Tíminn - 25.10.1988, Blaðsíða 6

6 Tíminn
"Þ'ríöjudágur 2Ö. olctöbVr ‘l§88
Kristinn teiknar bláar friðardúfur undir handleiðslu Ólínar Geirsdóttur,
myndmenntakennara. Tímamyndir Gunnar
Lionshreyfingin á íslandi stendur fyrir alþjóðlegri teiknimyndasamkeppni
um friðarveggspjald, í samvinnu við skólayfirvöld,- og er þátttaka ætluð
öllum nemendum 5., 6. og 7. bekkja í skólum landsins. Sá þátttakandi sem
vinnur í alþjóðakeppninni, fær í verðlaun ferð ásamt tveimur úr fjölskyld-
unni, til skrifstofu Sameinuðu þjóðanna þar sem vinningshafa verða afhent
500 dollara verðlaun. Hann fær einnig áletrað veggspjald á degi Lionshreyf-
ingarinnar hjá Sameinuðu þjóðunum, þann 13. mars 1989.
Tilgangurinn með keppninni er að
stuðla að friði í heiminum og er þeim
tilmælum beint til myndmennta-
kennara, að þeir hvetji nemendur til
sköpunargieði og umhugsunar um
það, hvernig einstaklingur getur haft
áhrif á alheimsfrið. Einnig hvaða
þýðingu friður í heiminum hefur
fyrir þá sjálfa.
Tímanum lék forvitni á að vita,
hvernig nemendum gengi að vinna
við friðarveggspjöldin og varð
Digranesskóli í Kópavogi fyrir val-
inu. Einar Long Siguroddsson, yfir-
kennari, sagði að undirtektir væru
misjafnar í skólunum og ýmsar
ástæður væru fyrir því.
En krakkarnir í 5. bekk Digranes-
skóla hafa greinilega brennandi
áhuga á verkefninu. Það mátti sjá
þegar Ijósmyndari og blaðamaður
birtust í skólastofunni í fylgd Einars.
Myndmenntatíminn var að hefjast
með ys og þys, og sköpunargleðin
leyndi sér ekki í andlitunum. Þarna
mátti sjá myndir af friðardúfum,
grasi, trjám og fleiru. Það leynir sér
ekki, að styrjaldir með tilheyrandi
ofbeldi hafa líka áhrif, það mátti sjá
á nokkrum myndanna.
Pétur Sigurðsson, hraustlegur
strákur, var að lita mynd af her-
mönnum á skipi. Fyrir aftan skipið
má sjá skriðdreka aka upp fjöll.
Finnst honum þetta erfitt? „Nei,
nei, ekkert rosalega, þetta gengur
bara vel,“ sagði Pétur og hélt áfram
að lita myndina sína.
Finnur Pálmi var greinilega niður-
sokkinn í myndina sína og virtist
taka verkefnið alvarlega. Myndin
hans sýnir „dáinn svertingja, sem
hermaðurinn er búinn að drepa, og
hann ætlar að drepa pabba hans
iíka; og þarna er prestur fyrir aftan
hermanninn". Fyrir ofan hermann-
inn flýgur friðardúfa, með kross um
hálsinn.
Ólína Geirsdóttir, myndmennta-
kennari, sagðist hafa reynt að út-
skýra fyrir börnunum hugtakið:
„Friður færir okkur aukinn
þroska",- það hefði verið dálítið
erfitt fyrir þau að skilja það í fyrstu,
en þetta væri þó allt að koma.
Það skal tekið fram, að þrjár
myndir verða valdar úr hverjum
skóla, til sérstakrar viðurkenningar
og heldur ein áfram í keppninni. Þá
verða þrjár myndir valdar til verð-
launa úr hvoru umdæmi. Þær tvær
myndir sem hljóta fyrstu verðlaun,
halda enn áfram og verður önnur
þeirra valin í lokaúrslit alþjóðlegu
keppninnar, fyrir íslands hönd.
Sigurvegara í alþjóðlegu keppn-
inni verður tilkynnt um vinninginn
eigi síðar en 24. febr. 1989, af
viðkomandi Lionsklúbbi. 23 aðrar
úrlausnir (Meritverðlaun) hljóta
sérstaka viðurkenningu auk 100 doll-
ara í verðlaun, ásamt verðlauna-
skjali. -elk.
„Friður færir
aukinn þroska“
Guðrún teiknaði friðsamlega kanínu á beit.
Finnur Pálmi Magnússon sýnir hér mynd sína af hermanni sem drepið hefur svertingja og ætlar nú að drepa pabba
svertingjans líka.
KVIKMYNDIR
Stjörnugjöf:
Ast í skugga hrafna
Þetta er einkennileg saga um
ást. KonuástogástGuðsámannin-
um, en allt í einni blöndu. Líkast
til þeirri blöndu sem Hrafni Gunn-
laugssyni einum er lagið að hræra.
Sögusviðið er að sama skapi ein-
kennilegt og fer það - með Hrafn-
inum sem flaug - að verða helsta
aðaismerki Hrafns og kvikmynda-
gerðar hans. Hann sækir þó eitt-
hvað af umhverfi myndarinnar og
umgjörð til íslendingasagnanna.
