Tíminn - 29.09.1988, Blaðsíða 8

8 Tíminn
Fimmtudagur 29. september 1988
Tíminn
MÁLSVARIFRJÁLSLYNDIS, SAMVINNU OG FÉLAGSHYGGJU
Útgefandi: Framsóknarflokkurinnog
Framsóknarfélögin í Reykjavík
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar:
Aöstoðarritstjóri:
Fréttastjórar:
Auglýsingastjóri:
Kristinn Finnbogason
Indriði G. Þorsteinsson ábm.
IngvarGíslason
OddurÓlafsson
Birgir Guðmundsson
EggertSkúlason
SteingrímurGíslason
Skrifstofur: Lyngháls 9, Reykjavík. Sími: 686300. Auglýsingasími:
680001. Kvöldsímar: Áskrift og dreifing 686300, ritstjórn, fréttastjórar
686306, íþróttir 686332, tæknideild 686387. Setning og umbrot:
Tæknideild Tímans. Prentun: Blaðaprent h.f. Auglýsingaverð kr.
465,- pr. dálksentimetri.
Verð í lausasölu 60,- kr. og 70,- kr. um helgar. Áskrift 700.- v
Stjórn Steingríms
Þá hefur Framsóknarflokki og Alþýðuflokki
tekist að koma á setningu bráðabirgðalaga sem
firra þjóðfélagið niðurbroti á flestum sviðum
atvinnulífs og atvinnuleysi. Forystumenn þessara
tveggja flokka urðu að gera tvær atrennur til að ná
þeim meirihluta á bak við nýja ríkisstjórn, sem
nauðsynlegur er til að koma við nauðsynlegum
lagfæringum. Alþýðubandalagið gekk tregt til
leiksins og setti • í byrjun - fram óaðgengilegar.
kröfur, en áttaði sig í seinni umferð, og mátti þá
segja að þingflokkur bandalagsins stæði sæmilega
heill að baki nýrri ríkisstjórn. En það var ekki nóg,
enda ekki nema þrjátíu og einn þingmaður að baki
nýrri ríkisstjórn. Þá kom til sögu Stefán Valgeirs-
son og lýsti yfir stuðningi.
Fetta er rakið hér til að sýna hverjir erfiðleikar
voru á myndun stjórnar Steingríms Hermannsson-
ar, og hve vasklega var unnið að myndun hennar í
einu mesta tímahraki sem hér hefur orðið við
stjórnarmyndun. Ljóst var að bráðabirgðalögum
varð að koma við fyrir mánaðamót, því annars
hefði dansinn byrjað aftur.
Steingrímur Hermannsson, forsætisráðherra
hinnar nýju stjórnar hefur lýst því yfir, að stjórnar-
samstarfið geti staðið í þrjú ár. Á sama tíma eru
andstæðingar þessarar nýju stjórnar að spá því að
hún lifi ekki lengi, til þess sé meirihlutinn of
naumur og óviss það sem hann er. Menn skyldu
ekki vera of spádómsglaðir nú við byrjun starfsfer-
ils hennar. Þessi nýja ríkisstjórn hefur mikið verk
að vinna við að rétta af efnahag landsins og koma
hjólunum til að snúast að nýju. Þetta er ríkisstjórn
sem vinnur gegn áhrifum frjálshyggjunnar og eyðir
þeim með öllum tiltækum ráðum. Við þær aðstæð-
ur sem nú ríkja verða menn að gæta þess að enginn
tími er til sundurlyndis eða fyrir sérþarfir.
Með myndun þessarar stjórnar á örskömmum
■ tíma og með ómælda erfiðleika í fangið hefur
Steingrímur Hermannsson bæði sýnt lagni og
yfirburða þekkingu á vandamálum viðmælenda
sinna. Hvað Alþýðubandalagið snerti var ljóst, að
forysta þess bjó ekki yfir óskoruðu fylgi í stjórn-
armyndunarviðræðum, enda hafði bandalagið set-
ið lengi utan stjórnar og stefnumið og hugir manna
mótaðir af þeirri stöðu. Kröfur um afnám launa-
frystingar nú þegar hefðu t.d. gert aðgerðir sem
bráðabirgðalög boða lítils virði. Þá var hægt að
sigla framhjá atkvæðisrétti gegn nýju álveri, en í
, .sjtað.þess farið með málið með-venjulegum hætti
•’ innan ríkisstjórnar.
