Tíminn - 14.05.1988, Blaðsíða 8

18
HELGSN
Laugardagur 14. maí 1988
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL [, SA
Shirley Wedlock sat og las í dagstofu sinni í Forsythesýslu
í Georgíu. Klukkan var rúmlega hálf tólf að kvöldi 14. júní
1986. Þetta hafði verið langur dagur. Shirley beið þess að
maður hennar kæmi úr baði, en svo færu þau í háttinn.
Kvöldkyrrðin var skyndilega rofin af skerandi málm-
hljóði, eins og þegar bílar rekast saman. í kjölfarið
heyrðust hurðarskellir, reiðiorð og loks æpti kona:
- Hjálpið mér, hjálpið mér!
- Hvaðgenguráþarnaúti,hugs-
aði Shirley með sér og hljóp að
glugganum. Úti var koldimmt og
dauðaþögn ríkti. Skyndilega geyst-
ist bíll framhjá, en ekkert sást af
honum nema ljósin. Síðan datt alit
í dúnalogn á ný.
Shirley stóð kyrr við opinn
gluggann. Henni fannst þetta nán-
ast óraunverulegt, rétt eins og
tekið af síðum bókarinnar, sem
hún var að lesa. En þetta var
raunverulegt, hún vissi hvað hún
hafði heyrt og séð.
Bonnie týnd
Pað var Rick nokkur Ellis, sem
sá gulu Toyotuna morguninn eftir.
Hann þekkti bílinn og vissi, að
fyrrum vinkona hans, Bonnie
Dodd, átti hann. Bíllinn stóð á ská
í heimreiðinni að heimili hennar,
allar dyr opnar og afturendinn
skagaði út í götuna.
Rick fór yfir götuna og bankaði
upp á. - Kom eitthvað fyrir hjá
Bonnie í gærkvöldi? spurði hann.
Ekki vissi neinn til þess og Rick var
spurður um ástæðu þess að hann
héldi það.
- Bíllinn hennar stendur svo
skrýtilega í heimreiðinni, svaraði
hann. - Það er eins og hann hafi
henst yfir gangstéttarbrúnina, en
hún síðan látið hann eiga sig.
Faðir Bonnie fór út með Rick,
sem vissulega hafði á réttu að
standa. Enginn heilvita bílstjóri
myndi ganga svona frá bíl, nema
eitthvað alvarlegt væri að. Faðirinn
fór svo inn til að athuga með
Bonnie, en kom út andartaki síðar,
mjög svo áhyggjufullur. - Hún er
ekki inni hjá sér, sagði hann. - Svo
er að sjá, sem hún hafi alls ekkert
komið heim í nótt.
Hann fór aftur inn og hringdi til
lögreglunnar. Bruce Hood, lög-
reglumaður, kom innan fárra mín-
útna og var sýndur bíllinn. Lykl-
arnir stóðu í honum og veski
Bonnie með skilríkjum, var á gólf-
inu aftan við sætið, þar sem hún
geymdi það alltaf.
Grunur um mannrán
Veskið olli Hood áhyggjum.
Fólk átti það til að leggja bílum
allavega, en kona yfirgæfi aldrei
bíl án þess að taka með sér veski
sitt og skilríki. Það var hann viss
um, eftir langa reynslu. Hann
hringdi á aðalstöðina. - Þetta er
annað og meira en týnd stúlka,
sagði hann.
Rannsóknarlögreglumaður kom
á vettvang og síðdegis var fjöldi
manns farinn að leita í grenndinni
að hinni 19 ára, ljóshærðu Bonnie
Dodd.
Hún hafði útskrifast úr mennta-
skóla 1985 og var ósköp venjulegur
unglingur. Eftir skóla fór hún að
vinna í húsgagnaverslun í Alpha-
retta, aðeins spottakorn frá heimili
sínu. Vinnuveitandi hennar sagði
um hana: - Bonnie var feimin,
þangað til maður kynntist henni.
Hún var ósköp mikið barn miðað
við aldur og sá aldrei nema það
góða í fólki. Hún treysti öllum.
Samt reyndust ekki allir henni
vel. Hún hafði meðal annars haft
það verkefni að innheimta leigu
fyrir sjónvarpstæki og húsgögn.
- Hún fékk allt aðra innsýn í lífið
við þetta, sagði vinnuveitandinn.
- Ég brýndi alltaf fyrir henni, að
allt fólk er ekki gott í sér eða
sanngjarnt.
Lögreglumennirnir, sem leit-
uðu, voru löngu hættir að vera
barnalegir og þekktu bæði gott og
slæmt fólk. En að gera ráð fyrir því
versta myndi ekki gagna þeim til
að finna Bonnie.
Húsleit hjá vininum
Hún hafði seinast verið heima
hjá sér á sunnudeginum, þegar
fjölskyldan fór í bátsferð til
Lainier-vatns og borðaði á veit-
ingahúsi á heimleiðinni. Um kvöld-
ið var kaffi heima og boðið upp á
tveggja hæða tertu, sem Bonnie
bakaði sjálf. Þar var líka núverandi
vinur hennar, Bill Carson, 21 árs.
Hann dvaldi til ellefu um kvöldið,
en þurfti að fara snemma til vinnu.
Hann var ekki á bíl, svo Bonnie ók
honum heim, sem var ekki langt.
Hún ætlaði að koma strax aftur.
Öllum fannst það í lagi og Bon-
nie fór. Fjölskyldan horfði um
stund á sjónvarp, en háttaði síðan.
