Tíminn - 12.11.1987, Blaðsíða 19

Tíminn 19
Fimmtudagur 12. nóvember 1987
SPEGILL
Bók um Ricky Nelson
Svarti Carrington- sauðurinn
Gordon er 42 ára, en er svo
unglegur, að hann leikur hæglega
son Joan Collins, þó aðeins muni
12 árum á þeim. - Við Joan
skemmtum okkur stundum kon-
unglega yfir því, segir hann. t>ó
Ættarveldið hafi veitt honum visst,
fjárhagslegt öryggi, er langt frá því
að hann sé orðinn auðkýfingur, en
þó hefur hann fest kaup á litlu húsi
í Hollywood, örskammt frá upp-
tökuhverfinu. Bíllinn er ennþá
dældóttur VW Golf.
Annars er Gordon Thompson
fæddur og uppalinn í Montreal í
Kanada, þar sem faðir hans var
endurskoðandi og hvergi í ættinni
er vitað um einn einasta leikara
eða skemmtikraft. - Pabbi leyfði
ekki einu sinni sjónvarp á heimil-
inu fyrr en ég var 12 ára, segir
Gordon. - Mig hefur samt aldrei
langað til neins annars en verða
leikari, bætir hann við. Fyrsta hlut-
verk hans var Jesús í söngleiknum
Godspell.
I Ættarveldinu var hann ráðinn
til að leika í 13 þáttum, en nú
virðist hann ætla að verða þar til
frambúðar, þar sem áhorfendur
beinlínis elska að fyrirlíta hann.
Allt sem vantar nú í líf hans er
Eftir að Gordon gerðist Adam
Carrington, getur hann leyft
sér að fara í sparifötin og
skreppa á betri borgara staði.
eiginkona. Hann var eitt sinn
kvæntur í 17 ár, en segir að það
hafi bara verið búið einn daginn.
Hann skortir þó ekki aðdáun kven-
fólksins, síður en svo, en Ættar-
veldið á hann enn óskiptan, nema
ef einhver samkeppni skyldi vera
frá hundinum Lilly, sem Gordon
býr með.
Ricky Nelson var einn þeirra
glæsilegu, ungu söngvara sem
komu fram á sjónarsviðið í kjöl-
far Elvis Presleys. Eins og svo
margra annarra urðu örlög hans
þau að verða fórnarlamb sterkra
efna og lífi hans lauk í flugslysi
ekki alls fyrir löngu. Aldrei náði
Ricky því að verða neitt ofur-
stirni, en hann var slæmilega
vinsæll hérlendis fyrir margt
löngu, til dæmis fyrir lög sín:
Hello, Mary Lou og Trawellin
Man.
Einkum voru mæður ungra
stúlkna hrifnar af Ricky. Hann
var alltaf hreinn, vel greiddur og
klæddur og var stundum kallaður
draumur allra tengdamæðra.
Nú er saga Rickys að koma í
bókarformi og höfundurinn er
eftirlifandi, fyrrverandi eigin-
kona söngvarans, Kristin Nelson.
Hún lofar að segja hreinskilnis-
lega frá öllu, einkum fíkniefna-
neyslu Rickys og öllum þeim
vandræðum, sem hún orsakaði.
Áhorfendur Ættarveldisins á
Stöð 2 eru nú að kynnast nýjum
meðlimi Carrington-fjölskyldunn-
ar, Adam, sem rænt var úr barna-
vagni á sínum tíma, en snýr aftur
sem fullorðinn maður. Þegar frá
líður verður ljóst, að hann er ekki
beinlínis besta barnið og er haft á
orði að hann slagi hátt upp í sjálfan
J.R. að illgirni og slægð.
Meðal afreka hans má nefna, að
hann byrlar mági sínum eitur,
kúgar fé af móður sinni, Alexis og
nauðgar dóttur yfirþjóns fjölskyld-
unnar. Ekki má gleyma að hann
spillir hverju ástarsambandinu af
öðru meðal ættingjanna.
En utan sviðs hefur hinn hávaxni
og glæsilegi leikari Gordon
Thompson þó horfst í augu við enn
verri hluti eitt sinn munaði minnstu
að hann stytti sér aldur í örvænt-
ingu.
