Tíminn - 30.09.1988, Qupperneq 15

Föstudagur 30. september 1988
Tíminn 15
MINNING
Þorbjörg Jensdóttir
Síðastliðinn föstudag var gerð út-
för Þorbjargar Jensdóttur frá Bú-
staðakirkju að viðstöddu fjölmenni.
Þorbjörg fæddist í Flatey á Breiða-
firði 8. des. 1917, dóttir hjónanna
Margrétar Guðmundsdóttur og Jens
Hermannssonar kennara og rithöf-
undar. Hún fluttist með foreldrum
sínum til Bíldudals, þar sem faðir
hennar var skólastjóri, og þar ólst
hún upp. Hún giftist eftirlifandi
manni sínum, Guðmundi Guð-
mundssyni fv. bankafuiltrúa, 1939
og fluttist þá til Reykjavíkur. Þau
eignuðust 5 börn.
Ég kynntist Þorbjörgu fyrir mörg-
um árum, þegar Guðmundur hóf
störf í Búnaðarbankanum. Einkum
urðu kynnin á ferðalögum og sam-
komum starfsfólks, þar sem Þor-
björg vakti athygli fyrir glæsileik,
einarða framkomu og góða söng-
rödd. Svo var það árið 1971, eftir að
Guðmundur hafði látið af störfum
sem fulltrúi í Stofnlánadeild
bankans, að þau hjónin tóku að sér
að reka pöntunarfélag starfsmanna,
sem er til húsa í Austurbæjarútibúi
Búnaðarbankans. Það kom í hlut
Þorbjargar að sjá um daglega af-
greiðslu pöntunarfélagsins. Á þess-
um árum kynntust flestir starfsmenn
bankans Þorbjörgu vel. Stöndum
við, sem nutum starfa hennar, í
mikilli þakkarskuld við hana fyrir
frábært starf. Alltaf var sama góða
framkoman, glaðværðin og háttvís-
in. Rekstur pöntunarfélagsins var
einnig með ágætum, reglusemi og
snyrtimennska í hvívetna. Flyt ég
Þorbjörgu sérstakar þakkir okkar
Búnaðarbankamanna.
Þorbjörg var félagslynd kona. Var
það fyrst og fremst fjölskylda
hennar, sem naut þess í ríkum mæli,
böm, barnabörn og hinn stóri frænd-
garður hennar.
En það voru fleiri, sem nutu
krafta hennar, og má þar fyrst til
nefna Rauða kross íslands, en innan
vébanda þeirra líknarsamtaka starf-
aði hún mikið.
Þorbjörg hafði góða söngrödd og
var því eftirsótt, þar sem sungið var.
Hún var í mörgum kórum, einkum
þó kirkjukórum. Af því leiddi, að
hún varð virk í safnaðarstarfi og nú
síðast í Bústaðakirkju.
Fæðingarsveit Þorbjargar var
Flatey á Breiðafirði. Þar dvaldist
hún mikið á unglingsárum sínum,
enda átti hún margt ættingja þar.
Þaðan átti hún bjartar minningar,
sem gaman var að heyra hana segja
frá. Við hjónin áttum þess kost fyrir
tveimur árum að heimsækja Þor-
björgu og Guðmund í Flatey. Það
var eftirminnilegur dagur í byrjun
ágústmánaðar. Veðrið var eins og
best verður á kosið, logn, sól og
spegilsléttur sjór, er við sigldum frá
Stykkishólmi út í Flatey. Hvílík
dýrð, hvflík dásemd að sigla í þessu
veðri um Breiðafjörð allan iðandi af
lífi. Þegar við komum í Flatey, voru
þau önnum kafin við að endurbyggja
Félagshúsið ásamt Dóru dóttur sinni
og Moritz tengdasyni. Var auðséð,
að mikið og gott verk hefur verið
unnið þarna, þó að því væri ekki
lokið þá. Það var hjartans mál
Þorbjargar að koma þessari endur-
byggingu áfram og að vel mætti til
takast. í þessu húsi hafði afi hennar,
Hermann Jónsson skipstjóri, búið
um langan aldur. Ógleymanlegur
verður þessi dagur, þegar Þorbjörg
gekk með okkur um húsið, sýndi
okkur framkvæmdir og sagði okkur
frá ættingjum sínum, sem þar höfðu
búið, meðan Flatey var stór staður á
okkar mælikvarða. Síðan gekk hún
með okkur um eyjuna, rakti sögu
hennar og rifjaði upp minningar
sínar. Það ljómaði af Þorbjörgu,
þegar hún stóð fyrir framan æsku-
heimili sitt, sem hún og fjölskylda
hennar hafði eytt ótöldum stundum
í að endurbyggja.
Nú tekur Þorbjörg ekki framar á
móti gestum í Flatey. Hún er gengin
til feðra sinna, þaðan sem hún mun
áreiðanlega fylgjast með áhugamál-
um sínum.
