia lund að hafa þá fyrir
féþúfu, svo ' sem méð þvf, að
neyða þá til að kaupa salt með
okurverði, auk annarar ókurteisi,
sem höfð er f framœi við sjómenn.
Sérstaklega rann raér tii rilja
er ég sá gömlu verzlunarbúðina
alietta járnrúðum og öðrum sóða-
legum frágangi, þar sem sjómenn
áttii áður marga skemtilega itund
f landlegum og endranær.
Það er leiðiniegt er góðar Jarð-
ir ienda í miður góðra manna
höndum, en þó er það skaðlegra
bæði fyrir eimtakiinginn og þjóð •
ina f heild sinni, þegar atvinnn-
vegi fjö da manna er misboðið
og hnekkt með óiæmilegu fram-
ferði einstakra manna, eins og hér
á sér stað og má með sanni
segja um Þorlákshöfn:
Þar er dreginn sviti’ um sói
og sorglega að dyrum barið.
Hví er þjóðírægt höfuðbói
svo hryggilega fariðí (7 Þ.)
Gatnall s/ómadur,
sem róið hefir f Þorlh*