- Ég hafði tæpast ofan í mig og
allt var sótsvart framundan. Eng-
inn vildi veita mér vinnu og mér
fannst ég alveg misheppnaður sem
leikari, segir hann. - Einu sinni
gerðist ég bréfberi fyrir smánar-
laun, bara til að geta keypt mér
mat. í>ó gætti ég þess að hafa alltaf
tíma til að fara í reynsluupptökur,
milli þess sem ég vann nánast við
hvað sem var. Þar að kom, að ég
ákvað að binda enda á allt saman.
Þá hafði ég verið skrifaður út úr
smáhlutverki í sápuóperu. Mjög
auðvelt er að láta fólk hverfa úr
slíku. Ég var skotinn í bakið.
Þetta breyttist allt, þeg^ar höf-
undur Ættarveldisins, Esther
Shapiro, áttaði sig á að Gordon
hafði fleira til brunns að bera en
útlitið. - Hún spurði mig bara,
hvort ég hefði nokkurn tíma leikið
skúrk. Svo lýsti hún Adam lauslega
fyrir mér og ég sló til. Adam er
stórkostlega vondur maður.
Gordon er ekki hið minnsta líkur Adam. Hann býr með hundinum
sínum og berst lítt á, minnugur fátaéktarinnar áður.
[■IIIIIIIIIIIIIIIIIIÍI UM stræti OG torg : ;';iinnnnnii!!: .:;::;iiiiiiiiiiiiiiiiii!!í:. ■;||||||||||||||||||||I!|:;. :;;!IIIIIIIIIIIIIII;',IIÍÍIIIIIIIIIIIII! .1,111111111111111:1;- ■;!iíiiiiiiiiiiiii: 1 ....
Ferðamenn
Það þarf víst engum blöðum um
það að fletta, að ísland á að verða
ferðamannaland. Hér á að verða
paradís ráðstefnugesta, friðarvin
og hér eiga malbiksbörn að komast
í snertingu við óspillta náttúru.
Friðarvinir svo sem ráðamenn stór-
veldanna, ráðherrar NATO og
hvalavinir hafa þegar gert okkur
heimsóknir svo sem er kunnugt og
Ólafur Ragnar er heima um þessar
mundir. Af þessu öllu verður mikill
gestagangur í borginni og stórauk-
in umferð. Þessu fylgir einnig
þungur straumur gesta á veitinga-
hús borgarinnar, til viðbótar ann-
ars líflegri mætingu landsmanna.
Öllu þessu taka borgarbúar vel og
fer vel úr hendi. Umferðin gengur
sæmilega, afgreiðsla við bari, veit-
ingaborð og í verslunum fer vel.
Reyndar má segja að þetta sé allt
gott og blessað nema stóru málin
þrjú: Bjórinn, Bílamir og Böllin.
Þar sem hér er fyrst og fremst
fjallað um bíla og umferð er rétt að
víkja fyrst að bílunum, þ.e.a.s.
leigubílunum. f öllum þessum
gestagangi verður hvergi vart
hnökra í þjónustu leigubíla fyrr en
um miðnætti föstudaga og laugar-
daga. Um það leyti þyngist afgreið-
sla þeirra og upp getur komið smá
bið í síma og síðan eftir bílnum.
Frá miðnætti og fram til klukkan
þrjú þessar nætur er þjónusta leig-
ubíla nokkuð þung en þó þolanleg.
Klukkan þrjú gerist svo sá ill-
skiljanlegi hlutur að öll dans og
veitingahús loka á sömu mínútunni
og nánast reka gesti sína út. Leigu-
bílamir sem hafa verið að flytja
fólkið frá klukkan sjö að kvöldi allt
fram til klukkan hálf þrjú, á veit-
inga og danshúsin, ráða vitanlega
ekki við að koma þessum fjölda
heim á skömmum tíma. Þegar fæst
er á húsunum og minnst um að
vera í bænum, þá lýkur þessu á
tæpum klukkutíma, þ.e.a.s. fyrir
klukkan fjögur en þegar mikið er
um að vera getur þetta farið upp í
nær tvo tíma, eða staðið fram
undir klukkan fimm að morgni.
