Tíminn - 10.09.1988, Page 18
18 Tíminn
Æ<j,
Tilboð
óskast í eftirtaldar bifreiðar og tæki sem verða til sýnis þriðjudaginn
13. september 1988 kl. 13-16, í porti bak við skrifstofu vora að
Borgartúni 7, Reykjavík, og víðar.
Tegundir Árg.
1 stk. Saab 99 GL...................1984
1 stk. Ford Escort 1300 LX..........1984
1 stk. Toyota Camry 1800 .......... . 1983
2 stk. Volvo 244 ................... 1982-83
2 stk. Mazda 929 .................... 1982-83
11 stk. Volkswagen Golf
fólks- og sendibifreið........ 1982-83
3 stk. Daihatsu Charade.............1982
1 stk. Lada station ................1983
1 stk. Fiat Panorama ...............1985
1 stk. Volkswagen Derby LS .........1981
9 stk. Subarustation 1800og 16004x4 1980-83
1 stk. Mitsubishi Pajero diesel 4x4 ... 1983
1 stk. Daihatsu Taft diesel 4x4 ....1982
3 stk. ToyotaHiLuxdiesel4x4,
1 skemmdur eftir veltu . . ...1981-85
6 stk. GMC Suburban og pick-up 4x4 . 1977-80
3 stk. Lada Sport 4x4 ..............1984
1 stk. Ford Econoline E150 4x4 ..... 1983
1 stk. Mazda E-1600 pick-up ........1983
1 stk. Volkswagen sendibifreið......1971
1 stk. Volvo N84 fólks- og vörubifreið . . 1971
Til sýnis hjá Vegagerð ríkisins véladeild, Borgartúni 5:
1 stk. Subaru 18004x4station
(skemmdur)....................1987
1 stk. VW Double Cab ...............1984
2stk. Ford F250CrewCabpick-up4x4 1979
Til sýnis hjá Vegagerð ríkisins, Grafarvogi:
1 stk. Toyota HiLux (skemmdur) .....1987
1 stk. MMCL-300Minibus(skemmdur) 1985
1 stk. Toyota Tercel 4x4 (skemmdur) . 1985
1 stk. Hiab vökvakrani 650 A.W. (3,5) . 1978
1 stk. ScaniaLBS-140S-34vörubifreið . 1975
Til sýnis hjá Vegagerð ríkisins, Reyðarfirði:
1 stk. Volvo N-12 6x4 dráttarbifreið . . . 1978
Til sýnis hjá Vegagerð ríkisins, Akureyri:
1 stk. Ford Econoline E150 ......... 1981
Til sýnis hjá Kristnesspítala, Akureyri:
1 stk. Mitsubishi L300sendibifreið4x4 . 1984
Tilboðin verða opnuð sama dag kl. 16:30 að viðstöddum bjóðendum.
Réttur er áskilinn til að hafna tilboðum sem ekki teljast viðunandi.
INNKAUPASTOFNUN RIKISINS
BORGARTÚNI 7 SIMI 26844
Tölvuritari
Stofnun í Reykjavík óskar aö ráöa tölvuritara til
starfa. Um er aö ræöa umfangsmikla gagnaskrán-
ingu. Starfsreynsla æskileg.
Bæöi getur verið um aö ræða fullt starf eöa
hlutastarf.
Umsóknir sendist auglýsingardeild blaösins fyrir
18. september, merktar „Tölvuritari 7080“.
llllllllllllllllllllllllllll MINNING
Laitlgafdááur'l O.'seþtembér 1988
Eiríkur Guðjónsson
Ási
Fæddur 2. febrúar 1913
Dáinn 31. ágúst 1988
Viö erum oft minnt á þuð uð
snöggt er'skil lífs og duuða. Hvað
murgt kemur frum í hugann er við
stöndum andspænis því er góður
granni eða nákomið skyldmenni er
Itorfið sjónum okkar og sumskipt-
um. Líkt og þegur skúr eðu cl dynur
yfir okkur og svo aítur þegar sólin
brýtur sér braut gegnum myrkur og
kulda og vermir okkur eins og móðir
sem leggur hlýja hönd og kinn uð
burni sínu.
Aö kvöldi 31. ágúst síðastliðinn
v;uð bráðkvaddur við heimili sitt
Eiríkur Guðjónsson. bóndi Ási II í
Ásahreppi. Eiríkur var fæddur að
Ási 2. febrúur 1913 og var því 75 ára.
