Tíminn - 11.10.1988, Blaðsíða 19

Þriðjudagur 11. október 1988
Tíminn 19
SPEGILL
lilllllililll
Nýja lífið hans Stacy Keach
Leikarinn Stacy Keach hefur
ekki alltaf átt sjö dagana sæla.
Hann var kókaínneytandi og hefur
afplánað fangelsisdóm, fyrir ólög-
lega höndlun með kókaín. Eftir
fangelsisvistina var hann niður-
brotinn maður, og vissi ekki hvort
hann fengi mat í næsta mál.
„Mér var sleppt út í óvinveitta
og miskunnarlausa veröld,“ segir
hann. „Þessa sex mánuði, sem ég
sat inni hlóðst upp vandi minn. Það
er erfitt að ímynda sér hvað veður
skipast skjótt í lofti“. Skilnaður
fylgdi í kjölfarið, og hræsnisfull
hneykslan Hollywoodliðsins á
lyfjanotkun hans. Engin atvinnutil-
boð og síðast en ekki síst, allir að
bjóða honum kókaín.
Lukkuhjól Stacys fór aftur að
snúast einu ári eftir fangelsisvist-
ina. Hann kvæntist fallegri pólskri
stúlku, sem stóð við hlið hans eins
og klettur í hafi. Malgosia heitir
hún og er 34 ára gömul. Með
hennar hjálp hóf hann nýtt líf.
Og sjá... Tilboðin tóku að
streyma inn. Stacy sló í gegn í
Hammers þáttunum, og nú á hann
að leika Ernest Hemmingway í
samnefndri kvikmynd.
Heima er best. Stacy segist hafa
breytt um áherslur. Nú segir hann:
„Fjölskyldan kemur fyrst, síðan
vinnan."
SÍfiSlll ÍÍ
; %' <£■' fzm
lllllllllllllllllll KVIKMYNPIR Illllllll ' .,I|IHH"" Stiörnuqlöf: * * * * III
Hvað sótti hann til Ameríkunnar?
Akeem prins er léttur, fyndinn
og beittur, eða einfaldlega góður,
í meðförum Eddie Murphys og var
ekki við öðru að búast og er
hirðmaður hans einnig góð uppfyll-
ing við hlið hans, en hann er í
höndum Arsenio Hall. Ein af
gestaþrautum þessarar myndar er
að sjá hvaða hlutverk Murphy
leikur, en þau eru um þrjú talsins
fyrir utan prinsahlutverkið. Eitt
þeirra er hvítur gamall brandara-
karl á rakarastofuholu í Queens-
hverfi N.Y.
Umgjörð myndarinnar er dæmi-
gerð fyrir árekstur tveggja menn-
ingarheima en í meðförum þessara
manna verður myndin öll önnur en
ádeila á þennan árekstur.
Margoft gengu hlátursöldurnar
yfir bíósalinn sem þétt var setinn
þótt um 11 sýningu væri að ræða.
Hinn tilkomumikli konungur var
góður framan af en svolítið var
hann orðinn góðlega opinn fyrir
amerískum áhrifum í lok myndar-
innar. Kemur dulbúinn áróðurinn
þá vel fram, en hann felst auðvitað
í því að öllum sé til blessunar að
kynnast frelsi Bandaríkjanna.
Þetta er náttúrlega ekki rétt eins og
við ættum öll að vita, en þeir sem
hafa það á hreinu eru ekki í neinni
hættu þótt þeir rekist inn í Há-
skólabíó á næstunni.
Hvað sem heimsvaldapólitík
kananna líður í kvikmyndagerð,
verður það að játast að kvenfólkið
er flott og fallegt og samskipti ríkra
og fátækra er með skemmtilegasta
og skarpasta móti. Raunar er það
einn skýrasti boðskapur myndar-
innar að peningar og peningaáhrif
séu ekki trygging fyrir hamingju og
gleði. Hvar var t.d. meiri stemmn-
ing en hjá rökurununt í kjallara
hreysishótelsins þar sem þeir Ak-
eem og Sammi fengu inni? Sjaldan
hef ég og séð jafn mikið stolt skína
úr fasi skúringamanns yfir verki
sínu og þegar prinsinn gekk um í
auðvirðilegasta starfi McDowell-
hamborgarastaðarins.
Semsagt skemmtileg, létt og
hnyttin mynd eins og við var að
búast. Ástir og leit að konuefni á
fölskum forsendum er í góðum
höndum hjá Eddie og félögum.
Fjögurra stjörnu ánægja. KB