Engin varð neins var, fyrr en Rick
kom um morguninn.
Nú fóru lögreglumenn heim til
Bills, sem bjó í húsvagni númer 33
skammt frá. Hann var heima og
féllust hendur, þegar honum voru
sagðir málavextir. Bonnie hafði
farið frá honum um hálf tólf. Hún
hafði ekki einu sinni komið inn,
þau spjölluðu svolítið í bílnum og
borðuðu tertusneiðar. Bill bauð
lögreglunni innfyrir.
Leitað var nokkuð vandlega í
vagninum, en ekkert fannst, sem
benti til að Bill hefði verið viðrið-
inn hvarf Bonnie. Áhyggjur hans
voru alveg jafn raunverulegar og
allra annarra.
Shirley Wedlock sagði frá því
sem hún hafði heyrt og séð um
kvöldið. Þau hjón höfðu rætt það,
þegar hann kom úr baðinu, en
komið sér saman um að þetta væru
fjölskylduerjur og ákveðið að gera
ekkert.
Leitað til almennings
Heima hjá Bonnie hafði enginn
heyrt neitt. Allar gáttir voru lokað-
ar og loftkælingin á fullu, þannig
að ekkert heyrðist utanfrá.
Tim Turner hafði fyrrum verið
vandræðamaður, en haldið sig á
mottunni lengi. Hann þekkti
Bonnie ekkcrt.
Rick Ellis, glæsilegur, alvarlegur
piltur, var yfirheyrður. Hann var
fjölskylduvinur og þau Bonnie
höfðu verið mikið saman í skóla.
Þó þau væru ekki lengur par, voru
þau góðir vinir. - Eg var alltaf
hrifinn af Bonnie, sagði hann.
- Hún var mjög sérstök mann-
eskja.
Hin 19 ára, Ijóshærða Bonnie Dodd átti
sér einskis ills von, er hún var að
leggja bíl sínum í heimreiðina. Síðan
veit enginn hvað gerðist, en lík Bonnie
fannst í skógi í næstu sýslu fimm
dögum síðar.
- Hvar varst þú á sunnudags-
kvöldið? vildi lögreglan vita, eins
og um alla aðra, sem talað var við.
Rick var í kirkjukórnum, ásamt
föður sínum og þeir höfðu verið í
kirkju um kvöldið. Síðan fóru þeir
heim og Rick ekki út, fyrr en hann
sá bílinn um morguninn. Alveg
eins og Bill, vonaði Rick það eitt,
að Bonnie væri heil á húfi.
Þremur dögum síðar ákvað lög-
reglustjórinn að gera fjölmiðlum
viðvart. Lýsing var gefin á Bonnie
og vandlega tekið fram, að hún
hefði ekki stungið af, slíkt væri
fjarri henni. Líklegast væri að
henni hefði verið rænt og óskað var
eftir aðstoð almennings til að finna
hana. Æ
Mikið var hringt. Meðal annars
hringdi verslunareigandi, sem
sagði að stúlka á gulri Toyotu hefði
komið inn í búðina um hálf tólf á
sunnudagskvöld, ein síns liðs og
ekki virst í neinu uppnámi. Hún
fór aftur, án þess að kaupa neitt.
Lík í trjágarði
Þann 19. júní var hringt í lögregl-
una í Roswell, skammt frá. Maður-
inn var æstur og vildi ekki gefa upp
nafn sitt. - Það er lík við gljúfrið í
Wallergarði, sagði hann og lagði á.
Neal Cobb frá Roswell-lögregl-
unni fór út í hinn geysistóra Waller-
garð sem er að mestu leyti furu-
skógur. Hann gekk eftir stíg, upp
á klett, þaðan sem sést yfir gljúfrið.
Þá kom hann auga á líkið. Það var
af ljóshærðri stúlku, í dökkum
stuttbuxum og ermastuttum bol.
Með í för voru menn frá For-
sythe-lögreglunni og þeir voru ekki
í neinum vafa um að líkið var af
hinni týndu Bonnie Dodd. Það var
töluvert farið að rotna, enda heitt
í veðri. Við bráðabirgðarannsókn
þótti sýnt, að Bonnie hafði verið
kyrkt og það fljótlega eftir að til
hennar sást seinast. Allt benti til að
líkið hefði síðan verið dregið þang-
að sem það fannst.
Lögreglustjórinn flutti fjölskyld-
unni harmafregnina og sagði að
allt sem í mannlegu valdi stæði yrði
gert til að hafa uppi á morðingjan-
um eða morðingjunum.
Seinna um kvöldið gaf maðurinn
sig fram, sem bent hafði á líkið.
Hann kvaðst hafa rekist á það, er
hann var á gangi um garðinn, eða
öllu heldur runnið á lyktina. Hann
hefði ekkert snert og enginn hefði
verið nærri. Hann hefði ekki þorað
að segja til nafns, af ótta við að
flækjast í málið.
Morðinginn dökkhærður
Líkið var krufið og þar kom
fram, að dánarorsökin var annað-
hvort höfuðhögg eða kyrking.
Vegna þess hve líkið var mikið
rotnað, var ekki hægt að segja til
um nauðgun eða kynferðislega
áreitni, en slíkt var ekki útilokað,
því kynhár karlmanns fundust í
nærbuxum hennar. Við nánari
rannsókn reyndust hárin af dökk-
hærðum kákasusmanni og hægt
* .VA.V.V.V.T.V.VÁ
>
S'.V.V.V.V.V.V.V.V.V. V. V. V. V. v.v.v.vv.