Foreldrar Ituns voru Guðjón Jóns-
son, bóndi í Ási, ættaður frá Bjólu-
hjáleigu, og kona hans, Ingiríður
Eiri ksdóttir frá Minnuvöllum í
Landssveit. Eiríkur ólst upp í for-
cldrahúsum ásamt tvcini bræðrum,
Hermunni og Jóni Hauki, og tveim
systrum, Ingiveldi og Guörúnu Hlíf.
Hann, ásumt systkinum sínum, kom
fljótt til sturfa og veitti foreldrum
sínum lið við búskapinn. Hann var
vinnuglaður og kappsumur að öllu
sent hunn gekk. Þeir eiginlcikur
entust honum þur til yfir lauk. Skóla-
ganga huns var stutt eins og yfirleitt
hjá æsku þess tíma. Eftir stuttan
barnaskóla fór hann að Laugarvatni
og það hefur honunt orðið nota-
drjúgt nám. Eiríkur átti gott með að
koma skoðunum sínum á framfæri,
yfirleitt i fáum orðum á skýran,
látlausan og hispurslausan hátt.
Laugarvutnsveran hefureflaust mót-
að hann til góðra hugsana og verka,
eins og svo murga unga ntenn þcss
tíma, enda hefur fjöldi af þcim Itópi
farið með það eitt vegancsti úLí lífið
og orðið haldgott akkeri við að
takust á við vandamál þjóðarinnar
og farnast vcl. Eiríkur mut mikils
þau uppeldisáhrif, sem Laugurvatns-
skólinn hafði á þunn hóp er þangað
sótti menntun.
Er Eirtkur var uð alast upp var
Þjórsártún miðstöð mannfundu og
félagslegra athafna á Suðurlundi.
Þar voru húsráðendur móðursystir
Ituns, Itjónin Guðríður og Ólafur
Isleifsson læknir, mannvinur og far-
sæll í starfi, þó að menntun væri í
neðri mörkum miðað viðsíðari tíma.
Þar voru stofnuð þau félagssamtök,
sem hafa verið burðarásinn undir
lífsafkomu okkar Sunnlendinga fjár-
Itags- og menningarlega. Þar var
gengið frá stofnun Búnaðarsam-
bands Suðurlands, Héraðssam-
bandsins Skarphéðins og Framsókn-
arflokksins og fleiri samtök, stór og
smá, komust þar á lcgg. Sum hufa uð
vísu hætt starfscmi. önnursameinast
og rekin í öðru formi. Þtirna voru oft
haldnir fjölmcnnir fundir, námskeið
og samkomur af öllu tagi, þur voru
fluttir fyrírlcstrar ;tf fróðum mönn-
um og margvíslegar leiðbeiningar
fyrir bændur og búalið. Þar stóð
Héraðssambandið Skarphéðinn fyrir
íþróttumóti - Þjórsármótið, eins og
þuð vur kallaö um áratugaskeið. Öll
sú félagssturfsemi, sem þar fór fram,
Itefur efluust veitt Eiríki gott vcgu-
nesti er hann gckk uð féiagsstörfum
síður á ævinni. Einn stærsti þáttur
Eiríks og sá kærasti eru án efa störf
hans í þágu U.M.F. Ásahrepps, því
hann hreifst eins og fleiri æskumenn
þess tímu af starfi ungmennafélag-
annu. cndu voru þuu nokkurs konar
þjóðarskóli áður en ulþýðu- og hér-
aðsskólarnir tóku til starfu. Er það
ekki veglcg viðurkenning að heyra
það frá mörgum forystumönnum
þjóðarinnar, þegar þeir eru spurðir
á efri árum Itvað hafi þroskað þá
mest undir lífsbaráttuna. Svurið hef-
ur oft verið á þessa leið: .lú, það var
í gegnum starfið í ungmennafélaginu
í sveitinni heima.
Ég hcld að það sé ekki ofsagt að
það er ómælt það starf sem liggur
eftir Eirík á vettvangi U.M.F. Ása-
hrepps. Varhann allstaðarhvetjandi
og upplífgandi, hvort sem var í
umræðum á fundum, söng, leikstarf-
scmi eða skemmtiferðum, samkom-
um og öllu sem félagið starfaði að.