Við, sem unnum með Þorbjörgu í
Búnaðarbankanum, kveðjum hana
með þökk og virðingu um leið og við
biðjum öllum aðstandendum hennar
blessunar.
Hannes Púlsson
Sigríður
Sigurðardóttir
Fædd 1. júli 1921
Dáin 22. september 1988.
„Sálin er gullþing geymd í keri
geymist þó kerið sé veilt.
Bagar ekki brestur í keri
bara ef gullið er beilt. “
Þessi orð góðskáldsins fóru um
hugann þegar fréttin barst að Sigríð-
ur Sigurðardóttir mágkona mín
hefði fengið lausn frá langvarandi
þjáningastríði.
Hún var fædd 1. júlí 1921 og
andaðist hinn 22. sept. s.l. Foreldrar
hennar voru heiðurshjónin Ástríður
Jónsdóttir og Sigurður Kjartansson,
kaupmaður við Laugaveg. Hún var
því Reykjavíkurstúlka í húð og hár
og er nú kvödd frá Dómkirkjunni í
Reykjavík í dag.
Sigríður átti fjögur systkini: Guð-
finnu verslunarstjóra, sem ógift bjó
heima hjá foreldrum sínum og var
þeim stoð og styrkur alla tíð þar til
hún lést um aldur fram og var
hennar gerð þannig að hún var
hörmuð af ölium sem kynntust
henni.
Önnur systkini eru: Haukur,
verslunarmaður kvæntur Brynhildi
Olgeirsdóttur kaupkonu, Atli, versl-
unarmaður, kvæntist Sigrúnu
Guðmundsdóttur, þau skildu. Yngst
er Guðrún, tækniteiknari. Öll eru
þau búsett í Reykjavík.
Sigríður fékk sína menntun í
gagnfræðaskóla og var létt um nám.
Hún giftist eftirlifandi manni sínum,
Brynjólfi Þorbjarnarsyni vélsmíða-
meistara frá Geitaskarði 1943 og
hafa þau búið mestan hluta þeirra 45
ára hjúskapartíma í Hafnarfirði
lengst af á Mánastíg 2.
Þau hjón eignuðust sex mannvæn-
lega syni. Elstur er Sigurður
Kjartan, stórkaupmaður kvæntur
Unni Einarsdóttur, skrifstofustjóra,
Þorbjörn, véltæknir ókvæntur. Stef-
án Heiðar, líffræðingur kvæntur
Svövu Þorsteinsdóttur, kennara.
Jón, læknir kvæntur Grethe Have,
lækni. Magnús Björn, lögfræðingur
kvæntur Sigrúnu Karlsdóttur, \yí]a-
fræðingi, en yngstur er Guðmundur,
vélvirki ókvæntur. Synirnir, sem allir
eru búsettir og starfa í Reykjavík
áttu tíðar ferðir í „Fjörðinn" þar
sem miðstöð fjölskyldunnar var í
foreldrahúsi á Mánastígnum og þau
hjón voru samtaka í öllu því, sem til
heilla mátti horfa fyrir þá.
Sigríður fylgdist vcl með því sem
gerðist í fjölskyldunni, þrátt fyrir að
hún hin síðari ár, ætti erfitt með að
fara í heimsóknir til frænda og vina
eins oft og fyrr á árum.
Við sem þekktum Sigríði vel,
munum hana sem sérstæðan pers-
ónulcika. Hún hafði einnig sérstæð-
ar skoðanir að ýmsu leyti, sem hún
hélt mjög fast við allt til hins síðasta,
sem e.t.v. hafa gert henni lífið
erfiðara en til stóð, og öðrum ekki
eins auðvelt að létta henni baráttuna
við hrakandi heilsufar, sem markaði
mjög útlit þessarar fríðu konu. Við
sem munum hana viljum geyma
mynd af Ijóshærðri fagureyðri konu
sem átti það gull í sínu hjarta að vilja
gleðja aðra með því að gefa af því
sem hún áfti og sýna aðra hugulsemi
sem yljar á vegferðinni.
Ef það er rétt sem sagt er, að hver
sé sinnar gæfu smiður, þá má segja,
að Sigríður mágkona hafi fundið
gæfu sína í velgengni sona sinna,
tengdadætra og stórum hópi vel
gerðra barnabarna.
Nú er hún horfin sjónum hún
Sigríður mágkona. Ég þakka henni
samfylgdina og bið henni blessunar
Guðs. Ástkærum bróður, sonunum
og fjölskyldum þeirra færi ég hjart-
ans samúðarkveðjur frá mínum
manni og fjölskyldu okkar.
Hildur Þorbjarnardóttir.
Ingibjörg Dagsdóttir
Fædd 2. nóvember 1911
Dáin 26. september 1988
Þegar ég sit hér hnípin eftir að
hafa fengið fregnina um að Imba
frænka mín væri ekki lengur á lífi
hrannast upp minningarnar um þá
dæmalausu konu.
Fullu nafni hét hún Guðrún Ingi-
björg en meðal ættingja og vina var
hún alltaf kölluð Imba.
