Tíminn - 06.01.1990, Blaðsíða 7

Laugardagur 6. janúar 1989
í • '•» n - < r í »
HELGIN B 17
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL
þvíaðgræða. Eiginmaður JeanCott-
er sagði að hún hefði yfirgefið heim-
ili þeirra í Mansfield 1982.
Hver var Jean Cotter? Af ljós-
myndum og viðtölum við kunningja
hennar kom fram aðlaðandi, vilja-
sterk og glaðlynd kona sem hafði
gaman af veisluhöldum. Hún var vel
vaxin og virtist mun yngri en hún
var. Einkum naut hún þess að láta
bera mikið á brjóstum sínum sem
voru vel í stærra lagi. Á öllum
myndum sem fundust af henni var
hún axlaber og í flegnum flíkum.
Hverjir voru vinir hennar? Lög-
reglumenn komust að því að meðal
þeirra var Seymour nokkur Brown
einna mest metinn. Hann var nokkr-
um árum yngri en Jean.
Hann hafði verið námumaður en
lagt stund á sjálfsnám að því marki
að hann starfaði síðar sem tæknileg-
ur textahöfundur fyrir útgáfu sem
gaf út rit um húsagerðarlist. Hann
var afskaplega hógvær og auðmjúk-
ur að sögn kunningja og sú fram-
koma gerði hann aðlaðandi í augum
kvenna, þeirra á meðal Jean Cotter.
Beitti sambýlismanninn
ofbeldi
í>au kynntust í páskasamkvæmi
þegar Brown var nýfluttur frá konu
sinni. Þau Jean fóru að vera saman
og þegar hann fluttist til London
kom hún á eftir honum og flutti inn
til hans í Chiswick í Vesturbænum.
En hvar var Brown núna? Það tók
lögregluna ekki langan tíma að hafa
uppi á honum. Hann bjó enn í
Chiswick, en í annarri íbúð og deildi
henni með bráðfallegri, tvítugri
stúlku. Hann hafði augljóslega ekki
gert tilraun til að flýja eitt eða neitt.
Að sögn sambýliskonunnar kynnt-
ust þau snemma árs 1987 og hún
flutti inn til hans í júlí. Hún sagði að
hann hefði iðulega nefnt Jean Cotter
en þau hefðu verið skili að skiptum
áður en hin kom til sögunnar. Hann
sagðist hafa verið ánægður með Jean
í byrjun en hún hefði svo farið að
gera grín að honum og neita honum
um öll mök við sig.
- Hann sagði mér að hún hefði
ætlað að byrja nýtt líf eftir að hún
kynntist ítölsku fólki sem hún um-
gekkst mikið, sagði stúlkan.
Lögreglan fékk neiri upplýsingar
um að Jean Cotter hefði umgengist
ftali í London. Ekki var ljóst hvort
um var að ræða ástarsambönd.
Hvernig sem leitað var á knæpum og
slíkum stöðum í Soho þá fannst
enginn sem hafði þekkt Jean.
Smátt og smátt beindist athyglin
óhjákvæmilega að einum manni,
þeim eina sem hafði bæði ástæðu og
tækifæri til að myrða Jean Cotter.
Það hlaut einfaldlega að vera hinn
hægláti Seymour Brown. Gallinn
var bara sá að sannanir voru ekkert
nema líkur einar.
Brown var yfirheyrður nokkrum
sinnum næstu dagana og viður-
kenndi hann fúslega að samband
þeirra Jean hefði verið „logandi
heitt“.
- Það var hún sem forfærði mig,
sagði hann. - Ég hafði aldrei kynnst
svona kvenmanni áður.
Þótt Jean væri nokkrum árum
eldri en hann þá kvaðst hann hafa
unnað henni heils hugar. - Ég gerði
mér far um að koma hvernig nálægt
öðrum konum, því Jean var sjúklega
afbrýðisöm, sagði hann. Þrátt fyrir
það ásakaði hún hann sí og æ um að
halda framhjá sér.
Sjúkleg afbrýðisemi
- Hún þoidi ekki tilhugsunina um
að ég liti á annað kvenfólk, sagði
Brown. - Samt særði hún mig án
afláts og sagði að ég væri ónytjungur
í rúminu og gæti hvergi nærri full-
nægt henni.
Svo heiftúðug var afbrýðisemin
að Jean þoldi ekki einu sinni að
Brown ætti tímarit með myndum af
lögulegum stúlkum. Hann rifjaði
upp atvik þegar hún varð fjúkandi
reið yfir að rekast á slíkt blað. Þá
hótaði hún að blinda Brown.
