Alþýðublaðið - 26.09.1922, Síða 4

* L KVÐUBLAÐIÐ
K a r t ö f 1 u r
Kaupa menn áreiðanlega beztar í
Kaupfélaginu.
Símar 728 og 1026.
þvottasápurnar eru þær sápur sem hyggnustu hús-
mæðurnar nota eingöngu.
C. W. S. þvottasápurnar fást hvergi hér í bæ nema hjá
K a u p f é 1 ag i n u.
Síraar 728 & 1026.
. Ritatjóri og ábyrgðarmaöur: Ólajur Friðriksson.
Prentsmiðjan Outeuberg,
Jtidgar Rice Burroughs: Tarzan snýr aftnr.
það er ekki hægt að íþyngja hersveit 1 orustu, með
manni sem ekki er í herþjónustu, og sem ekki berst".
„En, góði foringi", mælti Tarzan, „eg er reiðubúinn
og fús til þess, að hlýða skipunum yðar eða hvers
annars undirforinga yðar, og berjast í fylkingunni eins
og þeir skipa fyrir. Tll þess fór eg raeð“.
„Mér þsetti gaman að sjá það“, hreytti Gernois út
sér, og duldi á engan hátt gremju sína. Svo bætti hann
við: „Þér eruð undir minni umsjá, og eg skipa yður
að verða hér eftir. unz við komura aftur. Þar með er
útrætt um málið“, og hann snéri sér við og keyrði
hestinn sporum fram fyrir menn slna. Augnabliki slðar
var Tarzan einn mitt í eyðifjöllunum.
Sólarhitinn var mikill, svo hann leitaði hælis i skugga
trés, skamt frá. Þar batt hann hest sinn, settist niður
og kveikti í plpu sinni. Hann bölvaði Gernois með
sjalfum sér fyrir það, hvernig hann hafði leikið á hann.
Ofurlítil hefnd, hugsaði Tarzan, en svo datt honum
alt í einu i hug, að eitthvað alvarlegra lægi á bak við
þetta. Hann stóð á fætur og leysti riffil sinn frá hnakk-
nefinu. Hann skoðaði skothylkin og sá að þau voru
hlaðin. Þvf næst athugaði hann skammbyssur sfnar.
Að svo búnu rannsakaði hann umhverfið og mynnið á
klettaskorunum — hann var ákveðin í þvf, að láta
-ekki koma að sér óvörum.
Sólin varð æ lægra á lofti, en samt sást til engra
aftursnúna hermanna. Að sfðustu varð dymt f dalverp-
inu. Tarzan var of stoltur til þess, að snúa aftur til
tjaldstaðarins, áður en hann hafði gefið herfloknum
tfma til þess, að komast aftur iil dalveipisins, sem hann
hélt, að þeir hefðu átt að mætast á. Þegar rökkrið skall
á, þóttist hann öruggari fyrir árásurn, því hann var
þaulvanur myrkrinu. Haun vissi, að enginn gat nálgast
hann, án þess eyru hans yrðu vör við það; og augu
hans sáu mjög vel í myrkri; og nef hans sagði til þess,
ef einhver nálgaðist hann undan vindi.
Honura fanst hann því vera í lltilli hættu og hallaði
. sér upp að trénu og soínaði.
H;mn hlýtur að hafa sofið nokkrar klukkustundir, því
þegar hann vaknaði, við hræðsluhnegg hests sfns, skein
tunglið glatt og lýsti dalverpið. Og í tunglsskininu, ekki
tlu fet frá sér, sá hann það, sem hestur hans hræddist.
Himingnæfandi, tígulegt, með sveiflandi skott og
tindrandi augu starandi á bráð sfna, stóð Núma , el
adrea, svarta Ijónið. Gleðiskjálfti fór um taugar Tar*-
ans. Það var eins og hann hitti vin, eftir margra ára
skilnað. Eitt augnablik sat hann- grafkyr og horfði með
aðdáun á konung óbygðanna.
En Núma bjó sig til stöks. Tarzan hóf byssuna hægt
upp að vanganum. Aldrei á æfi sinni hafði hann drepið
stórt dýr með byssu — hingað til hafði hann treyst á
spjót sitt, eiturörfar, reipi, hnlf, eða berar hendurnar.
Ósjálfrátt óskaði hann þess, að hann hefði örfarnar og“
hnffinn — þá hefði hann verið öruggari.
Ljónið lá nú marflatt á jörðinni, og sá ekki á annað
en hausinn. Tarzan hefði kosið, að skjóta dálftið á
skakk, þvf hann þekti hver hervirki ljónið gat gert, ef
það lifði eina eða tvær mfnútur eftir að kúlan hitti það.
Hesturinn stóð nötrandi af ótta bak við Tarzan. Apa-
maðurinn gekk fet til hiiðar. — Núma fylgdi honum
með augunum. Hann sté annað og þriðja skrifið. Núma
hafði ekki hreyft sig. Nú gat hann miðað milli annars
augans og eyrans.
Hann spenti gikkinn, og Ijónið stökk, um leið og
hann skaut. Á sama augnabliki gerði hesturinn síðustu
tilraunina til þess að sleppa — taumarnir brustu, og
hann þaut niður dalinn út á eyðimörkina.
Enginn algengur maður hefði sloppið undan klóm
Núma er hann stökk á svo skömmu færi; en Tarzan
var enginn hversdagsmaður. Frá barnæsku höfðu vöðv-
ar hans æfst 1 þvf að gera snögg viðbrögð. Þó Ijónið
væri skjótt, var Tarzan skjótari, og dýrið skall á tré
í stað þess að læsa klónum í mannakjöt, en Tarzan
denidi annari kúlu í haus þess, svo það valt grenjandi
á hliðina.
Tarzan skaut tvisvar enn þá, ög var þá dýrið dautt..
Nú var hér ekki lengur herra Jean Tarzan; það var
Tarzan apabróðir sem sté villimannsíæti á villidýrs-
háls, kastaði aftur höfðinu, horfði beint í tunglið og rak
f----------------------\
£il Ijafnarfjarilar
og Vifilsstaða
fara bifreiðar nú eftír-
ieiðis aiia daga oft á dag
frá bifreiðastöð
Steindórs8
Hafnaistaetl 2 (liornið)
Símar: 581 og 838.
Afgreiðsía i Hafnarfirði:
S randgötu 25 (bikarf M
Böðysrssoaar) — Slmi 10
^______________________J
£g trk að mér að snfða,
rn,;t* Og benna kjóla«aum
Yalgerðnr Jónsdóttir.
Hv tfiifeötu 92 B