Þetta vandamál skapast af því að
húsin loka öll á sama tíma og
þrýsta á gestina að fara strax út úr
húsunum. Fjölgun leigubíla til þess
að mæta tveggja til fjögurra tíma
álagi í viku er svo óhugsandi lausn.
Rétt til þess að íbúar á Reykjavík-
ursvæðinu geri sér grein fyrir því
að fjölgun leigubíla er ekki lausnin,
skal þess getið hér að íbúar í
Reykjavík um hvern leigubíl eru
nú um 209 talsins. í þeim borgum
grannlanda sem við berum okkur
helst saman við, eru 600 til 800
íbúar um hvern bíl. Til dæmis eru
um 600 íbúar um bíl í Kaupmanna-
höfn. Þar við bætist að í Reykjavík
eru einkabílar hlutfallslega miklu
fleiri en í hinum borgunum. Miðað
við minni notkun almenningsfarar-
tækja í Reykjavík, (strætisvagn-
amir hafa fækkað ferðum vegna
minni notkunar) væri rétt þróun að
fækka leigubílum í borginni.
Vandamálið við lokun dans og
veitingahúsa, klukkan þrjú aðfara-
nætur laugardaga og sunnudaga
yrði því að leysa með því að
skipuleggja mismunandi lokun
þeirra. Annað hvort með valdi að
ofan eða með samráði þeirra í
milli. Einnig kæmi til greina að
gefa lokunartímann frjálsan, þá
væri málið þegar leyst af sjálfu sér.
Þessu máli er gefið svo gott rúm
hér að um talsvert umferðarvanda-
mál er að ræða. í vondu skyggni og
misjafnri færð hrekjast gestir út úr
húsunum og leita út á göturnar
eftir bílum. Þetta fólk fer ekki
alltaf eftir gangstéttum né eftir
umferðarreglum. Satt að segja er
mesta mildi hversu fá slys verða á
fólki við þessar aðstæður. Sem
dæmi um hversu slæmt ástandið
getur orðið, má nefna aðstæður
gesta frá Hótel Sögu. Vegna þess
að hótelið hefur látið eina bifreiða-
stöð, Bifreiðastöð Reykjavíkur
sitja fyrir um akstur frá hótelinu,
hefur þróunin orðið sú að bílstjórar
á öðrum stöðvum borgarinnar hafa
sniðgengið hótelið á danskvötdum.
Af þessu hefir orðið óvenju slæmt
að ná í bíl við Sögu eftir danslciki.
Gestir þaðan hafa því lent í því að
ganga allt upp undir Miklatorg
áður en þeir hafa náð sér í bíl.
Gestir frá Þórskaffi ganga sjaldnast
lenga en út á Miklubraut og frá
Hollywood út á Kringlumýrarbraut
svo dæmi séu nefnd. Þetta mál er
stórvandamál í umferðinni og það
verður ekki leyst nema með mis-
munandi lokunartíma húsanna og
jafnframt með því að gestir veit-
inga og danshúsa sameinist í því að
neita að yfirgefa húsin, fyrr en
bifreið bíður tilbúin við dyrnar.
Við sem stundum farþegaflutninga
í borginni verðum gjarnan varir
við þörf fýrir dansleiki utan þeirra
föstu um helgar. Ferðafólk spyr
gjarnan, er ekki hægt að komast á
einhvem dansstað og hversvegna
fæst ekki bjór, er öllum stöðum
lokað klukkan eitt. Þetta eru í
sjálfu sér eðlilegar spurningar og
tunglulipmm manni vefst gjarnan
tunga um tönn við að reyna að
svara þeim, einkanlega þegar bætt
er við, eruð þið ekki að reyna að
gera landið að ferðamannalandi.
Næturklúbbar, bjór, spilavíti og
frjáls lokunartími hlýtur að fylgja
því að gera landið að ferðamanna-
landi og draumi ráðstefnumanns-
ins. Þá er bara spumingin, er þetta
það sem við viljum?