Eiríkur varði málstað félagsins af
krafti og cinurð ef honum fannst að
því vegið. Aðeins vil ég geta um
byggingu félagsheimilisins; þar var
ekki tekið á verkunum með neinum
vettlingatökum. Það er enginn efi,
að væri byggingasaga þess skráð þá
hygg ég að nufn Eiríks yrði þar með
þeim efstu á blaði. Undirritaður átti
samleið með Eiríki í U.M.F. Ása-
hrepps um 52 ára skeið og hygg ég
að ég fari með rétt mál að það muni
ekki vera nema tveir eða þrír fundir
sem hann hcfur ekki setið, sem eru
orðnir nokkuö margir í gegnum
árin, þó að þeim hafi farið fækkandi
í seinni tíð. Ef fólkið yfirleitt rækti
þannig skyldurnar við sjálft sig og
félagið í stað þess að fá fundarfrétt-
irnar misjafnlega frambornar, þá
væri ábyggilega hægara að santeina
kraftana til félagslegra átaka á breið-
ari grundvelli, því orðin eru til alls
fyrst. Gjaldkeri var hann í tuttugu
ár. Hygg að það hafi oft veriö
nokkuð mikið starf og erfitt því
félagskassinn reyndist yfirleitt inni-
halda litla fjárntuni en starfscmin á
þeint árunum oft mikil. Lika veit ég
að oft fór Eiríkur í sitt eigið veski og
borgaöi nokkuð stórur upphæðir fyr-
ir félugið í lengri og skentmri tímu
og sumt ekki alltaf endurheimt að
fullu. Frágangur á reikningunum frá
þessu tímabili er til fyrirmyndar,
enda skrifaði Itann mjög skýra og
fallega rithönd. Hann þurfti heldur
ekki að sækja þá list langt, því skrift
föður hans var alla tíð til fyrirmynd-
ar. U.M.F. Ásahrepps stendur i
mikilli þukkarskuld við Eirík og
einnig foreldra ltans, því að á fyrstu
áratugum félagsins stóð heimili
þeirra því opið til veitinga á sam-
komum og annarrur aðstöðu fyrir
samkomugesti. Oft á seinni árum
sárnaði Eirtki skattheimta þess opin-
beru á þessi fámennu félög. Honum
fannst oft takmarkaður skilningur á
því að peningarnir eru ufl þeirra
hluta cr gera skal í hinum dreifðu
byggðum.
Eiríkur unni mjög söng og fagurri
tónlist, endu var það stór þáttur í
starfi Ungmcnnafélags Ásahrepps í
hálfa öld eða meir. Upp úr því
sönglífi kom kirkjukór Kálfholts-
kirkju, sem starfað heíur af myndar-
brag og Eiríkur söng með í, til
síðustu stundar.
Eiríkur tók við búi af foreldrum
sínum að Ási þegar aldur færðist ylir
þau og vinnuþrekið hvarf. Hann
ræktaði og byggði upp á jörðinni af
stórhug og rak myndarlegt bú og
arðsamt um þriggja áratuga skeið.
Hann naut mikið hjálpar systkina
sinna við búskap og uppbyggingu,
enda hafa öll sýnt bróður sínum og
æskustöðvunum mikla tryggð og
ræktarsemi. Enda mut Eiríkur það,
eins og við aðra sem sýndu honum
gott.
Eiríkur giftist ekki, átti ekki af-
komendur, en góður faðir og eigin-
maður hygg ég að hann hefði orðið,
því hann hafði mikið yndi af að laða
að sér börn. Oft mátti sjá lítinn lófa
halda í hönd hans. Var Itunn ólatur
að fara í gönguferðir með lítinn
frænda eða frænku og nágranna-
börn. Bjó hann fyrst með ráðskon-
um þar til elli lamaði lífsorku for-
eldra hans, þá kom Guðrún systir
hans þeim til aðstoðar síðustu árin
og aðstoðaði síðan bróður sinn til
síðasta dags.
Eins og áður er á drepið hafði
Eiríkur mikil afskipti af félagsmál-
Útboð
Innkaupastofnun Reykjavíkurborgar f.h. Hitaveitu
Reykjavíkur óskar eftir tilboöum í kúlu- og spjald-
loka fyrir Nesjavallavirkjun.
Útboðsgögn veröa afhent á skrifstofu vorri aö
Fríkirkjuvegi 3, Reykjavík.