Ríkisstjórn Steingfífhs Hermannssonar getur nú
tekið til starfa samkvæmt stjórnarsamningi og leyst
þjóðina úr bráðum vanda, sem ekki náðist sam-
komulag um að leysa innan fyrri ríkisstjórnar. Það
er ástæða til að óska þessari nýju stjórn góðs gengis
og umfram allt, að þar megi ríkja heilindi innan
veggja.
GARRI
Hlaup og
Garri er ekki mikill íþróttamað-
ur, en þó hefur hann stolist til þess
af og til að horfa á útsendingar frá
Ólympíuleikunum í sjónvarpi.
Raunar syndgar hann þar ■ góðum
félagsskap, því að sama gerði sjálf-
ur menningarmálaritstjóri Þjóð-
viljans, eins og hann lýsti víst í
blaði sínu á dögunum. Og því er
ekki að neita að þetta er spenn-
andi, svo að jafnvel harðsvíraðir
trimmandstæðingar geta ekki losn-
að undan því að neglast niður við
tækin.
Máski er það þessi nýja tækni,
sem gerir fólki mögulegt að fylgjast
mcð því á sama augnabliki sem er
að gerast austur í Kóreu, scm á
sinn þátt í öllum spenningnum. En
líka er því ekki að neita að þegar
íþróttamenn eiga þarna í harðri
keppni sín á inilli er erfitt að
komast hjá að verða spenntur að
sjá hver verður fyrstur í hlaupinu,
kastar spjótinu eða kúlunni lengst,
eða er ötulastur að koma tuðrunní
i mark andstæðinganna.
Aukheldur hefur Garri orðið
þess áþreifanlega var að hann er
síður en svo einn um þetta. Að
þessu sinni bar Ólympíuleikana
upp á ekki síður spennandi stjórn-
armyndun hér hcima, og má vist
ckki á milli sjá með hvoru fólk
hefur fylgst af meiri áhuga.
Meðalið í hlauparanum
Þannig er til dæmis Ijóst að
meðalið, sem fannst í hlauparanum
frá Kanada eftir heimsmetið í
hundrað metrunum, hefur komið
meira cn lítið við sálarskarnið í
ýmsum hér hinu megin á hnettin-
um. Og segir það sína sögu um þau
áhrif sem við erum nú orðið útsett
fyrir af Ijölmiðluninni.
Þannig lýsti DV í fyrradag því
nákvæmlega og af miklum fjálgleik
hvernig maðurinn hefði orðið að
hella í sig einum sex bjórum áður
en honum var orðið nægileg mál til
að geta kastað af sér vatni fyrir
lyfjaprófið. Morgunblaðið lét sig
ekki muna um það í gær að helga
hluta af leiðara sínum þessu efni,
og gcrði hvorki meira né minna en
að gefa þá yfirlýsingu að fall
mannsins á lyfjaprófinu hefði kom-
ið eins og reiðarslag yfir alla heims-
byggðina. Þetta mál mat blaðið þvi
jafn mikilvægt og nýju ríkisstjórn-
ina, sem var annað aðalefni leiðara
þess þennan dag.
Vissulega er það satt og rétt að
lyfjaneysla á ekki að líðast i íþrótt-
um og setur á þær Ijótan blett. En
í sannleika sagt er Garri þó þeirrar
skoðunar að nú sem stendur sé það
talsvert meira mál fyrir islensku
þjóðina hvort nýrri rikisstjórn tekst
að koma aftur fótunum undir
frystihúsin og annað atvinnulíf á
Iandsbyggðinni. En það verður víst
hver að fá að eiga sín áhugamál og
sinn smekk út af fyrir sig.
bolti
En hitt skal Garri þó fúslega játa
að hann hefur á liðnum árum haft
af því verulega ánægju að fylgjast
með frammistöðu strákanna í is-
lenska landsliðinu i handbolta.