Þangað sækir hann hatrið, blóð-
bönd, heiðindóm og unga kristni.
Það er reyndar einkennilegt hvað
biskupsvaldið var orðið spillt mið-
að við að myndin er sögð hefjast
árið 1087, en þá er biskupsstóll rétt
kominn á fertugsaldur í landinu.
Reyndar er það skýrt tekið fram að
ekki sé stuðst við neina slíka sögu-
lega klafa og verður að virða
aðstandendum það.
Fyrstu atriði myndarinnar voru
alls ekki eins góð og upphafsatriði
fyrri hrafnsmyndarinnar, svo dæmi
sé tekið. Þá varð ég fyrir nokkrum
vonbrigðum með hvað tónlistin
virtist vera úr mörgum áttum og
var greinilega verið að skapa ein-
hvers konar samevrópska músík-
blöndu líkt og öðru var blandað
saman. Útkoman er hæfilegur
hræringur og ringulreið miðað við
hugmyndir okkar í dag um fyrri
miðaldir.
Auðvitað voru margir drepnir
eins og í fyrri hrafnsmyndinni, og
styður það þá umsögn að hér sé um
óháð framhald að ræða. Voru sum
víganna mjög góð og aftakan í
lokin ein sú besta sem ég hef séð í
íslenskri kvikmynd og þótt víðar
verði icitað.
Það voru ckki margir leikarar
sem báru af í myndinni þótt flestir
hafi staðið sig vel í stykkjum
sínum. Heilsteyptasta persóna
myndarinnar var að mínu mati
Hjörleifur biskupssonur, sem Egill
Ólafsson lék. Móðir Hjörleifs, í
höndum Kristbjargar Kjeld, var
ekki sfður heil og sterk persóna í
hlutverki hinnar einu sönnu
nomar.
Um aðalleikara myndarinnar er
það að segja að Reine var ekki til
skammar í hlutveri Trausta, en
hann var heldur ekki framúrskar-
andi. Er hann kannski samnefnari
flestra ieikara. Tinna var góð og þó
ekki góð fyrir alvöru fyrr en í síðari
hlutanum. Persóna ísoldar var
ótrúlega heiftug og rosaleg, en
samsvaraði sér þó vel.
Um aukaleikarana væri hægt að
hafa langt mál, enda nokkrir áber-
andi og iitríkir út alla myndina eins
og Sigurður Sigurjónsson og
Sveinn M. Eiðsson, jafn ógeðslegir
og smjaðurslegir eins og þeir gátu
verið á köflum. Hún Klara litla íris
var sannkölluð sól í öllum þessum
frumskógi og innan um þessa rafta
og ilimenni. Með henni náði guð-
fræðingurinn kristni í lokin að efna
f nýja von um betri tíma á Islandi.
Helgi Skúlason var illmenni eins
og honum einum cr lagið og fer
maður að halda að hann sé bara
ekki að leika. Hann er stórkostleg-
ur í Gríms-hlutverkinu og gætu
líklega fáir farið í skóna hans.
Brást honum þar ekki bogalistin
frekar en vonir stóðu til.
Það var gaman að sjá hversu
mikið var iagt í leikmyndir og
búninga. Gaf þetta myndinni ríku-
legri blæ en margar fyrri myndir
íslenskar. Þó verð ég að segja eins
og er að ekki auðveldaði staðarval
og sviðsmyndaval í náttúrunni mér
að skapa í huga mér heildarmynd
af sögunni. Flestir staðir, sem not-
aðir voru, eru svokallaðir póst-
í skugga hrafnsins.
Eftir Hrafn Gunnlaugsson.
Framleiðandi: Christer Abrahamsen.
Aðalleikarar: Reine Brynolfsson,
Tinna Gunnlaugsdóttir, Egill Ólafs-
son, Sune Mangs, Kristbjörg Kjeld,
Klara Iris Vigfúsdóttir, Helgi Skúla-
son o.fl.
Höfundur og lelkstjórl: Hrafn
Gunnlaugsson.
Laugarásbíó
kortastaðir héðan og þaðan af
landinu. Þá var það meiriháttar
kúltúrsjokk að sjá Alþingi háð á
gljúfurbörmum við GuIIfoss. Auð-
vitað á maður ekki að vera að velta
því fyrir sér, í kvikmynd sem
þessari, hvar atriðin eru tekin.
Þessir staðir eru bara svo þekktir í
huga þeirra manna sem eitthvað
hafa þvælst um landið og þeir eru
jafnframt hlaðnir sinni eigin hefð.
Samt sem áður er myndin með
þeim allra bestu sem ég hef séð frá
Hrafni og reyndar í flokki allra
bestu íslenskra mynda. Ég gef
henni því fullar þrjár stjörnur af
fjórum og hvet alla þokkalega
hrausta landa mína til að fjöl-
mcnna á sýningar. Það er margt
gott í fyrri hluta hennar en í síðari
hlutanum fara hlutirnir að snúast
og þar er að finna bestu senurnar.
Semsagt góð mynd á heildina iitið.
KB