Alþýðublaðið - 28.09.1922, Blaðsíða 4

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Grænmeti
Hvitkál,
Rauðkál.
Rauðbeder,
Gulrætur,
Selleri,
Mýkomið í
Terzlun 0. Amundasonar.
Slmi 149. — Laugaveg 24.
fiilnbogar
DýlfOnnír
Hljóðfærahús Reykjavíkur.
Skójatnaður.
Vandaðastur,
beztur,
ódýrastur.
SYeinbjöm Arnason
4

>
4
til söltunar.
Litið þsð ekki dragast, að panta hjá oxs hið ágæta Borg
arneikjöt til niðursöltunar. — Vér viljum rfða mönnum til
að kaupa hjá o«s dilkabjötið í þensum mánuði, og vér
munum reyna að sjá um að allir, se<n axkjsst eltir bezta
kjötinu, ei|i kost á að (á nægilega mikið
Sendið oss pantanir yðar frekar i dag en á mo'gun, þ«ð
tryggir yður að það bezta berði á borðum yðar í vetur.
Kaupfélag Reykvikinga.
Kjötbúðin á Laugaveg 49.
Sími 728.
Nýkomnar regnkápur,
karla, kvenna og barna i stóru úrvali.
Marteinn Einarsson & Co.
Ritstjóri og ábyrgðarmaSur: Ólafur Friðriksson.
Prentamiðjan Qutenber*.
Bdgar Rict Burrougks: Tarzan snýr aftnr.
auðséð, að hann var ekki dauður. Einn maðurinn sétti
byssuhlaupið að baki hans til þess að gera út af við hann,
en annar kipti honum burtu og sagði. „Ef við komutn
með hann lifandi, eru launin hærri'.
Þeir bundu því hendur hans og fætur, og fjórir þeirra
tóku hann á herðar sér. Því næst sneru þeir á eyði-
mörkina. Þegar þeir komu niður úr fjöllunum, sneru
þeir til suðurs, og undir dögun komu þeir til hesta
sinna, sem tveir menn gættu.
Nú gekk ferðin greiðara. Tarzan, sera kominn var
til sjálfs sfns, var bundinn á lausan hest. Sárið var lítið;
rispa á enninu. Það var hætt að blæða, en andlit hans
og föt löðruðu öll í blóði. Hann hafði steinþagað frá
þvf hann lenti f höndum Arabanna, og ekki höfðu þeir
mælt við hann nema nokkrum skipunarorðum, þegar
þeir settu hann á bak.
I sex stundir riðu þeir greitt í glóandi hitanum, og
forðuðust gróðrareyjarnar, sem voru á vegi þeirra. Um
hádegi komu þeir að tjaldbúðum, sem í voru um tutt-
ugu tjöld. Þar stönzuðu þeir, og meðan einn Arabinn
leysti af Tarzan böndin, er bundu hann á hestinn, voru
þeir umkringdir af körlum, konum og krökkum. Margir
úr hópnum, einkum konurnar, hæddust að fanganum
og sumar fóru þarna að grýta hann eða berja hann
með reyrprikum, þegar gamall sheik kom og rak þær
burtu.
„Ali ben Ahmed segir mér', sagði hann, „að þessi
maður hafi verið einn uppi í fjöllunum og drepið el
adrea, Hver ætlun mannsins, sem sendi okkur eftir
honum er, veit eg ekki, og hvað hann gerir við þennan
mann, þegar við afhendum honum hann, hirði eg ekki
nm; en fanginn er hugrakkur maður, og meðan hann
er i okkar höndum, skal hann hijótá þá virðingu, sem
sá á skilið, sem veiðir konungtnn með stóra hausinn
einsamall og að næturlagi — og drepur hann.“
Tarzan þekti virðingu þá. sem Arabar bera fyrir
manni, sem drepið hefir Ijón, og hann harmaði það
ekki, að losna við pindingar flokksins. Litlu síðar var
hann fluttur f geitarskinstjald f útjaðri tjaldbúðanna.
Þar fekk hann að borða, og var svo vandlega bundinn
og skilinn einn eftir f tjaldinu.
Hann sá varðmann sitja við dyrnar, en þegar hann
reyndi að slfta böndin, fann hann, að þau voru of sterk.
Rétt fyrir myrkur komu allmargir menn inn 1 tjaldið.
Allir voru í arabafötum, en alt í einu gekk einn þeirra
til Tarzans, og er hann tók til hliðar klút, er hölið
hafði andlit hans, sá Tarzan, að þar var Nikolas RokofF
kominn. Háðsbros var á vörum hans.
„Jæja, Tarzan sæll', sagði hann, „þetta er víst garaan.
En því stendurðu ekki á fætur tii þess að heilsa gesti
þínum?' Svo bætti hann við bölvandi: „Stattu upp
hundurl' Um leið krepti hann fótinn og sparkaði í
Tarzan af öllu afli. „Og hérna er annar og þriðji og
fjórði', bætti hann við, um leið og hann sparkaði.
„Einn fyrir hvern grikk, sem þú hefir gert mér.“
Apamaðurinn svaraði engu — hann gerði enga til-
raun til þess, að horfa framan f Rússann. Loksins gekk
sheikinn á milii. Hann hafði horft þegjandi og hissa á
þetta bleyðilega framferði.
„Hægani' skipaði hann. „Dreptu hann ef þú vilt, en
eg vil ekki sjá, að farið sé svo smánarlega með nokk-