Hann hefur hvað eftir annað séð til
þeirra handbrögð og fimi með
boltann sem hreint út sagt hefur
verið ósvikin unun á að horfa, að
minnsta kosti skoðað út frá sjónar-
hóli þeirra sem aldrei hafa nálægt
handbolta komið og hafa þar af
leiðandi vægast sagt takmarkaða
sérfræðiþekkingu á þessari grein
íþróttanna.
Sem algjörlega utanaðkomandi
og einfaldur áhugamaður verður
því ekki annað sagt en að Garri
hefur orðið fyrir talsvert miklum
vonbrigðum með frammistöðu
strákanna þarna austur í Kóreu.
Sérfræðingar hans í handbolta
segja honum að það fari ekki á
miili mála að strákarnir hafi spilað
langt undir getu, og sjálfur hallast
Garri að því að þetta sé rétt. Þeir
hafa glutrað niður sóknar- og
marktækifærum í hvetjum lciknum
á cftir öðrum, og jafnvcl látið sig
hafa það að iáta Rússa rótbursta
sig, eins og það heitir víst á íþrótta-
máli.
Þess vegna er víst ekki um það
að ræða að þeim verði fagnað eins
og þjóðhetjum þegar þeir koma
heim að þessu sinni. En ætli við
verðum víst ekki að fyrirgefa strák-
unum þetta samt sein áður og
umbera það þó að þeir hafi ekki
lagt heiminn að fótum sér í þetta
skipti. Það er kúnst út af fyrir sig i
allri keppni að kunna að tapa með
sæmd. Og hvað sem öðru líður
koma þeir þó ekki heim ærulausir
og með þann rassskell á bakinu að
hafa látið fella sig á lyfjaprófi.
Garri.
VlTTOG BREITT
Stórar vonir og
léleg plötusala
Vonir og vonbrigði íslensku
þjóðarinnar eru bundnar hand-
bolta þessa dagana, eða öllu heldur
næturnar, því þá fara boltaleikir
heimsins fram austur í Kóreu. Á
daginn eru stjórnarmyndunarvið-
ræður, sem nú er blessunarlega
lokið.
Boltaleikjaumræðan kemurvíða
við og vansvefta áhugamenn taka
ekki annað í mál en að skipa
íslenska handboltaliðinu í fremstu
raðir og eru nú allir orðnir hálfærð-
ir af sigurvímu og þjóðernisstolti
og skilja ekkert í hyers vegna
strákarnir mala ekki hvert stór-
veldið af öðru undir sig eftir að
hafa drukkið öll þau býsn af mein-
hollum ávaxtasafa, sem fram-
leiðandinn þreytist aldrei á að
auglýsa í sjónvörpunum.
Áður en handboltastrákarnir
lögðust í austurvíking sungu þeir
dægurlag inn á plötu og var hún
prentuð og gefin út og er til sölu í
búðum. Eitthvað gengur salan
skrykkjótt og er sölutregðan orðin
að efnilegri blaðadeilu, sem vel
getur orðið löng og skemmtileg ef
vel verður á spilum haldið.
Útvörpin klikka
Á laugardaginn kvartaði útgef-
andi handboltaplötunnar „Gerum
okkar besta“ í Mogga yfir því að
ljósvakamiðlar væru latir að spila
plötuna og væri því von að enginn
vildi kaupa. Er á orðum hans að
heyra að útgefendur hljómplatna
gangi að því vísu að þáttagerðafólk
hinna aðskiljanlegu stöðva og rása
bregði nýútkomnum plötum ótt og
títt á fóninn til að glæða söluna en
á undan og eftir auglýsingaspilun
er höfundum tónverka, spilurum,
söngvurum og jafnvel útgefendum
hælt upp í hástert fyrir frábært
framlag til þess menningarlífs sem
útvörpin og starfsfólk þeirra lifir
og hrærist í.