Ung að aldri fékk hún lömunar-
veiki sem olli henni ævilangri fötlun
en samt var hún sterk og dugleg á
hverju sem gekk. Það var engin
hálfvelgja þar sem Imba var annars
vegar. Hún var röggsöm, glaðleg og
einstakur húmoristi.
Pósti og síma á Selfossi helgaði
hún megin hluta starfsæfi sinnar en
síðustu árin rak hún verslunina Ing-
ólf á Selfossi í félagi við Dag bróður
sinn.
Imba var ekki skólagengin nema
úr farskóla heima í Gaulverjabæjar-
hreppi auk nokkurra tíma sem hún
fékk í dönsku og seinna í ensku, en
hún lærði að leika á orgel. Þessi litla
undirstaða nýttist henni svo vel að
hún var í raun vel menntuð, fróð og
víðsýn.
Aðaláhugamál Imbu voru lestur
góðra bóka, tónlist og skriftir. Hún
hafði einsta ga fallega rithönd,
skrifaði dag'. < árum saman auk
þess að sen ögur, ljóð og leikrit
sem hún átt, >rum sínum en hafa
aldrei komi> nnarra hendur. Það
leið ekki sá > r að hún settist ekki
við píanóið ala nú ekki um ef
frá Gaulverjabæ
gesti bar að garði þá tilheyrði að
Imba spilaði og gjarnan var þá
sungið með. Það var mikið spilað og
sungið heima í Gaulverjabæ í gamla
daga og því var Imbu saknað þegar
hún flutti að Selfossi en hún kom
ævinlega heim þegar hún átti frí.
Jólin voru ekki komin fyrr en Imba
var komin. Henni fylgdi ferskur andi
og svo kom hún með alla jólapakk-
ana frá fjarstöddum vinum og ætt-
ingjum. Én eftirminnilegust var þó
jólastemmningin í Bæ þegar Imba
spilaði á orgelið og allir sungu jóla-
sálmana. Mér er minnisstætt atvik
frá löngu liðnum jólum. Þá var
einstök veðurblíða, frost og stillur
og okkur datt í hug að ganga út í
kirkju með kertaljós og láta reyna á
það hvort Ijósið lifði úti. Viðgengum
hægt og stillt þennan spöl út að
kirkjunni og viti menn. Ljósið lifði.
Við fórum því öll inn í kirkjuna og
Imba lék jólasálma fyrir viðstadda
við sama kertaljósið.
Ég á Imbu margt að þakka og
líklegá gerði ég mér ekki ljóst fyrr
en ég fór tvítug í húsmæðraskóla
austur á land hversu mikils virði hún
var mér. Enginn skrifaði mér
skemmtilegri bréf en hún og ævin-
lega enduðu þau á sama veg; „ef þig
vantar eitthvað, láttu mig þá vita“.
Allir sem þekktu Imbu náið dáð-
ust að glaðværð hennar og skilningi
á ýmsum vandamálum lífsins. Hún
var trölltrygg og gott var að hvísia að
henni leyndarmáli. En Imba gat
verið snögg upp á Iagið og hvassyrt
ef henni sárnaði en hún var fljót til
sátta og lét ekki stundarbræði bera
skugga á góða vináttu.
I fyrrasumar rétti Imba mér lítinn
blaðsnepil og spurði mig hlæjandi
hvort mér þætti þetta ekki nokkuð
gott hjá sér. Á blaðinu var vísa. Mér
varð svolítið um og ó við að lesa
vísuna en gat þó ekki annað en
brosað Imbu til samlætis. Vísan
flytur sannleika sem nú er orðinn að
veruleika og hljóðar svo:
Hafi ég sitthvað sagt og gert
samt er það allt einskis vert.
Hverf ég senn og sést ei meir.
Mér er sama, sérhver deyr.
Bíður mín þá blettur lands,
lítill skækill skaparans
í kirkjugarði.
Ég kveð Imbu uppeldis- og föður-
systur mína með trega. Ég og fjöl-
skylda mín eigum henni mikið að
þakka.
Far þú í friði
friður guðs þig blessi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Hulda Brynjúlfsdóttir.
Frá menntamálaráðuneytinu
Lausar stöður við Laus staða
framhaldsskóla Staða bókavarðar í Landsbókasafni íslands er laus til umsóknar.
Að Fjölbrautaskóla Suðurnesja vantar tón- Laun samkvæmt launakerfi starfsmanna ríkisins.
menntakennara í stundakennslu til að sinna Umsóknir ásamt upplýsingum um menntun og
kórstjórn. starfsferil skulu hafa borist Menntamálaráðuneyt-
Umsóknir ásamt upplýsingum um menntun og fyrri störf sendist skólameistara Fjölbrautaskóla Suður- inu fyrir 20. október næstkomandi.
nesja, fyrir 15. október n.k. Menntamálaráðuneytið,
Menntamálaráðuneytið. 26. september 1988.