Tilboöin veröa opnuð á sama staö þriðjudaginn
18. október 1988 kl. 11.00.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVIKURBORGAR
Frikirkjuvegi 3 - Simi 25800
+
Faðir minn, tengdafaðir og afi
Hreggviður Ingi Sigríksson
lést 31. ágúst.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Linda Hreggviðsdóttir Sævar Hallgrímsson
og barnabörn.
Daníela Jónsdóttir
Fædd 2. scptemher 1905
Dáin 30. ágúst 1988
í dag er til grafar borin clskuleg
frænka okkar, Danfela Jónsdóttir
eða Dalla eins og hún var oftast
kölluð. Þrátt fyrir að skyldleiki
hennar og okkar systkinanna hafi
ekki verið mikill urðu kynni okkar
náin og litum viö mcira á hana sem
ömmu en frænku. Alltaf var hlýlega
tekið á móti okkur þegar við heim-
sóttum hana á dvalarheimilið Lund,
þar scm Dalla dvaldi síðustu æviár
sín og undantekningarlaust vardreg-
in fram gömul konfektdós með ým-
iskonar góðgæti. Annað sent við
minnumst nú eru jólagjafirnar frá
Döllu. Ár eftir ár komu mjúkir
pakkar og alltaf kontu í Ijós ullar-
sokkar og vettlingar þegar pakkarnir
voru opnaðir. Oft hafði hún laumað
einhverju með, t.d. konfekti eða
leikfangi. Okkur þótti ckki síður
skemmtilegt að opna gjafirnar frá
henni en aðrar gjafir. enda vissum
við að ekkert var betra en að vera í
ullarsokkunum og vettlingunum
hennar Döllu þegar snjórinn og
kuldinn var hvað mestur. Það eru
frá Króktúni
einmitt svona atvik sem við komum
aldrei til með að gleyma. Um leið og
við þökkum Döllu fyrir allt sem hún
gerði fyrir okkur viljum við biðja
góðan Guð að vera með elsku Döllu
okkar.
Marta. Gummi og Dóra
Daníela Jónsdóttir var fædd 2.
september 1905 að Þinghóli í Hvol-
hreppi, Rangárvallasýslu. Foreldrar
hennar voru hjónin Guðbjörg
Guðnadóttir og Jón Jónsson. Dalla
var ein af sex alsystkinum en fjögur
þeirra dóu í bernsku. Hún átti einnig
tvö hálfsystkini. Að Þinghóli bjó
hún skamman tínta. Þaðan llutti hún
nteð foreldrum sínum að Moshvoli í
sömu sveit. Halldór, bróðir Döllu,
hóf búskap í Króktúni, Hvolhreppi,
1931 og fluttist hún þangað með
honunt. Eftir að Katrín, kona
Halldórs, lést 1954 var Dalla í for-
svari fyrir Króktúnsheimilið. Krók-
tún var henni mjög kært og þaðan
eiga margir góðar minningar. Einn
þeirra er mágur minn. Daníel Gunn-
arsson. Hann ólst upp hjá Döllu og
afa sínum fram að fermingu eða þar
til Halldór lést 1966. Þá flutti Dalla
ásamt Daníel til foreldra hans,
Guðrúnar Halldórsdóttur og Gunn-
ars Þorgilssonar að Ægissíðu í Djúp-
árhrcppi. Dalla bjó síðan í nokkur
ár í Bræðraborg hjá Jórunni Magn-
úsdóttur. Síðustu æviár sín dvaldi
hún á dvalarheimilinu Lundi, Hellu.
Dalla giftist ekki og eignaðist ekki
börn, en laðaði að sér unga sem
aldna með hlýju viðmóti sínu. Kynni
okkar hófust fyrir sextán árum og
eru mér mjög minnisstæðir fyrstu
dagarnir. Því var þannig háttað að
ungt fólk var að hefja búskap hér í
Reykjavík. Kristrún systir mín og
mágur minn Daníel. Þau höfðu eign-
ast sitt fyrsta barn. Þetta voru erfið
ár, eins og hjá flestu fólki, því bæði
þurfti að vinna fyrir sér og Ijúka
námi. Þá kom Dalla til hjálpar og
gætti litlu vinkonu sinnar á meðan
mamma og pabbi voru að heiman.
Börnum Kristrúnar og Daníels var
hún alla tíð sem besta amma og hygg
ég að það eigi við um öil börn sent
hún kynntist.
Ekki gerði Dalla víðreist, en kom