Útgefandi tónverksins um hand-
boltann segir að meira að segja
starfsfólki Ríkisútvarpsins hafi
láðst að spila handboltaplötuna í
útsendingum af boltaleikjum í
Seoul. Þegar auðmjúkum ríkis-
starfsmönnum var bent á þetta af
réttum aðilum afsökuðu þeir sig
með því að þeir hefðu öðrum
hnöppum að hneppa í beinum
útsendingum en að velja þóknan-
legar plötur að spila. En samkvæmt
Mogga lofuðu þeir bót og betrun.
Bylgjustjóri varð ókvæða við og
svaraði ásökunum plötuútgefand-
ans í Mogga í gær og sýnir fram á
að hann og hans fólk hafi gert sitt
besta til að koma handboltalaginu
á framfæri og auglýsa plötuna.
Fjáröflun í vaskinn
Allt síðan handboltaplatan kom
út hefur hún verið spiluð að
minnsta kosti tvisvar á dag í stöð-
inni og hefur verið í fyrsta sæti
íslenska vinsældalistans tvær vikur
í röð.
Maður getur svo sem spurt
hvernig raðað er á svona vinsælda-
lista, ef satt er sem hinir vísustu
dægurlagajarlar halda fram, að
plata sem aftur og aftur er í fyrsta
sæti er hvorki spiluð að neinu gagni
í síbyljunni og selst ekki heldur í
verslunum.
En öll er þessi plötudeila að
verða hin fróðlegasta og vonandi
fáum við meira að heyra.
Ágóði af sölu vinsælustu plöt-.
unnar, sem hvorki sýnist spiluð
eða keypt, átti að renna til fremdar
íslenskum handbolta og hefur ver-
ið mikið látið með að margir gefi
æðislega mikla vinnu, sem þeir
hafa lagt í plötugerðina. En þeir
sem syngja eru einmitt hinir sömu
og áttu að hljóta gróðann, eða
sjálft landsliöið.
Og fleira um fjáröflun er að
finna í Morgunblaðinu í umfjöllun
um handboltann. Þar var upplýst í
gær, að Handknattleikssambandið
hafi efnt í loforð upp á 700 þús-
undkall á hvem leikmann ef þeir
næðu gullverðlaunum í Seoul. Er
greinilega margt brallað af því
stórhuga liði sem geysist áfram
með óskhyggjuna að veganesti og
með gull í augum og rekur hand-
boltastrákana áfram og er búið að
telja sjálfu sér og öðrum trú um að
þeir séu ósigrandi.
Undangengnar vikur er búið að
skrifa, þvæla og blaðra endalaust
um í hvaða sæti íslenska landsliðið
á að verða á Olympíuleikunum og
jafnvel næstu heimsmeistara-
keppni og loftkastalasmíði er hafin
í Laugardal.
Eftir leik íslensku strákanna s.l.
nótt urra þeir hæst sem áður fylltu
fagurgalakórinn. Dæmi frá aðeins
einum sportskribent: Algert
hneyksli, hryllingur, martröð,
hörmung, grátleg staðreynd, ekki
ljós punktur og mótstaðan engin.
Áhugamönnum um íþróttir væri
hollara að temja sér aðeins meiri
hógværð bæði þegar þeir lofa og
lasta íþróttamenn okkar.
Keppnisíþróttir heimsins eru
háðar á hálum ís um þessar mundir
og er kannski allt eins hollt að
verða undir í þeim hráskinnaleik
þar sem mestu skiptir að ekki
komist upp þegar rangt er haft við.
Handboltastrákamir okkar em
hvorki verri eða betri eftir að þeir
fóru til Kóreu, en vonandi hafa
leiðtogar íþróttarinnar lært eitt-
hvað, þótt ekki væri nema að þegja
þegar það á við. Sem yfirleitt er
fyrir keppni.
Verst ef plötuútgefandinn situr
uppi með plötuskömmina. OÓ