- Hún greip ketil með sjóðandi
vatni og fleygði að mér, sagði hann.
- Síðan flaug hún á mig og klóraði
mig svo heiftarlega í andlitið að ég
varð að fara á sjúkrahús. Hún var
geysilega kraftamikil. Upp frá þessu
var hún sí og æ að hóta að blinda mig
og ég óttaðist að hún gerði það á
meðan ég svæfi.
Á súidarkvöldi í desember 1986
sauð loks upp úr hjá skötuhjúunum,
að því Brown viðurkenndi við yfir-
heyrslur. Hann varð háalvarlegur á
svip og laut svo höfði.
Jean lá í rúminu og gerði stöðugt
grín að honum þar sem hann var að
basla við heimilisverkin. Hún heimt-
aði að hann útbyggi handa sér létt og
vel þeytt ostafrauð og hann reyndi
það eftir bestu getu.
- Hvað er þetta? hreytti hún út úr
sér þegar hann kom með frauðið.
Síðan kailaði hún hann heimskan
kjána og til einskis nýtan í alla staði.
Hún rauk á vinnu hans og tætti
sundur minnisblöð og teikningar
sem skiptu miklu máli fyrir starf
hans. Hann reyndi að hindra hana,
þau tókust á og hún æpti: - í þetta
sinn blinda ég þig alveg.
Hún reyndi að klóra hann í augun
og blóðgaði hann á hendi þegar
hann reyndi að verja sig. Brown
játaði að hún hefði verið mun sterk-
ari en hann, svo hann seildist eftir
styttu úr næstu hillu og hugðist reyna
að rota Jean með henni.
Hann sló hana einu sinni en það
var eins og að stökkva vatni á gæs og
ofsinn rénaði ekki hið minnsta. Hún
hrækti framan í hann og æpti: - Þú
ert ekkert nema götukrói enda var.
mamma þín allra gagn.
Mildandi aðstæður
Ofur rólega eins og honum var
lagið, hélt Seymour Brown áfram: -
Ég missti hreinlega stjórn á mér
þegar hún sagði þetta. Ég hafði
aldrei áður lagt hendur á hana en nú
barði ég þangað til hún féll á gólfið
og hreyfði sig ekki framar. Ég kraup
niður og hlustaði eftir hjartslætti.
Svo ætlaði ég að hringja á sjúkrabíl.
Þegar hér var komið sögunni
kvaðst Brown hafa séð að sjúkrabíll
kæmi of seint. Þá brast hann í grát.
Líkið lá á svefnherbergisgólfinu all-
an næsta dag og þá hressti Brown
upp á sáiartetrið með hálfri vodka-
flösku. Loks dreif hann líkið út í bíl,
ók út í skóginn við golfvöllinn og
gróf það þar. í staðinn fyrir legstein
skar hann „J“ í nálægan trjástofn.
Seymour Brown kom ekki fyrir
rétt fýrr en í júlí 1988. Sækjandi
krafðist dóms fyrir morð að yfir-
lögðu ráði en verjandi bað kviðdóm
að íhuga mildun vegna ögrunar.
Spennan var í hámarki í réttar-
salnum þegar hin unga, gullfailega
sambýliskona var kölluð í vitnastúk-
una.
Hún leit yfir salinn tárvotum aug-
um og endurtók það sem hún hafði
áður sagt.
Ekki minnkaði spennan þegar
Brown kom sjálfur upp og sagði
kviðdómi hvemig Jean Cotter hefði
dregið hann sundur og saman í háði,
hótað að blinda hann og get lítið úr
frammistöðu hans í rúminu. Loks
játaði hann að hafa í reiði sinni
gripið styttu og barið Jean hvað eftir
annað.
Kviðdómur var ekki lengi að kom-
ast að niðurstöðu. Þann 13. júlf var
Seymour Brown úrskurðaður sekur
um manndráp. - Ég hef í huga allt
sem þú sagðir, varð dómaranum að
orði. - Hins vegar get ég ekki leyft
mér að ljúka málinu án refsidóms.
Dómurinn var átta ára fangelsi.
'amiðum
ber að skila
Állir þeirf sem greitthafa laun
á árinu 1989, skulu skila
launamiðum vegna greiddra
iauna á þar tilgerðum eyðu-
blöðum til skattstjóra.
Frestur til að skila launamiðum
rennurút22.janúar.
RIKISSKATTSTJORI